Na overleg en overleg en kijken op de weather channel toch weer van route veranderd. Er komt maandag en dinsdag een heel slecht weergebied over de Dakota’s en met name over de Black Hills waar we zitten. De oorzaak een stroom zware buien vanuit het noordwesten van de VS richting het noordoosten. Deze relatieve warme buien vermengen zich met de koudere lucht die vanuit Midden-Canada afzakt. Deze vermenging leidt tot zware slagregens, hagel en zelfs tornado’s. We hebben onze buik vol van hagel na de Denver Hail Storm die behoorlijk schade aan onze kar heeft veroorzaakt. En aan een heleboel andere campers,  auto’s, huizen en andere gebouwen. 

We besluiten de Great Plains te verlaten en dichter tegen de Rockies te gaan zitten. We rijden daarvoor vandaag richting Yellowstone tot Cody, zo’n 550km westelijker. Vanochtend zijn we met blauwe lucht begonnen en dat de rest van de dag tot bijna in Cody. Vanavond begon de echte zware regen, onweer en zeer harde wind. We staan nu te schudden op de parkeerplaats van Walmart, maar de regen bracht hier gelukkig alleen water en kleine hagelsteentjes. Nu kunnen we nog een dag hele harde wind verwachten. Af en toe denken we in een boot te zitten, terwijl de wind ‘op de neus’ staat. Vanaf woensdag hopelijk weer rust ‘in de tent’. Desondanks toch blij dat we verkast zijn. Woensdag zien we waar onze reis dan naartoe leidt.

Vanmorgen vanuit Custer City (Black Hills South Dakota) eerst naar Jewel Caves. We dachten om 9u zo te kunnen aansluiten bij de rondleiding. Bleek dat we nog eerst ruim anderhalf uur moeten wachten. Dan maar eerst op de parkeerplaats koffie en lezen. Jewel Cave moet de 3^de grootste grot van de wereld zijn. De totale lengte van de gangen is 250 km. Slechts een klein deel is voor bezoekers toegankelijk. Grotdelen worden ook nu nog steeds onderzocht. In de 80-minuten durende scenic tour loop je ongeveer 1 km door gangen op z’n 100m diepte. Tijdens de toer zie je enkele mooie formaties, maar vele delen zijn hetzelfde.

Na de lunch naar Crazy Horse Monument. In navolging van Mount Rushmore is men hier bezig een belangrijk indianenopperhoofd uit de 19de eeuw uit een bergwand te houwen. Het kunstwerk in wording is op grote afstand te zien. Eind jaren veertig is men ermee begonnen. Na 50 jaar is het gezicht gereedgekomen. Ons inziens duurt het zeker nog 50 jaar voordat het geheel gereed is. Het kunstwerk wordt bekostigd uit de entreegelden. Gezien de belangstelling lijkt dit een succesvolle onderneming.

Toch ook nog maar even doorgereden naar Mt Rushmore. Hoewel we het in 2012 al eens hebben gezien, is het toch weer aardig om het nog eens in het echt te zien. Ieder gezicht is ongeveer 20 m hoog. De 4 gezichten tesamen passen bijna geheel in het gezicht van Crazy Horse. Om maar een beeld te krijgen van de omvang.

Zo’n 6 goederentreinen zijn vannacht de camping gepasseerd. Ja, ze halen je uit de slaap en nee, ’t was niet vervelend. Dit is een typisch Amerikaans ‘geluidje’. Hoort erbij …

Vanochtend hebben we het nabij gelegen Fort Laramie bezocht. Deze handels- en legervesting is rond 1840 hier gesticht ter ondersteuning van de Amerikaanse trekkers naar ’t westen. Deze trekkers waren onderweg om verschillende redenen. Sommigen om vervolging vanwege geloof te voorkomen, zoals Mormonen en zeer strenge christenen, anderen op zoek naar nieuwe landbouwgronden of gelukzoekers op zoek naar goud in ’t westen. Het leger moest er voor zorgen dat er geen ongeregeldheden kwamen tussen de blanken en de indianen. In de praktijk zorgde het leger voor de bescherming van de trekkers. Tijdens de trek kwamen tenminste 20.000 trekkers om. Zo’n 2% door strijd met de indianen, maar de meesten door ziektes, tijdens ’t oversteken van rivieren en door wagenongelukken. Een video op het visitorscentrum geeft een aardig idee van ’t leven in en rond het fort.

