Ik ben Marion
Ik ben een vrouw en woon in (Nederland) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 03/12/1950 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Na 6 jaar een huurcamper en 8 jaar een eigen camper hebben we Amerika en Canada grotendeels gezien. .
We gaan nu de andere continenten verkennen.
Hoihoi allemaal, vandaag zijn wij vanuit Halifax richting oost-Nova Scotia gereden. We wisten dat we langs een strand zouden komen dat bekend staat als een geweldige surfplek. Aangezien dat in het leven van onze jongste zoon een belangrijke plaats inneemt, zijn wij daar gaan kijken en hebben er een aantal uren doorgebracht. De onderstaande foto's spreken voor zich.
Maandag 4 juli zijn we begonnen met een
felicitatie aan Jenny en Bert, zij zijn 25 jaar getrouwd.
Na wat boodschappen gedaan te hebben
zijn we richting Peggy's Cove gereden. Peggy's Cove is een gebied van
grote platte rotsen, keien en natuurlijk, een vuurtoren, met een
dorpje erbij van 100 inwoners en een vissershaventje.
We zouden slecht weer krijgen, maar hoe
dichterbij we kwamen, hoe mooier het weer werd.
Na bijna 2 uur rondgelopen te hebben,
de nodige foto's geschoten te hebben, en onze nederlandse lunch op de
rotsen genuttigd te hebben, bestaande uit boterhammen in een zakkie
en tomatensap in een flessie, begon het mistig te worden en zijn we
verder gereden.
Even buiten het dorp kwamen we een
herdenkingsplek tegen ter nagedachtenis van het verongelukken van een
Swissair vliegtuig (vlucht 111) op 2 september 1998.
Hiernij kwamen 229 passagiers en 14
bemanningsleden om het leven.
Verder langs de kust naar een camping
waar we de was gedaan hebben.
Dinsdag 5 juli, we zijn de kustweg
verder gereden richting Chester, het is erg rustig. En als we een
aantal vissers zien staan bij een parkeerplek, stoppen we even om
onze koffie te nuttigen, en te kijken naar de manier van vissen.
Een hengel in het water met daaraan 3
haakjes, zonder aas, waaraan in de kortste keren 3 visjes zitten die
in een emmer gegooid worden, om daarmee later grotere vissen te
kunnen vangen.
Langs de baai verder, en bij een plek
aan het water, de stoeltjes naar buiten en lunchen.
Met een boek en de zon heeft een mens
verder niets nodig.
's-Middags aan een volgend strand een
wandeling gemaakt. Er liep een klein jongetje te spelen met de
golven, we zeiden tegen elkaar dat zou Quinn kunnen zijn, eerst een
beetje de kat uit de boom kijken, en toen het toch wel leuk was, er
vol ingaan met schoenen en kleiding, koddig om te zien.Na een praatje
met z'n moeder kwamen we erachter dat het kindje net drie was
geworden. Toen we daar wegreden kwamen we een tweede herdenkingsplek
van de Swissair 111 tegen, met daar een steen met alle namen, en een
graf met de restanten van de inzittenden. Dan sta je met kippenvel.
We zijn doorgereden naar een Prov.Park.
Daar een mooie plek gezocht met zicht over de baai. In onze groene
prive tuin hebben we besloten hier een extra dag te blijven staan.
Paradise.
Dus woensdag lekker gewandeld, gelezen,
geborduurd en uitgerust.
Vandaag, 8 juni, terugegereden naar
Halifax, waar we de Walmart weer met een nachtelijk bezoekje vereren,
boodschappen gedaan voor de komende week.
Hoihoi . Allemaal, de afgelopen twee dagen hebben wij in Halifax rondgewandeld. We hebben er de nodige kilometers liggen nu. Gisteren zijn we met de bus bij Walmart vertrokken, Na een uurtje waren we downtown Halifax, en na eerst een "kopje" koffie gedronken te hebben zijn we gaan lopen, eerst wilden we de St.Mary's Basilica doen, maar er stopte een limousine, daar kwamen een aantal bruidsdames uit en daarna een wit bruidje. Dus wij zijn doorgelopen naar de Citadel, een Nat.Historic Site, en daarmee een onderdeel van de Nat.Parks, waardoor we er met onze Park-pas gratis in konden. Dit bespaart dan 24 euro. Leuk meegenomen.We kregen een demonstratie van het laden en afvuren van een geweer uit 1867. Daarna het laden en afvuren van een kanon. Binnen hebben we een film bekeken over de de geschiedenis van Halifax. Na de lunch naar de waterkant. Ze vergelijken het met Fisherman's Warf in San Francisco. Het verschil is er wel, veel kleiner, geen zeeleeuwen, maar wel heel gezellig, met veel mensen die een zakcentje willen bijverdienen met het maken van muziek, kunstjes doen, en mensen leren dansen. Tegen 5 uur terug met de bus naar de "camping" Walmart.
