We wilden het Olympisch dorp nabij Whistler bezoeken waar in 2010 allerlei ski-nummers (langlauf en schansspringen) en het bobsleeën zijn gehouden. We waren er vroeg, maar de poort zou pas om 10u open gaan. Ongeduldig als we zijn, zijn we omgekeerd en weer richting Vancouver gereden. Onderweg wat stops aan het fjord.

In Vancouver het Lighthouse Park bezocht. Een dicht bos met uitkijk op de vuurtoren en de Burrard Inlet. Van daaruit een mooi zicht op de skyline van Vancouver.

Voor ‘s avonds hebben we Wayne en Petra in de camper uitgenodigd om te komen eten. Marion heeft een lekkere pasta met salade en dessert met vers geplukte bramen gemaakt. Daarna bij hun in de patio gezeten tot laat. Het was weer een gezellige avond.

We kunnen vandaag met de gratis shuttle van de camping naar het stadje Whistler. In Vancouver en Whistler zijn in 2010 de Olympische Winterspelen geweest, waar Nederland in totaal 8 medailles heeft gewonnen.

Als er in de zomer niet kan worden geskied, dan wordt er gecrossfietst. En dat is een hele industrie hier. Rijen dik staan ze te wachten. Eerst 4 fietsen in de lift dan 4 mensen erachter aan, dan naar beneden op de fiets en dan weer in de rij.

Whistler is een gezellig plaatsje met veel terrasjes. Er staat een groep uit Estland muziek te maken. Alleen jammer dat de zon achter de wolken blijft, waardoor je de bergen niet ziet. Maar we vermaken ons prima.

Op de camping terug begint de lucht een beetje te klaren, waardoor we de omgeving kunnen zien. Er staan weer leuke ‘huisjescampers’.

Vandaag vertrokken vanuit Squamish naar een camping voor twee nachten 11 km. voor Whistler  (ten noorden van Vancouver). Daar het een regenachtige dag is hangen de wolken erg laag. Zodat we geen uitzicht op de bergen hebben. We hebben onderweg nog een waterval aangedaan genaamd Brandywine Falls. Na een leespauze en de lunch op de parkeerplaats zijn we met de paraplu door het bos naar de Falls gelopen.

We waren tegen 2 uur op de camping. Met regen is dat meestal lezen de rest van de dag.

Afscheid genomen tot vrijdag en toen vertrokken uit Surrey. Vrijdag gaan we nog weer een weekend terug naar Surrey/Vancouver.

Aan het Howe fjord hebben we in de zon onze lunch, zittend op een boomstam, opgepeuzeld. Dan op weg naar de Shannon Waterval. Het is er erg druk. Parkeren met de kar is daar moeilijk. Maar er blijkt aan de overkant ook nog een overflow parking te zijn en daar kunnen we staan. Bij dit soort activiteiten onderweg is de beste tijd ’s morgens bijtijds er te zijn. Maar dat past niet altijd.

We staan bij Walmart in Squamish met 15 andere karren.

Vandaag een rustige dag in Vancouver. We zijn met z’n drieën op pad gegaan. Eerst een wandeling langs de baai, dan met het bootje naar de andere kant van het water naar Granville. Hier is een grote overdekte markt met groentes, fruit, vlees en vis en diverse artistieke winkeltjes. Dan een wandeling door een heel nieuw stadsdeel. Totale wandeling van ruim drie uur. We hadden er weer prachtig weer bij. 25 gr. C, zon, klein windje. Onderweg een lekkere lunch aan het water en vanavond uitgegeten. Dus vandaag geen gekook of afwas. Morgen begint het ‘gewone’ leven weer.

Vandaag de Pride Parade. Heel gezellig met 7 mensen op het balkon, met een hapje en een drankje.

Hiep hiep hoera, Quinn is 7 jaar! Wij vieren dat vandaag in Vancouver Canada.

Vrijdag zijn we de grens met Canada overgegaan. 40 minuutjes in de rij staan, 3 kipfilletjes inleveren en we waren in Canada. Er mogen sinds een paar maanden geen kipprodukten over de grens meegenomen worden.