Via de grote open vlaktes van Wyoming zijn we naar de Black Hills in het zuidwesten van South Dakota gereden. Het eerste plaatsje in Zuid Dakota is Edgemont, een gehucht, maar met een museum. We besluiten er ‘even’ te gaan kijken. We worden warm verwelkomd door Mr. Clyde, een Veteraan van 93 jaar. Hij werkt als vrijwilliger in het museum. Als je 93 jaar oud bent heb je een heleboel te vertellen. Helemaal als wij de eerste bezoekers van vandaag zijn. Hij heeft zelfs nog een stukje piano voor ons gespeeld. Na ruim een uur hebben we beleefd afscheid genomen.

Vanavond op een PA-camping (=Passport America=50% korting) in Custer City. De camping is aan de rand van dit leuke stadje. De komende dagen zullen we in de Black Hills rondkijken.

Donderdag Fort Collins bezocht, een universiteitsstad, met een stadscentrum dat dynamiek en gezelligheid uitstraalt. Via de Cache de Poudre Scenic Byway zijn we Wyoming ingereden.

Vandaag naar Fort Laramie gereden. Onderweg de Register Cliff Historical Site bezocht. In 1840-1860 zijn vele gelukzoekende Amerikanen, waaronder vele Mormonen, van Oost-Amerika naar het westen getrokken met huif- en handkarren. Hier op z’n derde deel van de trektocht hebben velen hun naam in deze bergwand gekerft.

Nu staan we op een camping waarlangs ieder uur een goederentrein loopt. De trein moet zich laten horen als hij de vlakbij gelegen overweg nadert. Hoe gaat dat vannacht? Surprise surprise!!!

Het is een warme dag, 35 gr.C. Dus op de camping kan na het eten ’s avonds de airco lekker aan. We hebben hier ook eindelijk fatsoenlijke wifi. Daar worden wij blij van.

Maandag is de vlucht voorspoedig verlopen. Dinsdag hebben we de camper bij ons onderhoudsbedrijf opgehaald. Hij heeft 'm twee weken geleden uit de stalling opgehaald. Op dat moment trok een zware hagelbui over Denver. Onze kunststof dakramen waren er niet tegen bestand. Ook dat leed is inmiddels verholpen. De camper stond weer voor ons klaar. De rest van de dag gebruikt voor de schoonmaak en het uitpakken van de koffers. Ondertussen lekker weer: 25 gr + zon.
Woensdag rijden we rustig een stukje naar 't noorden van Colorado, op weg naar de Dakota's.Vandaag gestopt in Boulder. We waren van plan om de Rocky's in te trekken en naar Yellowstone te rijden. Omdat daar het weer de komende dagen  slecht is (regen en sneeuw) laten we dat links liggen (letterlijk en figuurlijk).

Ps Door problemen met internet waren we niet in staat je eerder over onze 'belevenissen' te informeren.

Na een prachtige vakantie in het Zuid-Afrikaanse zijn we met een grote Airbus 380 naar Londen gevlogen, waar we de Europese zonsopgang zagen. We zijn dit keer via IJmuiden Nederland weer binnen gevlogen.

We hebben heel veel zon gehad, heel veel blauwe luchten, heel veel vriendelijke mensen. De vriendelijke mensen zagen en spraken we met name op de plaatsen waar we overnacht hebben. We hebben op deze vakantie veel gebruik gemaakt van Airbnb. Je woont een nachtje bij de gewone bevolking in huis. Wel met een eigen slaapkamer en badkamer. Soms zelfs een heel appartementje. Het is allemaal veel persoonlijker dan in een hotel. En veel minder duur. Op deze manier kom je veel te weten over de situatie in Zuid Afrika. Een hele andere wereld dan Nederland.

