Bijlagen:
Camping car !!!.pps (4 MB)   

Onze laatste zonsondergang, ons laatste ontbijtje in een ‘gezellige’ eetzaal en ons vertrek uit Denver... De vliegreizen zijn voorspoedig verlopen. Bij de gate op onze tussenstop in Minneapolis was er bij de bar en bij iedere wachtstoel een iPad. Niet voor persoonlijk gebruik, maar je kon er van allerlei nieuws, weer, vlieggegevens op uitzoeken.

We zijn weer in goede gezondheid met onze kinderen en kleinkinderen herenigd. Onze jongste zoon Sjoerd met vriendin Lisette stonden ons op Schiphol op te wachten. We hebben gezellig koffie gedronken en een klein beetje bijgekletst. Onze oudste zoon Thijs stond met vrouw Chantal en de kinderen Quinn en Micha op het station in Zwolle. Ook daar word je gelukkig van.

Onze reis zit er nu echt op. We hebben een geweldige 5 maanden gehad. Heel veel moois gezien, heel goed weer gehad, we hebben het samen weer heel goed gedaan. We krijgen vaak de vraag, hoe hou je dat vol 5 maanden in zo’n kleine ruimte. Nou, wij kunnen dat dus. “Helemaal” geen probleem.

Wij willen ook bedanken voor alle reacties, leuke berichtjes, skype, telefoontjes. We zijn ver weg, maar met de huidige mogelijkheden ook dicht bij.

We gaan deze winter weer aan het werk om uit te zoeken hoe we het volgend jaar gaan doen. Wanneer, waarheen, hoelang, we houden jullie op de hoogte.

Voor jullie allemaal een knuffel van ons.

Het einde (van deze reis) is in zicht. Daar horen een aantal minder aantrekkelijke acties bij. Woensdag zijn we naar de camping in het Cherry Creek State Park, aan de zuidrand van Denver gegaan. Daar rustig de tijd genomen om de camper schoon te maken, de koffers te pakken en verder klaar te maken om deze naar de ‘storage’ te brengen. Dit konden we doen onder een strakke blauwe hemel en zicht op grazende hertjes.

De weersverwachting voor vrijdag baarde ons meer zorgen. Er wordt dan een zwaar koufront uit het noorden verwacht met veel regen en sneeuw en ook harde wind (ca.30 km/u). Niet prettig om daarin de cover over de camper te trekken.

Vanmorgen werden we wakker in een winters landschap, maar gelukkig geen harde wind. Voor de storage hebben we eerst de kar laten ‘winterrizen’ (alle water eruit en leidingen vullen met een soort antivries). Gelukkig klaarde het weer in die tijd op: droog met zelfs een klein zonnetje. Al met al hebben we de camper mooi droog z’n ‘winterjas’ kunnen aantrekken. Daar zijn wij heel blij mee!

Nu zitten we in een hotel. Morgen met de shuttle naar het vliegveld en dan hopen we zondagmorgen weer in Amsterdam en vervolgens Zwolle aan te komen.

Gisteren (maandag) heeft het autogedeelte een grote beurt gehad. We hebben daar een goed adres voor in Denver, waar we heel blij mee zijn.

Vandaag zijn we een dagje downtown gegaan met de bus. Voor $2,25 zit je drie kwartier te hobbelen en dan ben je waar je wezen wilt. We hebben heerlijk rondgewandeld, een terrasje gedaan, en een lekker ijsje gegeten. ’s Middags kwamen we bij de kathedraal waar we werden “opgewacht” door een dame die begon te praten en niet meer ophield. Ze sleepte ons de hele kerk door, waarbij ze iedere keer als tussenzin zei: “jullie mogen zo foto’s maken”. Ze deed erg haar best om ons te vertellen waar al het verschillende marmer vandaan kwam. We konden toch wel de verschillen zien??  En in 1995 was Paus John-Paul 2 geweest. Alles wat hij had aangeraakt stond achter glas. Toch kun je ook van zoiets genieten.

We hadden weer geweldig weer: 28 graden, blauwe lucht en een windje. Het houdt niet op. We kunnen tot onze één na laatste dag in USA genieten van de zomer. De dag dat we gaan stallen (vrijdag) wordt het 12 graden. Maar we hopen dat het dan droog blijft.

Morgenvroeg gaat de camper eerst door de ‘truck wash’ en daarna worden de banden uitgelijnd. Dan gaan we twee dagen naar een camping om alles schoon te maken en uit te zoeken wat we mee naar Nederland moeten nemen.

