We zijn van de camping vertrokken waar we heel goed hebben gestaan. Door de harde wind gisteren en de regen van afgelopen nacht is de lucht weer geklaard. We zien weer wolken, blauwe lucht en af en toe de zon. We denken er dus vanaf te zijn. Tot dat we Billings inrijden. Daar hangt de rook weer. Ik sprak een mevrouw die vertelde dat ze hier ook al weken last hebben van de rook. Maar Billings had geen Air Alert op the Weather Channel, wat de andere plaatsen waar we waren wel hadden. Maar we gaan van de week naar Yellostone en daar zal de lucht wel helder zijn.

Vandaag een lui dagje camping. Er staat een harde wind, die alle rook wegblaast. We zien weer wolken en er komen heuvels tevoorschijn aan de horizon. De brandlucht is ook verdwenen, heerlijk. We gaan in ‘het dorp’ een American Football game kijken van de plaatselijke highschool. We schatten jongens van zo’n 16 a 17 jaar. ‘Ons dorp’ verliest.

Veel publiek langs de lijn die er ook allemaal verstand van hebben en schreeuwen naar de jongens hoe ze het moeten doen.

Verder erg lui geweest. We hebben een voor ons nieuw spelletje gevonden: Mahjong. We spelen dat met z’n tweeën. Erg leuk. Maar op een luie dag spelen we veel.

Onder ons diner trok er een donderbui langs ons heen en de temp zakt gelijk met zo’n 8 graden. Nu 22 gr.C. Heerlijke Hollandse temperatuur.

Daar we in de hoofdstad van Montana zijn, moeten we toch even het State House bekijken. Het is een open State House zonder controles en we kunnen door het hele gebouw rondlopen. We horen harde muziek als we de trap opgaan en echt harde muziek, jaren 70 muziek. Heel gezellig maar heel vreemd. Dus is mijn nieuwsgierigheid gewekt en zoek ik een kamer die bevolkt is. Mijn vraag: “waarom die harde muziek, die op iedere afdeling te horen is?” Het antwoord: “Het is vrijdag, blij dat het weekend begint. Dit is iedere vrijdag.”

Daarna een bezoekje aan de kathedraal waar we een kaarsje konden opsteken. We zijn twee jaar geleden ook hier downtown geweest, maar het is bij ons beiden een beetje gewist in het hoofd. Waarschijnlijk omdat dit de enige twee interessante gebouwen zijn. In de rest van downtown is veel leegstand.

We staan twee dagen in White Sulphur Springs op een PA-campground. Bij ons al bekend als een zeer schone, goed georganiseerde camping. Clemens mag de kar wassen en dan kan hij gelijk het dak waxen. Wordt die jongen helemaal gelukkig van.

We gaan verder door de rook met als eindbestemming Missoula. Maar onderweg gaan we een route doen door de National Bison Range. Het is een route van 19 mijl. Het is een groot afgesloten gebied, waar je een heleboel wilde dieren kunt tegenkomen. Maar het is augustus, dus nog steeds vakantietijd. En volgens ons waren de meeste nog op vakantie. Alleen de bizons waren alweer op honk. We hebben de kop van een beer gezien. Maar toen het fototoestel op scherp stond, was de beer alweer gevlogen. Deer was ook redelijk aanwezig. Maar pronghorns en bighorn sheeps hebben we niet gezien.

Er is nog steeds veel rook in de lucht. We rijden langs de Rocky Mountains, maar daar is niets van te zien. Heel jammer voor ons, maar erger voor de mensen die er in moeten wonen. In Missoula even een bezoek gebracht aan de kathedraal St. Francis Xavier.

Wij waren begin van deze week van plan een aantal dagen op de camping in Libby (Montana) te blijven. Een kleine city camping met een gezellig host-paar, waar we 2 jaar geleden ook hebben gestaan. Maar aangezien er nog steeds bosbranden bijkomen, wordt de lucht erg ongezond. Er is een Air Alert voor een groot deel van Montana. Als je buiten zit vallen de verbrande stukjes naar beneden. Onze host noemde het black snow. Het ruikt naar brand, het prikkelt de ogen, levert een droge keel en hoofdpijn. Dus we gaan. Maar het helpt niet veel. We rijden de hele weg tot Polson (richting oosten) in de rook. We hebben een stop in Kalispell waar we diverse winkels aan te doen. In Montana betaal je namelijk geen belasting op aankopen. En dat is goed te merken op de kassabon. We hadden een aardig lijstje. En het meeste is nu binnen.

