Vanochtend nog even gezamenlijk koffie gedronken en daarna zijn wij vertrokken. Sjoerd en Lisette richting Page en Grand Canyon, wij naar Las Vegas. Wij zijn binnendoor via Cedar Breaks Nat. Monument gereden. Onderweg kwamen we een meer tegen met een heleboel visser. Toen we parkeerden leek ’t of we midden in een grote muggenzwerm waren beland. Wel honderd muggen alleen op de voorruit. Is dit een voorteken voor de situatie in Alaska?

Cedar Breaks is een soort Bryce in het klein. Boven op de pas (3.500m) ligt nog volop sneeuw. Omdat het nogal winderig is, is het niet erg confortabel. Via de interstate naar Las Vegas gereden. Onderweg, bij St.George de voorraadkast bijgevuld. Als je dan uit de auto stapt, is het of je een klap in je gezicht krijgt (van de warmte). Ruim 30 gr.C. Bij aankomst in LasVegas, 40 gr. C.

Clemens kan er gelukkig beter tegen dan ik. Morgen “The Strip” verkennen. en contact opnemen met nichtje Trudy.

Relaxte ochtend met koffie in ’t zonnetje.

Even voor 12u met z’n vieren naar Sunrise Point. Daar start de gecombineerde (Queens Garden / Navajo) trail. Vanaf de rim maak je een wandeling, die diep de afgrond in loopt…en natuurlijk weer omhoog... Een kleine 5 km lopen. Geen straf: mooi uitzicht op de rotsformaties, lekker zonnetje (blue sky) met een lekker briesje. We genieten met z’n vieren van zo’n mooie dag. We gaan ze nog missen. Maar over twee weken ontmoeten we elkaar weer in Santa Cruz.

Iets minder koud vannacht geweest. Nog niet gevroren. Maar om 10u lekker buiten in ’t zonnetje, beschut aan de koffie. Even na 12u konden wij onze Sjoerd en zijn vriendin Lisette begroeten. Zij zijn tegelijk met ons vertrokken (5 mei), maar dan naar New York. Vrijdag naar LasVegas gevlogen en afgelopen maandag de camper daar opgehaald. Na een dag Zion Nat.Park, nu in Bryce aangekomen.

Na de lunch en bijgekletst te hebben, zijn we naar het meest zuidelijke punt van Bryce gereden (Rainbow Point) en daar een wandeling gemaakt. We hadden een lekkere zon en blauwe lucht (ca 16 gr). Daarna teruggereden en op de verschillende viewpoints van het uitzicht genoten. Op Sunset Point heeft Marion gekookt en na het eten naar de zonsondergang gekeken. We waren eigenlijk iets te laat. Maar we hebben nog een kans…Het was een gezellige dag met z’n vieren.

Foto’s van onze eerste wandeling over de Rim. Mooie wandeling van ongeveer 5 kilometer. In de zon, blauwe lucht, harde wind, en ongeveer 10 graden.

Vannacht was het erg koud. Toen we opstonden was het 0 gr. Op de bergen rondom lag nog de sneeuw. In het dorp nabij Capitol Reef even ge-internet. Je moet wat om de blog en wordfeut bij te houden…

De route naar Bryce is ongeveer 200 km scenic route. Eén van de All American Scenic Byways. Weer een afwisselende weg, erg rustig en met een lekker zonnetje. Deze weg was juist nu bijzonder omdat hij over een pass gaat van 9.600 ft (ca. 3.200m) en de ‘kerstbomen’ zwaar gebukt gaan onder een dikke laag sneeuw. Langs de weg waren vele overlooks, waar je een wijds uitzicht hebt over de omgeving. Het was helder weer, maar toch lastig om dit op een foto vast te leggen.

Bij Bryce was het minder weer. Toen we de camping opreden begon het zwaar te sneeuwen.

We blijven hier tot vrijdag. De weersverwachting geeft aan dat het vannacht -5 gr(!) wordt, maar de komende dagen zonnig is en qua temp. oplopend van ca 10 gr naar 19 gr. Dat moet enkele mooie plaatjes opleveren!

Vannacht harde regen gehad. Toch nog een beetje een Hollands idee….