Vanuit Fort Collins, via de Outlet in Loveland, waar de helft leeg staat, naar Longmont gereden. Het was vreselijk slecht weer, veel regen en heel koud. Zaterdag weer stralende zon en blauwe lucht. Dat kan hier, de ene dag 8 graden, de volgende dag weer 25. Met dat laatste hebben we helemaal geen moeite.

Zaterdag in Longmont op de (gemeente-) camping gestaan. Vorig jaar waren wij bijna de enige hier rondom dezelfde datum. Nu was die camping bijna vol. Verbaasd informeerden we naar de reden. Blijken de meeste mensen slachtoffer te zijn van de wateroverlast van 2 weken geleden in deze buurt. De oorzaak van die wateroverlast was de warme golfstroom die hier vaker langs trekt, maar dit keer boven dit gebied bleef hangen. En vanaf de Pacific werd voortdurend zware bewolking aangevoerd. Dit bij elkaar betekende dat er bijna 4 dagen achtereen heel veel regen op dezelfde plek terecht kwam. Men zei dat zoiets een keer in de 500 jaar voorkomt. Het dorp Lyons (ten noordwesten van Denver) schijnt bijna geheel weggevaagd te zijn.

Vandaag zondag hebben we de Mile High Flea Market  weer even bezocht. Alleen fruit gekocht. Soms sta je even te twijfelen of je nog zo’n mooie schemerlamp of zak popcorn mee zal nemen… Maar het bleef bij bananen en sinaasappelen.

Als uitsmijter een paar foto’s van bijzondere kampeer- en transportmogelijkheden.

Bij het verlaten van Wyoming kwamen we op een rest area het Welcome Center van Wyoming tegen (voor degenen die Wyoming inrijden). Op de USA-reizen zijn we nog nergens zo’n groot, uitgebreid Welcome Center tegengekomen. Het lijkt bijna een museum, dat een beeld geeft van veel dingen, die je kunt doen en zien in Wyoming, aangevuld met heel veel foldermateriaal.

Even laten rijden we Colorado weer binnen met zicht op de hoge Rockies. Dit is tevens de staat waarin ons eindpunt van deze reis ligt (Denver). Je krijgt dan wel even gemengde gevoelens….

In mei, in het begin van deze reis hebben we Fort Collins aangedaan. We vonden dit toen een aardige plaats, ondanks dat we er op zondag rondliepen. Nu (donderdag) is er meer leven op de straat. Ongetwijfeld ook beïnvloed door het mooie weer (ca 25C). Veel mensen lijken daarom te besluiten om op één van de vele terrassen nog eens lekker buiten te lunchen. Het oude centrum is een downtown, dat heel anders is dan de meeste Amerikaanse stadscentra. Hier leuke, bijzondere winkeltjes veel (goed bezette) terrassen, goed wandelgebied, veel mensen op straat en geen enkele leegstand gezien! Een goed voorbeeld hoe het ook kan. 2 foto’s van een hele grote snoepwinkel, die we daar tegenkwamen. Daar is een Jamin niets bij. En een leuk meisje bij de kassa. 

Ook nog de Swetsville Zoo bezocht. Deze bijzondere Zoo bestaat uit vooral prehistorische dieren, maar ook andere voorwerpen. Gemaakt van ijzer van oude auto’s en landbouwwerktuigen. Erg creatieve ontwerpen. We konden niet overal bij, daar er duidelijk te zien was dat ze ook hier last van flooding hebben gehad van de naast lopende rivier. Er was een paadje schoon gemaakt.

Het weer is weer ten goede gekeerd. De lange broek kan weer uit.

Op weg naar Cheyenne kwamen we langs het hoogste punt (2.500m) van de I-80, dé oost-west verbinding in Amerika. Vroeger heette deze weg de Lincoln Highway. De aanleg van deze (in smallere vorm en door steden) begon reeds in 1912. Op dit hoogste punt is een  4 meter hoog borstbeeld van Lincoln geplaatst.

Vanaf deze plek zijn we via de hwy 120 verder naar Cheyenne gereden. Je komt dan door nog een stukje van Medici Bow Natl. Forest. Deze weg is niet alleen erg rustig, maar je komt weer door een apart stuk natuur.

