Qua gebruiksgemak en vlot verlopen van het maken van afspraken opteren we voor een Facebookgroep waarin iedereen welkom is om zich op te geven om mee te spelen of zelf speelmomenten te lanceren. Volg ons op Facebook (klik) om op de hoogte te blijven!
5% korting op al uw aankopen bij spellenspeciaalzaak Adriaensen!!! (Klik op bovenstaand logo om de spellenlijst te bekijken)
Spellenblog SpinLi
Omdat spelen de belangrijkste bijzaak ter wereld is ...
03-10-2010
Tatort Themse (Pegasus)
Wie lost de moorden het snelste op? Het zou een aankondiging kunnen zijn voor Cluedo of Mr. Jack, maar Pegasus presenteert u dit kleine kaartspelletje van Reiner Knizia. Het spel bestaat uit 102 kaarten waarvan 72 getuigenkaarten, 25 spoorkaarten en 5 misdaadkaarten.
De misdaadkaarten worden met z'n vijven naast elkaar gelegd. De 25 sporenkaarten worden in 5 rijen en 5 kolommen naast en onder elkaar gelegd. (er wordt aangeraden om ervoor te zorgen dat de bovenste kaart van elke kolom een andere kleur heeft om het spel gelijkmatiger te laten verlopen). De spelers krijgen vier getuigenkaarten op handen en er worden er vier opengelegd naast de trekstapel. Het spelprincipe komt in zekere zin overeen met Ticket to ride. U verzamelt voldoende getuigenkaarten om de spoorkaarten te verzamelen. Zo gauw alle spoorkaarten van een kleur zijn verdwenen, wordt er een zaak opgelost en krijgt de speler met de meeste punten de misdaadkaart als bonus. Zo gauw vier van de vijf zaken zijn opgelost eindigt het spel onmiddellijk en worden de punten berekend.
In een beurt kan een speler tot drie acties uitvoeren (hoewel het vaak slechts één actie zal zijn) : 1) een spoor wegvegen (optioneel) 2) een spoor opnemen (optioneel) 3) getuigen ondervragen (verplicht)
1) Een speler kan een de onderste spoorkaart van een kolom wegvegen door twee gelijke getuigenkaarten te spelen. Dit mag slechts als je het daarbovenliggende spoorkaartje kan opnemen (actie 2). Een speler kan eventueel zelfs 4/6/8 dezelfde kaarten afleggen om de onderste 2/3/4 kaarten weg te nemen, maar de bovenste kaart mag je nooit wegnemen.
2) Een speler kan de onderste spoorkaart van een kolom opnemen door het gevraagde aantal getuigenkaarten uit te spelen. Je mag per beurt slechts één spoorkaart opnemen.
3) Een speler kan ook getuigen ondervragen, hiervoor neemt hij gewoon een openliggende getuigenkaart of de bovenste van de trekstapel. De open vitrine wordt steeds onmiddellijk aangevuld tot vier kaarten. Je beurt is hierna onmiddellijk afgelopen.
(joker : een speler kan steeds twee dezelfde getuigenkaarten uitspelen als joker voor eender welke getuigenkaart) Als alle spoorkaarten van een kleur zijn weggeveegd of opgenomen volgt de waardering van die misdaad en krijgt diegene met de hoogste waarde aan spoorkaarten de bonuskaart. Zo gauw er vier misdaden zijn opgelost, eindigt het spel en wint de speler met de meeste punten.
Titel : Tatort themse Auteur : Reiner Knizia Uitgeverij : Pegasus spiele Aantal spelers : 2-5 Leeftijd : 8+ Speelduur : 30 min.
QWG : - MP1 : Leonardo da Vinci - MP2 : Yspahan (reeds bespreken bij Ystari) - MP3 : El capitan - MP4 : Demetra - MP 5 : Carson city - Metropolys (reeds besproken bij Ystari) - Space alert - Age of steam (wordt later besproken bij Treefrog) - Tinners trail (wordt later besproken bij Treefrog) - Roll through the ages - Pandemie - Genoa (reeds besproken bij Aleaspiele) - Cavum - Bloom - Galaxy trucker - Age of empires III - Chinatown (reeds besproken bij Aleaspiele) - League of six + uitbreiding - De vorsten van Florence (reeds besproken bij Aleaspiele) - Caylus (reeds besproken bij Ystari) - Caylus magna carta (reeds besproken bij Ystari) - Amyitis (reeds besproken bij Ystari) - Taj mahal (reeds besproken bij Aleaspiele) - Hermagor - Martinique - Jambo - Lungarno - Boss kito
WGG : - Rattus - Galapagos - Hotel Samoa - Brass (wordt later besproken bij Treefrog) - Endeavor - Macao (reeds besproken bij Aleaspiele)
Quined : - MP6 : Chocolatl - Fish, fish, fish - Reef encounter - Siena
Handelaartje spelen als kolonist met de indianen, dat is het thema dat achter dit spel zit, maar daar zou ik op zich niet te veel van aantrekken. Het is gewoon een kaartspelletje dat vrij gemaakt overkomt vind ik. Je probeert "wampum" te scoren door kaarten met grondstoffen aan te bieden die de indianen zelf niet in huis hebben.
In het midden van de tafel worden enkele indianendorpen klaargelegd (afh. aantal spelers), en er worden reeds enkele warenkaarten naast de dorpen gelegd. De spelers krijgen vijf warenkaarten op handen, een handelaarskaart en een kist die ze voor zich leggen en het spel kan beginnen. Een spel verloopt over meerdere ronden, elke ronde bestaat uit 5 fasen : 1) een bod afgeven 2) startspeler bepalen 3) nieuwe waren verdelen 4) kaartenlimiet nakijken 5) ruil doorvoeren
Fase 1 : een bod afgeven De spelers leggen om beurten een bod (van één of meerdere handkaarten) naast een dorp waarin ze interesse hebben. Indien een speler een bod legt bij een dorp waar reeds een bod ligt, moet hij meer kaarten bieden dan het reeds aanwezige bod. De speler van het eerste bod moet het bod dan verleggen naar een ander dorp (er mogen geen kaarten meer bij het bod worden gelegd). Zo gaat deze fase door tot elke speler een dorp heeft gevonden. Op je bod leg je ook steeds je handelaarskaart zodat je weet van wie welk bod is.
