Ik ben Marion
Ik ben een vrouw en woon in (Nederland) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 03/12/1950 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Na 6 jaar een huurcamper en 8 jaar een eigen camper hebben we Amerika en Canada grotendeels gezien. .
We gaan nu de andere continenten verkennen.
Als ik dit verhaal schrijf zitten we in het vliegtuig terug naar Nederland. We hebben geweldige weken gehad. Japan is zeker een aanrader om een keer doorheen te reizen. De railpas is hierbij de ideale oplossing. En als je een Clemens bij je hebt, gaat het reizen van een leien dakje. Hij had thuis al heel veel uitgezocht, treintijden en looproutes naar de hotels. Want je hoeft de Japanner geen kaart voor de neus te houden, die kan daar bijna niemand lezen. Straatnaambordjes kennen ze niet en op de kaart staat soms de straatnaam, maar dan veelal in het Japans. Met de auto was voor ons geen optie, te druk en borden lezen is moeilijk in het Japans, in de grote steden wel in het Engels eronder geschreven, op het platteland niet. Japan is een land met weer eigen normen en waarden. Niemand gooit iets op straat, ik heb nooit een land gezien met zo weinig prullenbakken en toch zo schoon. De mensen vegen nog hun eigen straatje schoon. Ook in de treinen, bij de instap prullenbakken waar iedereen alles netjes ingooit. De conducteur, gekleed in uniform met pet en witte handschoenen buigt bij binnenkomst en uitgaan van het compartiment. In het verkeer wordt niet getoeterd, verkeer rijdt rustig. Alleen op de troittoirs gaan voetgangers en fietsers door elkaar heen en niet echt rechts of links. Dienstverlenende mensen buigen tot je uit het zicht bent en als je nog een keer omkijkt buigen ze nog een keer. Veel respect voor elkaar, ook jeugd onderling. Er wordt nergens fooi gegeven en wisselgeld hoef je nooit na te tellen, klopt altijd. Maar Japan is vol, mensen leven in kleine ruimtes, hebben vaak kleine autos, smalle straten, weinig tot geen parkeerplaatsen. Wij hebben één hotel gehad met een kamer van 32 m2. Dit is hier een normale oppervlakte voor een compleet appartement. Bij onze andere hotelkamers waren we blij met onze kleine koffertjes, want twee grote hadden er niet ingepast. Vaak kamers rond de 11 m2. Inclusief douche en toilet. Wat ons opviel was dat er toch heel weinig Engels gesproken wordt. Zelfs de jeugd kan bijna geen antwoord in het Engels geven. Maar met handen en voeten en aanwijzen kom je een heel eind. we hebben op drie natte dagen na schitterend weer gehad. We hebben weer genoten.
Reacties op bericht (1)
11-04-2018
Finale
hoi Marion,
ook dit laatste verhaal is weer erg leuk te lezen! Al met al heb ik jullie vol belangstelling gevolgd in Japan ......mooie verhalen EN foto's !!
