Gisteren en vandaag (zondag) zijn we verder door de natuur van Wyoming zuidwaarts getrokken in de richting van Denver (Colorado). Langs de weg wordt regelmatig iets ’verteld’ over de plaatselijke geschiedenis. Zo kwamen we informatie tegen over de Pony Express. Rond 1860 werd een sneldienst voor de post opgezet, waarbij jonge mannen met paarden in 10 dagen vanuit Missouri (mid-USA) naar Californië reden. De foto laat een affiche zien, waarin een uitdagende baan wordt aangeboden….

Vandaag door het Medicin Bow Nat’l Forest gereden en een leuke wandeling gemaakt. Daar loop je op 3000 meter hoogte en dan kom je bloeiende lupinen tegen.  Het weer keert zich gelukkig weer ten goede. De korte broeken zijn weer aan. En we lezen in de krant dat dat in Nederland de komende week ook weer kan. Geniet ook lekker van het mooie weer, dan doen wij dat hier.

Het was erg koud vannacht, een paar graden onder nul. En in de kar 3 gr. C. Gauw de kachel aan. Maar er was weer blauwe lucht met zon. Omdat we gisteren door de sneeuw en mist weinig hebben gezien van de mooie omgeving waar de Hwy 26 (Grand Teton naar Riverton) doorheen loopt, hebben we nog even overwogen om een deel van de route nog eens de rijden. Uiteindelijk besloten om die route voor een volgende keer te bewaren.

Na het boodschappen doen bij Walmart en het bijwerken van ‘internet’ zijn we in de middag richting Lander vertrokken; slechts 40km. Daar troffen we weer een beperkt centrum aan. Na een korte wandeling naar het ‘city park’ gereden en de rest van de middag vrijaf genomen.  Hoewel we steeds meer gemeenten zien die de vrije kampeerder weren, is Lander een gemeente die een vrije kampeerplek in haar city park aanbiedt.

Vertrokken vanuit Teton Nat’l Park met een heel klein zonnetje. De verkleuring van de aspen begint al te komen. Altijd een mooi gezicht.

We komen op een rest-area een echtpaar tegen, die ons vertelt dat we op weg naar Riverton sneeuw tegenkomen. En dat klopt. Lichte sneeuw tot hevige sneeuw. Onderweg komen we door Dubois, waar een museum is over bighorn sheeps. Er leven hele kuddes in deze omgeving. De dame van het museum vertelt dat de sneeuw en kou ( 0 gr. C) die we nu treffen weer is voor november en dus zeer extreem is. Maar wij mogen dat ook meemaken. De visser is zeer optimistisch over z’n vangst in de sneeuw. We hebben hem good luck gewenst.

We kwamen uiteraard weer wegwerkzaamheden tegen (geen probleem mee hoor). Het voordeel van sneeuw en werkwerkzaamheden is dat er geen stof is.

Vandaag hebben we Grand Teton Nat’l Park bezocht. Toen we opstonden lag er een klein wolkje om de hoogste punt, maar dat groeide snel aan. Vlakbij het park ligt het plaatsje Jackson, dat helemaal is ingesteld op het zomer- en wintertoerisme. Veel souvenirwinkels, galeries en eetgelegenheden en veel mensen, maar toch aardig om doorheen te wandelen.

’s Middag de route door het park vervolgd. Mooie natuur, maar geen wild gezien.

In de namiddag hebben op een parkeerplaats gekookt en gegeten. In de loop van de avond begon de parkeerplaats vol te lopen. Bleek dat er een rangerprogramma wildviewing was. De ranger, gewapend met verrekijkers, zocht naar dieren vanaf die plek en men kon door de verrekijkers het wild bespieden. Vanavond helaas alleen een bald eagle, osprey en een blue heron te zien. De herten die hij verwachtte, kwamen niet opdagen. Ook als ranger ben je afhankelijk van de natuur. De zonsondergang was overigens weer mooi om te zien.

Met dichte mist reden we vanmorgen om 8u bij de noord-oostelijke ingang weer Yellowstone Nat’l Park binnen. Al gauw brandde de zon zich er doorheen. Op dit uur is het nog lekker rustig op de weg, zodat je overal kunt stoppen al we wild zien. Ook vandaag was de bizon weer veelvuldig aanwezig. Hele kuddes waren aan ’t grazen en aan de wandel. Het is altijd een prachtig gezicht, ondanks dat we er al zoveel gezien hebben. Nog een aantal geisers bezocht en we hadden weer het geluk dat de zon er vandaag was. Morgen en donderdag wordt er sneeuw verwacht en de sneeuwstokken werden al weer geplaatst.

