Vandaag vanuit Kelowna weer verder richting noorden langs het Okanagan Lake (westoever). Een mooie rustige weg. We zijn op weg naar Revelstoke. Daar is onze slaapplaats. Dat is halverwege Lake Louise (Rocky Mountains), waar we komende 3 nachten op de camping staan. Onderweg maken we een loopje door het plaatsje Sicamous, zijnde een brede weg met enkele winkeltjes. Tot hier hebben we de scenic route gehad, maar komen nu op de Trans Canadian Highway 1. Druk, druk, druk. Veel vrachtauto’s en vakantieverkeer dat vandaag (zondag) op weg naar huis is. Deze Highway 1 loopt van West Canada helemaal naar St.Johns Newfoundland, zijnde 7100 km.

Bij Walmart staan niet alleen motorhomes, maar hier zelfs een tentje. Er is hier een aparte ruimte voor RV’s.

Met de bus zijn we naar downtown Kelowna gegaan. Een erg gezellige stad met een schitterend park aan het Okanagan Lake. We lopen tegen een Pride Parade aan. Alleen mensen, geen versierde wagens. Veel water activiteiten op het meer en in het park wordt een wedstrijd gehouden wie het mooiste hondje heeft. Een echte aanrader deze stad, waar we bij toeval kwamen.

Onze route die we vandaag wilden gaan volgen naar Osoyoos moest worden verander. Er woedt een aantal grote bosbranden langs de grens met Amerika. Er zijn wegen afgezet. Wanneer die weer open gaan is nog niet bekend. De omgeving is erg “mistig”. We rijden nu naar het noorden met als eindbestemming Kelowna, in plaats van naar het oosten.

De weg gaat helemaal langs het Okanagan Lake. Een erg mooie weg met leuke stopplaatsen. Lunchen aan het water. Volgende stop wandelen over het strand, waar we een mooie treurwilg zien staan. Deze zetten we op de foto voor neef Wim. De plaatsjes Penticton, Summerland en Peachland: gezellige stadjes allemaal. Waard om er even doorheen te wandelen.

We kregen gisterenavond al meldingen van aankomend slecht weer voor vandaag. Gisteren was het niet leuk met de warmte bijna 40 gr.C met hoge vochtigheidsgraad. Vandaag zouden er hevige regens met onweer, hagel en harde wind komen. We hebben een heerlijke dag gehad met zon, iets lagere temperatuur en vanavond een beetje regen. De donkere wolken zijn langs ons heen getrokken. Dus wij hadden weer een heerlijke dag. We zouden een lange ketting kunnen rijgen van alle mooie dagen die we al gekregen hebben.

Als we Hope verlaten bereiken we snel the Hope Slide outlook. Vanaf deze plek heb je zicht op het resultaat van de bergverschuiving die 50 jaar geleden hier heeft plaatsgevonden. Door een lichte aardbeving begon een groot deel van een berghelling naar beneden te schuiven. Vier mensen stonden op afstand te kijken naar een hoop sneeuw die langs de bergwand naar beneden gleed. Ze konden niet weten dat dit het begin van een veel grotere verschuiving was. En werden meegesleurd door de massa, twee mensen zijn nooit terug gevonden.

Dan beginnen de wegwerkzaamheden. Eerst worden allerlei borden geplaatst dat er Roadwork aankomt. Dan het laatste bord dat je de flagman kunt verwachten. Meestal is het echter een vrouw. Triest werk vinden wij. De dames staan de hele dag het bordje om te draaien. De ene kant STOP, de andere kant SLOW. Vaak staan ze in de brandende zon, in de stof en ook in de regen. Maar het is werk.

We stoppen in Princeton voor boodschappen. Rijden door naar Keremeos, waar we een plaatsje op onze ‘camping’ zoeken, met een leuke voortuin met vogeltjes.

Gisteravond kwamen we bij Walmart aan voor onze overnachting toen we dit bord zagen staan. Clemens toch naar binnen om te vragen en het was helemaal geen probleem om hier te overnachten met de camper. Waarom dan zo’n bord?

Vandaag naar Hope via Harrison Hot Spring aan het Harrison Lake. Het was heerlijk weer om op het bankje de lunch te gebruiken en een rondje om de plas te lopen. De bergen lagen ineen soort mist. Bij navraag werd aangegeven dat er nogal wat bosbranden in de omgeving zijn. Vandaar die ‘mist’.