Na de route en het weer nagekeken te hebben zullen we de komende dagen nog erg veel last van de rook hebben. Pas als we oostelijker zijn, in Billings, is het voorbij. Maar dat duurt nog een aantal dagen.

De twee laatste foto’s van de zon zijn gemaakt vijf minuten na elkaar.

Onze laatste nacht in Canada is voorbij, dus op naar Amerika. We hadden nauwelijks nog iets in de koelkast/vriezer, dus er kon ons niets gebeuren. Een lange rechte weg naar de grens, waar de douanier ons, na een paar vragen “welcome back in the USA” heette. Dit is ons van de Amerikaanse douane nog niet eerder overkomen.

Dan een rechte weg naar Libby. Het is weer erg ‘mistig’ door de rook van de vele bosbranden die hier woeden. Er is nauwelijks zicht op de bergen. Het is een trieste situatie.

Wij staan in Libby in een stadspark, waar we twee jaar geleden ook gestaan hebben. Het zelfde echtpaar, dat de boel hier regelt, is er nog steeds. We worden hartelijk welkom geheten, ze herkennen ons nog.’s Avonds een gezellig praatje gemaakt.

Even voor zonsondergang zien we een opvallende vuurrode zon. Mogelijk verkleurt door de vervuilde lucht. Helaas geeft de camera/foto een andere kleur.

We hopen vannacht goed te slapen, daar we vele stille buren achter ons hebben liggen. Gelukkig is ’t geen volle maan…

Gisteren het Kootenay Nat’l Park verlaten via Radium Hot Springs. We zijn nog met droog weer vertrokken, maar na een half uurtje rijden begon de regen. En de rest van de dag heeft het geregend. Er is veel water naar beneden gekomen. Nog een poosje op een rest area gestaan en een aantal flinke onweersknallen ‘overleefd’. Onze eindbestemming was Cranbrook. We kunnen hier bij Real Canadian Superstore staan. En met ons vele RV’s. Vandaag is de blauwe lucht er weer  en vullen de dag met internetten bij de bieb, de was doen en een beetje winkelen. Morgen gaan we de grens met Amerika weer over. We hebben een heerlijke tijd gehad in Canada, dank zij, neef Wim, de nichtjes uit Toronto, Wayne en Petra, het heerlijke weer en de mooie natuur.

We gaan vandaag van de noordelijke camping naar zuidelijke camping in Kootenay Nat’l Park. Onderweg komen we de Paint Pots tegen. Het zijn poelen met roestbruin kleurige modder. Deze kleur wordt veroorzaakt door de ijzerhoudende grond. De indianen gebruikten de modder om zich te beschilderen. Het was een leuke wandeling van ongeveer 3 km er naar toe en aardig om dit natuurverschijnsel te zien.

Het is nog vroeg, maar er lopen alweer de nodige mensen. Op de campings in dit park is niets te doen, dus waar al die mensen overnachten is ons een raadsel.

Vanmiddag na een wandeling vanaf de zuidelijke camping komen we aan de praat met een echtpaar uit Nova Scotia. Zij zijn vorig jaar met pensioen gegaan en reizen nu een jaar door Canada en Amerika. Wij komen vaker dit soort reizigers tegen, die, nu ze met pensioen zijn, eindelijk hun eigen land kunnen gaan verkennen. Ze hebben hun hele leven hard gewerkt met vaak maar 2 weken vakantie per jaar. We horen dan ook vaak: “jullie hebben meer van Amerika en Canada gezien dan wij”. Wij hebben het dan ook wel heel luxe en kunnen van iedere dag genieten en weten hoe bijzonder ons leven is.

Heel vroeg opgestaan. We willen naar Moraine Lake en wetende dat daar heel weinig parkeerplaatsen zijn, besluiten we om daar eerst heen te rijden en daar te gaan ontbijten. We komen om 7.00 uur aan en je staat er versteld van hoeveel mensen er al zijn. Er zijn ongeveer 15 RV plekken en er staan er al 7 RV’s. Na het ontbijt op pad. Er zijn net vier bussen met Aziaten losgelaten. Deze mensen willen van iedere drol een foto en moeten er altijd zelf bij op staan. Het zijn mensen die altijd lol hebben en heel vriendelijk zijn, maar staan graag vooraan. We mochten blij zijn dat we een paar foto’s konden maken zonder deze mensen.