Fase 2 : startspeler bepalen De speler die het hoogste bod heeft geplaatst, wordt de nieuwe startspeler (en krijgt de kano-kaart). Hebben meerdere spelers hetzelfde bod gedaan, dan wordt de speler die het dichtste bij de vorige startspeler zat in wijzerszin nieuwe startspeler (beginnend met de startspeler zelf!)
Fase 3 : nieuwe waren verdelen Elke speler krijgt 2 nieuwe handkaarten van de trekstapel. Is de trekstapel leeg, dan zit je in de voorlaatste ronde.
Fase 4 : kaartenlimiet nakijken Bij het hoogste bod worden nog 3 kaarten bijgeteld. Zoveel handkaarten mogen de spelers op dit ogenblik hebben. Het teveel aan handkaarten wordt onmiddellijk afgelegd. (tijdens de andere fasen mag je zoveel kaarten op handen hebben als je wil)
Fase 5 : ruil doorvoeren De dorpen worden één na één behandeld. Het bod wordt opengedraaid en er kunnen zich twee zaken voordoen : - ruil tegen waren : indien er in je bod minstens één waar ligt dat ook al in het dorp aanwezig is, dan wordt het bod compleet geruild met de kaarten in het dorp - ruil tegen wampum : indien er in je bod geen enkel waar ligt dat ook al in het dorp aanwezig is, leg je één exemplaar van het ontbrekende waar in het dorp, de andere kaarten mag je omdraaien en als wampum voor je neer leggen (onder je kist) bv. je bod is 3 gele en 2 groene kaarten, je legt 1 gele en 1 groene kaart bij het dorp en draait 2 gele en 1 groene kaart om als wampum
Indien de trekstapel dus leeg is, zit je in de voorlaatste ronde. Je speelt nog een volledige ronde (zonder fase 3). Op het einde van het spel mag je nog van elke warensoort in je hand één kaart omdraaien als wampum. De speler met het meeste wampum wint het spel.
Titel : Wampum Auteur : Jeffrey D. Allers Uitgeverij : Pegasus spiele Aantal spelers : 2-5 Leeftijd : 10+ Speelduur : 45 min.
Een beetje een raar gegeven, maar er staan drie verschillende uitgeverijen op het programma voor deze maand. Vaak omdat de lijn moeilijk is te trekken. Vroeger waren er twee Nederlandstalige uitgeverijen nl. Quined en white goblin. Een paar jaar geleden gebeurde er iets fantastisch, de twee smeltten samen tot QWG en publiceerde en vertaalde enkele fantastische spellen. Vorig jaar kwam deze samenwerking tot een eind. De mensen van Quined wilden meer aandacht besteden aan eigen werk, de mensen van WG wilden ook vertaalwerk blijven doen en het betere bordspel naar onze taal te brengen.
We kunnen natuurlijk sympathie hebben voor beide partijen, maar dit leverde wel weer enkele nieuwe namen op. Quined games ging gewoon verder waar het voor de samenwerking was gebleven. White goblin gooide het over een andere boeg en begon een nieuw project met een flashy website en leuke spellen. We moeten toegeven dat wij in ieder geval overtuigd zijn van hun kennis en kunde en kijken dan ook steeds vol verwachting uit naar hun nieuwigheden.
Ook QWG bestaat voorlopig nog, al is niet altijd duidelijk hoe alles daar nog werkt. Ze zouden de geplande heruitgaves en uitbreidingen van enkele ondertussen klassiekers nog uitbrengen, maar vaak zie je releases van de website verdwijnen, dus misschien moeten we ervan uitgaan dat QWG toch stilaan verleden tijd is.
En bijgeleerd heeft men zeker ook bij QWG, geen releasedata meer op de nieuwe site, want je weet nooit dat er iets fout loopt. Dit heeft in het verleden al héél wat frustraties en vragen van ongeduldige spellenliefhebbers opgeleverd, kwestie van toch even te duiden hoe populair de producten van deze uitgeverijen zijn.
Vandaar een bespreking van hun spellen ... en het is zeker en vast verdiend! Geniet de volgende weken van het betere spel!
In dit spel kruip je in de huid van één van de drie (vier) musketiers. Het is je taak om de edelstenen voor je koningin te bemachtigen. De kardinaal en zijn gevolg willen dit uiteraard verhinderen en zijn garde ligt op de loer.
Elke speler krijgt 12 handkaarten (waardes 0 - 10) met musketiers. Hiervan legt hij er drie verdekt voor zich neer. Dit zijn de punten die hij die ronde eventueel kan verdienen. Let wel, leg je een hoge kaart, kan je veel punten verdienen, maar dan kan je ze uiteraard niet uitspelen in het spel zelf.
Daarna volgen er een aantal gevechten tegen de garde van de kardinaal. Er wordt een gardekaart omgedraaid. Deze heeft een bepaalde waarde. Alle deelnemende spelers leggen één kaart blind af, daarna worden ze tegelijk omgedraaid. Je telt de waarden van deze kaarten op en er kunnen zich twee mogelijkheden voordoen.
1) De musketiers halen niet de waarde van de garde : de slechtste speler (diegene met de laagste kaart) neemt een gevangeniskaart en legt deze op één van z'n drie afgelegde kaarten voor zich. 2) De musketiers halen de waarde van de garde : de beste speler (diegene met de hoogste kaart) neemt een edelsteen en legt deze op één van z'n drie afgelegde kaarten voor zich.
Uitzonderingen :
- Indien er zich een gelijke stand zou voordoen, tellen het aantal degens die onderaan op de kaarten zijn afgebeeld. - Indien er geen gevangeniskaarten of edelsteenkaarten meer beschikbaar zijn, neem je deze van een medespeler. - Win je een duel en heb je geen vrije plaats meer voor je, leg je een gevangeniskaart terug af. - Verlies je een duel en heb je geen vrije plaats meer voor je, leg je een edelstenenkaart terug af. - Heb je de drie gevangeniskaarten bij je, dan moet je nog kaarten blijven uitspelen, maar telt deze waarde niet mee bij de musketieren. Zo gauw een andere speler een gevangeniskaart moet nemen, ben je terug verlost en mag je terug meespelen.
Een ronde gaat zo lang door tot de negen kaarten (duels) zijn gespeeld of tot één speler alle drie de edelstenen heeft gewonnen. Nu vindt er een telling plaats. - de voorafgelegde kaarten leveren het aantal punten op die erop staan afgebeeld - is één van deze kaarten bedekt met een edelsteenkaart wordt de waarde verdubbeld - is één van deze kaarten bedekt met een gevangeniskaart wordt de waarde geannuleerd
Je kan één rondje spelen, of je punten noteren en om het eerste 100 punten proberen te sprokkelen.