In Hope hebben we een wandeling door het stadje gemaakt. Veel houtsnijwerken op de stoep. Het resultaat van de  Chainsaw Carving Competition. Toen naar de camping waar we heerlijk buiten konden zitten tot 21.00 uur.

Ook aan gezellige weekends komt een eind en we gaan weer verder. Van neef Wim was al afscheid genomen, vandaag een emotioneel afscheid van Petra en Wayne, ons gastgezin in Surrey. Aangezien Vancouver niet alleen uit de English Bay bestaat, 2 foto’s van een paar hoge appartementcomplexen in Vancouver.

Wij reizen in deze dagen met de Sky train. Ongeveer 40 min. tussen de twee steden. Voor seniors in het weekend $1,75 p.p. Door de week $3,75 p.p. Een ideale verbinding voor weinig geld. Ik mocht op onze laatste reis voor machinist spelen. Je krijgt dan een mooi beeld van de route.

Wij gaan vandaag (dinsdag), op weg naar de Canadese Rocky Mountains, niet verder dan Mission. In Mission moeten we naar het dumpstation en naar de laundry. We hebben nog door het city center gelopen. Veel goed georganiseerde triftstores. In een van de etalages lag een groene leguaan.

Dit weekend weer in Vancouver geweest. Twee nichtjes uit Toronto kwamen even overvliegen om ons te ontmoeten. Dat is dus veel kletsen, lekker uit eten en genieten.

Zaterdag gegeten in een restaurant nabij het strand. Toen voor 4 personen de bestelde maaltijd was geserveerd, kwamen ze ‘duizendmaal’ excuseren dat met de 5^e maaltijd (voor Clemens) iets fout was gegaan en dat het daarom nog circa 5 minuten zou duren. Als compensatie mocht hij een gratis salade uitkiezen, die zo groot was dat die met vijf mensen gedeeld kon worden. Uiteindelijk was al ’t eten voortreffelijk. Bij het presenteren van de rekening werd door de ober nogmaals geëxcuseerd voor de late 5^e maaltijd. Daarom werd de 5^e maaltijd dan ook niet in rekening gebracht. Dat is nog eens service!

Na het eten nog een wandeling langs de baai gemaakt. Heerlijke temperatuur. Voor de volgende dag hadden we nog wat voor het ontbijt nodig. Ook in Canada is dat geen probleem, waar de meeste winkels tot ’s avonds laat open zijn.

Dit weekend was ook de Hare Krishna-optocht, die langs het appartement trok. Het duurde welgeteld 5 minuten, waar het verkeer dan voor stil wordt gelegd, verkeerd geparkeerde auto’s worden weggesleept en wegen worden afgezet. Dat kan allemaal hier. ’s Middags nog even een kleine optocht van zo’n 40 skateboarders. En maar foto’s blijven maken van de English Bay. Ik kan het niet laten.

Al met al weer een prachtig weekend. Fijn om een erg aardige neef in Vancouver te hebben.

We wilden het Olympisch dorp nabij Whistler bezoeken waar in 2010 allerlei ski-nummers (langlauf en schansspringen) en het bobsleeën zijn gehouden. We waren er vroeg, maar de poort zou pas om 10u open gaan. Ongeduldig als we zijn, zijn we omgekeerd en weer richting Vancouver gereden. Onderweg wat stops aan het fjord.

In Vancouver het Lighthouse Park bezocht. Een dicht bos met uitkijk op de vuurtoren en de Burrard Inlet. Van daaruit een mooi zicht op de skyline van Vancouver.

Voor ‘s avonds hebben we Wayne en Petra in de camper uitgenodigd om te komen eten. Marion heeft een lekkere pasta met salade en dessert met vers geplukte bramen gemaakt. Daarna bij hun in de patio gezeten tot laat. Het was weer een gezellige avond.

We kunnen vandaag met de gratis shuttle van de camping naar het stadje Whistler. In Vancouver en Whistler zijn in 2010 de Olympische Winterspelen geweest, waar Nederland in totaal 8 medailles heeft gewonnen.