In de namiddag hebben we Yellowstone bij de zuidelijke ingang verlaten. We hadden toen 175 km (!) van noord naar zuid gereden.

Ten zuiden van Yellowstone ligt aansluitend het Grand Teton Nat’l Park. Aan een meer hebben we gekookt en gegeten. Vanaf een parkeerplaats hebben we de zon zien ondergaan achter de bergen van Grand Teton.

Vandaag hebben we de Beartooth Pass (top op 3.300m) gereden. Vorig jaar hebben we die ook gereden, maar toen reden we die veelal in de mist en lage bewolking. De Beartooth Pass ligt zo'n 25 mijl ten oosten van Yellowstone Nat'l Park.

Vandaag was het een cadeautje: in de blauwe lucht en zon. We reden om 8.00 uur weg. Er was bijna geen verkeer. We konden overal parkeren om te genieten van het uitzicht en foto’s te maken. Weer zo’n dag waarbij we jullie niet al het mooie kunnen laten zien. Maar hopen toch een goede impressie te geven van de weg ‘over het dak’ van de aarde. We hebben de “bear tooth” op de foto (recht boven de camper; ingezoomd op de volgende foto); de hoektand van de beer, waarnaar de pas is vernoemd.

Tegen 12.00 uur, toen we op de top aan het lunchen waren, begon de bewolking op te komen. Toen we tegen vier uur weer op onze slaapplek stonden, begon het iets te regenen. Maar we hadden het vandaag niet beter kunnen treffen.

Het is al behoorlijk druk op de weg richting Yellowstone Nat’l Park als wij om 9u ook op weg gaan. Het is zondag en mooi weer. Dus voor Amerikanen een goede reden om een dagje door Yellowstone te rijden. Nadat we in Mammoth de Hot Springs hebben bekeken, rijden we door naar Norris Geyser Basin en Tower Fall.

De Lamar Valley aan de noordoost kant van het park geeft vaak de meeste kans om wild te spotten en dan vooral ’s morgens vroeg of in de avond. Op een parkeerplaats hebben we gegeten, zodat we in de avonduren door de vallei konden rijden. Vandaag hebben we alleen bizons en pronghorns gezien. Maar met het lekkere zonnetje was het toch weer een geslaagde dag.

Verder op weg naar het zuiden door uitgestrekt glooiend Montana-landschap. Onderweg kom je vaak kunstwerken tegen van plaatselijke “beroemdheden”, een muurschilderij in het kleine dorpje Will Sall. Plus de bank in de bar. Kun je tenminste tegen je vrouw zeggen dat je even naar “de bank” gaat.  

In Livingstone, dat zich de Gateway to Yellowstone noemt, probeert men het centrum in de 50-er jaren stijl aan te kleden, onder meer door alle reclame aan de bestaande bouw en de in stijl gebouwde nieuwbouw in die stijl uit te voeren.

Even voor Yellowstone zijn we neergestreken op een recreation site van BLM, een soort Staatsbosbeheer. Het is lekker weer, dus de luifel nog maar eens uitgetrokken en de stoeltjes buitengezet. Voor ons vermaak een “selfie” op afstand.

Een echt konijn kwam ons even bezoeken.

Vanochtend vertrokken uit Great Falls. We hebben weer zon, dus blauwe lucht. Heerlijk om te rijden. We weten nog niet helemaal hoever. Onderweg valt de ruimte in Montana weer op. We hebben eens even uitgezocht hoe de verhouding met Nederland is. Montana is 10 keer zo groot als Nederland en even groot als Duitsland en Nederland samen. Nederland heeft 450 inwoners per km2 en Montana heeft 2,6 inwoners per km2. Wat dan ook inhoudt dat het heerlijk rustig is op de weg.

We komen langs een canyon met een kleine trail naar de Memorial Falls. We besluiten dit voor de lunch te doen. Er hangt een waarschuwing op het bord dat beren in de omgeving zijn gesignaleerd. Je weet alleen nooit hoe oud de waarschuwing is. Dus toch maar de bear spray en bear bell mee. Achteraf gelukkig niet nodig gehad.