We gaan weer naar onze vrienden Wayne en Petra in Surrey. Een aller hartelijkst welkom. De camper blijft hier tot dinsdag op hun driveway staan. Maar gaan zelf zaterdag naar Vancouver, naar neef Wim. Ook dat was weer een aller hartelijkst welkom. We hebben om half drie op Burrard, het Skytain station in ‘t centrum afgesproken. Vandaar hebben we een gezellige, zonnige, lange wandeling langs het water en door het Stanley Park gemaakt. Bij Wim weer genoten van de heerlijke eigen gemaakte salade.

Het is een druk weekend in Vancouver. Zaterdagavond de vuurwerkshow in The English Bay. Hij woont in een appartement direct aan The English Bay. Dus we hebben vanaf 8 hoog een riant uitzicht op het strand en de baai.

En zondag komt de Pride Parade hier langs.

Vanuit Mount Rainier in twee dagen naar Blaine gereden. In Blaine is de camping aan de kust vlakbij de grens, waar we altijd heen gaan voordat we Canada ingaan. Even de was weg werken, koelkast legen, tanks legen en schoonwatertank vullen.

En ’s avonds naar de zonsondergang. Altijd druk aan het water met kijkers. En als dan de zon onder is, draai je je om en zie je de volle maan.

Vandaag: Lucky Day. Blauwe lucht en zon. Op pad naar Sunrise. Dat is 60 mijl rijden naar de andere kant (noordkant) van Mount Rainier. Sunrise Point ligt op zo’n 2.200m. Mount Rainier laat zich vandaag in volle glorie zien.

We hebben een trail van 8 km. gelopen. Steile stukken, maar af en toe ook vlak. Veelal door ‘open’ veld, waardoor je de omgeving goed kon zien en soms erg ver kon kijken. Vermoeiend maar heel mooi.

Ook hier vertelde de ranger weer dat de bloemenpracht al ruim twee weken gedaan is. De natuur ligt 6 weken voor door een hele hete juni-maand.

Mount Rainier dag twee begon vroeg. Wij wilden naar Paradise een trail lopen. Daar er niet zoveel RV parkeerplaatsen zijn, zijn we eerst naar Paradise gereden en hebben daar ontbeten. We waren de eersten. Dit had waarschijnlijk met het weer te maken. Mist, geen uitzicht op de berg. Twee jaar geleden, minus 2 weken, zijn we hier ook geweest en konden we nagenoeg geen trails lopen vanwege de hoeveelheid sneeuw die er lag. Op het Visitor Center vertelden ze dat dit jaar 2 weken geleden de meadow volop in bloei stond. Dat is nu al ruim over het hoogtepunt heen. Zo verschillend is het ieder jaar weer.

Na de koffie hebben we de wandelschoenen aangetrokken en zijn op pad gegaan. Het was heerlijk weer om te lopen. Wat kom je onderweg tegen: watervallen, marmotten en bloemetjes.

Na het eten vanavond zijn we nog even naar de rivier aan de overkant van de camping gelopen. De zon kwam tevoorschijn en we hoopten dat Rainier te zien zou zijn. Maar dat was niet het geval. Maar we konden wel in de zon op de stenen zitten.

Vanochtend na verschillende telefoongesprekken met Nederland vertrokken naar het Mount Rainier Nat’l Park. De weersvoorspelling voor vandaag: regen – sneeuw – onweerbuien en koud. Wat hebben we gehad: droog en een klein beetje zon. Zelfs Rainier heeft nog een klein stukje van zichzelf laten zien.

We konden dus een trail lopen naar twee watervallen. Het was een rondtrip van 5 km. Wel erg stijgend, maar terug gaat dan weer makkelijker. We hebben vandaag weer echt geboft. Na het avondeten begon het te regenen.

We hebben vandaag, na lange tijd, regen. Geen probleem, want we hebben geen plannen.

We hebben tussen Mount St. Helens en Mount Rainier een PA-camping (=50% korting) geboekt. Omdat het in het weekend valt hebben we deze camping 2 dagen geleden telefonisch gereserveerd… We kijken met verbazing de camping over. Er is helemaal niemand! Zoek ons tussen de bomen. Voor een camping gekozen om weer even rustig een paar telefoontjes (via Skype) te kunnen plegen naar Nederland. We hebben hier geweldige wifi-ontvangst.

Morgen verder naar Mount Rainier en daar de komende 2 of drie nachten op de camping. Tot woensdag zijn we dan niet meer te bereiken.

