Hluhluwe-Umfolozi is het park dat we vandaag hebben bezocht. Het is het eerste park dat er erg groen uitziet. Hierdoor kun je de dieren moeilijker zien en fotograferen. We rijden half half asfalt en dirt road. We kwamen een meneer tegen bij een overdekte uitkijkpost die op zoek was naar olifanten. Hij mopperde: “Zijn er 700 olifanten in dit park, zie ik er geen één”. Wij hebben er welgeteld eentje gezien. Het was vandaag boven de 40 gr.  Die beesten zoeken lekker de schaduw op.

Aan het einde van de middag zijn we doorgereden naar Saint Lucia. Hier blijven we 3 nachten. Afhankelijk van het weer gaan we bepalen wat we gaan doen. Er wordt hier namelijk een hoop regen voorspeld. We gaan het zien.

Mkhuze Game Reserve is vandaag onze bestemming op weg naar onze volgende slaapplaats in Hluhluwe. We moeten een aardig eind over een zeer slechte dirt road. En ook hier langs deze weg in Zuid-Afrika wonen veel mensen in hutjes. We zien mensen lopen om water te halen. Je kunt je niet voorstellen dat dat anno 2016 nog steeds gebeurd. En dan kom je in het wildpark aan en dan begint er een asfaltweg. Keurig aangelegd. Er lopen donkere mensen met hark en bezem om de weg en de berm netjes te houden.

We gaan naar een overdekte spotplaats aan het water. Eerst loopje door een lange gang die leidt tot een ruimte waar je kunt zitten. Die overdekte ruimte staat midden in een wateplaats. Door een opening van 50cm kun je rondom de dieren 'bespieden'. De dieren zien jouw niet en voelen zich niet bedreigd. Van hieruit zit je heel dichtbij de dieren en kun je mooie foto's maken. Er kwamen aardig wat groepen dieren drinken. Leuk om te zien. Van de big five liet alleen de witte rhino zich zien. Het is weer prachtig weer.

Dan op weg naar onze kamer voor vannacht. Die is vandaag verstopt in de bush-bush. Het is onderdeel van een complex kleine huisjes. Ons huisje bevat een slaapkamer met voorzieningen zoals koffie en thee, een douche en toiletruimte. Op een andere plaats buiten is een keuken waar meerdere mensen gebruik van kunnen maken. Maar we zijn vanavond, op een meneer na, de enige bezoekers van deze lodge..

Vandaag het laatste stuk in Swaziland voordat we Zuid Afrika weer ingaan. Wij vinden Swaziland een triest, armoedig land. De meeste mensen leven in bouwvallige hutjes, in het zand en stof. De kinderen krijgen wel gratis onderricht. Bijna de helft van de bevolking is werkloos, waardoor ze allemaal met kleine handeltjes beginnen aan de kant van de weg. Soms maar een paar sinaasappels op een plankje. De levensverwachting ligt onder 50 jaar, één van de laagste van de wereld. De koeien, geiten, varkens en ezels lopen allemaal los door het land. De koning, 48 jaar, heeft op dit moment 20 vrouwen en 47 kinderen. Zij leven allemaal in grote weelde. Daar gaat dus veel geld naar toe.

Onderweg komen we veel vrachtwagens en tractoren tegen, volgeladen met suikerriet op weg naar de fabriek. Bij de grensovergang Swaziland naar Zuid-Afrika was het weer stempel hier en stempel daar en aan het eind hadden we toch nog een stempel tekort op een formuliertje. Ze stuurde ons nog net niet terug. Maar de dame bij ‘de paal’ zei dat we de volgende keer wel moeten zorgen dat we het goed doen… We hebben braaf geknikt en haar een prettige dag gewenst.

We hadden voor vannacht een kamer in een lodge geboekt, maar we kregen een heel huis met twee slaapkamers en twee badkamers. We wilden ons lekker gaan douchen, maar uit alle kranen komt bruin water. Bij de receptie heb ik gevraagd hoe dat hier gaat met het water… geen probleem, gewoon douchen en tanden poetsen, doen zij ook. Wij hebben besloten dat niet te doen.