En een heel andere wereld qua natuur. We hebben in september het noord-oostelijke deel gedaan. Alles was daar heel droog en dor. Nu hebben we vanuit Kaapstad het zuidelijk deel en de Garden Route gedaan en via Lesotho naar het noorden (Johannesburg) gereden. Een schitterende tijd aan de Indische Oceaan, mooie bergen en dieren op weg naar het noorden. Voor mensen die van reizen houden is Zuid-Afrika zeker een aanrader en zelfstandig heel goed te doen.

Als afsluiting hebben we de laatste dagen weer bij de familie doorgebracht wat weer heel gezellig was.

Nu gaan we ons weer voorbereiden op ons huisje in Amerika. Dus ik zou zeggen tot de volgende reis.

Onze laatste Zuid-Afrika dag. We besluiten er een rustige dag van te maken. We gaan een tochtje op het water maken, een blauwe lucht, een zonnetje en 29 gr.C. Wat zullen we het mooie Afrika en de gezelligheid hier weer missen. Nog een gezamenlijke lunch in het dorp, een ritje langs de Vaaldam en de rest van de middag en het avondeten op de waranda.

Gisteren een dagje thuis, op een ritje na naar de nursery, zijnde de kwekerij. Verder een lekkere luie dag, lezen, spelletjes doen.

Vanochtend tegen 10.00 uur vertrokken naar het Weltevree Lion Park. Het is een soort van dierentuin in privé handen. Er zijn verschillende soorten dieren, waaronder leeuwen, wolven, katachtigen, uilen, zwijnen, schilpadden. En bij het terras 5 honden, een kat, een leeuwenwelp van 3 maanden en een stokstaartje van 4 weken. Het stokstaartje was gevonden en ze hadden het hier afgeleverd. Hij kon het gelijk goed vinden met de honden en het leeuwtje. In een weiland verderop woont een cheetah. Hij leeft al 10 jaar bij deze mensen en is helemaal tam. Ik had er toch moeite mee om mee naar binnen te gaan. Maar Clemens vond dat ik ook deze drempel maar over moest. Ik ben niet te dicht bij gekomen. De cheetah liep wel tegen zijn benen aan. Het was al met al toch weer een leuke ervaring. Hoewel ik altijd moeite heb met dieren in een ‘kooitje’ hadden de meeste dieren hier veel ruimte.

Leon was op tijd thuis en om vijf uur begon hij het vuur aan te maken voor de braai. We hebben heerlijk gegeten braai met Afrikaanse pap, een maizena gerecht wat veel zwarte Afrikaanse mensen eten en dan drie maal per dag. De blanken doen er van alles bij in: wortels, knoflook, champignons en wat je in de koelkast hebt liggen.

Vandaag onze één na laatste traject van deze Zuid-Afrika-reis. We zijn op weg naar Deneysville, naar nicht Natasha en Leon. Een rustige rit van 200km door Zuid-Afrikaans vlakland, dwars door Free State, voorheen Oranjevrijstaat. Onderweg veranderde de zonneschijn in een heftige regenbui, die ons noodzaakte om te stoppen.

In Vereeniging een bezoek gebracht aan de Makro. Ja, hetzelfde concern dat we in NL kennen. En een mall voor enkele ‘presents’.

Tegen 14u was weer het hartelijke weerzien met de familie. ’s Middags lekker bijpraten en ’s avonds met z’n vieren uit eten bij Quaterdeck, een restaurant in Deneysville waar we ook vorig jaar goeie ervaringen hadden.