Vanochtend weer met de bus, en downtown zagen we St.Mary's net leeglopen na een mis, dus we konden naar binnen. We hadden gelezen dat er een klein museum zou zijn, dit gevraagd aan de koster, die met ons meeliep om het te wijzen. Het was achter bij de sacristie. Het was klein, in 1984 had de Paus Johannes Paulus Halifax bezocht, daar een mis opgedragen, en het kazuivel wat hij toen heeft gedragen staat daar tentoongesteld. Een praatje met de koster, die eigenlijk niet veel wist te vertellen over de items die daar tentoongesteld waren, maar wel over het jagen wat hij doet, was erg gezellig. Er is een grote brug in Halifax, die ze ook wel de "the GoldenGate Bridge" van Halifax noemen. Daar wij de echte in San Francisco zowel gelopen als gefietst hebben, vonden we dat we deze ook maar moesten lopen. Zo gezegd, zo gedaan. Het was een behoorlijk eind lopen om erop te komen, maar het is gelukt. Aan de andere kant naar de ferry gelopen, en na uitgerust te hebben in het zonnetje aan het water, met de ferry weer over.
Er was een groot cruise-schip binnengekomen, dus extra druk met vooral oudere mensen. Tegen half vijf weer met de bus terug. Met de camper rijden we wel eens verkeerd, dan moeten we keren. Hier maakten we het mee dat de bus verkeerd reed. Hij ging een straat te ver, waardoor de haltes voor hem aan de verkeerde kant stonden, en hij de mensen moest vertellen, dat z'n collega nog moest komen. Gedraaid in een straat wat net paste, hij kreeg applaus van de passagiers.
Bij "Camping" Walmart weer uitgestapt, waar we weer overnachten (met internet via de wifi 'buurman' Staples).
Dinsdag het Fundy Nationale Park
verlaten. Toen we, even buiten het park in het plaatsje Alma in het
haventje rondliepen, werd net een visserboot gelost. De schipper
gunde ons een blik op z'n vangst. 7 Grote bakken vol met kreeften.
In Cape Enrage rondgekeken bij de
vuurtoren en genoten van het vergezicht.
Hopewell Rocks was het hoogtepunt van
de dag. Bij laagtij kun je daar via een grote trap de rotsen af. Op
het strand staan de 'Flower Pots'. Door het getijdeverschil worden de
zanddelen tussen de rotsen uitgespoeld. De Flower Pots blijven over
(zolang als het duurt....). Een indrukwekkend gezicht.
's-Avond voor de eerste keer bij een
casino gestaan. Het casino zelf hadden wij overigens in een half uur
wel gezien...We hadden even gemaild of het mocht, ik kreeg antwoord
van een meisje wat daar werkt met een Nederlandse schoonmoeder, dus
onze uitgelezen tijdschriften daar naar toe.
Woensdag kwamen we op de grens van de
provincie New Brunswick en Nova Scotia een National Historic Site
tegen. Het waren de restanten van een fort uit midden 1700. Dit
gebied is meerdere keren dan door de Fransen, dan weer door de
Engelsen bezet. In 1755 hebben de Engelsen na het veroveren van dat
gebied de bewoners, de Arcadiers (van oorsprong Fransen)
gedeporteerd. Deels naar Amerika en deels naar Europa. Een deel
daarvan is later weer teruggekomen. Deze Arcadiers komen nog sterk
uit voor hun afstamming.
Dit gebied is tweetalig (frans en
engels). Zo zie je in het ene dorp alles in het engels en dan weer in
het frans.
Bij info-center op de provinciegrens
met Nova Scotia hebben we veel informatie voor de komende weken over
die provincie verzameld.
We besloten om een scenic route langs
de kust te nemen. Die viel tegen. Het enige wat we zagen waren veel
bomen, kort aan de weg. Het was een vrij eentonige route.