Vandaag vertrokken met regen wat overging in zeer dichte mist. Het is niet leuk in zeer dichte mist een bergachtige weg te moeten rijden in Swaziland. Met een zicht van 50 meter rijden auto’s zonder licht en word je ingehaald op tweebaans wegen. Er lopen mensen en koeien langs de weg. Er wordt hout verkocht langs de weg. Dus 2 paar ogen komen dan goed van pas. Maar we zijn heelhuids beneden gekomen. Onze stop zal zijn in Mbabane, een vrij grote plaats waar we even rond willen kijken. De auto geparkeerd en dan hangt er aan de overkant van de weg een papier aan een paal met de parkeertarieven. Wat doe je dan als Nederlander? Je gaat op zoek naar een parkeerautomaat. Natuurlijk niet te vinden. De mevrouw van het groentestalletje ziet mij zoeken en komt op mij af. Na mijn vraag begint ze te schreeuwen naar de overkant. Dan komt er uit het niets een dame aangerend, de parkeerwachter. Waar staat de auto, hoelang willen we parkeren en dan begint de administratieve rompslomp. Er wordt een grote kaart ingevuld die wij op het dashbord moeten leggen. En betalen moeten we ook aan haar en dat is dan 5 rand voor een uur, zijnde 30 eurocent. Het is hier allemaal zo leuk...

De tegenstellingen hier van winkels is groot. Ook hier veel winkels van Pakistaniërs. We komen bij een grote dure mall met daarbuiten de plaatselijke bevolking in kleine standjes. Vandaag overdekt omdat het regent.

Daarna zijn we doorgereden naar het Nationaal Museum in Lobamba. Een beetje vergane glorie. Alle toestellen waar filmpjes op zouden zijn werkten niet. Aan de overkant van het museum is het Memorial Park, waar het mausoleum van de voormalige koning staat en bewaakt wordt door een soldaat. Er is ook daar een klein museum met wat foto’s. Achteraf maakt een bewaker ons erop attent dat we (per ongeluk) in de ontvangst/wachtkamer van de koning waren geweest als die het park/mausoleum bezoekt. Het gebouw was open, wat niet de bedoeling was. Wij waren zo vrij….We zouden foto’s gemaakt hebben als we dat geweten hadden.

Op weg naar ons overnachtingsadres van vandaag kwamen we nog langs een soort van Gaudi-huis dat voor allerlei culturele activiteiten wordt gebruikt.

We overnachten in een luxe huisje, waar een luxe ontbijt voor morgen in de koelkast klaar staat.

Vandaag de grens overgegaan met Swaziland. Eerst een stempel in het paspoort om Zuid- Afrika uit te komen en een stempel erin om Swaziland in te komen en dan nog naar een ander loket om 50 rand, zijnde €3,50 voor het gebruik van tolwegen in Swaziland te betalen. De mensen zijn allemaal erg vriendelijk. En dan rijden we Swaziland in. Wat gelijk opvalt is dat de koeien en geiten gewoon langs de weg grazen. Er staan nergens hekken.

We hebben een kamer in een lodge aan een stuwmeer bespoken, het is een rondavel, een rond huisje met een rieten dak. We zijn langs een aantal grote rietvelden gereden. Is ook wel nodig daar hier veel rietgedekt is. In de lodge hebben we heerlijk op een groot terras gezeten met onze computer en Ipad om onder meer voor de komende week overnachtingen te boeken.

Om zes uur zijn we lekker gaan eten. Er was in de rondavel geen mogelijkheid om te koken. Dan maar buitenshuis. Geen straf hoor, we hebben heerlijk gegeten.