Vandaag naar Mount Saint Helen. Vanaf de westkant kom je bij het Observatory Point, vanwaar je deels in de krater kunt kijken. De vulkaan is in 1980 tot uitbarsting gekomen. De mooie bergtop is nu geheel weg. Door de explosie zijn over vele mijlen hele bossen weggevaagd en is er onder aan de berg door de modder en het bergpuin een heel ander landschap ontstaan. Voor de weggeslagen bossen is nieuwe aanplant gepoot, die nu na 35 jaar de omgeving alweer een redelijke groene aanblik geeft.

Twee jaar geleden zijn we vanaf de oostkant naar de berg gereden. Er lag toen nog sneeuw op. Deze winter is er weinig sneeuw gevallen. De ranger vertelde dat dit sneeuwloze aanzicht normaal pas eind augustus zou zijn. We hadden vandaag geen zon en geen blauwe lucht, waardoor het er allemaal een beetje grijs uitziet. Daarom maar fleurige bloemetjes op de foto gezet.

Vanaf onze slaapplek aan de Columbia Rivier in Astoria (Oregon) naar een garage gereden om de olie te laten verversen. Daarna door naar de laundry. En vandaar naar Clatskanie gereden. In dit plaatsje is een City Park waar je met de kar mag staan voor $5,--. Er is daar ook drinkwater waar je je tank mee mag vullen. Er staat zelfs een host (beheerder) die een dumpstation heeft waar je je afvalwater mag lozen. Clatskanie is een plaatsje met 1.700 inwoners, maar met geweldige voorzieningen voor de bevolking. In het park waar wij stonden zijn tennisbanen, een basketbalveld, een volleybalveld, een zwembad en een gezellige ruimte voor de “hang”ouderen en -jongeren. In het dorp waren enkele winkels, een postkantoor en een bibliotheek. En het was gezellig aangekleed met grote hanging baskets. Dit soort dorpjes zijn heel verschillend qua aankleding. Dit was één van de betere.

Vandaag een klein eindje gereden naar Kelso, We zijn daarbij de Columbia River overgestoken, waarbij je zo Washington State inrijdt. Wij moesten even een dag overbruggen. Wij willen naar Mount Rainier, maar kunnen daar pas zondagavond terecht op de camping. In Kelso is een grote bibliotheek op de mall. Clemens had nog wel het een en ander te doen op de computer. Dus ik ondertussen even neuzen tussen de Sale.

We zijn vandaag begonnen in de bibliotheek van Tillamook voor de wifi/internet. Wij doen dat vaak in de plaatselijke bieb. Deze bieb had mooie muurschilderingen, geschilderd door een plaatselijke kunstenaar.

Vandaar door naar de Tillamook-kaasfabriek. Hier werd het echte lopende band werk getoond. Mensen, wat moet je toch blij zijn als je dat soort werk niet hoeft te doen. Maar er wordt lekkere kaas gemaakt. Er waren 5 soorten om te proeven en allemaal heel verschillend. We hadden het druk vandaag want daarna door naar Garibaldi, alwaar de lunch gegeten aan het strand. En met verbazing gekeken naar het lossen van vrachtwagens, die geladen waren met boomstammen. Alle stammen worden in één keer met een grote grijper van de wagen gehaald. Aan de overkant worden er plankjes van gemaakt; voor pallets?

Toen verder langs de kust omhoog en hebben enkele wandelingen naar en over het strand gemaakt. Aan het einde van de middag hebben we onze slaapplek opgezocht. Dat is vandaag op een parkeerplaats van Safeway, een grote supermarkt. Die heeft 6 RV-plaatsen waar overnacht mag worden. Van daaraf de zonsondergang over de Columbia Rivier, de grens met Washington State, bekeken.

Afscheid genomen van het Spirit Mountain Casino in Grand Ronde, een Indian Reservation. We hebben hier goed en rustig kunnen staan. Zondagavond hebben we deelgenomen aan het buffet. De bedoeling was om dit zaterdagavond te doen. Dit buffet staat in de wijde omgeving bekend als zijnde het beste. Zaterdagavond stonden we om 18.00 uur in een rij van een kleine 100 wachtenden. Daar de Amerikanen het geduld hebben om in zo’n rij te blijven wachten voor eten en wij niet, zijn we weer weg gegaan en heb ik zelf gekookt.