Het is zondag en we gaan op weg van Natural Bridges Nat.Monument naar een ander park in Utah: Capital Reef Nat.Park. Een route van ruim 150 km, waar we voor het grootste deel alleen op de weg zijn. Onderweg afwisselend druilerige regen en een beetje zon.

Onderweg passeren we Lake Powell. Door Lake Powell stroomt de Colorado rivier. Twee jaren geleden hebben we (in september) hier overnacht. Toen waren er heel wat bootjes op het meer. Nu schrokken we. Al wat over is van het meer is enkel de rivier zelf. Dit beeld komt door de lage waterstand, waarover we al eerder meldden. Op 2 foto’s (7+8) is dit te zien. De groene delen waren 2 jaar geleden het meer. De (grijze) betonplaat links was de plaats waar toen boten te water werden gelaten.

 Capital Reef heeft veel verschillende rotsformaties. Een scenic drive leid je door een lange canyon. Op de toppen van de rotsen ligt verse sneeuw. In het begin van de scenic drive is een boomgaard. Die was onderdeel van een vroege Mormonen nederzetting. 

Als we het park verlaten lijken de bergen op een tulband met poedersuiker.

 En als afsluiting willen we Sven en Myrthe heel veel succes wensen met hun examens de komende twee weken. Wij en alle bloglezers zullen voor jullie duimen.

Komende dagen (tot vrijdag) zitten we in Bryce Nat.Park. Mogelijk geen internet...

In Cortez nog even bij Walmart wat inkopen gedaan. De komende week (tot in de beurt van Las Vegas) komen we geen Walmart of andere supermarkt tegen op onze route. Dus even een voorraadje opbouwen. Ook even bijgetankt omdat hier de prijs nog redelijk is (voor Amerikaanse begrippen; $3,50 per gallon = €0,66 per liter).

Op de camping werd ons aangeraden om de route door de canyon te nemen naar Bluf (Utah). Op zich niet onaardig, maar wat wij van een canyon verwachtten, hebben wij niet gezien. Of het moet wel een hele brede canyon zijn (op afstand aan weerszijden een bergrug). In Bluff bij the Twin Rock geparkeerd voor de lunch (zie foto).

Bij het Goosenecks State Park (vlakbij Monument Valley) wilden we overnachten. Volgens internetsites zou ’t daar gratis zijn. Daar aangekomen staat er een groot bord dat overnachting $10,- kost (voor een plek en een plashokje). In Goosenecks State Park kijk je uit op een rivier die door een diepe kloof loopt. Deze rivier legt al slingerend, in een breedte van 1 mijl ruim 6 mijlen af. We maken een korte wandeling langs de rand van de kloof. Indrukwekkend om te zien wat de natuur in eeuwen doet.                                                                                       

Omdat het nog vroeg in de middag is, besluiten we nog een eind door te rijden in de richting van Natural Bridges National Monument. Maar aan het begin van de weg staat een bord dat die weg wordt afgeraden (verboden) voor auto’s boven de 5 ton en RV’s, bussen en auto’s met aanhanger.  Het alternatief is terugrijden en een omweg maken van zo’n 60 mijl, Bij Gooseneck stonden twee stellen met een grote caravan. Hen gevraagd of zij ervaring met deze weg hadden. Zij vertelden dat de weg naar boven naar een hoog plateau leidt (een soort klif), die in de verte te zien is. Over een lengte van 3 km heeft de smalle weg (grotendeels gravel) een stijging van 10% en een groot aantal haarspeldbochten. Zij zijn zojuist naar beneden gekomen langs die weg. En als je rustig rijdt geen probleem. Zo gedaan. Inderdaad erg smal, stoppen voor tegenliggers en met 5 km de C-bochten nemen. Bijna bovenaan gestopt voor een foto. Dan zie ik de auto van de sheriff in de achteruitkijkspiegel. Hij rijdt rustig naast ons, kijkt en rijdt rustig door. Pffff.

Bij Nat.Bridges blijkt de camping vol te zijn. De ranger wijst ons een plek een eindje buiten het park waar het is toegestaan om ‘wild’ te kamperen.

