Vandaag vanuit Clarens naar het Golden Gate National Park. Het is geen groot park. Er loopt een openbare, doorgaande weg door het park. Langs deze weg liggen twee loops die je kunt rijden. Eén van 4,2 km en één van 6,2 km. Dat was wel anders in Krugerpark. Daar reden we loops van 60 km. Maar we reden hier ook door een leuk stukje natuur. We zijn weer voor ons nieuwe dieren tegengekomen.

We begonnen met de bekende zebra. Deze lopen hier in grote kuddes rond. Heel in de verte zagen we zwarte wildebeesten, de hartebeest, de blesbok en twee jackhalsen.

Toch leuk als je net op de goede tijd op de goede plaats bent. In deze dierenwereld gebeurde er iets waardoor de dieren het ineens op een rennen begonnen te zetten. Ook vanuit een andere vallei kwamen hele hordes dieren aanrennen. Ik heb er weer een filmpje van gemaakt, die ik op FB zet. We weten de reden van deze paniekrace niet.

Vanmiddag lekker voor ons huisje gezeten. We hebben een erg gezellige gastvrouw. Zij zijn nog druk doende hier met het verbouwen van de boerderij die ze in september vorig jaar hebben gekocht. Er zijn nu 3 units klaar voor verhuur. Er wordt nog een unit en een gezinsunit gemaakt. Het blijkt dat de lodges in Zuid Afrika niet dol zijn op verhuur aan gezinnen. Dit omdat er vaak niet zulke goed opgevoede kinderen meekomen. Zij wil ze toch een kans geven hier en maakt dus gewoon een huisje met stevig meubilair voor een gezin. Leuk.

Eind van de middag het stadje Clarens ingegaan, wat een heel gezellig centrum heeft met veel galaries, winkeltjes, restaurantjes. We zijn lekker uit wezen eten.

Het was weer een goede en gezellige dag met mooi weer.

Vanuit ons luxe huisje weer vroeg vertrokken. Mijn wekker staat elke dag om 06.30 uur. Een mooie tijd om op te staan en de dag op ons gemak te beginnen. Een ontbijtje en dan de lunch klaarmaken. De koffers weer in de auto en tegen half negen rijden we weer. De lucht is blauw en de zon schijnt. Het wordt vandaag rond de 28 gr.C.

We rijden vandaag ook weer door de Drakensbergen. Eerst rijden we naar het Royal Natal National Park. Het is een bergachtige wandelgebied met uitkijk op een grote brede bergwand met een hoogte van 500 meter, het Amphitheatre. Daarna rijden we er omheen en rijden dan door een landschap en ruimte dat een beetje aan de natuur van Amerika doet denken. Aan de andere kant komen we aan bij het erg winderige Wittieshoek Mountain Resort. Je staat dan bijna bovenop de Sentinel Peak, maar we waaien er bijna van af.

Morgen gaan we nog een stukje Drakensbergen doen, genaamd The Golden Gate National Park. We laten ons verrassen.

Vanuit Pietermaritzburg verder naar het noorden getrokken, naar Howick om de Howick Fall (ruim 100 m.) te bekijken. Bij het mooie uitzicht waren hier weer de nodige stalletjes met allerlei kunstnijverheid. Boven bij de waterval stonden verschillende vrouwen hun was te doen. Er hangt hier in de dorpen veel was buiten bij hun huisjes. Als je de kinderen in hun schooluniform ziet lopen, kun je je niet voorstellen dat hier alles met de hand wordt gewassen. In het dorpje zijn een aantal winkeltjes, waaronder een antiek zaakje. Clemens vindt daar een grabbelbak met muntjes, hij heeft flink gescoord.

Een paar kilometers verderop is een herdenkingsmonument op de plek waar ruim 50 jaar geleden Nelson Mandela is gearresteerd en vervolgens ruim 27 jaar op Robbeneiland gevangen gezet. In een klein museum wordt het leven van Mandela door middel van foto’s getoond. Een nieuw museum is hier in aanbouw. Op een grote grasvlakte wordt het profiel van Mandela getoond als je op de juiste positie staat, gevormd door een groot aantal ijzeren staven. Bij het Apartheids museum in Johannesburg staat een gelijksoortig kunstwerk in het klein.

