Het State Park Tahquamenon Falls heeft twee watervallen. The Lower Falls en The Upper Falls. Zaterdag is het  lekker weer en we gaan door het bos naar de Lower Falls. Onderweg komen we een bighorn sheep tegen, zoek zoek.  We lopen helemaal rond en we lezen op een bord  “Het gebed van het bos”. Aan weerszijden van het meer zijn watervallen. Het is niet druk, ondanks dat de camping helemaal vol is. Zondagochtend op tijd gestart en naar The Upper Falls gereden. Er lopen vele trappen, down and up. Soms 100 treden, soms 120 treden. Maar dan kom je op punten waar je mooie foto’s kunt maken. Nadat we er koffie hebben gedronken zijn we naar Oswalds Bear Ranch in Newberry  gereden. Daar wonen 28 beren. Zij zijn als wees binnengebracht en zijn in verschillende leeftijdsgroepen verdeeld. Vooral de jonkies, die in februari zijn binnengebracht zijn zeer speels. 3 stuks rennen en spelen. Koddig om te zien.(Alleen geen foto’s van de kleintjes omdat ze weigeren stil te zitten).  Er lopen ook een paar zeer grote dikke indrukwekkende beren te paraderen voor onze neus. Wat zijn beren toch mooi om naar te kijken, daar krijg je nooit genoeg van.

Wij zijn nu van Lake Superior zuidwaarts gereden, naar de noordkust van Lake Michigan. Daar heerlijk met een ijsje en een glaasje in onze zetels op het strand gezeten. Doorgereden naar St. Ignace via een mooie route langs die kust. Vannacht slapen we in St.Ignace, waarna we morgen de grote brug bij Mackinac weer oversteken naar het vaste land van Michigan.

Wij zijn met een nieuw fototoestel Sault St.Marie uitgereden. De batterij opgeladen tijdens het rijden, zodat we hem bij de eerste stop kunnen uitproberen. En omdat we de kustweg langs Lake Superior rijden is de eerste foto een vuurtoren. Daar de toren beklommen en een heel aardig praatje gemaakt met de man uit de winkel. Hij is 72 jaar en geniet van iedere dag, wat hij ons ook aanraadt om te doen. Gelukkig kunnen we hem vertellen dat wij dat ook inderdaad doen. We vertelden hem ook dat wij ons zo thuis voelen in the States, wat hij erg leuk vond om te horen.

Doorgereden naar Whitefish Point. Weer een vuurtoren, maar deze op een uitstekend puntje van het land, weerszijden zee (zijnde meer). Erg druk met bezoekers. Er wordt in Lake Superior veel white fish gevangen, vandaar de naam.

Doorgereden naar een State Park voor 2 nachten.

Verder langs de kust komen we aan in Mackinac, een klein maar gezellig toeristisch plaatsje, waar normaal door de winter heen 900 mensen wonen, en in het  seizoen zo’n 15.000 per dag in het dorpje zijn. Ze hebben er ook een hoop aangedaan om het gezellig te maken. s’ Avonds was er een lasershow. Die mogen ze nog wel mooier maken, veel harde muziek, weinig laser. Maar goed, ze proberen er wel wat van te maken, en het trekt mensen, die dan toch weer een icecream of a drink kopen. De winkels zijn dan toch maar open tot 23.00 uur.

De volgende ochtend maken we een wandeling  en komen uit bij de vuurtoren van Mackinac en de brug naar de Upper Peninsula van Michigan. De brug is 5 mijl lang en is langer dan de Golden Gate Bridge in San Francisco. Tijdens de wandeling lopen we langs een paar grote huizen. Een foto als voorbeeld.

Op de punt aan de overkant komen we in St.Ignace. Een volgend leuk dorp, helemaal langs het water gesitueerd. We hebben op een bankje onder de vuurtoren onze lunch genuttigd, jaja, onze eigen meegebrachte  boterham, hoe Hollands kan men zijn. Wij dus heeeeeeeeeeeeeeeel Hollands. Er was een museum over de Native Americans. Een meneer was een eigen collectie begonnen over de regionale indianen, die later door donaties vanuit  de hele USA verder is aangevuld. Nog veel authentieke items. We hebben in een winkeltje  een heeeeeeeeeeeeeeel mooi cadeautje voor onze Sjoerd gevonden; ja Sjoerd blijf maar nieuwsgierig tot oktober.