Eerst de loopdrive gereden met zicht op een aantal natural bridges. Een meanderende  rivier heeft in de rotsen een diepe kloof uitgesleten. Door het weer en water breken rotsen aan de zachte onderkant in de kloof af. Er ontstaat een gat in de rotswand, die naar verloop van eeuwen de rivier aan de andere kant van die wand bereikt. Door het water en de kracht van ijs wordt de gat steeds groter waardoor een brug ontstaan. Mooie natuur en dat met een lekker zonnetje (ca. 25 gr.). Na de loopdrive naar de aangegeven open plek gereden voor de overnachting.

Na een aantal boodschappen gedaan te hebben, zijn we op weg gegaan naar Cortez, via Telluride.  Een mooie weg er naartoe, helemaal door de Rocky Mountains. Wij hebben gisteren de nodige sneeuw gehad. Het was dus goed te zien, dat er veel verse sneeuw op de bergen lag. Daar zijn de mensen hier erg blij mee, daar er nu in mei al bijna een watertekort is. Maar boven in de Mountains is het wel erg koud. In Telluride (3500 meter) lopen we met onze “zomer”winterjas aan. Ik ben nog op zoek gegaan naar handschoenen. Maar zelfs in deze in Amerika bekende wintersportplaats kun je in mei alleen maar dunne bloesjes kopen. Geen overjarige handschoenen meer.

Als we op onze camping in Cortez aankomen, schijnt de zon weer en is het gelijk een stuk aangenamer, ondanks dat je dan toch nog op 2200 meter hoogte zit.

Mensen, we vermaken ons weer prima en we zijn iedere dag blij dat we dit weer mogen en kunnen doen.

Bij Walmart gevraagd of er ergens een McDonald is (voor de koffie én internet). “Ja, die is er. Ongeveer een ½ mijl hier vandaan.” Wij hadden vanochtend zin in een wandelingetje. Goed voor de beweging. En ook nog lekker weer….

Na zo’n 1,5 mijl (ruim 2 km) komt het bekende gebouw van de McD. in zicht…. Ja, die Amerikanen rijden naar alles en hebben geen idee van afstand…maar het werd beloond met 2 kopjes koffie voor $1,08, want ongevraagd kon die meneer zien dat ik een senior ben. En dan heb je nog gratis refill. Dus 4 bakken voor dezelfde prijs.

Tegen de middag zijn we gaan rijden. Westwaards. Al gauw naderden we de Monarch Pass (bijna 4.000 m). Het lekkere zonnetje waar we mee startten, veranderde in mist en natte sneeuw. Op de top wat foto’s gemaakt en snel weer verder. Jammer geen uitzicht.

In mei 2007 zijn we ook hier langs gekomen. Toen lag er veel meer sneeuw. Ook verderop zien we een stuwmeer met verrassend weinig water. En dat zo kort na de winter.

Ondanks dat het weer er dreigend uitzag, zijn we Black Canyon Nat. Park ingereden. Na eerst de film in het Visitor Center te hebben gezien, lopen we naar het uitzichtpunt om de canyon te zien. Die was helaas maar amper te zien, dit ook door de sneeuw die er viel. Helaas ook geen foto die iets laat zien.  Met een half uur waren we alweer vertrokken. De volgende keer beter.

In Montrose bij HomeDepot (soort Gamma) geparkeerd en gebruik gemaakt van een goeie internetverbinding. Nog even wat uitzoeken en een paar mailtjes wegwerken…  Al weer een dag voorbij…

Hallo allemaal,

Erg vroeg wakker. Toch last van jetlag? Dan maar erg vroeg uit. Het is dan 6.15 uur. Het is bij jullie dan al 14.15 uur.

Vanochtend hebben we nog eerst enkele boodschappen te doen voordat we Denver kunnen verlaten. Het is hier nu ca. 23 graden. Lekker zonnetje. Dus de korte broek aan.

Vanmiddag zijn we de Rocky Mountains ingereden, op weg naar Las Vegas. De Rockies beginnen net ten westen van Denver. Rustige, afwisselende weg naar Buena Vista. Zo rij je tussen de bergen en dan ineens rij je een grote vallei in. We komen op toppen van zo’n 3.300 m. Hier en daar ligt er nog sneeuw langs de weg. Je kan in de auto merken dat het buiten een stuk kouder is. Dan maar een beetje de kachel aan, want met de korte broek aan worden de beentjes wel erg koud.