De middag hebben we besteed aan een rit in de Drakensbergen. We zijn naar de Cathedral Peak gereden. Op weg daar naartoe komen we veel schooljeugd tegen. Deze kinderen moeten alles lopen. Ook veel vrouwen met boodschappen. Deze mensen lopen kilometers per dag. En wij maar rijden in onze luxe auto. Er wordt erg veel gelift in Zuid-Afrika.

Binnen het park eerst een museum bezocht over de SAN-mensen. Deze mensen leefden zo’n 1600 jaar geleden en leefden in de zomer hier in de bergen en ‘s winters aan de kust. Op bergwanden maakten ze allerlei tekeningen over hun levenswijze.

Even verderop ligt het Cathedral Peak Hotel, een luxe hotel waarbij je slaapt in luxe ‘hutten’. Onderweg daar naartoe geven we een dame een lift die in dat hotel werkt. Ze was er erg blij mee. Vanaf het terras van het hotel hebben we, onder het genot van een drankje, foto’s gemaakt van het uitzicht op de Cathedral Peak. Jammer dat de zon het uitzicht verbleekt.

Ons bed voor deze nacht staat weer in een heel huis met twee slaap- en badkamers en een volledig ingerichte keuken. Wij zijn per nacht voor dit soort overnachtingen ongeveer €40 kwijt. En ik kan zelf koken.

Vanmorgen in Ballito eerst nog even kijken naar de golven in de Indische Oceaan, want vanaf hier gaan we het land weer in. De zon schijnt weer en de kou en de nattigheid zijn weer uit de lucht. Vanaf daar rijden we naar Pietermaritzburg. We hebben daar de winkelstraat doorgelopen. Wij waren bijna de enige blanke mensen. Midden in de winkelstraat staat een standbeeld van Ghandhi. In de 19e eeuw kwamen veel Indiërs naar Zuid-Afrika. In 1893 werd Mohandas Gandhi, toen jonge advocaat, als niet-blanke uit een 1^e klas treinrijtuig gegooid op het station  in Pietermaritzburg.

We hebben er verder de Tatham Art Galerie bezocht en het Natal Museum. In het Natal Museum waren veel opgezette Afrikaanse dieren.

Van daaruit zijn we doorgereden naar onze overnachtingsplaats. Weer een kamer met alle faciliteiten. We kunnen hier slapen, ik kan hier koken en bij het zwembad heb je goede wifi. Wat verlangt een mens nog meer.

Vandaag na 3 nachten in St. Lucia vertrokken richting Cape Vidal, een van de wetlands in deze omgeving. Gisteren, zondag, konden we vanwege de vele regen niets doen. En hebben we een rustdag gehad.

Bij vertrek vanochtend weer regen. Maar we besluiten toch eerst de Cape te doen. Er lopen hier ook wilde dieren, maar je kunt ook aan de Indische Oceaan komen. En dat is onze derde Oceaan. Dan hebben we ze alle drie gehad.

Halverwege de weg is een uitzichtpunt, dus parkeren en er naartoe. Een zeer wilde oceaan staart ons aan. We moeten… nou moeten?…. we gaan over een aantal keien om foto’s te maken. Een meneer voor ons wijst naar een krab aan de andere kant van de steen. Ik wil daar naartoe lopen en val. Resultaat een flink gekneusde voet en schaven aan handen en benen. Het oude mens wordt door twee sterkte kerels omhoog gehesen. Gelukkig niets gebroken. Maar het belet ons wel om de komende dagen een aantal wandelactiviteiten te doen.

We hebben in een lodge in Ballito, iets ten noorden van Durban, een leuke kamer met uitzicht op de Indische Oceaan.