Vandaag (woensdag)  hebben we Cheyenne downtown gedaan. Cheyenne heeft als State Capital z’n State House. En vlakbij is het State Historic Museum. Altijd leuke gebouwen om even doorheen te wandelen. Verder stelt downtown niet veel voor. Maar het weer (zonnetje, 25C) nodigde ons uit om een wandelingetje langs enkele ‘blocks’ te maken. Daar bezochten we het Cowgirl Museum. Aardig museumpje over de dames in cowboy-land. Maar de cowboy, die ons begroette, vonden we fotogenieker…De rest van de middag nuttig gebruikt in ‘the library’ om de blog bij te werken. En even lekker af te koelen.

De weersvoorspelling voor zondag en maandag: veel regen met harde wind. Daarom besloten om maar 2 dagen te blijven in Laramie.

Zondagmorgen was het nog droog en hebben we een bezoekje gebracht aan het stadscentrum. Een paar ‘blocks’ met winkels zijn we rondgewandeld. Wat opviel was dat de eetgelegenheden behoorlijk ‘bevolkt’ waren…de lunch buiten de deur is populair. De straatkant geeft een typisch beeld van een downtown winkelstraat. Ook een fotootje van een typische ‘delivery street’. Namiddag en avond stonden in het teken van het verwachte weer.

Maandag is er nog de harde wind. ’s Middag hebben we the Wyoming Territorial Prison State Historic Site (een mond vol..) bezocht. In deze gevangenis uit 1872 heeft onder meer Butch Cassidy (zonder the Sundance Kid) 2 jaar gezeten. De gevangenen moeten 10u per dag werken voor hun eten en ‘inwoning’. Ze werkten onder meer in the broom factory. Er werden nog vrijwillige “gevangenen” gevraagd voor 2014. Lijkt ons toch niets.

Via de Rt130 rijden we een scenic route naar Laramie. Deze route gaat door de Medicine Bow Natl. Forest. Het is een route door hooggebergte. Het is weer een verrassing voor ons wat we tegenkomen. We rijden de afgelopen dagen van de ene mooie weg naar de andere. Hoe moeten we straks weer wennen in ons vlakke landje?? We passeren een pas van 10.850 ft (3.300m) met mooie omgeving. Diverse bergmeertjes waar je kunt wandelen. De zon scheen lekker, maar er stond een behoorlijke wind. Onderweg kwamen we de eerste goudgele aspen tegen. Toen we het hooggebergte uitreden, werd het ineens opvallend vlak en erg weids. Je kunt kilometers ver kijken en je ziet gras en hier en daar een huis.

Toch altijd weer leuk als je een alternatieve camper tegenkomt…

Vannacht bij het casino in Riverton overnacht. Ze hadden geen aanbieding voor ‘nieuwe gasten’. Zelfs geen ‘buffet’. Ja, dan krijgen ze ons niet binnen…

Vanochtend (vrijdag) verder in zuidelijke richting gereden. Het is nog steeds Wyoming. Het moet één van de staten zijn met de minste inwoners. De hele weg hebben we ‘open’ gebied, heuvelachtig, zelden een boom en zelden een dorp. Regelmatig zagen we groepjes pronghorns tussen het groen langs de weg. Een gedeelte van de trip vandaag liep door een gebied, waar in het midden van de 19^e eeuw meerdere oost-west routes liepen, zoals de Oregon trail. De vlaggen in Amerika hangen sinds de schietpartij in Washington DC (begin deze week) halfstok. En vandaag (vrijdag) is er in Chicago weer een schietpartij geweest. Voorlopig blijft die dus nog wel halfstok.

Op verschillende plaatsen vind je weer markers langs de weg, waar op borden informatie over de geschiedenis uit dat gebied wordt gegeven. De laatste foto is ons uitzicht vanaf onze campingplaats in Saragota.

Vandaag wilden we 2 musea in Riverton bezoeken. Het eerste museum was gesloten, daar er niet genoeg vrijwilligers zijn.

Het tweede is het Wind River Heritage Center. We worden vriendelijk ontvangen door een dame, die ons de hele geschiedenis van de trek door Amerika van Lewis en Clark, de Mormonen, Europeanen (waardoor de strijd met de Indianen) in 1,5 uur verteld. Ondertussen werden we erop attent gemaakt dat enkele reeën in de ‘achtertuin’ liepen. 

Het Center is opgezet door Trapper Jake Korell, ons allen niet bekend... Hij was boer in de zomer en ving in de herfst en winter met vallen coyotes, vossen, raccoons en bobcats voor de huiden. Hiermee kon hij zijn gezin onderhouden. Jake leerde om dieren op te zetten. Zo’n bedrijf heet hier een taxidermy. Jake heeft zijn collectie opgezette dieren in het Heritage Center tentoongesteld. Later heeft hij de collectie wassen beelden opgekocht vanuit een failliete boedel en hier ondergebracht. Veel scholen komen hier om over de geschiedenis van Amerika en over de dieren te horen. Jake is afgelopen maart op 98 jaar overleden. Deze energieke en tot op latere leeftijd vitale man ving in zijn laatste jaar nog 100 coyotes, vossen, raccoons, stinkdieren en bobcats.