Onze laatste dag in het Krugerpark. Om 9:00 uur zijn we klaar voor vertrek. Iedere dag gaan we op stap met koffie in de thermoskan, brood, melk en tomatensap voor de lunch, gepelde manderijn en een sapje voor de middag. Dan zijn we van niets afhankelijk. We mogen niet uit de auto. Dan alles maar in de auto. Alleen het plassen is soms een probleem maar ook dat hebben we goed kunnen oplossen.

We hebben afgelopen twee weken alleen maar zon gezien. En dat terwijl onze Sunseeker in Amerika staat. Vandaag beginnen we met de meest slechte dirtroad van deze week, maar daar kom je pas achter als je er op rijd. Maar de auto heeft zich goed gehouden. We spotten een paar nieuwe vogeltjes, dan komt er een moeder rhino met kind. We hebben vandaag veel rhino’s gezien meest echtparen.

Dan komen we langs een overdekte spotplaats. Je parkeert je auto, loopt door een afgesloten gang en komt dan bij de spotplaats, maar deze keek uit op een droge waterplaats waar niets te zien is. Maar we kunnen wel achter een muurtje een plasje kwijt. Helemaal tegen onze principes, maar we hadden geen andere keus. De dichtstbijzijnde toilet is nog drie uur rijden.

Er zijn weer aardig wat olifanten aan de wandel. Er steekt een moederolifant met babyolifant over. Wij staan midden op de weg stil en ze zegt tegen haar kind, ga maar onder moeders lopen, wat kind dan ook doet. De volgende olifant trompettert tegen ons: rij door, wat we dan ook heel langzaam doen om ze niet boos te maken.

Na de lunch besluiten we naar een voor ons nieuwe waterplaats te gaan en wat komen we onderweg tegen? Een luipaard. Onze eerste deze week. Dan krijg je hetzelfde gevoel als wanneer je de eerste beer spot in Amerika. Beiden helemaal in extase.

Aan de waterplaats komt familie Olifant aanlopen voor een lekker badje. Daar maken ze gretig gebruik van. We hebben er een filmpje van gemaakt, net als de film van de giraffen heb ik deze ook op Facebook gezet. We moeten thuis maar eens uitzoeken hoe we dat op de blog krijgen. We hebben een geweldige tijd gehad in het (zuidelijke deel van) Krugerpark. We hadden voor die tijd niet verwacht dat we ons hier 7 dagen zo goed konden vermaken. We hebben er ruim 800 km rondrijden.                                                  

Morgen gaan door we naar Swaziland.

Wij zijn vanochtend uit ons hutje vertrokken. Wij hebben voor de komende twee dagen in het zuiden van het Krugerpark nog een huisje in het Camp Berg en Dal.

Aangezien we een flinke route willen rijden, beginnen we met het ontbijt om zes uur. Daarna de boel gepakt en om half acht reden we. Maar het gaat niet altijd zoals je het wilt. Geen probleem hoor, want vandaag blijkt wel weer dat we ons aan moeten passen aan de dieren. Gisteren hebben we nauwelijks olifanten gezien. Vandaag waren hele hordes ‘on the road’.

Na zo’n 20 km na vertrek kwamen we in een file terecht van wel 8 auto’s. Nog niet eerder meegemaakt deze week. Er stond een hele grote olifant midden op de weg, die van geen wijken wist. De olifant een meter voorwaarts, de auto’s in de achteruit. Wat ik al eerder vertelde deze week, het is net of je in de film zit. Rondom hem in de bermen de nodige vrouwtjes en kinderen, die ook van links naar rechts gingen.

Verder zien we vandaag groepen giraffen, groep buffels, het nodige kleinvee en vogels. Het was weer genieten vandaag.

Vandaag eerst begonnen met een huishoudelijk dingetje nl. de was. We hebben voor 1.30 euro de was gedaan: wassen en drogen. Daarna even lekker rustig koffie gedronken bij ons luxe hutje. Het is al bloedheet, vandaag wordt het 41 gr.C. We denken dat de dieren hier ook last van hebben, want we hebben een dag met ‘weinig’ dieren.