Van Moraine Lake terug naar British Columbia waar we op een camping in het Kootenay Nat’l Park willen staan. Op het Visitor Center en Lake Louise werd ons verteld, dat het heel druk is. Het is een first come first serve-camping. Je moet dan altijd afwachten of er nog een plaatsje is. Toen we daar om 12u aankwamen, waren bijna alle plekken leeg..

Aan de overkant van de camping is de Marble Canyon trail. Een leuke wandelroute langs een diep uitgesleten canyon. En mooi weer, zon en blauwe lucht. ’s Middags lekker buiten met een pilsje en een boek.

Uiteindelijk is de camping ‘s avonds nog niet half vol.

We staan, zoals altijd eigenlijk, weer vroeg op. We gaan vandaag een trail lopen, die we in 2003 ook gelopen hebben. Deze trail is bij Lake Louise. Het is een trail van 4 km. klimmen, en dan, juist, 4 km. dalen. Het loopt langs Lake Mirror naar Lake Agnes. Vorig jaar was het weer slecht en hadden we ‘te weinig tijd’. We hebben heerlijk weer, lunch mee, water mee, fototoestel mee. We zien gelukkig meer mensen zwoegen om boven te komen. Dus onze conditie valt dan ook nog wel mee. Er staan een hoop verschillende paddenstoelen langs de route. Ik heb er een paar gekozen voor de blog.

Vandaag zijn we begonnen in Mt. Revelstoke Nat’l Park. Daar de Meadows in the Sky Parkway gereden. Een weg die over 26 km. 1500 mtr. stijgt. De nodige haarspeldbochten en aangezien we vroeg zijn, is het nog heel rustig. We kunnen boven op 2000 mtr. op de niet al te grote parkeerplaats een plaatsje vinden voor de kar.

Aangezien de weg na 25 km. ophoudt, moeten we de laatste kilometer aardig klimmen om bij het uitzichtpunt te komen. Daar boven konden meer trails worden gelopen, maar we hadden vandaag nog meer te doen namelijk naar Lake Louise in de Rocky Mountains rijden. Dat was een afstand van ruim 200 km. Onderweg komen we de Spiral tunnels tegen. Dit zijn twee spiraal tunnels door de berg waar de trein doorheen loopt. Dit was de oplossing om de trein op een korte afstand op voldoende hoogte te brengen om de Rocky Mountains door te komen. Op de foto komt de locomotief uit de tunnel. De laatsten van de 150 (!) wagons heeft de tunnelingang dan nog niet bereikt.

Als we op de camping bij Lake Louise ons ‘diner’ zitten te nuttigen, zeggen we tegen elkaar: “ook vandaag zijn we weer overal langsheen gereden”, zoals Glacier Nat’l Park en Yoho Nat’l Park. We leren het dus nooit. Maar bij dit Banff Nat.Park, waartoe Lake Louise behoort,  moet je zeker een aantal dagen van te voren de camping reserveren omdat er in de wijde omtrek geen alternatieven zijn. En dan zit je eraan vast. Daar we vorige week het weerbericht hadden bekeken, wisten we dat de komende dagen hier mooi weer zou zijn. En daar gaan we dan van genieten.

Langs de weg stond een oude Studebaker (eind 50-er jaren) geparkeerd, die je alleen nog in een Dinky Toys-verzameling vindt….

Vandaag vanuit Kelowna weer verder richting noorden langs het Okanagan Lake (westoever). Een mooie rustige weg. We zijn op weg naar Revelstoke. Daar is onze slaapplaats. Dat is halverwege Lake Louise (Rocky Mountains), waar we komende 3 nachten op de camping staan. Onderweg maken we een loopje door het plaatsje Sicamous, zijnde een brede weg met enkele winkeltjes. Tot hier hebben we de scenic route gehad, maar komen nu op de Trans Canadian Highway 1. Druk, druk, druk. Veel vrachtauto’s en vakantieverkeer dat vandaag (zondag) op weg naar huis is. Deze Highway 1 loopt van West Canada helemaal naar St.Johns Newfoundland, zijnde 7100 km.