Omdat we onze kampeerplek hebben gemist, rijden we door naar Salida. Daar hebben we weer een vertrouwd adres: de parkeerplaats van de Walmart. En daar horen we op de radio dat er kans op sneeuwbuien is. Lijkt me leuk.

Quinn en Micha, jullie tekeningen hangen bij Opa en Oma in de slaapkamer.

Bijlagen:
Camping car !!!.pps (4 MB)   

Onze laatste zonsondergang, ons laatste ontbijtje in een ‘gezellige’ eetzaal en ons vertrek uit Denver... De vliegreizen zijn voorspoedig verlopen. Bij de gate op onze tussenstop in Minneapolis was er bij de bar en bij iedere wachtstoel een iPad. Niet voor persoonlijk gebruik, maar je kon er van allerlei nieuws, weer, vlieggegevens op uitzoeken.

We zijn weer in goede gezondheid met onze kinderen en kleinkinderen herenigd. Onze jongste zoon Sjoerd met vriendin Lisette stonden ons op Schiphol op te wachten. We hebben gezellig koffie gedronken en een klein beetje bijgekletst. Onze oudste zoon Thijs stond met vrouw Chantal en de kinderen Quinn en Micha op het station in Zwolle. Ook daar word je gelukkig van.

Onze reis zit er nu echt op. We hebben een geweldige 5 maanden gehad. Heel veel moois gezien, heel goed weer gehad, we hebben het samen weer heel goed gedaan. We krijgen vaak de vraag, hoe hou je dat vol 5 maanden in zo’n kleine ruimte. Nou, wij kunnen dat dus. “Helemaal” geen probleem.

Wij willen ook bedanken voor alle reacties, leuke berichtjes, skype, telefoontjes. We zijn ver weg, maar met de huidige mogelijkheden ook dicht bij.

We gaan deze winter weer aan het werk om uit te zoeken hoe we het volgend jaar gaan doen. Wanneer, waarheen, hoelang, we houden jullie op de hoogte.

Voor jullie allemaal een knuffel van ons.

Het einde (van deze reis) is in zicht. Daar horen een aantal minder aantrekkelijke acties bij. Woensdag zijn we naar de camping in het Cherry Creek State Park, aan de zuidrand van Denver gegaan. Daar rustig de tijd genomen om de camper schoon te maken, de koffers te pakken en verder klaar te maken om deze naar de ‘storage’ te brengen. Dit konden we doen onder een strakke blauwe hemel en zicht op grazende hertjes.

De weersverwachting voor vrijdag baarde ons meer zorgen. Er wordt dan een zwaar koufront uit het noorden verwacht met veel regen en sneeuw en ook harde wind (ca.30 km/u). Niet prettig om daarin de cover over de camper te trekken.

Vanmorgen werden we wakker in een winters landschap, maar gelukkig geen harde wind. Voor de storage hebben we eerst de kar laten ‘winterrizen’ (alle water eruit en leidingen vullen met een soort antivries). Gelukkig klaarde het weer in die tijd op: droog met zelfs een klein zonnetje. Al met al hebben we de camper mooi droog z’n ‘winterjas’ kunnen aantrekken. Daar zijn wij heel blij mee!

Nu zitten we in een hotel. Morgen met de shuttle naar het vliegveld en dan hopen we zondagmorgen weer in Amsterdam en vervolgens Zwolle aan te komen.

Gisteren (maandag) heeft het autogedeelte een grote beurt gehad. We hebben daar een goed adres voor in Denver, waar we heel blij mee zijn.

Vandaag zijn we een dagje downtown gegaan met de bus. Voor $2,25 zit je drie kwartier te hobbelen en dan ben je waar je wezen wilt. We hebben heerlijk rondgewandeld, een terrasje gedaan, en een lekker ijsje gegeten. ’s Middags kwamen we bij de kathedraal waar we werden “opgewacht” door een dame die begon te praten en niet meer ophield. Ze sleepte ons de hele kerk door, waarbij ze iedere keer als tussenzin zei: “jullie mogen zo foto’s maken”. Ze deed erg haar best om ons te vertellen waar al het verschillende marmer vandaan kwam. We konden toch wel de verschillen zien??  En in 1995 was Paus John-Paul 2 geweest. Alles wat hij had aangeraakt stond achter glas. Toch kun je ook van zoiets genieten.

