Vandaag weer opgestaan met blauwe lucht en een zonnetje. Onze rit gaat naar het Tsitsikamma Nat. Park. We beginnen met een strandwandeling. We zijn helemaal alleen op het mooie enorme strand in een baai. We zien een kwal aanspoelen, gevolgd door een hele kolonie torenschelpjes, die de kwal verorberen.

We rijden door naar een plaats waar je uitkijk hebt op de Bloukrans River Bridge, een brug waar je kunt bungy jumpen. Het zijn allemaal jongelui die de sprong van 210m. durven te wagen. We staan naast een echtpaar waarvan 2 zonen en een schoondochter de sprong maken. Moeders zit helemaal in spanning. Clemens leent de vader de verrekijker, hij kan nu precies zien wanneer zij aan de beurt zijn. De kosten voor een sprong zijn 1000 rand, dat is ongeveer €70,00.

Van daar rijden we door naar de swinging bridge. Je loopt ongeveer een kilometer door het bos voordat je er bent. Het zonnetje is weg en de regen begint te vallen, dat is jammer. Maar de brug swingt echt als er veel mensen op lopen.

Samen met een wolkje en een zonnetje, die inmiddels is teruggekeerd, zijn we doorgereden naar Jeffreys Bay. Daar hebben we een Bed and Breakfast. We kunnen hier niet koken, maar de dame van de B&B  raadt ons aan naar The Greek te gaan. Dat is ons goed bevallen. Ik nam de dagaanbieding, zijnde een steak van 1 pond (!) met aardappel en salade. Ik heb gevraagd de steak te halveren. Bleek op de rekening dat ze de prijs ook bijna gehalveerd hadden. Ik moest 60 ipv. 110 rand betalen. Mijn bordje kostte dus €4,20. Clemens genoot vaneen fors stuk kabeljouw, €11,-. Daarbij hebben we met ieders een biertje heerlijk gepeuzeld.

Vanmorgen nog even bezoekje aan Knysna. Aardig centrum, een beetje toeristisch. Het centrum wordt opgevrolijkt met diverse industriële voorwerpen die in beweging worden gebracht. Na de koffie zijn we richting Plettenberg Bay gereden. Onderweg een wandelingetje van 1,5km door de Garden of Eden, een fijnbos dat vroeger de hele zuidkust besloeg, maar waarvan nu nog slecht een klein stukje over is na de volledige kaalslag door de Nederlandse houtwinning in de 19^e eeuw.

We willen de lunch op een uitkijkpunt nuttigen. Het is bij Plettenberg Bay, de Robberg. Het is een Rocky Peninsula. Maar het is erg mistig. Er staat een harde koude wind. Dus de lunch in de auto en met de jas aan een loopje.

Als we ’s middags op ons adres aankomen zijn we een beetje lui. We blijven gewoon eens lekker onder het genot van een kopje thee internetten. We bespreken de route en hebben de daarbij benodigde overnachtingen geboekt. De meeste doen we via Airbnb. We boeken ook een nacht in Lesotho. Als we alles geboekt hebben, berekenen we eens wat we nu gemiddeld kwijt zijn per nacht en dat is €35,00. Dat vinden we helemaal niet slecht.

We zitten vandaag in een soort jeugdherberg. We brengen de gemiddelde leeftijd aardig omhoog. We hebben wel een eigen kamer. Maar hier kun je ook eten. Er staat ’s avonds braai (BBQ) op het menu. Daar gaan we voor. We zitten met verschillende nationaliteiten aan tafel en dat is erg gezellig.

Gestart in het Wilderness Nat.Park. Je kan er verschillende trails lopen. Wij kiezen voor een trail door het bos van ongeveer een uur. Als de trail start wordt er verwezen naar The big Tree. Uitleg op de foto. Maar wij vinden hem niet zo groot. We kennen ze veel groter….. Als we het bos inlopen horen we de apen schreeuwen. We hebben ze alleen af en toe zien oversteken. Toch geeft het een raar gevoel dat je in een bos loopt waar zij wonen. Maar we hebben ons er niet ongemakkelijk door gevoeld.

Er waren al wat sporen van de herfst te zien. Verderop in het park was een bird watch hide. Er zaten vlakbij ons in de plas twee voor ons aparte vogels. De eerste is een Darter, de tweede een white breasted cormorant. Dit wisten we niet, maar lazen dat verderop op een bord waar verschillende foto’s van vogels stonden afgebeeld.