Bij Walmart staan niet alleen motorhomes, maar hier zelfs een tentje. Er is hier een aparte ruimte voor RV’s.

Met de bus zijn we naar downtown Kelowna gegaan. Een erg gezellige stad met een schitterend park aan het Okanagan Lake. We lopen tegen een Pride Parade aan. Alleen mensen, geen versierde wagens. Veel water activiteiten op het meer en in het park wordt een wedstrijd gehouden wie het mooiste hondje heeft. Een echte aanrader deze stad, waar we bij toeval kwamen.

Onze route die we vandaag wilden gaan volgen naar Osoyoos moest worden verander. Er woedt een aantal grote bosbranden langs de grens met Amerika. Er zijn wegen afgezet. Wanneer die weer open gaan is nog niet bekend. De omgeving is erg “mistig”. We rijden nu naar het noorden met als eindbestemming Kelowna, in plaats van naar het oosten.

De weg gaat helemaal langs het Okanagan Lake. Een erg mooie weg met leuke stopplaatsen. Lunchen aan het water. Volgende stop wandelen over het strand, waar we een mooie treurwilg zien staan. Deze zetten we op de foto voor neef Wim. De plaatsjes Penticton, Summerland en Peachland: gezellige stadjes allemaal. Waard om er even doorheen te wandelen.

We kregen gisterenavond al meldingen van aankomend slecht weer voor vandaag. Gisteren was het niet leuk met de warmte bijna 40 gr.C met hoge vochtigheidsgraad. Vandaag zouden er hevige regens met onweer, hagel en harde wind komen. We hebben een heerlijke dag gehad met zon, iets lagere temperatuur en vanavond een beetje regen. De donkere wolken zijn langs ons heen getrokken. Dus wij hadden weer een heerlijke dag. We zouden een lange ketting kunnen rijgen van alle mooie dagen die we al gekregen hebben.

Als we Hope verlaten bereiken we snel the Hope Slide outlook. Vanaf deze plek heb je zicht op het resultaat van de bergverschuiving die 50 jaar geleden hier heeft plaatsgevonden. Door een lichte aardbeving begon een groot deel van een berghelling naar beneden te schuiven. Vier mensen stonden op afstand te kijken naar een hoop sneeuw die langs de bergwand naar beneden gleed. Ze konden niet weten dat dit het begin van een veel grotere verschuiving was. En werden meegesleurd door de massa, twee mensen zijn nooit terug gevonden.

Dan beginnen de wegwerkzaamheden. Eerst worden allerlei borden geplaatst dat er Roadwork aankomt. Dan het laatste bord dat je de flagman kunt verwachten. Meestal is het echter een vrouw. Triest werk vinden wij. De dames staan de hele dag het bordje om te draaien. De ene kant STOP, de andere kant SLOW. Vaak staan ze in de brandende zon, in de stof en ook in de regen. Maar het is werk.

We stoppen in Princeton voor boodschappen. Rijden door naar Keremeos, waar we een plaatsje op onze ‘camping’ zoeken, met een leuke voortuin met vogeltjes.

Gisteravond kwamen we bij Walmart aan voor onze overnachting toen we dit bord zagen staan. Clemens toch naar binnen om te vragen en het was helemaal geen probleem om hier te overnachten met de camper. Waarom dan zo’n bord?

Vandaag naar Hope via Harrison Hot Spring aan het Harrison Lake. Het was heerlijk weer om op het bankje de lunch te gebruiken en een rondje om de plas te lopen. De bergen lagen ineen soort mist. Bij navraag werd aangegeven dat er nogal wat bosbranden in de omgeving zijn. Vandaar die ‘mist’.

In Hope hebben we een wandeling door het stadje gemaakt. Veel houtsnijwerken op de stoep. Het resultaat van de  Chainsaw Carving Competition. Toen naar de camping waar we heerlijk buiten konden zitten tot 21.00 uur.

Ook aan gezellige weekends komt een eind en we gaan weer verder. Van neef Wim was al afscheid genomen, vandaag een emotioneel afscheid van Petra en Wayne, ons gastgezin in Surrey. Aangezien Vancouver niet alleen uit de English Bay bestaat, 2 foto’s van een paar hoge appartementcomplexen in Vancouver.