We hadden weer geweldig weer: 28 graden, blauwe lucht en een windje. Het houdt niet op. We kunnen tot onze één na laatste dag in USA genieten van de zomer. De dag dat we gaan stallen (vrijdag) wordt het 12 graden. Maar we hopen dat het dan droog blijft.

Morgenvroeg gaat de camper eerst door de ‘truck wash’ en daarna worden de banden uitgelijnd. Dan gaan we twee dagen naar een camping om alles schoon te maken en uit te zoeken wat we mee naar Nederland moeten nemen.

Vanuit Fort Collins, via de Outlet in Loveland, waar de helft leeg staat, naar Longmont gereden. Het was vreselijk slecht weer, veel regen en heel koud. Zaterdag weer stralende zon en blauwe lucht. Dat kan hier, de ene dag 8 graden, de volgende dag weer 25. Met dat laatste hebben we helemaal geen moeite.

Zaterdag in Longmont op de (gemeente-) camping gestaan. Vorig jaar waren wij bijna de enige hier rondom dezelfde datum. Nu was die camping bijna vol. Verbaasd informeerden we naar de reden. Blijken de meeste mensen slachtoffer te zijn van de wateroverlast van 2 weken geleden in deze buurt. De oorzaak van die wateroverlast was de warme golfstroom die hier vaker langs trekt, maar dit keer boven dit gebied bleef hangen. En vanaf de Pacific werd voortdurend zware bewolking aangevoerd. Dit bij elkaar betekende dat er bijna 4 dagen achtereen heel veel regen op dezelfde plek terecht kwam. Men zei dat zoiets een keer in de 500 jaar voorkomt. Het dorp Lyons (ten noordwesten van Denver) schijnt bijna geheel weggevaagd te zijn.

Vandaag zondag hebben we de Mile High Flea Market  weer even bezocht. Alleen fruit gekocht. Soms sta je even te twijfelen of je nog zo’n mooie schemerlamp of zak popcorn mee zal nemen… Maar het bleef bij bananen en sinaasappelen.

Als uitsmijter een paar foto’s van bijzondere kampeer- en transportmogelijkheden.

Bij het verlaten van Wyoming kwamen we op een rest area het Welcome Center van Wyoming tegen (voor degenen die Wyoming inrijden). Op de USA-reizen zijn we nog nergens zo’n groot, uitgebreid Welcome Center tegengekomen. Het lijkt bijna een museum, dat een beeld geeft van veel dingen, die je kunt doen en zien in Wyoming, aangevuld met heel veel foldermateriaal.

Even laten rijden we Colorado weer binnen met zicht op de hoge Rockies. Dit is tevens de staat waarin ons eindpunt van deze reis ligt (Denver). Je krijgt dan wel even gemengde gevoelens….

In mei, in het begin van deze reis hebben we Fort Collins aangedaan. We vonden dit toen een aardige plaats, ondanks dat we er op zondag rondliepen. Nu (donderdag) is er meer leven op de straat. Ongetwijfeld ook beïnvloed door het mooie weer (ca 25C). Veel mensen lijken daarom te besluiten om op één van de vele terrassen nog eens lekker buiten te lunchen. Het oude centrum is een downtown, dat heel anders is dan de meeste Amerikaanse stadscentra. Hier leuke, bijzondere winkeltjes veel (goed bezette) terrassen, goed wandelgebied, veel mensen op straat en geen enkele leegstand gezien! Een goed voorbeeld hoe het ook kan. 2 foto’s van een hele grote snoepwinkel, die we daar tegenkwamen. Daar is een Jamin niets bij. En een leuk meisje bij de kassa. 

Ook nog de Swetsville Zoo bezocht. Deze bijzondere Zoo bestaat uit vooral prehistorische dieren, maar ook andere voorwerpen. Gemaakt van ijzer van oude auto’s en landbouwwerktuigen. Erg creatieve ontwerpen. We konden niet overal bij, daar er duidelijk te zien was dat ze ook hier last van flooding hebben gehad van de naast lopende rivier. Er was een paadje schoon gemaakt.