Vandaag begonnen met een zieke Clemens. Maar nadat hij zijn maag geleegd had, voelde hij zich gelijk een stuk beter. En kon de boottocht, die we hadden geboekt, toch doorgaan. Ik had gisteren aan de dame van de lodge gevraagd of we het water konden gebruiken voor het koken en dat kon zei ze. Maar we denken toch dat het daarvan is gekomen. Ik had ook wel wat last, maar niet zo erg. We hebben ook voor het eerst kennis gemaakt met kakkerlakken. Ik zette het elektrische fornuis aan en daar kwamen ze tevoorschijn. Helemaal niet leuk. Ik heb toen meteen besloten de komende twee dagen uit eten te gaan en Clemens was het daar gelukkig mee eens. We hebben ze niet meer terug gezien. Het werd ze natuurlijk te heet onder de pootjes.

De boottocht bracht niet zo heel veel nieuws. We begonnen met een visarend. Het lijkt wel of hij de baard van Sinterklaas geleend heeft. Heel veel hippo’s, wel één krokodil, een hele grote reiger. Volgens de kapitein het grootste soort op de wereld. En wat vogeltjes. Vanmiddag wat rondgelopen in St. Lucia, een hele toeristische plaats. We hebben vanavond lekker gegeten. Zonder meekijken van kakkerlakken.

Hluhluwe-Umfolozi is het park dat we vandaag hebben bezocht. Het is het eerste park dat er erg groen uitziet. Hierdoor kun je de dieren moeilijker zien en fotograferen. We rijden half half asfalt en dirt road. We kwamen een meneer tegen bij een overdekte uitkijkpost die op zoek was naar olifanten. Hij mopperde: “Zijn er 700 olifanten in dit park, zie ik er geen één”. Wij hebben er welgeteld eentje gezien. Het was vandaag boven de 40 gr.  Die beesten zoeken lekker de schaduw op.

Aan het einde van de middag zijn we doorgereden naar Saint Lucia. Hier blijven we 3 nachten. Afhankelijk van het weer gaan we bepalen wat we gaan doen. Er wordt hier namelijk een hoop regen voorspeld. We gaan het zien.

Mkhuze Game Reserve is vandaag onze bestemming op weg naar onze volgende slaapplaats in Hluhluwe. We moeten een aardig eind over een zeer slechte dirt road. En ook hier langs deze weg in Zuid-Afrika wonen veel mensen in hutjes. We zien mensen lopen om water te halen. Je kunt je niet voorstellen dat dat anno 2016 nog steeds gebeurd. En dan kom je in het wildpark aan en dan begint er een asfaltweg. Keurig aangelegd. Er lopen donkere mensen met hark en bezem om de weg en de berm netjes te houden.

We gaan naar een overdekte spotplaats aan het water. Eerst loopje door een lange gang die leidt tot een ruimte waar je kunt zitten. Die overdekte ruimte staat midden in een wateplaats. Door een opening van 50cm kun je rondom de dieren 'bespieden'. De dieren zien jouw niet en voelen zich niet bedreigd. Van hieruit zit je heel dichtbij de dieren en kun je mooie foto's maken. Er kwamen aardig wat groepen dieren drinken. Leuk om te zien. Van de big five liet alleen de witte rhino zich zien. Het is weer prachtig weer.

Dan op weg naar onze kamer voor vannacht. Die is vandaag verstopt in de bush-bush. Het is onderdeel van een complex kleine huisjes. Ons huisje bevat een slaapkamer met voorzieningen zoals koffie en thee, een douche en toiletruimte. Op een andere plaats buiten is een keuken waar meerdere mensen gebruik van kunnen maken. Maar we zijn vanavond, op een meneer na, de enige bezoekers van deze lodge..

Vandaag het laatste stuk in Swaziland voordat we Zuid Afrika weer ingaan. Wij vinden Swaziland een triest, armoedig land. De meeste mensen leven in bouwvallige hutjes, in het zand en stof. De kinderen krijgen wel gratis onderricht. Bijna de helft van de bevolking is werkloos, waardoor ze allemaal met kleine handeltjes beginnen aan de kant van de weg. Soms maar een paar sinaasappels op een plankje. De levensverwachting ligt onder 50 jaar, één van de laagste van de wereld. De koeien, geiten, varkens en ezels lopen allemaal los door het land. De koning, 48 jaar, heeft op dit moment 20 vrouwen en 47 kinderen. Zij leven allemaal in grote weelde. Daar gaat dus veel geld naar toe.