Vanochtend begonnen in het Golden Gate Nat.Park bij Clarens. Vorig jaar ook hier geweest en toen veel dieren gezien. Vandaag waren ze allemaal ‘off duty’. Een enkele zebra en wildebeest en blesbok. Doorgereden naar Basotho Culture Village. Een openluchtmuseum over hoe de Basotho’s (huidige bewoners van Lesotho en omgeving) vroeger leefden. Daar waren we wel nieuwsgierig naar. Aangekomen in het museum vertelde de dame van de receptie dat er een tour gaande is en de volgende zou over drie kwartier starten. We konden wel in het restaurant wachten. Daar zat een Franse jongen ook te wachten. Samen een drankje genuttigd en gepraat over zijn en onze reizen. Een in onze ogen verstandige jongen die al vroeg met reizen is begonnen en al heel wat van de wereld heeft gezien. En niet wacht tot de pensionering. Om twaalf uur werd ons verteld dat het haar erg speet, maar de tour kon niet doorgaan. De vorige tour bestond uit drie bussen met studenten uit Lesotho en zou uitlopen tot half twee. Maar nu mochten we gratis naar binnen en moesten dan maar zelf rondlopen. Ons toch maar even aangesloten bij de groep studenten bij het hutje van de dorpschief, waar we zelf gemaakt bier mochten proeven. Helemaal niet slecht. Een andere groep bestond uit lagere schoolkinderen die voor ons gezongen hebben, zo leuk.

Halverwege de middag nogmaals de loops in het Nat. Park gereden, maar het bleef stil.

Doorgereden naar Bethlehem voor onze overnachting. Waar we geboekt hadden kon niet doorgaan, maar we konden bij haar zus in huis. Zus doet ook aan Airbnb.

Alleen bij datgene dat we geboekt hadden waren we zelfstandig, met kamer, badkamer en keuken. Hier wonen in het huis van zus waar een slaapkamer gereed wordt gemaakt. Hier hebben we toch een beetje moeite mee, ondanks dat ze heel gastvrij zijn.

Bij het uitchecken in de B&B in Maseru werd Clemens verblijd door de dame van de receptie. Hij had haar gevraagd om enkele munten uit Lesotho.

De hoofdstad Maseru en de buitenwijken zien er wat rommelig uit. De vele toeterende taxi’s maken ’t niet aantrekkelijker. Als je buiten de grote plaats komt ziet de wereld er mooier en groen uit. De huisjes zijn klein, maar de omgeving ziet er netjes en schoon uit. We besluiten een deel van de Maloti route te rijden. Deze scenic route leidt door een vallei naar de Katse Dam, waarbij een bergrug moet worden overgestoken. Het blijkt een hele mooie en rustige route te zijn. Omdat de Katse Dam het eindpunt is van de weg rijdt er geen doorgaand verkeer over deze weg. Langs de weg vele traditionele huisjes en lopen er mensen in traditionele kledij die veelal koeien en schapen hoeden. De weg klimt naar ruim 3.000m met uitzicht naar beide kanten van de pas.

2Km verderop staat een Visitors Center. Een meneer bij de poort voor de administratie. Waar je hier ook komt er moeten altijd formulieren ingevuld worden. Dan komt er een meneer om de poort te openen. Dan de auto parkeren, naar het Center waar een oudere dame zit aan wie je de entreeprijs, zijnde R10 rand pp. (€0,72) moet betalen. Hoe houden we mensen aan het werk. De dame kijkt naar mijn Christoffel aan mijn kettinkje. Haar hand gaat haar boezem in, daar komt een oude sok uit tevoorschijn waaruit zij haar Christoffel medaille haalt. Dan gaat haar hand nogmaals achter haar bloesje en ze haalt er een knots van een rozenkrans uit. We maken daarover een gezellig praatje met veel lachen. Dit soort dingen in deze landen maakt het allemaal zo mooi. De Katse Dam ligt dan nog zo’n 50km verderop. Wij besluiten om te keren naar de bewoonde wereld.

Op weg naar onze overnachtingsplek in Clarens passeren we eerst weer de grens tussen Lesotho en Zuid-Afrika. Caledonspoort blijkt een rustige overgang te zijn waar we de gebruikelijke exit- en entree-stempels halen. Clarens is een artistiek plaatsje, veel galleries en restaurantjes. Wij zijn hier in september ook geweest. Het seizoen blijk nu een beetje op z’n eind te lopen. Een aantal galleries, restaurants en B&B’s is al gesloten. Wij hebben lekker gegeten bij Der Roter Hahn, een Duits restaurant waar je lekker buiten op ’t balkon kunt zitten.