In Sedgefield vinden we op verschillende plaatsen mozaIekkunstwerken van dieren. Ze hebben een route langs deze kunstwerken door ’t dorp aangelegd. Aardige lokkertje voor ’t dorp. Zo kom je ook bij een mooie strand.

Doorgereden naar Knysna, een grote leuke toeristenplaats. We rijden naar verschillende uitzichtpunten. Nadat we ons op ons adres hebben gemeld, gaan we naar the Waterfront eten. Een gebied met veel restaurantjes en winkeltjes.Wederom een geslaagde dag, met een lekkere temperatuur van rond de 23 gr.C.

Vanochtend afscheid genomen van onze zeer vriendelijke hostes. Zij is huisarts in de township van Oudtshoorn, ze schildert en ze heeft met meerdere kunstenaressen een art galerie. Dus een heel druk baasje, maar op een heel ontspannen manier.

Er zou vandaag regen komen en dat hebben we onderweg ook gehad. De temperatuur daalde van gisteren 39 gr.C naar vandaag 20 gr.C. Ook heel aangenaam. Toen we aan de oceaan kwamen in Heroldsbaai was het weer droog en konden we een lekker stuk over het strand lopen. Ook daar onze lunch op een bankje genuttigd. Daarna doorgereden naar George, maar het is zondag en dan is alles dicht.

Dan maar door naar ons volgende overnachtingsadres in Wilderness on Sea. We lopen hier naar de overkant van de straat en staan aan de oceaan. En het gekke is dat het nooit verveelt om langs het water te lopen. Dus ook hier weer lopen en kijken naar de mooie golven van de Indische Oceaan en de meeuwen. We zijn er bijna alleen. Het zomerseizoen is hier voorbij. Vooral langs de oceaan zijn al veel hotels gesloten.

Vandaag een zeer hete dag, 39 gr.C. Maar we hebben het goed kunnen overleven, daar er een route gepland staat van ongeveer 200 km. Een rondje vanuit Oudtshoorn. Na zo’n 60 km zijn de Cango Caves, we hebben om 10.00 uur een tour van een uur. We hebben een ontzettende leuke gids, die met veel humor het een en ander vertelt.

Daarna gaan we verder met de route en nemen we de Swartsberg Pass. Het hoogste punt is op ongeveer 2000 mtr. Een lange mooie pas om te rijden, weliswaar over dirt road. Aan de andere kant van de pas ligt Prince Albert, waar we lunchen. In het tweede deel van de route rijden we door de Meiringskloof. Via een klimpad komen we bij een waterval. Op de foto waar Clemens naar de waterval staat te kijken, kun je zien wat er van de waterval over is na de zomer.

Vanavond zijn we lekker uit eten geweest. We hadden een twee gangenmenu voor €7,50 per persoon. En dat houdt dan in, een lekkere kipschnitzel (ongepaneerd) met saus, twee soorten groente en aardappels of patat en we hadden na ijs in een schuimbakje met chocoladesaus, vruchtjes en gekarameliseerde popcorn. Pilsje erbij, Clemens een juice, dat is dan €20,00 inclusief fooi, en daar voor hebben we lekker gegeten.

In Mosselbaai het museum van Barthelomeus Dias bezocht. In 1498 rondde deze Portugees de Kaap en kwam als eerste Europeaan in Mosselbaai aan land. Het museum toont de ontdekkingstochten van hem. Een replica van zijn schip staat in ’t museum. Het is moeilijk voor te stellen dat je met dergelijke scheepjes de oceanen over vaart. In een ander gebouw van het museum wordt een collectie van zeeschelpen getoond en wordt ’t leven van zeeschelpen uitgelegd. Leuke tijdbesteding voor een ochtend-uur.

Op weg naar onze volgende overnachtingsplek Oudtshoorn rijden we over een pas. Wel 800m, maar toch een fraai uitzicht.

Even voor onze bestemming bezoeken we een struisvogelboerderij. En dat is heel leuk. Als we aankomen wordt er gevraagd of we een tour willen. En dat willen we. Start over een half uur. Kaartjes aan de overkant verkrijgbaar, in de grote winkel. Als we klaarstaan zijn we de enige, dus een privé tour. Ben, onze gids, is een goede verteller. We krijgen eerst onderricht over de veren van de male, de female en de baby. Dan gaan we naar het atelier waar van de veren borsteltjes (plumeau) allemaal handgemaakt worden. Vandaar naar de broedkasten, want de eieren gaan na een aantal dagen naar de broedkast. Moeders wil gewoon een ei om uit te broeden, dus poept ze weer een ei uit. Moe zit overdag, pa ’s nachts. Ze leggen twee keer per jaar, ongeveer 16 eieren per keer. Hij laat ons een echtpaar zien, met 26 aangenomen kindjes, hier op de foto zijn de kleintjes 6 dagen oud.