Onderweg komen we veel vrachtwagens en tractoren tegen, volgeladen met suikerriet op weg naar de fabriek. Bij de grensovergang Swaziland naar Zuid-Afrika was het weer stempel hier en stempel daar en aan het eind hadden we toch nog een stempel tekort op een formuliertje. Ze stuurde ons nog net niet terug. Maar de dame bij ‘de paal’ zei dat we de volgende keer wel moeten zorgen dat we het goed doen… We hebben braaf geknikt en haar een prettige dag gewenst.

We hadden voor vannacht een kamer in een lodge geboekt, maar we kregen een heel huis met twee slaapkamers en twee badkamers. We wilden ons lekker gaan douchen, maar uit alle kranen komt bruin water. Bij de receptie heb ik gevraagd hoe dat hier gaat met het water… geen probleem, gewoon douchen en tanden poetsen, doen zij ook. Wij hebben besloten dat niet te doen.

Vandaag vertrokken met regen wat overging in zeer dichte mist. Het is niet leuk in zeer dichte mist een bergachtige weg te moeten rijden in Swaziland. Met een zicht van 50 meter rijden auto’s zonder licht en word je ingehaald op tweebaans wegen. Er lopen mensen en koeien langs de weg. Er wordt hout verkocht langs de weg. Dus 2 paar ogen komen dan goed van pas. Maar we zijn heelhuids beneden gekomen. Onze stop zal zijn in Mbabane, een vrij grote plaats waar we even rond willen kijken. De auto geparkeerd en dan hangt er aan de overkant van de weg een papier aan een paal met de parkeertarieven. Wat doe je dan als Nederlander? Je gaat op zoek naar een parkeerautomaat. Natuurlijk niet te vinden. De mevrouw van het groentestalletje ziet mij zoeken en komt op mij af. Na mijn vraag begint ze te schreeuwen naar de overkant. Dan komt er uit het niets een dame aangerend, de parkeerwachter. Waar staat de auto, hoelang willen we parkeren en dan begint de administratieve rompslomp. Er wordt een grote kaart ingevuld die wij op het dashbord moeten leggen. En betalen moeten we ook aan haar en dat is dan 5 rand voor een uur, zijnde 30 eurocent. Het is hier allemaal zo leuk...

De tegenstellingen hier van winkels is groot. Ook hier veel winkels van Pakistaniërs. We komen bij een grote dure mall met daarbuiten de plaatselijke bevolking in kleine standjes. Vandaag overdekt omdat het regent.

Daarna zijn we doorgereden naar het Nationaal Museum in Lobamba. Een beetje vergane glorie. Alle toestellen waar filmpjes op zouden zijn werkten niet. Aan de overkant van het museum is het Memorial Park, waar het mausoleum van de voormalige koning staat en bewaakt wordt door een soldaat. Er is ook daar een klein museum met wat foto’s. Achteraf maakt een bewaker ons erop attent dat we (per ongeluk) in de ontvangst/wachtkamer van de koning waren geweest als die het park/mausoleum bezoekt. Het gebouw was open, wat niet de bedoeling was. Wij waren zo vrij….We zouden foto’s gemaakt hebben als we dat geweten hadden.

Op weg naar ons overnachtingsadres van vandaag kwamen we nog langs een soort van Gaudi-huis dat voor allerlei culturele activiteiten wordt gebruikt.

We overnachten in een luxe huisje, waar een luxe ontbijt voor morgen in de koelkast klaar staat.

Vandaag de grens overgegaan met Swaziland. Eerst een stempel in het paspoort om Zuid- Afrika uit te komen en een stempel erin om Swaziland in te komen en dan nog naar een ander loket om 50 rand, zijnde €3,50 voor het gebruik van tolwegen in Swaziland te betalen. De mensen zijn allemaal erg vriendelijk. En dan rijden we Swaziland in. Wat gelijk opvalt is dat de koeien en geiten gewoon langs de weg grazen. Er staan nergens hekken.