Zondagavond moesten we een klein half uurtje wachten. En dat was het zeker waard. Heerlijk gegeten. Je kunt het niet bedenken of het is er.

Vanochtend eerst naar de Outlet in Lincoln City en daarna weer langs de kust omhoog. Onderweg kwamen we op een parkeerplaats een paraglider tegen. Even wachten op de goede wind en hup, weg is hij. Ik ben weer blij dat ik de fotograaf mag zijn.

Vandaag zijn we begonnen bij Seal Rock, waar je weer op een mooi stuk strand een wandeling kunt maken. Heerlijk weer. Nog niet druk, dus we konden parkeren. In Newport aan de haven onze lunch genuttigd op een bankje in het zonnetje. We liepen toevallig een farmers market op en konden er wat groente halen. Mensen, wat hebben we het goed.

Als we dan weer verder langs de kust omhoog gaan, komen we uit in Depoe Bay. Een leuke boulevard met winkeltjes. En een uitkijkpost voor het spotten van walvissen. Veel publiek staat op de uitkijk. Dan wijzen ineens een heleboel armen in dezelfde richting en beginnen ze te schreeuwen. Wij zien dan nog net een klein stukje rug, maar toch..

Er is daar een kleine vissershaven, maar een wilde zee geeft een moeilijke binnenkomst van de Whale Watch-bootjes. Ze moeten bij de ruwe zee op de goede golf de haven in gesleurd worden. Soms moesten ze twee keer terug om op de goede golf te wachten. Ik ben blij dat ik op de kade sta en de foto mag maken.

Omdat het weekend is en het erg druk is aan de kust, besluiten we 20 mijl het land in te gaan naar Grand Ronde. Hier is een casino waar we twee jaar geleden ook gestaan hebben. Zij hebben een grote aparte parkeerplaats voor RV’s. En daar blijven we tot maandagmorgen staan.  

Afscheid genomen van het casino, nadat we de e-mail hadden bijgewerkt en de blog er weer op hadden gezet. De weg gaat weer langs de kust van Oregon naar het noorden. Er was een trail naar een Heceta Head Lighthouse. Daar het al na twaalf was, hebben we de lunch meegenomen. Boven bij het Lighthouse hebben we in het zonnetje op een bankje met uitzicht op The Pacific Ocean ons boterhammetje opgegeten. Wie kan er een betere lunchplek bedenken. De middag verder aan het water doorgebracht.

Gisteren zijn we aangekomen aan de kust van Oregon, in Florence. Hier is een casino, waar je zeven dagen mag staan. Wij gaan er 2 dagen gebruik van maken. Het is er erg druk. We staan ’s avonds toch zeker met zo’n 35 tot 40 RV’s. Eén ervan valt erg op.In het Casino staat gratis koffie, thee, chocomelk en allerlei frisdranken. Er is free wifi, met een speciale ruimte met elektriciteit.

We zijn vandaag met de shuttlebus naar de Old Town van Florence geweest. Een erg gezellig busje voor onder meer minder valide mensen, waar ook “gewone”mensen gebruik van mogen maken voor $1,-- per ritje. Iedereen praat met elkaar. En daar de mensen meteen zien dat je hier niet vandaan komt, is het “Where you from?” en heeft iedereen wel een verhaal over iets of iemand in The Netherlands. Je zou bijna een extra rondje maken.

Het plaatsje is erg geliefd bij gepensioneerde mensen. Ook in het casino zie je veel erg oude mensen. We hebben vandaag gebruik gemaakt van het buffet. $13,99 per persoon. Erg veel keus en heerlijk gegeten.

Inmiddels zijn we al weer op de helft van deze USA-periode. We hebben inmiddels zo'n 5.000 mijl (8.000 km) gereden.

Over vandaag valt eigenlijk niet zo veel te vertellen. We zijn van onze riante campingplaats aan het water vertrokken. We hebben vandaag Highway 19 gereden. Een Scenic Byway naar Oakridge van rond de 100 km. We zijn welgeteld 10 auto’s, 2 motoren, 4 fietsers en 5 wandelaars tegen gekomen. Verder meren, bossen, covered bridges en zon en blauwe lucht. We zijn weer op weg naar de kust en mogen vannacht weer bij The Mall in Eugene staan.