We zijn naar het Casino van St.Ignace gereden waar je kan staan voor 10 dollar incl. elektriciteit en water, en we hebben ons tegoed gedaan aan het buffet in het casino voor 14,99 dollar per persoon. Er gaat geen dollar in de gokmachine. We weten niet eens hoe het werkt. Maar het is druk met met name oudere mensen die daar, ieder voor zich, uren zitten te gokken aan zo’n eenarmige bandiet, waar je in dit tijdperk alleen maar op een knopje hoeft te drukken. Munten gooi je er ook niet meer in. Je koop een saldo op een kaartje en de machine houd je saldo wel bij. Kan het makkelijker?

Wij zijn heerlijk langs de oostkust van Michigan aan het rijden. Het is een mooie weg, en hoe noordelijker je komt, des te rustiger wordt het. Het is in USA nu Independence Day weekend. Op de campings in de State Parks en de overige campings is het wel erg druk, maar daar is op de weg niets van te merken. We rijden hele stukken alleen. Op de beaches en roadside parks (picknick plaatsen) zijn weinig mensen te vinden. We hebben onze hobby (jaja Sjoerd) weer gevonden. Een kustweg, dus veel lighthouses. Zaterdag 2 en zondag 3 stuks. We zijn zondagochtend eerst in een museum  geweest over scheepswrakken. In deze buurt zijn heel veel schepen gezonken, met name door vreselijke stormen in het najaar. Ze liggen nog allemaal op de bodem van Lake Huron.

We lunchen aan het water, we koken aan het water. Het is een heerlijk leven.

De mensen in de lighthouses zijn ontzettend vriendelijk en willen allemaal graag vertellen over “hun” lighthouse.  Vanmiddag hebben we er weer een beklommen, 126 treden  in de rondte. Je wordt nog net niet zeeziek. Het weer is ietsje koeler, we zitten net over de 30 gr.C.

We hadden gelezen dat hier in juli overal kersen te koop worden aangeboden. Verreweg de meeste kersen in USA komen uit Michigan. We hebben nog geen stalletje gezien.  Toen we daarover met iemand spraken, vertelde zij dat in maart het 5 dagen 90gr F. (=ca. 30gr C) is geweest  Door de vorst die erop volgende zijn alle knoppen kapot gevroren. Hierdoor is bijna de gehele kersenoogst van
Michigan verloren gegaan.

Zaterdag in Cleveland vielen we met de neus in de boter. We liepen richting het water (Lake Erie) en voor het gemeentehuis zou een optocht langskomen. Geheten The Pride Parade.

In The Pride Parade  mag iedereen laten zien, waar hij/zij trots op is. Lid van de Kerk, lid van een bepaalde club of politieke partij. Maar ook het openlijk  uitkomen voor het zijn van homo en lesbienne. Wij hadden het idee dat het een verkapte gay-parade was. Een echte gay-parade is niet overal toegestaan. Maar een beetje “verstopt” tussen alle anderen, valt het dus ietsje minder op.

Ze kunnen zich hier ook kleurig aankleden.  Aan het eind bij Lake Erie was een gezellige bijeenkomst waar velen lopen  om te laten zien waar ze voor uitkomen. Het trekt wel een bepaalde groep mensen. Maar zo extreem als in Nederland de gay parade is, is het hier nog niet.

Cleveland heeft zelf een zgn. Empire State Building, minder hoog dan in New York.

Ook heeft ze een gebouw (Arcade uit 1890) waarbij de architect zich heeft laten inspireren door de bekende passage in Milaan, de Galleria Vittorio Emanuelele II . In de bovenste passages zit het Hyatt hotel.

Het is een vrij klein centrum, maar toch leuk om door heen te wandelen en op zaterdag rustig qua verkeer.

De wijk Ohio City is een oude wijk die nu zeer gewild is, veel wordt opgeknapt en gezellig is met veel eetgelegenheden. Daar is ook de Westside Market . Een  erg drukbezochte, oude markethal waar de regionale verse producten worden aangeboden. Deze markt bestaan dit jaar 100 jaar.  Een heerlijke fruitsalade gegeten. Er werd op een plein muziek gemaakt. Erg gezellig.