We hebben een kamer in een lodge aan een stuwmeer bespoken, het is een rondavel, een rond huisje met een rieten dak. We zijn langs een aantal grote rietvelden gereden. Is ook wel nodig daar hier veel rietgedekt is. In de lodge hebben we heerlijk op een groot terras gezeten met onze computer en Ipad om onder meer voor de komende week overnachtingen te boeken.

Om zes uur zijn we lekker gaan eten. Er was in de rondavel geen mogelijkheid om te koken. Dan maar buitenshuis. Geen straf hoor, we hebben heerlijk gegeten.

Onze laatste dag in het Krugerpark. Om 9:00 uur zijn we klaar voor vertrek. Iedere dag gaan we op stap met koffie in de thermoskan, brood, melk en tomatensap voor de lunch, gepelde manderijn en een sapje voor de middag. Dan zijn we van niets afhankelijk. We mogen niet uit de auto. Dan alles maar in de auto. Alleen het plassen is soms een probleem maar ook dat hebben we goed kunnen oplossen.

We hebben afgelopen twee weken alleen maar zon gezien. En dat terwijl onze Sunseeker in Amerika staat. Vandaag beginnen we met de meest slechte dirtroad van deze week, maar daar kom je pas achter als je er op rijd. Maar de auto heeft zich goed gehouden. We spotten een paar nieuwe vogeltjes, dan komt er een moeder rhino met kind. We hebben vandaag veel rhino’s gezien meest echtparen.

Dan komen we langs een overdekte spotplaats. Je parkeert je auto, loopt door een afgesloten gang en komt dan bij de spotplaats, maar deze keek uit op een droge waterplaats waar niets te zien is. Maar we kunnen wel achter een muurtje een plasje kwijt. Helemaal tegen onze principes, maar we hadden geen andere keus. De dichtstbijzijnde toilet is nog drie uur rijden.

Er zijn weer aardig wat olifanten aan de wandel. Er steekt een moederolifant met babyolifant over. Wij staan midden op de weg stil en ze zegt tegen haar kind, ga maar onder moeders lopen, wat kind dan ook doet. De volgende olifant trompettert tegen ons: rij door, wat we dan ook heel langzaam doen om ze niet boos te maken.

Na de lunch besluiten we naar een voor ons nieuwe waterplaats te gaan en wat komen we onderweg tegen? Een luipaard. Onze eerste deze week. Dan krijg je hetzelfde gevoel als wanneer je de eerste beer spot in Amerika. Beiden helemaal in extase.

Aan de waterplaats komt familie Olifant aanlopen voor een lekker badje. Daar maken ze gretig gebruik van. We hebben er een filmpje van gemaakt, net als de film van de giraffen heb ik deze ook op Facebook gezet. We moeten thuis maar eens uitzoeken hoe we dat op de blog krijgen. We hebben een geweldige tijd gehad in het (zuidelijke deel van) Krugerpark. We hadden voor die tijd niet verwacht dat we ons hier 7 dagen zo goed konden vermaken. We hebben er ruim 800 km rondrijden.                                                  

Morgen gaan door we naar Swaziland.

Wij zijn vanochtend uit ons hutje vertrokken. Wij hebben voor de komende twee dagen in het zuiden van het Krugerpark nog een huisje in het Camp Berg en Dal.

Aangezien we een flinke route willen rijden, beginnen we met het ontbijt om zes uur. Daarna de boel gepakt en om half acht reden we. Maar het gaat niet altijd zoals je het wilt. Geen probleem hoor, want vandaag blijkt wel weer dat we ons aan moeten passen aan de dieren. Gisteren hebben we nauwelijks olifanten gezien. Vandaag waren hele hordes ‘on the road’.

Na zo’n 20 km na vertrek kwamen we in een file terecht van wel 8 auto’s. Nog niet eerder meegemaakt deze week. Er stond een hele grote olifant midden op de weg, die van geen wijken wist. De olifant een meter voorwaarts, de auto’s in de achteruit. Wat ik al eerder vertelde deze week, het is net of je in de film zit. Rondom hem in de bermen de nodige vrouwtjes en kinderen, die ook van links naar rechts gingen.

Verder zien we vandaag groepen giraffen, groep buffels, het nodige kleinvee en vogels. Het was weer genieten vandaag.