Als er in de zomer niet kan worden geskied, dan wordt er gecrossfietst. En dat is een hele industrie hier. Rijen dik staan ze te wachten. Eerst 4 fietsen in de lift dan 4 mensen erachter aan, dan naar beneden op de fiets en dan weer in de rij.

Whistler is een gezellig plaatsje met veel terrasjes. Er staat een groep uit Estland muziek te maken. Alleen jammer dat de zon achter de wolken blijft, waardoor je de bergen niet ziet. Maar we vermaken ons prima.

Op de camping terug begint de lucht een beetje te klaren, waardoor we de omgeving kunnen zien. Er staan weer leuke ‘huisjescampers’.

Vandaag vertrokken vanuit Squamish naar een camping voor twee nachten 11 km. voor Whistler  (ten noorden van Vancouver). Daar het een regenachtige dag is hangen de wolken erg laag. Zodat we geen uitzicht op de bergen hebben. We hebben onderweg nog een waterval aangedaan genaamd Brandywine Falls. Na een leespauze en de lunch op de parkeerplaats zijn we met de paraplu door het bos naar de Falls gelopen.

We waren tegen 2 uur op de camping. Met regen is dat meestal lezen de rest van de dag.

Afscheid genomen tot vrijdag en toen vertrokken uit Surrey. Vrijdag gaan we nog weer een weekend terug naar Surrey/Vancouver.

Aan het Howe fjord hebben we in de zon onze lunch, zittend op een boomstam, opgepeuzeld. Dan op weg naar de Shannon Waterval. Het is er erg druk. Parkeren met de kar is daar moeilijk. Maar er blijkt aan de overkant ook nog een overflow parking te zijn en daar kunnen we staan. Bij dit soort activiteiten onderweg is de beste tijd ’s morgens bijtijds er te zijn. Maar dat past niet altijd.

We staan bij Walmart in Squamish met 15 andere karren.

Vandaag een rustige dag in Vancouver. We zijn met z’n drieën op pad gegaan. Eerst een wandeling langs de baai, dan met het bootje naar de andere kant van het water naar Granville. Hier is een grote overdekte markt met groentes, fruit, vlees en vis en diverse artistieke winkeltjes. Dan een wandeling door een heel nieuw stadsdeel. Totale wandeling van ruim drie uur. We hadden er weer prachtig weer bij. 25 gr. C, zon, klein windje. Onderweg een lekkere lunch aan het water en vanavond uitgegeten. Dus vandaag geen gekook of afwas. Morgen begint het ‘gewone’ leven weer.

Vandaag de Pride Parade. Heel gezellig met 7 mensen op het balkon, met een hapje en een drankje.

Hiep hiep hoera, Quinn is 7 jaar! Wij vieren dat vandaag in Vancouver Canada.

Vrijdag zijn we de grens met Canada overgegaan. 40 minuutjes in de rij staan, 3 kipfilletjes inleveren en we waren in Canada. Er mogen sinds een paar maanden geen kipprodukten over de grens meegenomen worden.

We gaan weer naar onze vrienden Wayne en Petra in Surrey. Een aller hartelijkst welkom. De camper blijft hier tot dinsdag op hun driveway staan. Maar gaan zelf zaterdag naar Vancouver, naar neef Wim. Ook dat was weer een aller hartelijkst welkom. We hebben om half drie op Burrard, het Skytain station in ‘t centrum afgesproken. Vandaar hebben we een gezellige, zonnige, lange wandeling langs het water en door het Stanley Park gemaakt. Bij Wim weer genoten van de heerlijke eigen gemaakte salade.

Het is een druk weekend in Vancouver. Zaterdagavond de vuurwerkshow in The English Bay. Hij woont in een appartement direct aan The English Bay. Dus we hebben vanaf 8 hoog een riant uitzicht op het strand en de baai.

En zondag komt de Pride Parade hier langs.

Vanuit Mount Rainier in twee dagen naar Blaine gereden. In Blaine is de camping aan de kust vlakbij de grens, waar we altijd heen gaan voordat we Canada ingaan. Even de was weg werken, koelkast legen, tanks legen en schoonwatertank vullen.

En ’s avonds naar de zonsondergang. Altijd druk aan het water met kijkers. En als dan de zon onder is, draai je je om en zie je de volle maan.