Zaterdag zijn we vertrokken uit Washington in westelijke richting, naar Harper’s Ferry.  Omdat we het gezelliger vinden kleinere wegen te nemen dan de highways, omdat je daar meer ziet van het ‘Amerikaanse leven’, komen we even buiten Washington bij toeval  over een binnenweg met alleen ontzettend grote nieuwe woningen. De grond kost hier blijkbaar niet zoveel  of (en ?) geld speelt geen rol,  ligt er een mega lap grond om heen, waarvoor ze vast een tuinman hebben…. We konden helaas niet stoppen  om wat foto’s te maken. (Paleis Soestdijk was er niets bij).

Bij Harper’s Ferry (net in de staat West-Virginia) komen 2 rivieren in een rivier. Vroeger een strategisch belangrijke plek. In de diverse oorlogen is dit vaak een strijdtoneel geweest. Nu geeft het stadje het beeld van begin 1800 met oude huizen. Soldaten uit die tijd vertellen de geschiedenis en laten zien welke wapenes ze toen gebruikten.

Zondag zijn we vanuit onze slaapplek (Sam’s Club) naar Emmitsburg gereden naar The National Shrine of St.Elizabeth Ann Seton. Zij is de eerste in Amerika geboren vrouw die heilig is verklaard in 1975. Zij is de oprichtster van the Sisters of Charity. Zij zijn verspreid over de hele wereld.

Wij kregen een tour van een van de Sisters, die ons een uur lang over het leven van Ann heeft verteld en de gebouwen heeft laten zien waar ze gewoond en gewerkt heeft.

Daarna doorgereden naar de Grotto of Lourdes. Wat een soort van bedevaartsplaats is.  Erg druk. Maar toch even in de grot een kaars opgestoken voor allen. Jaja het was weer een devote zondag. Via een scenic route naar Hagerstown, waar we bij Walmart gaan overnachten (ja Bill hier hebben we elkaar ontmoet, weet je nog?). Onderweg komen we een National Park tegen, daar kan je diverse trails lopen. We hebben dus onze eerste trail gelopen, naar een waterval. Het was heerlijk koel in het bos.

SVEN  Geslaagd voor HAVO!

Gefeliciteerd!

Succes op het VWO

ELKE, Proficiat!

Geslaagd met een 9,5 voor afstudeerproject. Geweldig!

(Sorry Elke, geen foto beschikbaar)

Van Dover zijn we weer in Annapolis. Vandaar gaan we westwaarts. Over Annapolis hebben we een paar dagen geleden geschreven. Toen we daar waren viel ons op dat Annapolis een rijke stad moet zijn. Het centrum is schoon, goed onderhouden gebouwen, winkels met duurdere producten.  Dit komt waarschijnlijk mede door de aanwezigheid van de Naval Academy met enkele duizenden studenten (shipman’s). Dit levert natuurlijk veel werk en vele bezoeken van familieleden vanuit heel USA.

De klasse wordt ook getoond in de grote, luxe mall die Annapolis heeft. Je weet wel zo’n groot overdekt winkelcentrum met rondom een zee aan parkeerplaatsen. Want iedereen komt met de auto. Om een indruk te geven bijgaand een aantal foto’s, voorafgegaan van een plattegrond. Er zijn meer dan 200 winkels en dan nog zo’n 40 standjes in de wandelgangen.  Hier is natuurlijk ook aan de kinderen gedacht. Een aantal speelplekken en  natuurlijk een Kid care (creche). Voor de oudere medemens en disabled people zijn scootmobilles beschikbaar. En in the Foodcourt kun je bij zo’n 15 zaakjes allerlei ‘wereld’-gerechten kopen en ter plekke consumeren.

Als het buiten zo’n 35 graden is, is het er heerlijk vertoeven. Je gaat ergens op een bankje zitten en je ziet een hele verscheidenheid aan je voorbij trekken in een aangename temperatuur.