Vandaag eerst begonnen met een huishoudelijk dingetje nl. de was. We hebben voor 1.30 euro de was gedaan: wassen en drogen. Daarna even lekker rustig koffie gedronken bij ons luxe hutje. Het is al bloedheet, vandaag wordt het 41 gr.C. We denken dat de dieren hier ook last van hebben, want we hebben een dag met ‘weinig’ dieren.

We besluiten naar de waterplaatsen te gaan. In een kunstmatig aangelegde waterplaats passen geen 6 olifanten, daarom maar om de beurt. Het zijn allemaal net films waar we hier naar kijken. Bij de volgende, natuurlijke waterplaats verschijnt slechts 1 olifant en even later een moeder giraf met twee kinderen. De olifant laat zich weg jagen door moeder giraf. Dan kunnen de kinderen komen om te drinken. Eergisteren liet de giraf zich weg jagen door een olifant. We zijn er nog niet helemaal achter hoe het zit in de dierenwereld.

Aan het eind van de middag komen we nog een katachtige tegen, weliswaar geen cheetah (jachtluipaard), maar een genetkat. Wij kenden hem niet.

We moeten opschieten om op tijd thuis te zijn, want om 18.00 uur gaat de poort op slot. Het is hier om 18.00 uur ook donker, dus we zien onderweg de zon zakken. Heerlijke, maar erg warme dag gehad.

Donderdag 8 september in Krugerpark. Wederom blauwe lucht met zon en 35 gr.C.

We besluiten weer naar een aantal waterplassen te gaan. Er zijn nog weinig waterplassen. Het waterniveau in Krugerpark is dramatisch. Vorig jaar was het al droog en afgelopen winter is er weer weinig tot geen regen gevallen met als resultaat droge rivieren en poelen. Er is een aantal waterbassins gemaakt. Maar de meeste dieren gaan toch naar de natuurlijke waterreservoirs.

Eerst zien we daar een horde gnoes met vervolgens impala’s. Altijd impala’s. 120.000 impala’s in Krugerpark. Die kom je door heel het park tegen. In de buurt van de tweede waterplas zien we in de verte een hele horde olifanten aankomen. Netjes achter elkaar met de kleintjes ertussen. Die komen zich wassen en drinken zeggen we tegen elkaar en we zijn precies op het juiste moment daar. Het is net een film.

We hebben deze dag een route van 160 km gereden. We zijn blij met onze airco in de auto. Ik heb constant de neiging om uit de auto te stappen. Dat om dan een betere positie te krijgen voor een foto. Uitstappen is ten strengste verboden in Kruger. Helaas.

Het was weer een wonderschone Krugerdag.

Vanochtend om 8.15 uur vertrokken vanuit ons hutje. We wilden een route doen van ongeveer 150 km. Daar bekend is dat je met kijken ongeveer 20 km. per uur doet, is een vroege start een must. Het is namelijk al om 18.00 uur pikdonker.

Vandaag bedachten we dat we in de omgekeerde wereld leven als je bekijkt hoe de mens en dier hier samen leven. De mens zit van ’s avonds 18.00 uur tot ’s morgens 06.00 uur opgesloten in kampen met de poorten dicht en een groot elektrisch hek erom heen. De dieren mogen vrij rondlopen. We mogen niet harder rijden dan 50 km per uur op asfaltwegen en 40 km per uur op dirt roads. Ieder overstekend dier heeft hier voorrang. We hebben nog geen aangereden dier gezien. In Amerika ligt er ontzettend veel aangereden wild langs de weg.

We begonnen vandaag met een stel bavianen. Moeder baviaan werd gevlooid en zij hield de kleine onder haar hoede. Toen kwam de grootste verrassing van de dag: drie leeuwen met de kop omhoog. Gisteren lagen ze allemaal uitgeteld te slapen. Nu zaten ze naar al die gekke mensen in kooien (auto’s) te kijken die met grote telelenzen foto’s maken.

Iedere dag in Krugerpark is een cadeautje voor ons.