We besluiten naar de waterplaatsen te gaan. In een kunstmatig aangelegde waterplaats passen geen 6 olifanten, daarom maar om de beurt. Het zijn allemaal net films waar we hier naar kijken. Bij de volgende, natuurlijke waterplaats verschijnt slechts 1 olifant en even later een moeder giraf met twee kinderen. De olifant laat zich weg jagen door moeder giraf. Dan kunnen de kinderen komen om te drinken. Eergisteren liet de giraf zich weg jagen door een olifant. We zijn er nog niet helemaal achter hoe het zit in de dierenwereld.

Aan het eind van de middag komen we nog een katachtige tegen, weliswaar geen cheetah (jachtluipaard), maar een genetkat. Wij kenden hem niet.

We moeten opschieten om op tijd thuis te zijn, want om 18.00 uur gaat de poort op slot. Het is hier om 18.00 uur ook donker, dus we zien onderweg de zon zakken. Heerlijke, maar erg warme dag gehad.

Donderdag 8 september in Krugerpark. Wederom blauwe lucht met zon en 35 gr.C.

We besluiten weer naar een aantal waterplassen te gaan. Er zijn nog weinig waterplassen. Het waterniveau in Krugerpark is dramatisch. Vorig jaar was het al droog en afgelopen winter is er weer weinig tot geen regen gevallen met als resultaat droge rivieren en poelen. Er is een aantal waterbassins gemaakt. Maar de meeste dieren gaan toch naar de natuurlijke waterreservoirs.

Eerst zien we daar een horde gnoes met vervolgens impala’s. Altijd impala’s. 120.000 impala’s in Krugerpark. Die kom je door heel het park tegen. In de buurt van de tweede waterplas zien we in de verte een hele horde olifanten aankomen. Netjes achter elkaar met de kleintjes ertussen. Die komen zich wassen en drinken zeggen we tegen elkaar en we zijn precies op het juiste moment daar. Het is net een film.

We hebben deze dag een route van 160 km gereden. We zijn blij met onze airco in de auto. Ik heb constant de neiging om uit de auto te stappen. Dat om dan een betere positie te krijgen voor een foto. Uitstappen is ten strengste verboden in Kruger. Helaas.

Het was weer een wonderschone Krugerdag.

Vanochtend om 8.15 uur vertrokken vanuit ons hutje. We wilden een route doen van ongeveer 150 km. Daar bekend is dat je met kijken ongeveer 20 km. per uur doet, is een vroege start een must. Het is namelijk al om 18.00 uur pikdonker.

Vandaag bedachten we dat we in de omgekeerde wereld leven als je bekijkt hoe de mens en dier hier samen leven. De mens zit van ’s avonds 18.00 uur tot ’s morgens 06.00 uur opgesloten in kampen met de poorten dicht en een groot elektrisch hek erom heen. De dieren mogen vrij rondlopen. We mogen niet harder rijden dan 50 km per uur op asfaltwegen en 40 km per uur op dirt roads. Ieder overstekend dier heeft hier voorrang. We hebben nog geen aangereden dier gezien. In Amerika ligt er ontzettend veel aangereden wild langs de weg.

We begonnen vandaag met een stel bavianen. Moeder baviaan werd gevlooid en zij hield de kleine onder haar hoede. Toen kwam de grootste verrassing van de dag: drie leeuwen met de kop omhoog. Gisteren lagen ze allemaal uitgeteld te slapen. Nu zaten ze naar al die gekke mensen in kooien (auto’s) te kijken die met grote telelenzen foto’s maken.

Iedere dag in Krugerpark is een cadeautje voor ons.

Een vroege start van dag twee in Krugerpark. We hebben een 3 uur durende Sunrise Drive geboekt. En die vertrekt om 05.00 uur. Dat is vroeg uit bed. We hopen een groot aantal dieren te zien. De chauffeurs weten meestal wel de juiste plekken te vinden. Er wordt met grote schijnwerpers in de bosjes geschenen. Maar wij zijn vroeg uit bed, de dieren slapen vandaag blijkbaar uit. We zagen wel een mooie zonsopgang.