Na de lunch nog een 50 mijl gereden en daar naar een campground die leden van Passport America (zoals wij) 50% korting geeft. We betaalden $16,- (€12,-). We staan voor het eerst in maanden weer onder de douche van een camping. Dus maar even wat langer blijven staan onder het warme water. Op een camping staan betekent ook, omdat je op de elektriciteit en het water bent aangesloten, dat je even aan de poets gaat. We gaan dus schoon het weekend in. We gaan dit weekend naar Yellowstone Nat’l Park.

Het bekende zonnetje schijnt weer volop en we bezoeken ‘the falls’ waar de plaats naar is vernoemd. Doordat hier in de Missouri een dam is gelegd voor energie-opwekking zijn the falls wat minder imposant als vroeger. Even verder ligt het Lewis & Clark museum. Deze mannen hebben begin 1800 een doorgang van Mid-USA naar de Pacific gezocht en daarvoor de Missouri-stroom opwaarts gevolgd. Vorig jaar hebben we een heel stuk van de L&C-route van Oregon (Pacific) naar het binnenland gevolgd. Weer aardig om te zien en te horen hoe die expeditie toendertijd, met de toen beschikbare middelen is uitgevoerd.

Na de lunch wilden we naar de Malmstrom Air Force Base om een museum te bezoeken. Deze bases zijn altijd streng beveiligd, maar voor een bezoek aan een museum… De dienstdoende militair maakte ons duidelijk dat we als buitenlander eerst allerlei persoonlijke gegevens (zoals paspoortgegevens) achter moeten laten en 24u later (tbv onderzoek) terug mogen komen….We hebben aangegeven dat we een andere bestemming voor de middag zullen vinden.

Ja, wat doe je dan in een plaats als Great Falls. Eerst maar eens naar de mall dan naar de binnenstad. Maar deze laatste is als veel andere binnensteden: zo goed als leeg!

Browning, waar we overnacht hebben is de ‘hoofdstad’ van de Blackfeet-indianen. Bepaalde stammen hebben een gebied toegewezen gekregen, waarover zij een bepaalde autonomie hebben. Ze hebben dan ook een eigen raad, die regels kan uitvaardigen. De raad van de Blackfeet zetelt in Browning. In deze plaats kom je allerlei kunstwerken van indianen tegen, die ik leuk vind om te fotograferen.

Met bewolkt weer hebben we Browning verlaten, op weg naar Great Falls. Ik kan me voorstellen dat je niet weet waar dat ligt. Het is hetzelfde als dat we hier vertellen dat we in Zwolle in Nederland wonen…

De weg leidt door een heuvelachtig prairielandschap. Veel grasland, hooirollen en hier en daar grazende koeien in een enorme wei. In de verte aan de westkant zien we de Rocky Mountains liggen. We komen enorme wolkenpartijen tegen, links van ons regent het en wij rijden in de zon.

In de loop van de middag zijn we in Great Falls. Daar rijden we het eerst naar Walmart en rijden er weer met een volle kar naar buiten. Veel levensmiddelen waren op. Dit hadden we zo uitgerekend vanwege de douanebeperkingen (geen groente, aardappelen en melkprodukten invoeren, maar ook omdat de prijzen in Amerika aanzienlijk lager zijn dan in Canada.

Vandaag hebben we Waterton Lakes Nat’l Park gedaan. Een park van bergen, canyons en meren. Mooi weer, zonnetje met wolken. Dit is onze laatste dag in mooi Canada. Waterton Lakes Nat’l Park in Canada grenst aan Glacier Nat’l Park in Amerika. De scheiding is de grens.

We zijn aan het eind van de middag de grens weer overgegaan. En zitten nu in de staat Montana, in Browning. We staan bij een casino, waar we een lekkere maaltijd met trout hebben genuttigd. Een heel groot bord vol met gestoomde forel, aardappelgerecht met warme en koude groente voor $16,-- p.p. Browning is de hoofdnederzetting van de Blackfeet Indians.

Fris, maar met een zonnetje hebben we Calgary achter ons gelaten op weg naar de Amerikaanse grens. Omdat het Labour Day is en daarom veel mensen een vrije maandag hebben (maar de winkels zijn veelal wel open), is het erg rustig op de weg. We nemen een doorgaande 2-baans weg naar het zuiden, want we willen als gebruikelijk de interstate’s mijden. Hier zie je meer van de omgeving en rijd je door dorpjes.