Titel : Musketiere Auteur : Franz-Josef Lamminger Uitgeverij : Pegasus spiele Aantal spelers : 2-4 Leeftijd : 8+ Speelduur : 45 min.
Dit spel is gekend in de nederlandse spellenwereld onder de naam "wie is de ezel?", dit spel van Phalanx games, trouwens één van hun enige kaartspellen is een grappige variant van presidenten ofte "de grote dalmuti". Het enige verschil met deze laatste is dat u kaarten gaat afleggen in stijgende volgorde en niet in dalende. Wat doet die os er dan bij hoor ik u zeggen? Wel, ze hebben een variantje voorzien waarbij de oskaart wordt gebruikt. Deze oskaart komt overeen met de ezelronde van wie is de ezel, maar in plaats van deze kaarten op handen te nemen, wordt de slag opzij gelegd en telt deze sowieso al als strafpunten.
Misschien even kort het geheugen opfrissen en de spelregels erbij halen. Afhankelijk van het aantal worden een aantal kaarten willekeurig uit het spel verwijderd. De kaarten tonen waarden 1 tot en met 13, er zijn enkele jokerkaarten (die elke waarde aannemen in combinatie met een andere kaart of waarde 14 indien alleen gespeeld). Daarnaast zit er sowieso een ezelkaart in het spel (de oudste speler begint met deze kaart, of je verdeelt random). Indien je met de oskaart wil spelen voeg je die ook gewoon toe. Het spel verloopt weer over meerdere ronden (in spelregels geeft men 5 aan, maar kan gerust een hele avond duren als je wil).
De startspeler (met ezelkaart) opent het spel door een of meerdere kaarten van eenzelfde waarde uit te spelen. De andere spelers kunnen nu in volgorde eenzelfde aantal kaarten afleggen van een hogere waarde of passen. Als iedereen gepast of gelegd heeft, eindigt de ronde en komt de speler die het hoogste legde aan slag. Zo wordt het spel verder gespeeld tot een speler al z'n kaarten kwijt is. Het spel stopt dan onmiddellijk en de spelers tellen hun handkaarten bij elkaar op, dit zijn hun strafpunten. De ezelkaart levert trouwens 20 strafpunten op, een joker 14.
Als je aan slag bent, mag je ook de ezelskaart spelen (als je deze bezit en ze niet net hebt ontvangen), dan volgt er een ezelsronde. De spelers leggen om beurten één kaart. De speler met de hoogste kaart (of bij gelijke stand, diegene die laatst de kaart speelde) neemt de slag op handen en komt voor een volgende slag uit.
Speel je de variant met de os dan worden de os- en ezelskaart in het spelbegin in het midden van de tafel gelegd. We spelen eerst een ezelsronde om de os op handen te nemen, nadien één om de ezel op handen te nemen. Wanneer je terug aan slag komt, kan je de oskaart spelen. Diegene die de hoogste waarde (joker telt voor 1 overigens) legt, dient de slag opzij te leggen en ontvangt hiervoor al sowieso strafpunten, jokers tellen nu als 1 minpunt, de oskaart telt voor 0 punten. Heb je de oskaart nog op handen als het spel eindigt, is deze wel 15 strafpunten waard. (opgepast : de os en de ezel kunnen nooit in dezelfde slag gespeeld worden)
Titel : Ochs & Esel Auteur : Wolfgang Kramer Uitgeverij : Pegasus spiele Aantal spelers : 3-12 Leeftijd : 8+ Speelduur : 20 min.
Hier zijn de kakkerlakken weer, dit is overigens het oudste spelletje in de reeks. Daarnaast is het ook het moeilijkste, het speelt nogal abstract en is zeker voor kleinere kinderen te moeilijk om te vatten, maar dat heb je wel meer als je moet pokeren. U kent het principe, ik leg een kaart, zeg dat "zus" erop staat, u gelooft me of u gelooft me niet.
Er zijn 64 kaarten in het spel, met hierop acht verschillende dieren afgebeeld (vleermuis, vlieg, kakkerlak, pad, rat, schorpioen, spin en wandluis). De speler die als eerste vier dezelfde dieren bijeen verzamelt, verliest het spel. De kaarten worden onder de verschillende spelers verdeeld. De startspeler kiest een kaart, schuift deze door naar z'n buurman en zegt de naam van één van de dieren. De volgende speler heeft nu de keuze om de kaart te aanvaarden of door te geven. - aanvaarden : je zegt of de bewuste buurman liegt of niet, heb je gelijk dan krijgt de buurman de kaart voor zich, ben je fout moet jij de kaart open voor jou leggen - doorgeven : je bekijkt in het geheim de kaart en schuift de kaart dan door, je mag er zelfs een andere dierennaam bij zeggen, de volgende speler heeft dan weer de optie om door te geven of te aanvaarden. Dit doorgeven kan maar gebeuren tot alle spelers zijn afgegaan. De laatste speler moet voor de optie aannemen kiezen.
Het spel eindigt als een speler een kwartet voor zich heeft liggen. Hij verliest, de anderen delen de overwinning. Of wanneer een speler aan de beurt komt en deze geen kaart meer kan uitspelen, dan verliest hij het spel.
Titel : Kakkerlakkenpoker Auteur : Jacques Zeimet Uitgeverij : Drei magier spiele Aantal spelers : 2-6 Leeftijd : 8+ Speelduur : 25 min.
Ook dit spel is een blufspelletje en dus voor de iets oudere kinderen onder ons. Je kan het spel winnen met een haai-alarm of met dolfijnkaarten. Elke speler krijgt drie kaarten. Als je aan de beurt komt, mag je één van de volgende drie acties uitvoeren : - een gedekte kaart spelen : je legt een dolfijn- of haaienkaart uit je hand gedekt af en onthoudt wat je gelegd hebt (je trekt een nieuwe handkaart van de stapel, je hebt steeds drie handkaarten) - een eigen kaart onthullen : je legt een kaart open die voor je ligt - een vreemde kaart onthullen : dit mag je doen vanaf het moment dat je één haaikaart open voor je hebt liggen, je draait een kaart van een tegenspeler open, er kunnen zich volgende situaties voordoen : * je draait een haai om : leg deze open bij je eigen kaarten, als tegenprestatie leg je een gedekte kaart van de stapel bij je medespeler * je onthult een dolfijn : je legt deze op bij je eigen kaarten, als tegenprestatie leg je een haai van jezelf bij de medespeler
Het spel eindigt zo gauw er aan één van volgende drie zaken is voldaan : - dolfijnen in zicht : een speler heeft zeven dolfijnen voor zich liggen - haai-alarm : een speler heeft drie open haaien meer voor zich liggen dan de medespelers - geen paniek : indien één speler geen enkele open kaart voor zich heeft liggen op het moment dat een speler een haai-alarm heeft, probeert hij vijf eigen dolfijnkaarten te onthullen, lukt hem dit, dan wint hij het spel
Titel : Haai-alarm Auteur : Anja Wrede - Christoph Cantzler Uitgeverij : Drei magier spiele Aantal spelers : 2-5 Leeftijd : 8+ Speelduur : 15 min.