En dan mag Clemens de vogels voederen. Je wordt geacht een zakje maiskorrels te kopen, 2 rand. Want men gaat ervan uit dat je dat leuk vindt. Maar ze pikken aardig in je hand, ik blij dat ik de foto’s mag maken.

Dan gaat Ben bij ons in de auto naar een plek verderop waar je op de vogel mag zitten, maar ook hier is Clemens weer aan de beurt want ik heb een jurk aan en lijkt me dat niet zo’n goed idee (is het excuus….). Als afsluiting mogen 3 mannen op de vogel voor een race. Kunnen we niet op de blog zetten omdat we nog steeds niet weten hoe dat moet. Ik probeer ze op FB te zetten, maar het blijkt dat dat ook niet altijd geplaatst wordt.

En nu zitten we in een soort van stal, ingericht als appartementje met een hele gezellige dame als host.

Vanochtend vertrokken in de regen, maar al gauw kwamen er kleine openingen in de wolken. Onderweg nog bij een Aloë factory aangegaan. Een winkel vol Aloë producten. Er was net een bus Duitsers losgelaten. Die proppen de mandjes wel vol. Bij de tijd dat we in Mossel Bay zijn schijnt de zon weer volop. Voor Mossel Bay is weer een grote township.

In Mossel Bay eerst naar de Informatie een aantal folders ophalen. Daarna rijden we door naar de Bay waar we onze lunch op een bankje aan het water nuttigen. Wat hebben we toch een lui en ontspannen leven. Alles mag, niets moet. En ondanks dat we zo rustig leven, slapen we toch goed.

Na de lunch een klimtochtje omhoog naar de vuurtoren waar je een mooi zicht hebt over het water. Terug naar het dorp, waar niet zoveel te zien is. We kunnen het water in, in een kooi, waar je witte haaien kunt zien. Maar dit is niets voor ons. We hadden kunnen bungy jumpen, maar dat willen we ook niet. Toch maar liever met beide benen op de grond blijven.

Dan ons logeeradres opgezocht. Weer een appartementje. ’s Avonds gaan we uit eten. Bij een Cubaans restaurant. Weer een heerlijke dag gehad.

Nabij Swellendam bezoeken we ’t Bontebok National Park. Voor de toegangspoort zien we al enkele bontebokken lopen. De dame van de parkreceptie keek verwonderlijk als we haar dat vertellen. Dit was niet de normale plaats voor de bontebok. Dit beperkte park, waar je met eigen auto rondrijdt, hadden we in 3 uur gezien. Incluis een wandeling over de Acaciatrail, waar we wilde Amarillessen tegenkwamen en de oranje koningskroon, die we tot nu toe 3 keer gezien hebben. Onderweg kwamen we naast de bontebok de Cape zebra (andere tekening dan de gebruikelijke zebra’s) en de rode hartebeest tegen.

’s Middags zijn we Swellendam ingegaan. In 1747 had de Drost, als vertegenwoordiger van het VOC de zeggingschap over ’t dorp en omgeving waar Swellendam ook naar vernoemd is. Het Drostdy Huis en de omliggende gebouwen behoren nu tot het museumcomplex. Het complex laat zien hoe de blanken er geleefd hebben.

De laatste foto’s laten ons appartementje zien aan de buitenkant met balkon, en een foto van binnen. Geen straf om hier te zitten met de ondergaande zon tegen de bergen aan.

Vandaag naar De Hoop Nature Reserve, een natuurpark dat grenst aan de Indische Oceaan. Bekend was dat we daarvoor de nodige kilometers over een ’dirt road’ moeten rijden, maar dit zijn er wat teveel geworden. Al met al meer dan 100km. Uiteindelijk hebben we in ’t natuurpark bontebokken, kudu’s, zebra’s, struisvogels en andere vogels gezien en natuurlijk de oceaan met de enorme witte zandduinen.

Op de weg naar Swellendam kwamen we bij Malgas aan bij het laatste pontje van Zuid-Afrika dat nog op mensenkracht werk. Dit pontje over de Breerivier wordt langs een kabel de rivier overgetrokken, waarbij twee mannen telkens een ketting aan de kabel bevestigen en al lopend de pont naar de overkant ‘lopen’. Hierbij kregen ze in ons geval hulp van twee mensen uit de eerste auto. De twee vaste mannen doen dit de hele dag. Wij zouden zeggen ‘slavenwerk’.