Morgen meer kans om iets van de kust en
zee te zien.
Hoihoi,We zitten in Fundy Nat.Park, een heerlijk park dat we bijna voor ons alleen hebben, af en toe komt er een wezen voorbij, dan kijken we elkaar aan, wat zou dat zijn : EEN MENS. Je zou bijna zeggen we zijn alleen op de wereld. En wat we nooit eerder hebben meegemaakt, we hebben hier internet. Dus kunnen we jullie vertellen hoe goed we bezig zijn geweest vandaag. Wij hebben vandaag een heerlijke dag gehad, met 3 verschillende trails. De eerste was een korte van 1,5 km. naar een waterval, door een mooi zeer groen bos, de zon begon door het bladerendak heen te schijnen, zo mooi. Toen was het tijd voor de koffie, maar voor we er erg in hadden, waren we al met de tweede bezig. We hadden de kar geparkeerd, maar er was een uitzichtpunt een halve kilometer verderop,en daar wilden we eerst nog even kijken, maar na een halve km kwamen op een parkeerplaats, en het vervolg was een trail naar het "strand". Het tij was laag, dan komt er een stuk met keien en zand droog te liggen. Dit was helemaal naar beneden, wel helemaal aangelegd, dus down en up en terug naar de kar waren we 2,5 km verder. Het was ondertussen tijd voor de lunch. Dus de koffie bij de boterham opgedronken.
Weer een eindje gereden, daar een trail gedaan van 5 kilometer, dit was weer een echte, up en down over keien-modder-boomstronken-wortels. Langs de oceaan en terug door het bos.En in het bos kwamen we de woody-woodpecker tegen. Geprobeerd op de foto te zetten, maar zo'n jongen zit niet stil, wat is hij druk aan het kloppen. We zien veel mooie vogels maar eer het fototoestel uit het hoesje is en aan, is de vogel gevlogen. De sterke hand van Clemens was ook op deze trail weer hard nodig, gelukkig wordt die jongen wordt er nooit moe van. Om half vier waren we terug bij de kar, toen was het genoeg. Op de camping een douche en een lekker kopje thee.
Hoihoi,
Gisteren met de bus naar Saint John, toen we de stad binnenreden keken
we elkaar al aan, is dit "het centrum", oud, leegstand, ongezellig.
Maar vol goede moed uitgestapt, en we liepen gelijk een hele leuke en
gezellige Market Place binnen, daar verse groente-vlees-vis, en
souveniers.
Lekkere koffie hadden ze daar.
Vandaar zijn we naar de kathedraal gelopen, die was open, en de koster
was de kerk aan het boenen. Ik zei hem wat glanst de vloer mooi, hij
helemaal trots, dat was zijn werk. We hadden het over de katholieke
gemeenschap in Saint John, er zijn daar nog 11 katholieke kerken, maar
allemaal half gevuld.
We zijn verder downtown gelopen en kwamen in een groot overdekt winkelcentrum. Veel winkels, weinig mensen.
We moesten nog een Canadese telefoon, een dame daar in een
telefoonwinkel kon ons precies vertellen waar we moesten wezen met ons
verzoek (bij de concurrent..) en dat was in een winkel tegenover de
Walmart, waar we 'kampeerden', dus dat s'avonds geregeld.
's-Middags naar the reversing falls. Het stijgende zeewater komt in
botsing met het water van de St.John-rivier. Dit geeft een woest
kolkende riviermonding dat een ideale plek is voor kanoers.
Vandaag naar St.Martins. Regen onderweg. Gestopt in het haventje.
Leuk om de boten zo op het droge te zien. Vanuit de haven konden we naar een cove lopen. Bij de camper een praatje met een buschauffeur, hij vertelde dat hij
mensen van een cruiseschip een dag rondrijdt langs de Fundy Trail.
Erg aardige man, die een hoop van de omgeving wist te vertellen, zijn busmensen stonden ondertussen foto's te maken van de cove.
Langs de Fundy Trail, 10 km. (Canada heeft km.) zijn veel mooie
uitkijkpunten over stranden en de oceaan. Wij hadden het geluk weer met
ons, daar er erg slecht weer was voorspeld, maar het was droog.
Een uitkijkpunt gaf een blik op een Flower Pot Rock
Een camping opgezocht, en daar kregen we 3 onweersbuien over ons heen, maar toen zaten we lekker droog.