Een spelletje op de reactiesnelheid. Een speler probeert om het snelst vier dezelfde dieren of vier verschillende dieren te verzamelen. De spelers kiezen elke ronde welk dier ze willen vervoeren, is dit hetzelfde zal het op de snelheid aankomen. De speler die als eerste z'n hand op de bewuste kaart legt, wint de kaart.
Alle dierenkaarten worden gesorteerd en open in vijf stapels in het midden van de tafel gelegd. De spelers krijgen een set huiskaarten waarop de huisjes van elk dier te zien zijn. De jongste speler krijgt de stop kaart en mag het spel beginnen. Elke speler kiest in het geheim één van z'n huiskaarten uit en legt deze gedekt voor zich neer, dan sluit de startspeler een dier uit door er de stopkaart op te leggen. Dit dier kan deze ronde niet gewonnen worden. Nu draaien alle spelers tegelijk hun huiskaart om en leggen hun hand op de gekozen dierenkaart. De spelers die hierin slagen, mogen de dierenkaart open voor zich neerleggen. Indien iemand een verkeerde of geblokkerde stapel aanraakt, moet hij een dierenkaart als straf terugleggen.
De stopkaart verhuist naar de volgende speler en de volgende ronde kan van start gaan. Zodra een speler vier dezelfde of vier verschillende dieren heeft verzameld, wint deze het spel.
Titel : Gogogo Auteur : Roberto Fraga Uitgeverij : Drei magier spiele Aantal spelers : 2-5 Leeftijd : 5+ Speelduur : 10 min.
De spelers moeten zo snel mogelijk hun zwijntjeskaarten zien kwijt te spelen. Wanneer Camille de boer of Stijn het everzwijn opdoeken, is het pas een echte varkensstal. Diegene met de minste strafpunten na vier rondes is de winnaar.
Spelvoorbereiding :
De kaarten worden geschud en verdeeld onder de spelers. Elke speler krijgt zeven kaarten, de resterende kaarten vormen de trekstapel, waarvan één kaart wordt opengelegd. Er wordt een startspeler gekozen. Er wordt om beurten gespeeld en je mag één van volgende acties uitvoeren :
1)Dezelfde kaart afleggen :
Leg een varken met dezelfde waarde als de kaart die al openligt op de aflegstapel
2)Twee kaarten afleggen door te rekenen :
Je mag twee kaarten tegelijk afleggen door met het getal van de aflegstapel en twee handkaarten een rekeningoefening te maken door op te tellen of af te trekken.
Bv. Je wil een 3 en 5 afleggen en op de aflegstapel ligt een 2 (2 + 3 = 5)
Je wil een 3 en 5 afleggen en op de aflegstapel ligt een 8 (8 5 = 3)
De speler zegt de oefening luidop als hij zn kaarten aflegt.
3)Een speciale kaart afleggen :
Als je geen zwijntjeskaart wil of kan afleggen, mag je een speciale kaart spelen.
Speciale kaarten worden op een afzonderlijke aflegstapel afgelegd.
4)Je kan of wil geen passende kaart afleggen. Neem een kaart van de trekstapel.
Einde van een spelronde :
Indien je nog maar één of twee kaarten in je hand hebt, moet je dit melden door luid te knorren. Eénmaal knorren als je nog één kaart hebt, tweemaal als je twee kaarten hebt. Vergeet je dit, moet je twee strafkaarten nemen. Een ronde eindigt wanneer een speler zn laatste kaart aflegt, of alleen nog mesthopen in handen heeft. Er wordt dan geëvalueerd. Evaluatie :
-zwijntjeskaarten tellen als minpunten voor hun waarde
-boer Camille, het gelukszwijntje en het everzwijn staan voor 10 minpunten
-een mesthoopkaart telt voor 15 minpunten
-een speler die 3 mesthoopkaarten in de hand heeft, krijgt 30 pluspunten
Einde van het spel :
Wie na vier rondes het minste minpunten heeft, wint het spel.
SPECIALE KAARTEN :
Camille de boer : de volgende speler moet één zwijntje afleggen met dezelfde waarde als de kaart van de aflegstapel. Kan of wil hij dit niet, dan moet hij een kaart van de trekstapel nemen.
Het gelukszwijntje : het gelukszwijntje is een joker die elke waarde van zwijn kan aannemen. (deze kaart wordt op de gewone aflegstapel gelegd)
Stijn het everzwijn : de volgende speler moet een bepaald aantal kaarten van de trekstapel nemen, afhankelijk van welke zwijnkaart je speelt. Dus deze kaart speel je in combinatie met een zwijntjeskaart. Wil de volgende speler geen kaarten nemen, dan kan hij zelf ook een everzwijnkaart spelen, dan dient de volgende speler de kaarten te nemen.
Mesthopen : betekenen veel minpunten bij de evaluatie (tenzij je er drie verzamelt). Je kan een mesthoop kwijtspelen als je een zwijntje kan uitspelen met een waarde exact hetzelfde als het aantal kaarten dat één van de medespelers in de hand heeft. Het zwijntje komt op de aflegstapel, de mesthoop gaat naar de tegenspeler wiens aantal je hebt afgelegd.
Titel : Zwijntjeskermis Auteur : Inon Kohn Uitgeverij : Drie magier spiele Aantal spelers : 2-6 Leeftijd : 6+ Speelduur : 25 min.
Na sterren op de dansvloer en so you think you can dance kon een dansspel niet uitblijven. In dit kaartspel ga je een tango dansen met een tarantula. Probleem is natuurlijk dat niemand met dit vieze, harige beest op de dansvloer wil springen.