Het is een museum dat op alleen vrijwilligers draait, particuliere ondersteuningen en slechts een donatie van de bezoeker. Het heeft een eenvoudiger uitstraling (dan de grote, gesubsidieerde musea), maar erg informatief onder meer door de rondleiding.

We wilden op weg naar Denver via het Rocky Mountains Natl. Park. We komen er nu achter dat door de overstromingen van eind vorige week in Colorado dit Natl. Park volledig is afgesloten. We gaan daarom nu via Cheyenne (state capital of WY) naar Denver.

Van Cody naar Riverton. Volgens de landkaart lijkt ’t door vlak, kaal landschap. Maar we zijn verrast. Als we Cody (via US120) verlaten, rijden we een hele tijd (op afstand) parallel aan het hooggebergte van de Rocky Mountains. Gisteren was het redelijk nat weer. Dat leverde vannacht besneeuwde witte bergtoppen. De meneer die ons propane verkocht, vertelde ons trots dat het de eerste sneeuw van dit seizoen is. Ook de verdere route tot aan Thermopolis was afwisselend rijden door heuvelachtig gebied met verschillende rotsformaties.

Thermopolis is vernoemd naar de hot springs die daar liggen. We hebben een wandeling gemaakt door een deel van het park.

Na Thermopolis (US20 South) rij je zo’n 15 mijl door een canyon en vervolgens parallel aan een groot stuwmeer, het Boysen Reservoir.

Al met al een rustige weg, maar veel wind en veel onverwachte, mooie natuur.

Vandaag nog een rustig dagje in Cody. We waren weer toe aan de was. Dus op naar de coin laundry in het dorp. Daarna door naar de library voor internet. Toch makkelijk, je kunt daar gewoon rustig zitten in een ruimte voor internetters. Je mag gebruik maken van de plug-in. Je hoeft geen lid te zijn. Iedereen is vrij om te komen. Toen we weer in de kar zaten, kregen we een onweersbui van 2 uur over ons heen. Ondertussen weer naar het museum gereden, daar we het gisteren niet helemaal hadden kunnen doen. Je mag 2 dagen met hetzelfde kaartje naar binnen. We moesten de afdelingen Indianen en Firearms nog doen. Bij de afdeling Firearms ook veel opgezette dieren.

De plaats Cody (Wyoming) is vernoemd naar William F Cody, beter bekend als Buffalo Bill. Buffalo Bill kreeg zijn naam na een wedstrijd bizons schieten. Hij had meerdere ‘jobs’. Zo regelde hij bizonvlees voor de werkers aan de Kansas Pacific spoorlijn, was hij huidenjager, goudzoeker, gids voor kolonisten die naar het westen trokken en menner van postkoetsen. Later reisde hij met een Wild West-show met cowboys en indianen door de US. Rond 1900 heeft hij een aantal tours met zijn show door Europa gemaakt. In Cody is een groot museum, dat veel laat zien over de tijd van Buffalo Bill, m.n 2^e helft van de 19^e eeuw. Daarnaast is veel te zien over de natuur in deze omgeving, nabij Yellowstone, een afdeling over Art, over Indianen en over Firearms.

’s-Middag hebben we door het dorp gewandeld. Daar zagen we dat er om 6 pm een gunfight show wordt gegeven. Een show door amateurs ten bate van een goed doel. Het verhaal was ons niet duidelijk, maar uiteindelijk vond er een schietpartij plaats, waarbij de ‘bad guys’ het loodje moesten leggen.

Vandaag de Beartooth Pass gereden. In het begin was het redelijk helder weer. Maar hoe hoger we kwamen hoe mistiger het werd. Boven op de pas, die bijna 11.000 feet  is, konden we bijna geen hand voor onze ogen zien. We hebben veel mooie vergezichten gemist, wat erg jammer was. Het waaide heel hard en het was erg koud.

Op weg naar beneden werd het weer helderder. Ondanks alles was het een mooie weg om te rijden. We zijn van daaruit doorgereden over de hwy 72 naar Cody. Onderweg kwamen we de restanten tegen van de Smith’s Mine. In 1943 was in deze kolenmijn een gasexplosie, waarbij 74 mensen zijn omgekomen en slechts 3 het hebben overleefd. Omdat het zaterdag was, waren er minder mensen in de mijn. De mijn is daarna gesloten. De restanten blijven gewoon staan en over 100 jaar ligt het waarschijnlijk wel helemaal plat.