Om 11.00 uur zijn we zelf met de auto gaan rijden. Dat bracht wel een heleboel dieren. Sommige hadden we al gezien, anderen zijn weer nieuw voor ons. Op twee verschillende plaatsen twee hele luie leeuwen. Maar we hebben ze gezien.

Morgen gaan we weer verder met zoeken.

Vandaag, maandag vanaf onze leuke lodge met zeer vriendelijke mensen, via de Spar naar het  Krugerpark.

Vanaf Hazyview nemen we de eerste ingang (Phabeni gate). We moeten ongeveer 40 km. rijden tot het Skukuza Camp waar we vijf nachten zullen verblijven. We vallen gelijk met de neus in de wilde dieren. Onderweg en bij het camp zien we: olifanten, giraffen, zebra, impala, kudu, diverse vogels, nijlpaard, waterbok.

Mensen, het is hier geweldig.

Weer een zonnige dag door een mooi stuk van Zuid-Afrika gereden. In Sabie, op weg naar de Panoramaroute gestopt bij een marktje, waar we heerlijke pecannoten en sinaasappels hebben gekocht. Via een waterval bij Graskop naar God’s Window. De dame bij het Infocenter in Graskop gaf aan dat je daarvoor een 2 km stijgend pad moet lopen omdat het te bereiken. Op haar advies zijn we iets verder doorgereden naar Wonder View. Daar hadden we hetzelfde uitzicht over de omgeving maar dan nog weidser.

Het is inmiddels na 2u en als we de hele route willen rijden dan moeten we nog ruim 100 km over een kronkelige weg rijden. Daar we er niet van houden om in ’t donker te rijden zijn we omgekeerd.

Via Pelgrim’s Rest, een voormalig gouddelvers dorpje, zijn we naar onze lodge voor vanavond gereden in Hazyview. Deze, nogal afgelegen lodge, is in coloniale stijl. Er lopen en springen wilde apen. Omdat deze lodge in the middle of nowhere ligt en je ’s avonds niet terug kunt naar het dorp voor diner, wordt ervan uitgegaan dat je daar warm eet. Op onze vraag wat de kosten zijn van het diner is het antwoord: een driegangen diner voor 150 rand, zijnde 10 euro per persoon. Wij kregen een hoenderpoot met komkommer en tomaat vooraf, daarna rijst met gemengde groente, zoete wortelen en draadjesvlees en chocolademousse met slagroom en likeur na. Kom daar maar eens voor in Nederland voor dat geld. We hebben heerlijk gegeten en we hoefden weer niet af te wassen.

Vrijdag-overdag weer een ontspannen dag, onder anderen de huurauto opgehaald.

’s Avonds lekker met z’n vieren uit eten geweest. Hier in Zuid-Afrika kun je nog eens goed trakteren. We hebben een heerlijke malse steak gegeten met drie soorten groenten, patatjes en drinken. En dan ben je in €45 kwijt. Je schaamt je bijna dat het zo weinig is voor zoveel lekkers.

We hebben erg gezellige dagen gehad in Deneysville en hebben veel goede tips voor onze trip gekregen. En dan komt de dag van het afscheid weer. We wilden rond 9 uur rijden daar we een route van 400 km voor de boeg hadden. De langste rit van de trip. De eerste stop richting Krugerpark is in Nelspruit. Aan de overkant van het hotel hebben we op een terras een lekker pilsje en warme hap gehad. Weer een goede maaltijd: kip met champignons, uien, spek, groente en frietjes, samen 18 euro voor ons tweeën. Dat belooft veel goeds voor de komende weken.

We hebben tot nu toe prachtig weer: blauwe lucht en zon en rond de 27 gr.C. De vooruitzichten voor het Krugerpark beloven wat: volgende week tussen de 35 en 40 gr.C.