Het spel omvat 115 dierenkaarten (hond, koe, ezel, geit, kat en papegaai), 5 tarantulakaarten en 1 tarantulaspelbordje. Het spelbordje wordt in het midden van de tafel gelegd, de kaarten geschud en eerlijk verdeeld onder de spelers. Bedoeling is om als eerste weer van je kaarten zien af te komen. (à la Kakkerlakkensalade)
De jongste speler vangt het spel aan door de bovenste kaart van z'n gedekte stapel kaarten om te draaien en aan een zijde van het spelbordje te leggen. Daarna legt de volgende speler een kaart af. Er kunnen nu verschillende scenario's voorvallen : - op de kaart van je voorganger staat een dier met één tarantula : maak eerst het geluid van het afgebeelde dier en leg je eigen kaart aan de volgende zijde van het spelbord - op de kaart van je voorganger staat een dier met twee tarantulas : boots het geluid van het afgebeelde dier tweemaal na en leg je eigen kaart aan de volgende zijde van het spelbord - op de kaart van je voorganger staat een dier zonder tarantula : je legt je kaart vliegensvlug langs de volgende zijde van het spelbord en maakt geen geluid - op de kaart van je voorganger staan twee dieren zonder tarantula : je legt je eigen kaart niet langs de volgende zijde maar twee zijden verder, zonder geluid te maken - op de kaart van je voorganger staat een tarantula : alle spelers slaan met vlakke hand op de tafel, de laatste neemt alle afgespeelde kaarten als straf
Uiteraard gelden ook weer de gekende regels : * er moet vlot gespeeld worden, maximum 2 seconden bedenktrijd * een speler mag niet stotteren of een verkeerd geluid maken * een speler mag niet op een fout moment kloppen Indien hier inbreuken tegen worden begaan, neemt de betreffende speler alle afgelegde kaarten als straf bij in zijn stapel. Tip : wees streng voor iedereen (ook jezelf )
Diegene die als eerste al zijn kaarten wegspeelt, wint het spel.
U merkt dat dit weer een leutig, leuk tussendoortje betreft, dat volledig binnen het gamma past van Drei Magier Spiele. Op het eerste zicht is het spel wel ietsje makkelijker dan Kakkerlakkensalade, vandaar ook waarschijnlijk dat ze ook enkele regels voor gevorderden hebben toegevoegd . Deze zorgen dat de speelrichting kan draaien, dat je twee beurten na elkaar kan spelen, dat je een vorige speler moet imiteren of die je aanzet om je kaart op een andere plaats aan te leggen.
Titel : Tarantula tango Auteur : Jacques Zeimet Uitgeverij : Drei magier spiele Aantal spelers : 2-5 Leeftijd : 7+ Speelduur : 15 min.
Het tweede kaartspelletje van Pegasusspiele waarover ik het ga hebben, is deze David & Goliath. Dit spel heeft een redelijk uniek principe. Het spel wordt wederom afgehandeld in verschillende slagen, waarbij de speler van de laagste kaart de hoogste kaart wint en de speler van de hoogste kaart, de rest van de slag. Deze gewonnen kaarten tellen op het einde als overwinningspunten. Maar pas op : heb je van een kleur slechts twee kaarten, dan krijg je de punten die op de kaarten staan. Heb je echter meer dan twee kaarten, krijg je voor elke kaart in die kleur één punt. Wie na meerdere ronden het meeste punten heeft, wint het spel (tijdsduur is dus wederom afh. van eigen keuze)
Elke speler krijgt 15 handkaarten in een ronde (afh. aantal spelers worden bepaalde kaarten uit het spel gelaten). De kaarten hebben waarden 1 tot en met 18 in vijf kleuren. Een ronde duurt dus 15 slagen. De startspeler speelt een willekeurige kaart uit de hand. Je moet kleur bekennen, kun je dat niet, gooi je een willekeurige andere kaart weg. De speler die de laagste kaart speelde (onafh. kleur, en bij gelijke stand de laatst gespeelde) krijgt de hoogst gespeelde kaart als winst De speler die de hoogste kaart speelde (onafh. kleur, en bij gelijke stand de laatst gespeelde) krijgt de andere kaarten uit de slag Na 15 slagen worden de punten berekend zoals hierboven beschreven.
De woorden die bij mij opkomen voor dit spel zijn : ludiek, snel, vernuftig kaartspel
Titel : David & Goliath Auteur : Reinhard Staupe Uitgeverij : Pegasus spiele Aantal spelers : 3-6 Leeftijd : 8+ Speelduur : 60 min.
De volgende dagen mag u meerdere tussendoortjes verwachten van Pegasus spiele. Zij brengen reeds een tijdje kaartspellen uit in mooie blikken doosjes. De spelletjes zijn niet gans nieuw, vaak zijn het remakes van gekende kaartspellen zoals u zal merken, maar men tracht toch telkens een kleine, ludieke toevoeging te doen, die het moet gezegd, wel geslaagd zijn.
Indien u van slagen halen houdt en u kan er tegen dat de traditionele regels af en toe worden doorbroken, dan is dit spel zonder meer iets voor u. De titel tussendoortje is bij dit spel echt wel op z'n plaats (bij de meeste volgende tussendoortjes die zullen verschijnen overigens). Uiteraard beslist u zelf hoe lang u dit spel doorspeelt, maar in de spelregels wordt aangeraden om dubbel zo veel rondes te spelen als er spelers zijn, zodat elke speler 2 keer heeft kunnen delen.
Het spel is telkens opgebouwd uit zes fasen : 1) de deler aanduiden : om beurten volgens de klok worden de spelers deler (sommige kaarten worden uit het spel gelaten afhankelijk het aantal spelers) 2) uitdelen van de dierenkaarten : de deler deelt de dierenkaarten uit (er zijn zwaardvissen, schorpioenen, wespen en stekelvarkens) 3) plusminuskaarten uitdelen : elke speler heeft per ronde één plusminuskaart ter beschikking (indien je er nog één hebt van vorige ronde krijg je geen extra) 4) speciale opdrachtkaarten kiezen : de speciale kaarten worden per soort gelegd en in vier stapels in het midden van tafel gelegd. De speler links van de deler kiest als eerste één van de vier kaarten die deze ronde geldt, daarna kiest de volgende speler nog één opdrachtkaart. De andere opdrachtkaarten tellen niet mee. (deze opdrachtkaarten maken het spel nu net zo ludiek, ze bepalen of er een troef is of niet, ze geven extra punten/strafpunten voor het behalen van bepaalde diersoorten in de slagen, ze geven extra punten/strafpunten voor het aantal slagen of het meeste/minste slagen, ... 5) slagen uitspelen : nu volgt gewoon een spelletje slagen halen, de speler die naast de speler zit die de laatste opdrachtkaart koos, moet beginnen. Je moet steeds kleur bekennen indien mogelijk. Indien er een troef is, kan je een slag afkopen indien je niet kan volgen. Je kan bij een kaart ook je plusminuskaart spelen (indien nog niemand dit voor je deed) en op deze manier je kaart 2 meer of minder waard maken. De speler die de hoogste kaart speelt, wint de slag. (bij gelijke stand is het voordeel steeds voor de speler met de plusminuskaart) 6) punten noteren : elke slag brengt je één punt op, daarnaast scoor je extra punten/strafpunten afh. de gekozen opdrachtkaarten.