Plots zien we een deel (of restant) van een berg in een weiland staan met een grote parkeerplaats en borden erbij. De borden verklaren dat de rots een kei (van enkele tonnen) is die in de laatste ijstijd door de gletsjer vooruit geschoven is, enkele 100-en kilometers verwijderd van bergen met hetzelfde gesteente. Na het smelten van het ijs zijn deze stenen blijven liggen.

Onderweg een historic site van Parks Canada bezocht, vlakbij Longview. Het is een ranch uit het begin van de 20^e eeuw. Allerlei boerenschuren en werktuigen zijn er te bezichtigen en wordt er uitleg gegeven. 

Even later toen we de weg vervolgden, hadden we een politieauto achter ons. Het duurde niet lang tot we het bekende sirene geluid hoorden. Hoewel we niet konden voorstellen dat het voor ons bedoeld was, toch de camper maar even aan de kant van de weg gestopt. Zoals je ook in Amerikaanse films ziet, parkeert de politie zijn auto achter die van ons. En zoals hier gebruikelijk moet je in de auto blijven zitten. De agent kwam vragen of we een probleem met ‘the engine’ hadden? Nee, dus. Hij legde uit dat het vandaag druk op de weg is met al het vakantieverkeer dat na dit ‘holiday weekend’ terugrijdt naar huis (m.n. in noordelijke richting naar Calgary) en dat onze rijsnelheid achteropkomend verkeer zal irriteren dat tot onverantwoordelijke inhaalmanoevres kan leiden. Op de weg waar 100km gereden mag worden, reden we 80-85km, mede vanwege de harde zijwinden. Toch het dringende verzoek om ook circa 100km/u te rijden. Dus toch maar het pedaal wat dieper ingetrapt.

Omdat we wat eerder op onze bestemming waren ( ) konden we mooi even weer de was in de coin-laundry doen …..

Gisteren (zaterdag) naar Galgary gereden, bij Walmart geslapen en vanochtend met de bus in 55 minuten voor 3 dollar naar downtown gereden. We vallen met de neus in de boter. Er is een Parade en wel de Gay Parade. Start om 12.00 uur. Daar willen wij bij zijn. Het is een leuke kleurrijke parade. De homo-vlag is een zeer kleurrijke vlag. En iedereen en alles is in die kleuren versiert.  Alles doet mee of sponsort de Parade. Ondermeer: de politiek, de stad Calgary, de politie, de brandweer, enkele kerken, zelfs het leger is vertegenwoordigd. Volgend jaar voor het 25ste jaar.

Daarna door de stad gelopen. Om een overzicht te krijgen van de skyline moeten we 177 treden omhoog. Ondanks dat Calgary een grote stad is, heeft het een gezellige binnenstad.

Uit Lake Louise vertrokken naar Banff over de Bow Valley Parkway. Dit is een rustige natuurweg, die parallel aan de Highway 1 naar Calgary loopt. Deze weg loopt door bossen en heeft veel parkeerplaatsen waar je van het uitzicht kunt genieten.

Banff is een heel bekende toeristenplaatsin de Canadese Rocky Mountains. Zowel in de zomer als in de winter. Het centrum is naar ons idee in 11 jaar erg uitgebreid en het is er erg druk. We hebben hier geen camping gereserveerd. Een rondje langs de campings leerde dat reserveren wel verstandig was. Zeker omdat het vrijdag is en Labor Day weekend. Een lang weekend in Amerika en Canada. Na een wandeling door het stadje zijn we doorgereden richting Calgary. Onderweg komen we langs een casino, dat beheerd wordt door First Nation people, waar we mogen blijven staan.

Woensdag aangekomen in Lake Louise Village. Aangezien de weersverwachting voor donderdag erg slecht is, besluiten we ’s avonds na het eten nog naar het meer te rijden, waar het plaatsje Lake Louise naar vernoemd is. 11 jaar geleden (juni) zijn we hier ook geweest. Toen was de berg achter het meer vol sneeuw en het meer nog bevroren. Nu was er van de sneeuw weinig meer over. De zon scheen, het was gezellig druk en we hebben een wandeling van 5 km langs het meer gemaakt. We besluiten, als we weer thuis zijn, het foto-album van 11 jaar geleden eens te bekijken, daar we de nodige vragen hebben over “hoe het toen ook al weer was”.