Vandaag: Lucky Day. Blauwe lucht en zon. Op pad naar Sunrise. Dat is 60 mijl rijden naar de andere kant (noordkant) van Mount Rainier. Sunrise Point ligt op zo’n 2.200m. Mount Rainier laat zich vandaag in volle glorie zien.

We hebben een trail van 8 km. gelopen. Steile stukken, maar af en toe ook vlak. Veelal door ‘open’ veld, waardoor je de omgeving goed kon zien en soms erg ver kon kijken. Vermoeiend maar heel mooi.

Ook hier vertelde de ranger weer dat de bloemenpracht al ruim twee weken gedaan is. De natuur ligt 6 weken voor door een hele hete juni-maand.

Mount Rainier dag twee begon vroeg. Wij wilden naar Paradise een trail lopen. Daar er niet zoveel RV parkeerplaatsen zijn, zijn we eerst naar Paradise gereden en hebben daar ontbeten. We waren de eersten. Dit had waarschijnlijk met het weer te maken. Mist, geen uitzicht op de berg. Twee jaar geleden, minus 2 weken, zijn we hier ook geweest en konden we nagenoeg geen trails lopen vanwege de hoeveelheid sneeuw die er lag. Op het Visitor Center vertelden ze dat dit jaar 2 weken geleden de meadow volop in bloei stond. Dat is nu al ruim over het hoogtepunt heen. Zo verschillend is het ieder jaar weer.

Na de koffie hebben we de wandelschoenen aangetrokken en zijn op pad gegaan. Het was heerlijk weer om te lopen. Wat kom je onderweg tegen: watervallen, marmotten en bloemetjes.

Na het eten vanavond zijn we nog even naar de rivier aan de overkant van de camping gelopen. De zon kwam tevoorschijn en we hoopten dat Rainier te zien zou zijn. Maar dat was niet het geval. Maar we konden wel in de zon op de stenen zitten.

Vanochtend na verschillende telefoongesprekken met Nederland vertrokken naar het Mount Rainier Nat’l Park. De weersvoorspelling voor vandaag: regen – sneeuw – onweerbuien en koud. Wat hebben we gehad: droog en een klein beetje zon. Zelfs Rainier heeft nog een klein stukje van zichzelf laten zien.

We konden dus een trail lopen naar twee watervallen. Het was een rondtrip van 5 km. Wel erg stijgend, maar terug gaat dan weer makkelijker. We hebben vandaag weer echt geboft. Na het avondeten begon het te regenen.

We hebben vandaag, na lange tijd, regen. Geen probleem, want we hebben geen plannen.

We hebben tussen Mount St. Helens en Mount Rainier een PA-camping (=50% korting) geboekt. Omdat het in het weekend valt hebben we deze camping 2 dagen geleden telefonisch gereserveerd… We kijken met verbazing de camping over. Er is helemaal niemand! Zoek ons tussen de bomen. Voor een camping gekozen om weer even rustig een paar telefoontjes (via Skype) te kunnen plegen naar Nederland. We hebben hier geweldige wifi-ontvangst.

Morgen verder naar Mount Rainier en daar de komende 2 of drie nachten op de camping. Tot woensdag zijn we dan niet meer te bereiken.

Vandaag naar Mount Saint Helen. Vanaf de westkant kom je bij het Observatory Point, vanwaar je deels in de krater kunt kijken. De vulkaan is in 1980 tot uitbarsting gekomen. De mooie bergtop is nu geheel weg. Door de explosie zijn over vele mijlen hele bossen weggevaagd en is er onder aan de berg door de modder en het bergpuin een heel ander landschap ontstaan. Voor de weggeslagen bossen is nieuwe aanplant gepoot, die nu na 35 jaar de omgeving alweer een redelijke groene aanblik geeft.

Twee jaar geleden zijn we vanaf de oostkant naar de berg gereden. Er lag toen nog sneeuw op. Deze winter is er weinig sneeuw gevallen. De ranger vertelde dat dit sneeuwloze aanzicht normaal pas eind augustus zou zijn. We hadden vandaag geen zon en geen blauwe lucht, waardoor het er allemaal een beetje grijs uitziet. Daarom maar fleurige bloemetjes op de foto gezet.