Vandaag, zaterdag stonden we op me wat motregen. Het is onze laatste dag in Yellowstone. Hoewel het zaterdag is, is het een stuk rustiger op de weg en op de parkeerplaatsen dan gisteren. Op een iets hoger gelegen stuk zien we wat eerste sneeuw langs de weg liggen.

We hebben bij dit Yellowstone-bezoek nog erg weinig dieren gezien. We gaan het park verlaten via de noordoostelijke ingang. Het laatste stuk park gaat door de Lamar-valley. Hier komen we de kuddes bizons (op afstand) tegen. Ook een groepje pronghorns.

Bij een toevallige stop op een pull-out (om auto’s te laten passeren) zien we 2 osprey’s op het nest. En waar de meeste bezoekers voor komen, zien we even verder waar een heleboel auto’s langs de weg staan. We kunnen gelukkig ook net een parkeerplaats opdraaien. We worden gewezen op een moeder-grizzly met 3 cubs, die in de verte ergens naar op weg zijn. Omdat het een open gebied is, kunnen we ze lang volgen. Marion met de fotocamera en Clemens met de verrekijker. Wel als hele kleine puntjes. Hoop dat jullie ze kunnen onderscheiden op de foto. Als de grizzly’s in de buurt van een kudde bizons komen, gaan de bizons op hol. Evenals een groep pronghorns. We worden er opgewezen dat even verder een (mannelijke) grizzly ligt bij zijn prooi, een bizon. Hij bewaakt al 3 dagen zijn prooi. Bij dergelijke taferelen zijn er de nodige spotters met uitgebreide apparatuur (verrekijkers en foto/filmcamera’s). Veel van deze mensen bieden je aan om door hun apparatuur te kijken, omdat ze zien dat wij met een kleine camera en eenvoudige verrekijker in de hand staan. We moeten onze camera maximaal inzoemen om die dieren op afstand er op te krijgen. Even verder zien we op kale bergen een paar mountain goats. Witte stipjes op de berg, met de verrekijker een beetje te zien, maar niet met de camera voor een goede foto. Ze staan echt te ver weg.

In de Lamar-valley zijn 2 kleine campgrounds. Deze blijken allebei vol te zijn. Wij spreken een camp-host. Hij geeft aan dat het nu visseizoen is en dat de helft van de kampeerders hier sportvissers zijn. ’s-Morgens vroeg staan er al mensen te wachten of er een plaatsje vrij komt. Hij geeft aan dat op de eerste pull-out buiten Yellowstone je vrij mag overnachten, wat we dan ook doen, omdat de Natl. Forest campgrounds allemaal al gesloten zijn.

In de valley is te zien dat de bladeren van de aspen (een soort berk) nu beginnen te verkleuren. De herfst begint hier dus voorzichtig in te vallen.

Vandaag onze tweede dag in Yellowstone. We zijn vanochtend begonnen met mist, die vrij snel optrok en daarna hebben we een prachtige dag gehad. We zijn vandaag de stoom en brompotten gaan opzoeken, waaronder The Old Faithful. Bronnen met mooie kleuren, veel stoom en heel veel mensen. We hebben nog niet eerder deze drukte meegemaakt in Yellowstone. We hebben ons weer prima vermaakt.

Gisteravond hadden we visite vanuit Zwolle. Kennissen van ons reizen 4 weken met vrienden door West Amerika en we hadden een afspraak in dit National Park. Het was heel gezellig. Vanavond hebben we met z’n zessen lekker buiten gezeten. Een leuke ervaring.

Gisterenavond was de lucht zo, dat we zeiden: avondrood geeft water in de sloot. We weten alleen niet of dit klopt. Of het avond- of ochtendrood is. Vandaag (donderdag) heel vroeg Yellowstone ingereden om een plekje op de camping te bemachtigen en dat is gelukt, hoera.

We konden dus al om half negen met ons rondje beginnen.

Enkele dieren gezien, veel minder dan in het voorjaar. De watervallen waren er nog wel, maar ook met minder water. Maar Yellowstone gromt en stoomt nog steeds voluit.

We hebben nog een bloemetje kunnen vinden en tegen twee uur kregen we regen. Maar we waren alweer helemaal tevreden met wat we allemaal gezien hebben.