Vanochtend in het centrum van Bloemfontein eerst bij Budget Rental Cars een formulier gehaald dat nodig is om met de auto de grens met Lesotho te mogen passeren. We hadden beiden de indruk dat het centrum van Bloemfontein niet zoveel te bieden heeft. Daarom maar doorgereden naar Lesotho, ongeveer 150km. Voor de grens zijn veel velden met zonnebloemen en in de verte zie je het gebergte liggen dat bijna geheel Lesotho bestrijkt.

Aan de grens de gebruikelijke rituelen, die wij in Europa al lang achter ons hebben gelaten. Auto parkeren, gebouw in om een exit-stempel van Zuid-Afrika te halen. Dan de auto weer in en over de grens rijden. De auto weer parkeren en een entree-stempel halen voor Lesotho. Dan met de auto naar de slagboom, M30 (= R30 = €2,20) betalen, slagboom gaat open en rijd je in Lesotho. Maseru, de hoofdstad ligt pal aan de grens. Druk verkeer en erg druk toeterende taxi’s, maar gewoon met de stroom meerijden.

Lesotho is ongeveer 2/3 van Nederland en heeft 2 miljoen inwoners, het staatshoofd is koning Letsie III. Lesotho is sinds 1966 onafhankelijk. Het land wordt totaal omgeven door Zuid-Afrika.

We hebben de auto bij een winkelcentrum geparkeerd en zijn het centrum in gelopen. Rommeliger dan Zuid-Afrika, maar minder rommelig en armoedig dan Swaziland. We zijn enkele van de zeer weinige blanken. Voor een vriendin die postzegels spaart, op zoek gegaan naar een ansichtkaart. In heel Maseru is geen ansichtkaart te vinden. Iedereen wil je dan wel helpen en ze sturen je dan van de ene winkel naar de andere. Zo loop je wel de hele stad door. Waar je ze dan zou moeten kunnen kopen zijn ze net op. Dan moet je iets anders verzinnen, We hebben toen in een supermarkt een pakje enveloppen gekocht. Op één het adres geschreven en op een ander een berichtje gezet en in de envelop gedaan. Op het postkantoor twee postzegels gekocht van totaal M7 (= €0,50). Hopelijk komt de envelop over.

Het is weer een hete dag vandaag, 34 gr. C,  Gisteren is hier de herfst begonnen.

Voor 8u alweer vertrokken van de schapenboerderij, na lekker geslapen te hebben. Deze schapenboerderij heeft 700 merino schapen, waarvan de wol gisteren op de blog werd getoond. De schapen hier krijgen iedere 8 maanden lammetjes. Normaal 2 lammetjes, soms ook drie. Maar de moederschaap kan er maar twee lammeren groot brengen. De derde wordt dan handmatig grootgebracht door boerin Joan. Na wat boodschappen bij de Spar in Cradock naar het nabij gelegen Mountain Zebra National Park. Het park blijkt groter dan verwacht. We hebben tot circa 12u de tijd en kunnen daarom alleen de Rooiplaat Loop rijden. Door de parkbeheerders wordt aangegeven dat hier de meeste dieren leven. Hoewel we slechts 2,5u in het park waren, hebben we toch weer een heleboel dieren gezien. Het mooiste moment was toen een soort adelaar kwam aanvliegen bij een grote poel waar bolnestjes aan boomtakken hangen. De grote vogel hangt aan een bolnestje en eet dan het nestje leeg. En dan het volgende nestje. Dit is ook de natuur.

’s Middags hebben we nog een reis van 400km voor de boeg naar Bloemfontein. De doorgaande wegen zijn in het deel van Zuid-Afrika dat we deze reis hebben gereden zijn erg goed. Veel van deze doorgaande 2-baans wegen hebben een brede asfaltstrook naast de reguliere rijstrook. Deze wordt door het langzamere verkeer (vaak vrachtverkeer) veelvuldig gebruik om zo ruimte te geven om in te halen. Zo ontstaat een soort derde rijstrook. Na het inhalen bedank je even door de knipperlichten aan te doen.  

