|
Wij staan 4 nachten in een National Park. Vanuit hier zijn
we 2 dagen met de trein naar Chicago geweest. De trein op zich is alweer een
leuke ervaring. We hebben het stationnetje aan de overkant van de camping. Het
is zo klein dat je een zwaailicht aan moet doen, zodat de treinmachinist weet
dat hij moet stoppen omdat er mensen mee willen. Je moet dan goed zichtbaar op
het perronnetje gaan staan. Dan stop de trein en komt de conducteur om een luik
te openen waarin zich een trapje bevindt.
De conducteur is nog van het nostalgische tijdperk. Hij verkoopt kaartjes in de
trein, hij knipt de kaartjes, hij leidt de mensen naar een uitgang waar ze de
trein uit kunnen als het geen groot station is. Hij kijkt of er nog zitplaatsen
zijn voor mensen die moeten staan, hij is de hele reis druk met zijn
passagiers, hij is heel vriendelijk. De man of vrouw verdient echt zijn/haar geld.
Chicago, daar zijn we 5 jaar geleden geweest in de sneeuw en
kou, en nu in de zon, wat de stad een stuk aantrekkelijker maakt. We hebben ons
er twee dagen prima vermaakt. De eerste serie fotos zijn van de hoge gebouwen.
Voor mij altijd zeer imponerend. Ik voel me daar tussen helemaal thuis.
|