De speler die de meeste punten heeft verzamelt na het aantal afgesproken ronden wint dit waanzinnig leuke slagen-halen-spel.
Titel : Stich oder nicht Auteur : Thomas Nezold Uitgeverij : Pegasus spiele Aantal spelers : 3-6 Leeftijd : 8+ Speelduur : 30 min.
U houdt van eenvoudige, maar toch zenuwslopende kaartspelletjes? Zoek niet verder, u heeft hem hier gevonden. In kakkerlakkenpoker krijgen de spelers een even grote stapel kaarten en proberen deze zo snel mogelijk weg te spelen. Als je aan de beurt bent, draai je een kaart van je dichte stapel en legt deze op de centrale stapel, bovendien vermeld je razendsnel de soort groente die op de kaart staat, zijnde paprika, tomaat, sla of bloemkool.
Eenvoudig zou u zeggen ... ja, maar ... er zijn wel enkele uitzonderingen : - als de kaart die er reeds ligt, dezelfde kaart is, moet je een ander soort groente vermelden - als de kaart er reeds ligt en ook daarbij is een andere groente moeten gezegd worden, dan dien jij weer een andere groente te zeggen - indien er een kakkerlak opstaat, moet je kakkerlak roepen en wordt de centrale stapel even afgesloten, van nu af aan spelen we op een tweede stapel en is de groente met de kakkerlak taboe en mag dus nooit gezegd worden - indien er een tweede kakkerlak wordt opengedraaid, sluit deze de tweede stapel af en spelen we gewoon verder op de eerste stapel
Als er iemand een fout zou maken (stotter, twijfel, foute groente, ...) in het ganse proces moet deze alle afgelegde kaarten als straf toevoegen aan z'n stapel. De speler die als eerste al z'n kaarten kan wegspelen, wint het spel.
Titel : Kakkerlakkensalade Auteur : Jacques Zeimet Uitgeverij : Drei magier spiele Aantal spelers : 2-6 Leeftijd : 6+ Speelduur : 20 min.
Mocht kakkerlakkensalade nog te makkelijk zijn voor jou, dan kan je dit spel er eventueel nog aan toevoegen. Pas op, dit is een zelfstandig spel en kan dus ook zonder kakkerlakkensalade worden gespeeld. Het spelconcept is identiek, maar hier betreft het andere groenten, zijnde wortelen, prei, champignon en pepers.
Het verschil bestaat er hier in dat een groente die taboe is, niet moet worden verzwegen, maar als die te voorschijn komt, dan moeten de speler "slurp" roepen, de volgende keer als ze tevoorschijn komt, moet er "hmmm" gezegd worden. Zo wisselen ze elkaar af.
Bij een fout of aarzeling moet die speler weer alle kaarten als straf nemen. De speler die z'n kaarten als eerste opspeelt, wint het spel. Je zou beide spellen perfect kunnen combineren, maar dan wordt het echt wel een "soep". Uit ervaring weet ik dat de vlotte gameplay dan toch een beetje stokt. Dus heb je nog geen van beide spellen in je collectie, haal er dan zeker één binnen, met een lichte voorkeur voor kakkelakkensalade.
Titel : Kakkerlakkensoep Auteur : Jacques Zeimet Uitgeverij : Drei magier spiele Aantal spelers : 2-6 Leeftijd : 6+ Speelduur : 20 min.
Door kaarten aan elkaar te leggen wordt er een doolhof gevormd. In dit doolhof liggen schatten, die je kan verzamelen als je een gang in elkaar knutselt waarin twee dezelfde schatten liggen. Slaag je in dit opzet, krijg je één kaart als prijs. De speler met de meeste kaarten op het einde van het spel, wint dit leuke aanlegspel.
Elke speler krijgt twee handkaarten. Vier kaarten worden in een vierkant op tafel gelegd als startdoolhof. De jongste speler mag beginnen.
1) een kaart aanleggen : je moet één kaart aanleggen die een verbinding heeft met het reeds aanwezige doolhof. Leg je de kaart zo aan dat er een doorgaande weg is van een schat op je kaart met éénzelfde schat ergens anders in het doolhof, dan kan je schatten pakken.
2) schatten pakken : wijs de weg die je volgt met je vinger, pak dan de kaart met de schat die op deze manier bereikt werd, maar alleen als de overige kaarten met minstens één kant aan elkaar blijven hangen. (hoekverbindingen zijn niet toegestaan) Het doolhof mag niet uit elkaar vallen. Soms lukt het zelfs om meerdere schatten met elkaar te verbinden, je mag in dit geval meerdere kaarten nemen, zo lang je niet zondigt tegen de regels.
3) een nieuwe kaart nemen : op het einde van de beurt neem je een nieuwe kaart op handen van de dichte trekstapel.
Het spel is afgelopen zo gauw de stapel kaarten is opgebruikt en alle spelers hun kaarten hebben afgelegd.
Titel : Labyrinthe, het kaartspel Auteur : Max J. Kobbert Uitgeverij : Ravensburger Aantal spelers : 2-6 Leeftijd : 7+ Speelduur : 30 min.
Wie onthoudt het beste de lettergrepen? De oudste speler start het spel als opperhoofd en neemt de kaartenhouder. De eerste speler neemt de eerste kaart en leest de lettergreep die erop staat, geeft de kaart aan het opperhoofd die de kaart in de kaartenhouder steekt, zodat niemand het kan lezen (behalve hijzelf). De volgende speler neemt een kaart en zegt de eerste getrokken lettergreep en dan die van hem, geeft de kaart aan het opperhoofd, ...