Op onze overnachtingsplek in Bloemfontein is geen kookgelegenheid. ‘Helaas’ weer genoodzaakt om uit te gaan eten. Weer heerlijk kip met champignonsaus gegeten met platgeslagen patat, dus echte (warme) chips.

Na een mooie zonsopgang aan de Swartskoprivier, waar we de nacht hebben doorgebracht, hebben we vandaag weer het Addo Elephant Nat. Park bezocht. Dit keer hebben we de zuidelijke ingang genomen. In een boek hadden we gelezen dat de meeste dieren in ’t noorden van ’t park (bij de hoofdingang) zitten. Op onze route via de zuidelijke ingang kwamen we heel veel groepen olifanten tegen, maar ook kudu’s en zebra’s.

In tegenstelling tot gisteren, toen ’t bewolkt was, hadden we vandaag een zonovergoten dag. Vanwege de warmte zoeken de meeste dieren op ’t heetst van de dag de schaduw en zijn dan in een groen park zoals Addo moeilijk te zien. Toch hebben we al met al ook vandaag weer veel dieren gezien.

Tegen 14u. hebben we Addo verlaten. Onze overnachtingsplek ligt zo’n 200km boven Addo, nabij Cradock, op weg naar Bloemfontein. De weg was uitstekend en de eerste 190km was in ruim 2 uur afgelegd. De overnachtingsplek is op een schapenboerderij (Merino) en ligt aan een dirt road. We hadden de gps-codes opgekregen en onze TomTom deed z’n werk. Na de verwelkoming en nadat we hebben uitgepakt, gaf boer Jan (van Heerden) ons een rondleiding over z’n bedrijf. De Van Heerden’s blijken al vele generaties in Zuid-Afrika te wonen. Tegen een kleine vergoeding konden we mee-eten. Heerlijk het Zuid-Afrikaanse gerecht boboti gegeten en lekker toetje na. De avond afgesloten met een kop rooibosthee met een Hollandse stroopwafel en een gezellige conversatie.

Vandaag naar Addo Elephant National Park. Toen we het park binnenkwamen zeiden we tegen elkaar: dat wordt niets vandaag met de dieren. Het is zo groen en het groen is zo hoog, daar kunnen ze zich goed in verbergen.

Maar het is ons alles meegevallen. De dame van de kaartjescontrole vertelde ons dat er bij een bepaald punt leeuwen waren gezien. Daar zijn we eerst heengereden. Daar lagen twee uitgetelde leeuwen, hadden zich net tegoed gedaan aan een grote prooi. En ze lagen vrij ver in het veld wat moeilijk is voor foto’s met mijn toestel. Verder hebben we toch verschillende dieren gezien. Het was een leuke dag. We zitten vanavond in een heel groot huis aan de rivier, waar we een loei van een slaapkamer en badkamer hebben. Het nadeel is dat de keuken ook ver weg is.

De eigenaar heeft hier met zijn vrouw en drie kinderen gewoond. De kinderen zijn de deur uit, maar hij is inmiddels ook gescheiden van zijn vrouw. Het wordt nu door zijn zoon gebruikt voor Airbnb. De zoon woont 6 huizen verderop. Waar zijn eigen huis ook voor Airbnb gebruikt wordt. Hij kan daar met zijn gezin van leven. Ze zijn allemaal weer heel vriendelijk en behulpzaam.

Vanochtend de Heritage Trail gelopen. De route leid je langs de gebouwen van het Port Elisabeth van rond 1850. De route is ruim 5km lang. We hebben de route voor ons om die reden iets ingekort, maar ook omdat de route een stukje door een wat minder gunstige buurt loopt. Hier werden we aangesproken door security-mensen die ons graag wilden begeleiden. We hebben daarom de route iets aangepast vervolgd zonder security.

Na de lunch wilden we het Nelson Mandela Art Museum bezoeken. Hoewel een folder aangeeft dat het museum zaterdagsmiddags open is, wordt bij de deur aangegeven dat ’t dan gesloten is.