Een vroege start van dag twee in Krugerpark. We hebben een 3 uur durende Sunrise Drive geboekt. En die vertrekt om 05.00 uur. Dat is vroeg uit bed. We hopen een groot aantal dieren te zien. De chauffeurs weten meestal wel de juiste plekken te vinden. Er wordt met grote schijnwerpers in de bosjes geschenen. Maar wij zijn vroeg uit bed, de dieren slapen vandaag blijkbaar uit. We zagen wel een mooie zonsopgang.

Om 11.00 uur zijn we zelf met de auto gaan rijden. Dat bracht wel een heleboel dieren. Sommige hadden we al gezien, anderen zijn weer nieuw voor ons. Op twee verschillende plaatsen twee hele luie leeuwen. Maar we hebben ze gezien.

Morgen gaan we weer verder met zoeken.

Vandaag, maandag vanaf onze leuke lodge met zeer vriendelijke mensen, via de Spar naar het  Krugerpark.

Vanaf Hazyview nemen we de eerste ingang (Phabeni gate). We moeten ongeveer 40 km. rijden tot het Skukuza Camp waar we vijf nachten zullen verblijven. We vallen gelijk met de neus in de wilde dieren. Onderweg en bij het camp zien we: olifanten, giraffen, zebra, impala, kudu, diverse vogels, nijlpaard, waterbok.

Mensen, het is hier geweldig.

Weer een zonnige dag door een mooi stuk van Zuid-Afrika gereden. In Sabie, op weg naar de Panoramaroute gestopt bij een marktje, waar we heerlijke pecannoten en sinaasappels hebben gekocht. Via een waterval bij Graskop naar God’s Window. De dame bij het Infocenter in Graskop gaf aan dat je daarvoor een 2 km stijgend pad moet lopen omdat het te bereiken. Op haar advies zijn we iets verder doorgereden naar Wonder View. Daar hadden we hetzelfde uitzicht over de omgeving maar dan nog weidser.

Het is inmiddels na 2u en als we de hele route willen rijden dan moeten we nog ruim 100 km over een kronkelige weg rijden. Daar we er niet van houden om in ’t donker te rijden zijn we omgekeerd.

Via Pelgrim’s Rest, een voormalig gouddelvers dorpje, zijn we naar onze lodge voor vanavond gereden in Hazyview. Deze, nogal afgelegen lodge, is in coloniale stijl. Er lopen en springen wilde apen. Omdat deze lodge in the middle of nowhere ligt en je ’s avonds niet terug kunt naar het dorp voor diner, wordt ervan uitgegaan dat je daar warm eet. Op onze vraag wat de kosten zijn van het diner is het antwoord: een driegangen diner voor 150 rand, zijnde 10 euro per persoon. Wij kregen een hoenderpoot met komkommer en tomaat vooraf, daarna rijst met gemengde groente, zoete wortelen en draadjesvlees en chocolademousse met slagroom en likeur na. Kom daar maar eens voor in Nederland voor dat geld. We hebben heerlijk gegeten en we hoefden weer niet af te wassen.

Vrijdag-overdag weer een ontspannen dag, onder anderen de huurauto opgehaald.

’s Avonds lekker met z’n vieren uit eten geweest. Hier in Zuid-Afrika kun je nog eens goed trakteren. We hebben een heerlijke malse steak gegeten met drie soorten groenten, patatjes en drinken. En dan ben je in €45 kwijt. Je schaamt je bijna dat het zo weinig is voor zoveel lekkers.

We hebben erg gezellige dagen gehad in Deneysville en hebben veel goede tips voor onze trip gekregen. En dan komt de dag van het afscheid weer. We wilden rond 9 uur rijden daar we een route van 400 km voor de boeg hadden. De langste rit van de trip. De eerste stop richting Krugerpark is in Nelspruit. Aan de overkant van het hotel hebben we op een terras een lekker pilsje en warme hap gehad. Weer een goede maaltijd: kip met champignons, uien, spek, groente en frietjes, samen 18 euro voor ons tweeën. Dat belooft veel goeds voor de komende weken.

We hebben tot nu toe prachtig weer: blauwe lucht en zon en rond de 27 gr.C. De vooruitzichten voor het Krugerpark beloven wat: volgende week tussen de 35 en 40 gr.C.