Maakt er een speler een fout, dan roept het opperhoofd stop. Deze speler wordt uitgesloten van de ronde. De volgende speler trekt geen nieuwe kaart maar herhaalt het te zeggen woord. Indien hij het juist doet, gaat het spel weer z'n gewone gang, bij een fout, valt ook hij af. Er wordt gespeeld tot er maar één speler overblijft. Hij krijgt als beloning een kaart uit de kaartenhouder. De rol van het opperhoofd schuift door. Wanneer elke speler minstens één keer opperhoofd is geweest, eindigt het spel. De speler met de meeste kaarten wint het spel.
Titel : Die sprache des MA-NI-TU Auteur : Jacques Zeimet Uitgeverij : Drei magier spiele Aantal spelers : 2-6 Leeftijd : 7+ Speelduur : 15 min.
Ciao ciao is een racespel, waarbij je met je pionnen probeert om zo snel mogelijk over een brug te geraken. Dit doe je door een dobbelsteen te gooien. Saai zou je zeggen, neen, toch niet, want die dobbelsteen zit in een potje met een doorzichtig deksel. Je gooit de dobbelsteen en mag liegen over je worp. De andere spelers kunnen ten allen tijde je gooi in vraag stellen.
De dobbelsteen bevat cijfers van 1 tem 4 en twee kruisen. Als je een kruis dobbelt valt je pion van de brug, dus zal je sowieso moeten liegen over je worp. - Indien iedereen je gelooft, eindigt je beurt en zet je het aantal stappen vooruit dat je had gezegd. - Indien iemand je niet gelooft, wordt er gecheckt. Heb je niet gelogen mag je de pion van de tegenspeler die je niet geloofde van de brug gooien en de bewuste stappen voortzetten. Indien je wel gelogen hebt, vlieg jij van de brug en mag je tegenspeler de stappen vooruit zetten.
De speler die als eerste drie pionnen aan de overkant van de brug krijgt, wint het spel. Lukt dit niemand worden de punten geteld die op het overzichtje staan aan de overkant van de burg. Diegene die als eerste aankwam scoort 1 punt, de 2de twee, ... dus het komt er nog op aan om zo laat mogelijk de brug over te steken indien mogelijk.
Titel : Ciao ciao Auteur : Alex Randolph Uitgeverij : Drei magier spiele Aantal spelers : 2-4 Leeftijd : 10+ Speelduur : 30 min.
Schitterend kaartspelletje omtrent recycleren. Bovendien word je hier ook effectief gestraft als je het onvoldoende of niet doet. De spelers gaan afval sorteren bij de vier verschillende afvalbedrijven. Ze sorteren plastic, glas, staal en papier. Op deze manier proberen ze punten te scoren in de verschillende kleuren. Er zijn wel twee zaken waar je rekening mee dient te houden. Halverwege de stapels overwinningspunten zit een negatieve fiche en je scoort pas punten als je twee fiches van eenzelfde kleur hebt verzameld. Bovendien krijg je nog strafpunten voor strafkaarten die je in de loop van het spel bij elkaar zamelt. Hoge scores ga je in dit spel dan ook niet al te vaak tegenkomen.
De fabrieken worden klaargelegd met hierop de puntenfiches (in volgorde 0,1,2,3,-2,4 en 5). Aan elke uitgang van de fabrieken wordt al één afvalkaart gelegd. De spelers krijgen drie afvalkaarten op handen. (let op : je mag max. 5 handkaarten hebben in de loop van het spel, heb je er meer dan leg je deze voor je neer, dit zijn strafpunten op het einde van het spel).
Als je aan de beurt bent : - speel je een willekeurig aantal kaarten van een soort bij de overeenkomstige fabriek - neem je de afvalkaarten die aan de andere kant liggen - vul je deze kant aan met een aantal kaarten gelijk aan het aantal afgespeelde kaarten +1 - indien je een totale waarde van vier afval bereikt bij een fabriek wordt het afval gerecycleerd en scoor je de bovenste puntenfiche, de afvalkaarten worden verwijderd en het fabriek wordt terug klaargemaakt voor de volgende ronde
Vanaf het moment dat de fiches van één fabriek verdwenen zijn, eindigt het spel en worden de punten geteld. Je scoort enkel voor fabrieken waarvan je minstens 2 fiches verzamelde (je telt de waarden op), nadien trek je voor elke strafkaart nog 1 punt af. De speler met het meeste punten wint het spel.
Titel : R-eco Auteur : Susumu Kawasaki Uitgeverij : Z-man games (In Essen verschijnt de nieuwe versie bij Amigo spiele) Aantal spelers : 2-5 Leeftijd : 8+ Speelduur : 30 min.
Een tactisch spel voor de oudere kinderen onder ons toch wel. In het spel zit een spelbord, 16 spoken die in twee worden onderverdeeld blauw en rood (goed en slecht) (dmv. pinnen die in de achterkant van de spoken worden gestopt)
Elke speler krijgt 4 goede en 4 slechte spoken en plaatst deze op de 2 eerste rijen voor zich (à la stratego). De speler beslist hoe hij de spoken zet. Er wordt een startspeler gekozen (ik stel steeds voor om 2 spellen te spelen, met wisselende startspeler). In een beurt mag een speler een spook verschuiven naar een aangrenzende kamer (vooruit, achteruit of zijwaarts, niet diagonaal).
Indien een speler een spook plaatst in een kamer waar al een spook van de tegenstander staat, dan wordt het spook gevangen en uit het spel verwijderd. Een speler wint als hij al de goede spoken van de tegenstander weet te slaan. Maar je wint ook als je tegenstander al je slechte spoken heeft geslagen. Tenslotte kan je ook trachten om met één van je goede spoken via één van de twee uitgangen bij je tegenstander buiten te lopen.
Dit is een zeer eenvoudig spel qua spelregels, maar zal u toch héél wat plezier doen beleven. Het is net zoals dammen, vier-op-een-rij, stratego, maar net dat ietsje sneller en anders.
Titel : Die guten und die bösen geister Auteur : Alex Randolph Uitgeverij : Drei magier spiele Aantal spelers : 2 Leeftijd : 6+ Speelduur : 20 min.
De doos van dit spel is tegelijk het speelbord, het toont een grasveld met 10 mollenhopen in. In deze mollenhopen worden 10 mollen geplaatst. Deze mollen zijn eigenlijk twee aan elkaar gemaakte mollen van verschillende kleuren (zie ook foto boven). Daarnaast zijn er 30 opdrachtkaarten met stijgende moeilijkheid (1 tot 4 schopjes). De bedoeling van het spel is om ter meeste van die schopjes verzamelen.