Wij reizen in deze dagen met de Sky train. Ongeveer 40 min. tussen de twee steden. Voor seniors in het weekend $1,75 p.p. Door de week $3,75 p.p. Een ideale verbinding voor weinig geld. Ik mocht op onze laatste reis voor machinist spelen. Je krijgt dan een mooi beeld van de route.

Wij gaan vandaag (dinsdag), op weg naar de Canadese Rocky Mountains, niet verder dan Mission. In Mission moeten we naar het dumpstation en naar de laundry. We hebben nog door het city center gelopen. Veel goed georganiseerde triftstores. In een van de etalages lag een groene leguaan.

Dit weekend weer in Vancouver geweest. Twee nichtjes uit Toronto kwamen even overvliegen om ons te ontmoeten. Dat is dus veel kletsen, lekker uit eten en genieten.

Zaterdag gegeten in een restaurant nabij het strand. Toen voor 4 personen de bestelde maaltijd was geserveerd, kwamen ze ‘duizendmaal’ excuseren dat met de 5^e maaltijd (voor Clemens) iets fout was gegaan en dat het daarom nog circa 5 minuten zou duren. Als compensatie mocht hij een gratis salade uitkiezen, die zo groot was dat die met vijf mensen gedeeld kon worden. Uiteindelijk was al ’t eten voortreffelijk. Bij het presenteren van de rekening werd door de ober nogmaals geëxcuseerd voor de late 5^e maaltijd. Daarom werd de 5^e maaltijd dan ook niet in rekening gebracht. Dat is nog eens service!

Na het eten nog een wandeling langs de baai gemaakt. Heerlijke temperatuur. Voor de volgende dag hadden we nog wat voor het ontbijt nodig. Ook in Canada is dat geen probleem, waar de meeste winkels tot ’s avonds laat open zijn.

Dit weekend was ook de Hare Krishna-optocht, die langs het appartement trok. Het duurde welgeteld 5 minuten, waar het verkeer dan voor stil wordt gelegd, verkeerd geparkeerde auto’s worden weggesleept en wegen worden afgezet. Dat kan allemaal hier. ’s Middags nog even een kleine optocht van zo’n 40 skateboarders. En maar foto’s blijven maken van de English Bay. Ik kan het niet laten.

Al met al weer een prachtig weekend. Fijn om een erg aardige neef in Vancouver te hebben.

We wilden het Olympisch dorp nabij Whistler bezoeken waar in 2010 allerlei ski-nummers (langlauf en schansspringen) en het bobsleeën zijn gehouden. We waren er vroeg, maar de poort zou pas om 10u open gaan. Ongeduldig als we zijn, zijn we omgekeerd en weer richting Vancouver gereden. Onderweg wat stops aan het fjord.

In Vancouver het Lighthouse Park bezocht. Een dicht bos met uitkijk op de vuurtoren en de Burrard Inlet. Van daaruit een mooi zicht op de skyline van Vancouver.

Voor ‘s avonds hebben we Wayne en Petra in de camper uitgenodigd om te komen eten. Marion heeft een lekkere pasta met salade en dessert met vers geplukte bramen gemaakt. Daarna bij hun in de patio gezeten tot laat. Het was weer een gezellige avond.

We kunnen vandaag met de gratis shuttle van de camping naar het stadje Whistler. In Vancouver en Whistler zijn in 2010 de Olympische Winterspelen geweest, waar Nederland in totaal 8 medailles heeft gewonnen.

Als er in de zomer niet kan worden geskied, dan wordt er gecrossfietst. En dat is een hele industrie hier. Rijen dik staan ze te wachten. Eerst 4 fietsen in de lift dan 4 mensen erachter aan, dan naar beneden op de fiets en dan weer in de rij.

Whistler is een gezellig plaatsje met veel terrasjes. Er staat een groep uit Estland muziek te maken. Alleen jammer dat de zon achter de wolken blijft, waardoor je de bergen niet ziet. Maar we vermaken ons prima.

Op de camping terug begint de lucht een beetje te klaren, waardoor we de omgeving kunnen zien. Er staan weer leuke ‘huisjescampers’.