Dan maar door naar de Casino-Boardwalk. Een complex van casino, hotels, conferentie-oord en winkeltjes rondom een grote vijver. Aan de overkant van de straat loop je zo de promenade, pier en het strand op. Omdat het ook hier weer mooi weer is, hebben we ’t allemaal rustig bekeken.

Vanavond (net als gisteravond) lekker uitgegeten in Stanley Street, een straat waar een aaneenschakeling is van prima eetgelegenheden.

Vanochtend nog even op Super Tubes Beach in Jeffreys Bay gekeken naar de surfers. Leuk schouwspel.

In Uitenhage, even boven Port Elisabeth, staan de Volkswagen fabrieken, sinds 1956. Daar is ook een soort museum, waar vele historische Volkswagenmodellen die in Zuid-Afrika zijn geproduceerd, worden getoond. Een nostalgisch momentje.

Vervolgens naar het museum van de Zuid-Afrikaanse luchtmacht. Bij de poort kwamen we er achter dat dit museum op vrijdag gesloten is. Helaas. Na de lunch naar de Donkin Street, genoemd naar de eerste Britse gouverneur van de Kaap. Port Elisabeth is vernoemd naar zijn vrouw Elisabeth. In Donkin Street staat nog een rij geschakelde huizen uit het midden van 19^e eeuw, dat een nationaal monument is (zie foto).

Vanmiddag een bezoekje aan het Castle Hill Museum. Het kleine museum laat het leven zien van een familie uit 1800. Een leuke dame vertelt het een en ander en we kunnen vrij rondlopen.

Aan het einde van de middag gaan we naar ons adres waar we 2 nachten zullen verblijven. Het is via Airbnb. We hebben een klein maar fijn appartementje met een leuke eigenaresse. Ze begint bij ontvangst meteen te ratelen dat het niet overal veilig is in Port Elisabeth. Dat we dit en dat en dat en dat vooral niet moeten doen. Allemaal dingen die we nooit doen. En ik zeg haar, dat we ons hier in Zuid Afrika nog nooit onveilig hebben gevoeld. En dat we goed nadenken over waar we gaan en staan. Dat stelde haar gerust. Maar allemaal goedheid van de dame. We voelen ons hier helemaal veilig, we zitten achter twee hoge poorten met twee waakhonden erbij. Kunnen we gerust slapen.

Gisterenavond hadden we het verzoek van onze gastvrouw gekregen om pas om half negen aan het ontbijt te komen. Dit ivm werkmensen die zij momenteel ook huisvest en volgens haar nogal rumoerig zijn. Ze gunde ons een rustig ontbijt. Dus zo gezegd zo gedaan. Ze had als verrassing een warm ontbijtje gemaakt. Wat volgens haar normaal niet geserveerd wordt.

Na haar zeer dankbaar te hebben bedankt zijn we richting de oceaan gereden voor de surfers en de golven. Jeffreys Bay (J-Bay) behoort tot de top drie surflocaties van de wereld. Er waren goede golven, dus leuk om naar te kijken. We zaten op de 'tribune' bij het Super Tubes-strand.

Vervolgens naar het dorp gegaan voor een lekkere cappuccino. De rekening werd vervolgens op een leuke wijze gepresenteerd met voor allebei een kauwgumpje. Als je uit eten gaat komt er ook altijd een snoepje bij de rekening. Gisteren bij de Griek kregen we allebei een lolly.En dan toch weer een strandwandeling. Maar het was nu gezellig op het strand met veel surfleerlingen en mooie schelpen.

De lunch hebben we genuttigd aan het strand in St Francis Bay. Ook daar werd weer gesurft. Aansluitend naar de haven waar het vol was met vissersboten, maar ook plezierjachten. Deze plaats herbergt veel rijke mensen. Een heel nieuw gedeelte van het plaatsje is volgebouwd met allemaal grote witte huizen met vaak rieten daken. De opzet is een beetje Giethoorn, veel huizen liggen aan een water met mogelijkheid om een boot aan te leggen.

Eind van de middag nog even naar de surfplek voordat we zijn gaan eten.