De opdrachtkaarten worden in volgorde gelegd van makkelijk naar moeilijk en iedere speler krijgt een kaart. De jongste speler begint het spel. Als je aan de beurt bent, moet je drie mollen op het spelbord omdraaien, zodat ze met een andere kleur naar boven komen te liggen. Na het omdraaien moeten de mollen die op je opdrachtkaart staan zichtbaar zijn. Maar pas op ... het moet exact kloppen. Als je opdrachtkaart bijvoorbeeld twee gele mollen toont mogen er geen drie gele op het bord staan. Is je opdracht geslaagd, dan win je het kaartje en krijg je een nieuwe opdracht voor de volgende ronde. Is het niet gelukt, dan is je beurt over.
Kan een speler geen kaartje meer trekken dan is het spel afgelopen, de spelers tellen nu het aantal schopjes op hun gewonnen opdrachtkaarten. Je kan het spel ook verkorten door bijvoorbeeld af te spreken om slechts vijf kaartjes te verzamelen. Wij spelen vaak de variant dat er een opdrachtkaart wordt omgedraaid en dat iedereen deze opdracht tracht te vervullen. Diegene die de kaart wint, blijft overigens aan de beurt tot hij een fout maakt. Wie het graag nog even verwarrend maakt, kan bijvoorbeeld de doos een kwartslag draaien bij elke gevonden opdrachtkaart.
Titel : up and down Auteur : Gunter Baars Uitgeverij : Ravensburger Aantal spelers : 2-6 Leeftijd : 5+ Speelduur : 20 min.
Het verhaal: Waar Spokentrap stopt, daar begint spokenwoud. Nadat de kinderen het spook hebben laten verschieten met een luide BOE veranderen ze ook in spoken. Gelukkig veranderen ze terug in zichzelf een door een geheime gang kunnen ze ontsnappen naar ruïnes van de toren. Daar zien ze een donker pad dat hen naar buiten zal leiden. Ze kunnen daarbij rekenen op een kabouter om hun daarbij te helpen. Toch zijn er nog 2 "leerling-spookjes" die hen het leven zuur zullen maken...
Net als bij spokentrap is het de bedoeling om als 1ste aan het einde van de weg aan te komen. De magneetjes zitten deze keer niet meer in het hoofdje van de pion maar erin. Door te werken met een + en een - pool plakken de kinderen zich vast aan de kabouter bij het passeren ervan. Kinderen stoten elkaar af. Toch kunnen er meerdere kinderen door de kabouter worden geholpen Door het gooien van de dobbelsteen kunnen we onze pion verplaatsen. De kabouter kan niet alleen verplaatst worden; er moet dus een kindje bij hem zijn. Indien er een spookje wordt gedobbeld dan plaatsen we een spookje over een speelfiguur en dan kan deze niet meer bewegen. Als de pion aan de kabouter hing, dan wordt de mag(net)ische band verbroken. Indien de 2 spookjes in gebruik zijn, wisselen we terug van spookje ttz. we zetten het hoedje op een andere pion en niet de volledige pion zoals bij spokentrap. Halverwege de weg moet de rivier worden overgestoken door middel van een omgevallen boom. Als de kabouter over deze boom stapt vallen alle kinderen die bij hem zijn in het water en moeten ze opnieuw beginnen. Als de kabouter door het zonlicht stapt, dan gaan alle spoken zich snel verstoppen achter de toren. De speler(s) die als 1ste aan de eindmeet is (zijn) wint het spel. Je hebt ook een jeton van je kleur voor handen. Je mag deze éénmaal in het spel afgeven om je te verlossen van een spookje.
Titel : Spokenwoud Auteur : Michelle Schanen Uitgeverij : Drei magier spiele Aantal spelers : 2-6 Leeftijd : 5+ Speelduur : 15 min.
Zie hier, het enige Haba-spel in onze collectie. We hebben een tijdje onze best gedaan om een overeenkomst met Haba af te sluiten, maar dit bleek zeer moeilijk te liggen. Ook via omwegen langs Banier, Krokodil, e.a. konden ons niet helpen. Bovendien zou het ons vrij duur komen te staan, want het mooie houten speelgoed van Haba heeft een prijs. Daarnaast zijn deze spellen natuurlijk niet echt voor onze doelgroep, maar gezien de babyboom die plaatsvindt in de club, zou het toekomstgericht toch misschien niet slecht zijn.
Dit spel haalde onze collectie dus wel, en ... terecht. Het is een reactiespelletje, dus indien u bijzonder slecht bent in beestenboel, jungle speed, halli galli en andere kakkerlakkensalades haakt u misschien best af.
Het spel bestaat uit 60 kaarten en 5 gekleurde figuren (witte hond, blauwe boot, gele schatkist, groen vikingkindje en rode viking). De kaarten worden in het midden gelegd als trekstapel en de vijf figuren dienen bereikbaar te zijn voor alle spelers. In een beurt wordt er een kaart omgedraaid en dienen de spelers om ter snelste het juiste figuurtje te grabbelen ... maar dit blijkt niet altijd zo makkelijk te zijn.
De kaarten tonen één figuur en drie andere kleuren. Er kunnen zich twee situaties voordoen. - Ofwel staat het figuurtje niet in z'n eigen kleur : dan zoek je zo snel mogelijk het figuurtje waarvan de kleur niet staat aangegeven op de kaart (bv. een gele boot op rood-groene achtergrond ==> je dient de witte hond te grijpen) - Ofwel staat het figuurtje wel in z'n eigen kleur : dan grabbel je zo snel mogelijk naar het afgebeelde figuurtje (bv. een blauwe boot op geel-groene achtergrond ==> je moet de blauwe boot grijpen)
Grijp je het juiste figuurtje, win je de kaart. Grijp je fout, dan mag je niet meer meespelen voor die kaart. Je kan eventueel zelfs afspreken dat je één kaart als straf moet afgeven. De speler die als eerste vijf (of af te spreken aantal) kaarten verzamelt, wint het spel.
Klinkt erg makkelijk hé, wacht maar tot je het spel eens speelt met specialisten van een jaar of zes. Neem van me aan dat je op je donder krijgt. Erg vermakelijk en zeer snel gespeeld, een echt tussendoortje dus ... en absoluut z'n plaats waard in deze reeks.
Titel : Oeps mis Auteur : Jacques Zeimet Uitgeverij : Haba Aantal spelers : 2-8 Leeftijd : 6+ Speelduur : 5 min.
)