Hoihoi allemaal,

Het leven van een dag in The States. Ik ben vroeg wakker (5.45 uur)  door het gesnurk van mijn liefhebbende husband op de parkeerplaats van Sam’s Club, een soort Macro. De manager verwelkomde Clemens gisteren van harte. En als we de restrooms nodig hadden, konden we die gerust gebruiken. Terwijl je normaal gesproken een pasje nodig hebt om binnen te komen. Een beetje chagrijnig sta ik om 7.00 uur op. Het begint te regenen, te gieten, te hozen. Het valt ons op dat het nooit “gewoon” kan motregenen. Ons plan was vandaag naar Dover te gaan, the State Capitol van Delaware. Tegen 10.00 uur gaat het zachter regenen, we besluiten toch te gaan. Het voordeel van deze regen is  dat de temp zakt tot 23 gr.C. Heerlijk. Wij rijden naar de Dover Mall.

Daar gaan we eerst gebruik maken van de restrooms, waarna we de bus downtown pakken. Dover is een beetje triest, door de leegstand van de winkels. Maar we komen in een winkel met religieuze artikelen. Daar zat een jongeman waar we mee aan de praat kwamen. Hij had al in een aantal delen van Amerika gewoond en nu weer in Dover, omdat hij daar geboren was. Hij wilde ons verhaal horen. Hij was wel een beetje jaloers, waarna wij hem vertelden dat we AL 61 zijn. Hij had nog 25 jaar te gaan voor hij deze leeftijd zou bereiken, dus er is altijd hoop. Ik had een aantal dingetjes gekocht, we hebben betaald en zijn weggegaan. Toen we al een eindje van de winkel waren kwam de jongeman achter ons aan. Hij riep ons, we bleven staan, en hij overhandigde mij een Christoffel medaille, zijnde the Saint for the Travelers, vertelde hij.  Ik vertelde hem dat mijn hele huis vol staat met Christoffels. Ik heb hem a big hug gegeven. Mijn dag kon niet meer kapot.

We hebben een tour door het nieuwe State House (1932) en het oude State House (1792) gedaan. Bij het nieuwe State House stond Miss Delaware (kroontje) en een aantal andere miss-en buiten in afwachting van hun acte de presence…

Daarna terug met de bus. We hebben op de parkeerplaats bij Home Depot (Gamma, maar dan 5x zo groot) thee gedronken en geinternet (gratis wifi). Daarna eten gekookt bij Lowe’s (soort Praxis maal 5) en ook weer geinternet (gratis wifi). Daarna bij Best Buy (Megapool maal 3)  een aantal zaken teruggebracht en toen onze stek bij Sam’s Club weer opgezocht. Het was toen alweer 20.00 uur. Hoe druk kan men zijn.

Zo komt CLEMAR door The States.

Wij zijn zaterdag naar Annapolis downtown ‘gebust’, voor  1 dollar pp een half uurtje in de bus. Met deze hitte helemaal geen straf. Het is weer eens 32 gr.C. Geen wind, dan lopen we weer rood aan. Annapolis ligt zo'n 50 km ten oosten van Washington.

Annapolis is de hoofdstad van Maryland. Het heeft het oudste State House van de USA (1772) en nog steeds in gebruik. Het heeft een jaar  (1783/1784) als het Capitool van Amerika gediend, voordat het congres uiteindelijk in Washington DC belandde.

Daar het  zaterdag was hadden we verwacht dat het gesloten zou zijn. Maar nee, ze houden ook op zaterdag rekening met toeristen. Het was niet groot, maar we konden even vrij rondlopen en een aantal foto’s maken.

In Annapolis is ook de U.S. Naval  Academy.  Het is een opleiding van 4 jaar knetterhard werken (drillen) en  studeren, om dan in de zeemacht een goede baan te krijgen in Amerika of elders op de wereld. Wij zijn met een tour meegegaan. Je krijgt dan toch meer te zien en meer informatie over het leven op de campus.  Net als op Westpoint  (academie voor de landmacht) waren er op zaterdag veel trouwerijen, dus de kapel was verboden terrein.

We hebben wel een bruidspaar kunnen spotten. De dames en heren zijn allen tot in de puntjes aangekleed. Alle dames op hele hoge hakken, keurige echte Amerikaanse  jurkjes. Vaak denk ik toch wel dat we terug gaan naar de jaren 60 – 70 mode in Nederland.

Na 3 uur op de campus te hebben doorgebracht hebben we even door het stadje gelopen. Veel oude, gerestaureerde  huizen. Erg gezellig -erg druk- en heel erg warm (meer dan 35 gr.).