Donderdagochtend zijn we in de regen naar Lake Moraine gereden. 11 km van hier. Als we daar in de stromende regen hebben geparkeerd, besluiten we te wachten op een droge periode. We doden de tijd met koffie drinken, lezen en borduren en zowaar na de lunch lijkt het droog te worden. Met paraplu gewapend (altijd meenemen als je droog weer wilt) wordt het droog als we langs het azuur blauwe meer een wandeling maken. Onze 2^e wandeling is een klim naar een uitzichtpunt waar je boven het meer staat. Mensen, wat is het hier mooi.

De hele Icefield Parkway is zo mooi, hij wordt de mooiste scenic route van de wereld genoemd. En bij mooi weer ziet alles er nog mooier uit. Ik vind dat de foto’s niet kunnen laten zien hoe mooi het hier is. Vrijdag gaan we het laatste deel van deze route doen naar Banff.

Vandaag weer een stuk van de Icefield Parkway gereden en zijn in Lake Louise aangekomen. Het lijkt misschien dat het eentonig wordt met al die bergen, gletsjers, meren en canyons, maar als je er zo tussenin staat, blijft het een bijzondere natuur. Zeker als je dan ook nog weer een beer ziet met 2 cubs. Omdat we niet op de ‘1^e rij’ stonden, konden we alleen de laatste cub die achter moeders aanholde op de foto ‘pakken’.

Ook vandaag weer een blauwe lucht met wolken en een zonnetje wat het geheel nog mooier maakt.

We hebben Jasper achter ons gelaten en zijn begonnen aan de Icefield Parkway, op weg naar Lake Louise.  Het stuk dat we vandaag rijden is ca. 140 km en is een aaneenschakeling van bergen, bergrivieren, watervallen en gletsjers. Dat betekent veel stoppen en korte wandelingetjes maken. Het hoogtepunt van vandaag is de Athabasca gletsjer onderdeel van de Columbia Icefield. Deze gletsjer trekt zich erg snel terug. In de afgelopen 30 jaar al meer dan 150m. Bepaalde onderzoeken geven aan dat de gletsjer over ca 50 jaar zover is teruggetrokken, dat je ‘m vanaf het huidige uitkijkpunt niet meer kunt zien.

We hebben vandaag een klein zonnetje met bewolking, waardoor je de bergen beter kan zien dan gisteren. Het is een wonderschone dag en door wonderschone natuur gereden.

Vanochtend toen we opstonden was het 10 graden in de camper. Zo fris hebben we het de laatste paar maanden niet meer gehad. De zon wilde er vandaag ook maar niet doorkomen. Met de lange broek aan hebben we Maligne Canyon bezocht. Zo’n diepe, smalle canyon hebben we nog niet eerder gezien. In een boekje lees ik dat je in de winter, als er minimaal water in de canyon staat, een wandeling door deze canyon komt maken…

Doorgereden via Medicin Lake naar Maligne Lake. Hoewel de bergentoppen wazig te zien waren, hebben we een paar leuke wandelingen langs het meer gemaakt. Daar zagen we ook een paar aparte eenden zwemmen. Door andere wandelaars werden we er op attent gemaakt dat dit Loonies zijn. Van de loonie kom je in Canada regelmatig een afbeelding tegen. Hij staat ook afgebeeld op de Canadese dollarmunt. Deze wordt dan ook een loonie genoemd.

Hoewel een beetje fris stonden we op met een lekker zonnetje. Op weg naar Jasper hebben we een aantal stops onderweg gemaakt. Naast wandelingetjes naar twee watervallen kwamen we ook op een viewpoint op een berg die vernoemd is naar Terry Fox. Het verhaal erachter lees je op één van de foto’s. Ook passeerden we de Mount Robson, de hoogste berg van de Canadese Rockies (bijna 4.000m). We hoorden dat het redelijk zeldzaam is dat de berg een blauwe achtergrond heeft.

Even nadat we de grens met Alberta zijn gepasseerd rijd je het Jasper Nat’l Park binnen. Omdat we een jaarpas van Parks Canada hebben (via Marktplaats overgenomen van een eerdere bezoeker eind vorig jaar) konden we doorrijden. Zonder een jaarpas moet je bijna €15,= per dag betalen…

In Jasper hebben we rondgewandeld en hebben we vervolgens heerlijk gegeten in een restaurant waar we 11 jaar geleden ook hebben gegeten.