In Swellendam zitten we in het ‘Mountain View Guesthouse’. We zitten op de bovenste verdieping en hebben inderdaad op de veranda een prachtig uitzicht over het groene Swellendam en zicht op de bergen. Helemaal geen straf zo’n appartementje.

We zitten in het verkeerde seizoen in Hermanus. Tussen juli en november zwemmen hier walvissen die hun jongen baren en er de eerste maanden blijven. De walvissen zwemmen dan vaak op minder dan 100m van de kust. Vanuit Hermanus zijn we naar Gansbaai gereden. In de plaatselijke haven werd een kotter geleegd. De haringen worden in een fabriek in de buurt verwerkt tot de bekende haring in tomatensaus. Even verder op langs de kust komen we bij een vuurtoren.

Op weg naar Bredasdorp rijden we door Elim. Dit plaatsje is zo’n 200 jaar geleden gesticht door Duitse missiepaters voor de coloured gemeenschap. Toen mocht je hier alleen komen wonen als je lid was van de plaatselijke kerkgemeenschap en in de landbouw werkte. Het plaatsje met z’n schilderachtige, witgekalkte huisjes met strodaken staat nu op monumentenlijst.

In Bredasdorp het Scheepswrakken museum bezocht. Hier wordt verteld over de vele schepen die in de afgelopen 400 jaar op de Zuid-Afrikaanse kust zijn vergaan. Het museum toont veel voorwerpen uit deze gestrande schepen. Tevens toont dit museum de huisinrichting van een bemiddelde dorpsbewoner.

Bij de vuurtoren op Cape Agulhas staat een monumentje dat aangeeft dat dit punt het meest zuidelijke punt van Afrika is (en niet Kaap de Goede Hoop) en dat op dit punt de Indische en de Atlantische Oceaan elkaar hier treffen.

Door onze host worden we gewezen op de roggen die iedere avond in de haven van Struisbaai zwemmen. Als de vissersboten binnen komen en de vis wordt schoongemaakt, kun je stukken daarvan krijgen om aan de roggen te voeren. De roggen eten dit uit je hand op. De roggen zijn ruim 1,5 m breed. Daarna naar ‘huis’ om voor de eerste keer dat we in Zuid Afrika zijn te koken. In deze Airbnb is dat mogelijk. We hebben een keukentje met zithoekje, een doucheruimte en een grote slaapkamer met TV. En een parkeerplaats op de oprit voor onze eigen voordeur.  

Vandaag Kaapstad verlaten na 5 mooie, zonnige dagen en prima verblijf in het appartement in het centrum van Kaapstad. We deelden het appartement met de eigenaren. Hij een Engelsman, getrouwd met een Afrikaanse dame van Indiase afkomst. Ze zijn rond de 40 jaar. Het verliep allemaal heel soepel en gezellig.

Na zo’n 60 km bereiken we Stellenbosch, het centrum van de Zuid-Afrikaanse wijnen. Rondom allemaal wijngaarden. Bij velen kun je wijn proeven en dat zelfs in combinatie met een overnachtingsarrangement in de meest uiteenlopende prijsklassen. Het oude centrum en met name de Dorpsstraat heeft vele huizen uit de koloniale tijd. Daarachter veel drink- en eetgelegenheden en galleries en winkels met Afrikaanse voorwerpen. Dit trekt op zondag altijd veel toeristen naar Stellenbosch. Het volgende plaatsje Franschhoek is een verkleinde uitgave ervan. Eveneens druk.

Op weg naar Hermanus via Betty’s Baai gereden. De oceaan was wat moeilijk te bereiken, maar als je de borden van de pinguïns volgt kom je er vanzelf. Toch leuk om nog eens zo’n kolonie te zien voort waggelen. Dit soort pinguïns, de zwartvoet pinquïns, leven alleen aan de kusten van Zuid-Afrika en Namibië.

In Hermanus zijn we vanuit onze overnachtingsplek naar een strandtent, genaamd Dutchies, aan de oceaan gelopen en daar heerlijk buiten gegeten. De tent is jaren geleden opgezet door een moeder met zoon uit Nederland. Op de kaart staan dan ook kroketten en bitterballen. Maar die horen bij de lunchkaart.

Op de laatste foto zie je het huis waar  we overnachten in een ruime kamer met badkamer, via Airbnb.

