In Baker City (OR) bij een Truck Stop overnacht. Van daaruit de volgende ochtend even het plaatsje in. Er is zelfs een kathedraal. Daar een kaarsje opgestoken voor mijn moeder, die een tia heeft gehad. Hopelijk helpt dat iets bij haar herstel.

Nabij Baker City loop de Oregon Trail. Rond 1850 was er een slechte economische periode in het oosten van Amerika. Banken gingen failliet en er was veel werkeloosheid. Pioniers die in het westen van Amerika zijn geweest, komen met enthousiaste verhalen over de mogelijkheden in het westen: grond te verkrijgen, vis, vlees en graan in overvloed. Hele groepen mensen gingen de uitdaging aan om naar het westen te trekken: 3.000 km in 6 maanden, vertrek in april. Eerder levert problemen met voedsel voor de trekdieren, later betekent sneeuw in de Rocky Mountains. In ca.10 jaar trokken zo’n 600.000 mensen langs een min of meer vaste route naar het westen, veelal naar Oregon. Door ziektes en onenigheid met onder meer indianen zijn velen niet in het westen aangekomen. Rondom Baker City zijn nog de nodige karrensporen te vinden uit die tijd. Daar in de buurt is op een heuvel een museum ingericht. In een film en door uitbeelding wordt uitgelegd waarom men vertrok en hoe zo’n reis verloopt. Erg indrukwekkend.

Vandaag, donderdag, wilden we langs de Hell’s Canyon, een kloof die bijna 2,5 km diep is (dieper dan de Grand Canyon). Gisteren bij het Visitor Center in Baker City gehoord dat de zuidelijke toegangsweg nog niet open is vanwege de sneeuw. Vanuit La Grande proberen we via de noordelijke route er te komen. In het plaatje Joseph blijkt het Visitor Center nog dicht te zijn. In het dorp durfde men ons niet te zeggen of de weg open is, maar verwees ons naar het Visitor Center in een plaatsje 10 km terug. Omdat er dikke wolken boven de bergen hangen waar we dan doorheen moeten en omdat ons wordt afgeraden die weg (deels onverhard) met een camper te doen, zijn we na een wandeling door het dorp Joseph omgekeerd en naar Clarkston / Lewiston gereden. Ook een mooie weg door de bergen.

Het plaatsje Joseph is vernoemd naar een opperhoofd van de Nez Perce-indianen, die in dit gebied leefden. Hij wilde via onderhandelingen, in plaats van strijd het recht verkrijgen. Toen er steeds meer blanken vanuit het oosten naar het westen trokken, is een verdrag tussen de indianen en de Amerikaanse overheid gesloten over grondgebied voor de indianen. Toen 5 jaar later goud werd gevonden in het reservaat, werd alsnog het verdrag teruggedraaid en werd eenzijdig een veel kleiner gebied aan de indianen toegekend en werden de indianen uiteindelijk helemaal verdreven uit hun gebied. Door de opstelling van het opperhoofd is later alsnog veel bewondering gekomen voor dit opperhoofd.