Vandaag naar het Apartheid Museum in Johannesburg. Een aardige rit van 1,5 uur. Het is een expositie over de apartheid, van de opkomst van de rassenscheiding (1^e helft van de vorige eeuw) tot aan de afschaffing ervan in de 90-jaren.Daarnaast een uitgebreide expositie over het leven van Nelson Mandela.

Toen we daarvan thuis kwamen was Leon al thuis van zijn werk en werd de boot in de Vaalrivier te water gelaten. Een heerlijke tocht over het water gemaakt met een pilsje in de hand. Een luxe leven hier zo aan het water.

Het eerste stukje vanuit Zuid-Afrika.

Niet voor de eerste keer in dit continent (Tunesië en Marokko), maar wel het gevoel weer in een hele andere wereld te zijn.

We hebben een hele rustige vlucht gehad naar Johannesburg met een goede verzorging door de KLM.

Dinsdag een beetje in de omgeving rondgereden en genoten van de giga-tuin aan de Vaal Rivier.

Woensdag met Natasha en Leon naar een hele grote mall en de supermarkt President geweest. De mall is vergelijkbaar met de Amerikaanse mall. Het verschil is dat er geen leegstand is. Maar een supermarkt (alleen etenswaren!), zeker tweemaal groter dan de oppervlakte van een Super-Walmart, de grootte van vier voetbalvelden! Wij dachten dat dat bijna niet kon, maar het bewijs staat hier in Vanderbijlpark.

We vermaken ons prima, we hebben kennis mogen maken met mijn nichtje en haar partner, die we nog niet eerder hebben ontmoet. En het klikt heel goed. Het is erg gezellig met ons vieren.

We zijn alweer een aantal dagen thuis. Vrijdag 17 juni zijn we weer in Nederland aangekomen. Na een iets vertraagde vlucht, lang wachten op de bagage (ik ben altijd weer blij dat die aankomt), een gezellige koffie op Schiphol met Sjoerd en Lisette en een vertraagde treinreis zijn we om half zes weer in Zwolle. We hebben een goede vlucht gehad met zonsondergang en even later alweer de zonsopgang. Icelandair laat je op de nachtvlucht altijd genieten van het ‘noorderlicht’.

De reden van onze vervroegde terugkomst had alles te maken met de slechte gezondheid van mijn moeder. Die is nog weinig verbeterd.

Maar we kunnen toch terugkijken op een hele mooie drie maanden, met ons bezoek aan Atty in El Reno Oklahoma, de reunie van de Amerika-gangers in Picture Rocks/Tucson in Arizona, het bezoek aan Trudy en Celine Dion in Las Vegas en het bezoek aan Wim in Vancouver en aan Wayne en Petra in Surrey Canada.

Amerika, we komen volgend jaar terug, waar we weer van je mooie natuur, rustige wegen en mooie weer gaan genieten. We hebben nog een reis naar Zuid Afrika gepland in de maand september. We hopen dat die door kan gaan. Dat zullen we afwachten.

Mensen, we wensen jullie een heel fijn, gezellig en gezond jaar toe.

Afgelopen woensdag kregen we bericht dat het niet de goede kant opgaat met mijn moeder. Het herstel laat op zich wachten. Dit brengt veel onrust voor ons. Je bent steeds op zoek naar wifi om te kijken of er iets veranderd is. Daarom het besluit genomen om contact op te nemen met de verzekering. De situatie uitgelegd, ook dat we nog een weekje willen hebben om naar Denver te rijden, 2500 km vanaf Vancouver. Dit om de camper daar te kunnen stallen voor het komende jaar. Zij waren ons zeer gewillig en zij hebben vliegtickets voor ons besteld. Wij vliegen donderdag 16 juni weer naar Nederland en komen vrijdagmiddag aan in Amsterdam.

Nog een foto bij de grensovergang Canada-Amerika.