Vandaag de huurauto op het vliegveld opgehaald. Om 10 uur reden weg richting Cape of Good Hope, zo’n 75 km van Kaapstad, via de mooie kustweg de Chapman’s Peak Drive. Mooie vergezichten over de blauwe Atlantische Oceaan met mooie golven en z’n witte stranden. Omdat we vorig jaar de Wild Pass hadden aangeschaft, kunnen we deze reis ook weer ‘gratis’ de nationale parken van Zuid-Afrika bezoeken. Het is een belevenis om bij Cape Point op het meest zuidelijke puntje van Afrika te staan.

Op de terugweg in Simon’s Town rondgelopen en aan de haven de traditionele Zuid-Afrikaanse boboti gegeten. Heerlijk.

Tegen de schemer zijn we de Signal Hill opgereden, maar waren helaas net te laat om de zon in de oceaan te zien zaken. Wel genoten van het uitzicht over Kaapstad met z’n miljoenen lichtjes.

Weer zo’n heerlijke, zonnige dag. Alweer de laatste van de 5 dagen Kaapstad.Vanaf morgen weer on route.

We hebben vandaag twee toeristische routes gedaan met de hop-on hop-off bus. We hebben een erg leuke dag gehad. Met een zonnetje, een wolkje en boven op de berg een beetje regen, wat dan toch koud is in de open bus. Maar daarom niet getreurd. We hebben ook van halte naar halte gelopen en dit langs de oceaan. Op de tweede route hebben helaas geen ‘hop-off’ kunnen doen omdat we door een file te weinig tijd over hadden. Dat is weer een aanleiding om misschien nog eens terug te komen.

Vandaag met een lekker zonnetje over het water naar Robbeneiland. Er gaan 300 mensen op de boot. We weten dat we met de bus naar de gevangenis gaan en een rondleiding krijgen over het eiland. We vragen ons af hoe dat georganiseerd is. Maar het loopt smoozie. Wij zitten in de eerste bus en we hebben de anderen niet meer terug gezien.

We worden bij de gevangenis opgevangen door een meneer die zelf 5 jaar in gevangenschap heeft gezeten op Robbeneiland. Hij was een politiek gevangene. Hij heeft de eerste 9 maanden op het vaste land in de gevangenis gezeten, waarvan de eerste 5 maanden in eenzame opsluiting, gepaard met diverse martelingen. Dan sta je in de hete zon te luisteren en de rillingen lopen je over de rug. Je schaamt je bijna dat je blank bent. Na die 9 maanden is hij overgeplaatst naar Robbeneiland waar in totaal 700 politieke gevangenen zaten. Hij zat met 40 man op een zaal. Mandela was een politiek leider, hij zat met meerdere politieke leiders in een andere barak met ieder een eigen cel. Daar kun je ook net je kont in keren.

Daarna een ritje over het eiland. Het maakt toch indruk om het allemaal te zien.

We zijn, nadat we weer aan wal waren, naar Castle of Good Hope gelopen. En dan is de dag zo weer vol. Wederom een mooie dag.

1 maart 2017, we kunnen weer een geweldige dag aan ons lijstje toevoegen. Zon, een klein briesje en 28 graden. Dat betekent blauwe lucht en wij op Table Mountain/ de Tafelberg in Cape Town/ Kaapstad. Je denkt ach een berg, maar toch weer een ervaring die we niet hadden willen missen.

We kijken ook vanuit ons logeeradres op de berg. Lijkt helemaal niet hoog, maar nog een hele ‘klus’ om er te komen. Het heeft ons bijna drie uur gekost. Eerst een half uur in de rij voor een buskaartje. Dan opgepropt in de bus naar de berg. Daar een gratis shuttle naar de plaats waar je in de kabelbaan gaat. Maar daar ook in de rij voor een kaartje. Eerst aan de ene kant van de weg en dan in groepjes naar de overkant. Dan in de rij voor de lift en uiteindelijk de beloning: de weg omhoog in de cabine. En dan is er bovenop voor je gaat lopen eerst een lekkere bak koffie en onderweg een goed opgewarmde stroopwafel uit het tasje.

De rest van de middag in Cape Town centrum rondgelopen en gekeken. Een dag met een gouden randje.

En dan is het weer tijd om afscheid te nemen. Afscheid van de familie, waarmee we het ontzettend goed konden vinden. Waarmee we het heel gezellig hebben gehad.

Afscheid nemen van alle dieren die we in grote getale aan ons voorbij hebben zien trekken. Afscheid van alle vriendelijke mensen, die we hebben ontmoet. Afscheid van het onzettende mooie weer.

Dit was ons eerste deel van Zuid Afrika. Het tweede deel, het zuidelijk gedeelte (Kaapstad en omgeving) willen we ook gaan ontdekken. Wanneer?? We houden jullie op de hoogte!!!

Natasha heeft ons vandaag naar Pretoria gereden. Daar hebben we het Voortrekkers monument bezocht. Rond 1835 wilden de Boeren, een grote groep immigranten voornamelijk uit Europa, niet langer leven onder het Britse regime dat heerser was in de regio rondom Kaapstad. Zij trokken met ossen en wagens naar de noordelijke gebieden van Zuid-Afrika op zoek naar vruchtbare streken om daar als agrariërs te leven en te werken. Vanuit gebieden ten noorden van huidig Zuid-Afrika trokken stammen als de Zulu’s richting het zuiden met gelijksoortige ideeën. Tijdens de Trek ontmoetten ze elkaar verscheidene keren in zeer bloedige gevechten. Uiteindelijk stichtten de Boeren de Oranje Vrijstaat, nu de provincie Freestate. In dit Voortrekkers monument wordt deze Trek uitgebeeld en beschreven. Deze Trek is min of meer vergelijkbaar met de trek van de Mormonen naar Oregon (Amerika) in ongeveer dezelfde periode.

Ook hebben we een museum bezocht dat de geschiedenis van Zuid-Afrika gedurende de 20^ste eeuw vertelt. Een goede geschiedenisles over hoe het huidige Zuid-Afrika is ontstaan.

Het is ongeveer 140km. van huis, dus van daaruit rijden we weer naar huis. We moeten langs het drukke Jo-burg. Op weg terug naar huis komen we langs de Oprah Winfrey Academy, een door haar gefinancierd internaat voor geselecteerde meisjes, die worden opgeleid om de toekomstige leiders te worden. Criteria zijn: ca.12 jaar, zwart, komen uit arm gezin en leidinggevende potentie.

Daarna nog naar een oud roest verkooppunt, waarvan je nog kan zien wat het is geweest. ‘s Avonds is het weer gezellig met z’n vieren.

Vandaag de laatste etappe terug naar Deneysville naar de familie. Onderweg een stop gemaakt in Parys. Een leuk plaatsje met winkeltjes, galeries en restaurantjes. Het is zo’n plaats waar veel mensen op de zondag heen gaan.

‘s Middags lekker in de zon in de achtertuin aan de Vaal River. De dochters met aanhang waren ook thuis. Het water begint al een beetje op te warmen. Dus de boot werd te water gelaten en de surfplank en skies werden tevoorschijn gehaald. Leuk om in de boot mee te gaan en foto’s en film te maken als de jeugd in actie is.‘s Avonds gezellig met z’n allen uit eten.

Vanochtend afscheid genomen, na kennis gemaakt te hebben van kip met kind, van onze zeer hartelijke gastvrouw en heer. Dit is de eerste lodge in Zuid Afrika die van mij een 10 krijgt.

Dan op weg naar Kroonstad. Onderweg nemen we nog een meisje mee die daar ook naar toe moet. Ze stond te liften. Vanwaar zij komt lopen geen bussen of taxibusjes. Toen wij haar hadden afgezet in Kroonstad wilde ze ons geld geven. Koop er maar een bakje koffie van, hebben we gezegd. Dan op weg naar ons adres, dit keer via Airbnb. We hebben een mooie kamer, met grote inloopdouche. Dat gaat weer helemaal lukken voor vannacht.

Maar eerst nog een andere activiteit. Van de Solar Challenge Race van Pretoria naar Kaapstad eindigt vandaag de eerste etappe in Kroonstad. Een team van de TU Delft doet hieraan mee. Toen we dit lazen en zagen dat Kroonstad enigszins op onze route naar het noorden ligt, besloten we dit op te nemen in ons reisplan. Even na 5u komt de solar-auto aan in Kroonstad.

Bij deze challenge gaat het om het afleggen van de grootste afstand binnen een vooraf vastgestelde tijdsduur op puur zonne-energie. De standaard afstand tussen Pretoria en Kaapstad is zo’n 2.000 km. Door op speciale circuits extra ronden te rijden kan een team wel op totaal zo’n 4.000 km uitkomen. Er doen 15 teams uit verschillende landen mee. Volgende week zaterdag is de aankomst in Kaapstad. ‘t Was leuk het Nederlandse team hier bezig te zien.