Vandaag St.Andrews in geweest, een klein leuk plaatsje aan het "water", het verschil tussen eb en vloed is hier zo groot, dat je alleen modder ziet, en in de verte water. Zo was de situatie vanochtend dus. Er was een farmers-market, wat inhoud dat er kraampjes zijn met spulletjes die de mensen allemaal zelf gemaakt hebben. Schilderijen-bontmutsen-gebreide mutsen-sokken-handschoenen-sjaals, eigengebakken koekjes, waaronder zelfs stroopwafels, ook zo geschreven, erg leuk.
Even door het dorpje gelopen, leuke panden allemaal, naar het postkantoor, we kunnen wel postzegels kopen, maar geen post afgeven. Alle brievenbussen in den lande zijn dichtgeschroefd, tot de staking voorbij. Daar dit nog even kan duren, en wij dat wisten, hebben we de kaarten voor de mensen die in juli jarig zijn, in Amerika nog op de bus gedaan. We zijn vandaag langs de kust naar St.John gereden, waar we nu bij de Walmart kamperen. Morgen St.John in met de bus.
Vandaag zijn we de grens overgegaan bij St.Stephen, van Maine naar New Brunswick. Het was 5 minuten werk, een stempel en klaar. Eerst St.Stephen in voor de bank en boodschappen, en nu op een camping in St.Andrews.
Hoihoi allemaal, vandaag hadden we een aantal ontroerende momenten. We zijn van Lubec naar Campobello Island gereden. Campobello Island is een Canadees eiland. Je krijgt dus met de douane te maken, Amerika zo uit, toen een gezellig praatje met de Canadese douane, paspoorten laten zien, vertellen dat we niet in het bezit zijn van tabak-sterke drank alleen een paar blikjes bier), of wapens, en dan mag je doorrijden. We zijn eerst naar de visitor center gereden, daar werd ons verteld, dat we de vuurtoren zouden kunnen bekijken als we voor 12 uur weer op het land zouden zijn. Er is een pad naar de vuurtoren dat bij hoogtij onder water komt, red je dat niet, moet je 8 uur wachten. Wij zijn dus eerst naar het puntje gereden, daar toch maar weer onze wandelschoenen aangetrokken, en maar goed ook, want we moesten gedeeltelijk over glibberige rotsen lopen (soms op handen en voeten). We zagen weer een prachtig plaatje, een heel mooi lighthouse. Groot, en je kon er goed rondlopen, op een gegeven moment komt er een meneer naar ons toe die vroeg of we mee wilden de vuurtoren bekijken, er was nog een ander stel, kosten 10 dollar voor 2 personen, dit geld zou gebruikt worden voor verf om de toren op te knappen. Wij wilden wel mee. Een hele grote vuurtoren vanbinnen waar vroeger ook geslapen werd.
3 verdiepingen hoger stonden we bij de lamp, een rode, de meeste lighthouses hebben een witte lamp. De meneer vertelde dat er in september allerlei walvissen-dolfijnen-groot en klein rond het eiland bij elkaar komen en bijna een concert aan geluiden voortbrengen. Wij zijn dus te vroeg, alhoewel er gisterenavond een whale was gespot.
De vuurtoren wordt opgeknapt door vrijwilligers, heel knap. Deze meneer is nu gepensioneerd, hij was ooit professor aan de universiteit. De schildert en timmert en doet de tours.
Weer de andere kant op; gestopt bij een postkantoor voor postzegels, daar schrikken we van de prijs van postzegels voor op een kaart, C$1,75 circa Eur 1,25; in USA $0,98 = Eur 0,69). Toch een aantal gekocht, verder was er geen service, daar de post momenteel staakt....
Toen door naar het Roosevelt Campobello International Park. Daar staat het zomerverblijf van oud-president Franklin D. Roosevelt. Heel erg mooi.We mochten er rondlopen, 35 kamers,bijna nog in orginele staat. We werden uitgenodigd om aan een high-tea mee te doen om 3.00 uur, dit wordt gegeven in een naastgelegen huis, en daar waren 2 dames die vertelden over het leven van de first-lady Eleanor Roosevelt. Dit was een relaas zo mooi, het ontroerde ons allen.
Al met al een zeer geslaagde dag met ook nog mooi weer.
Hoihoi allemaal, vandaag van Harrington naar Lubec.
Via Machias en de scenic-route 191 (via Cutler) naar de vuurtoren in Lubec gereden. Dit lighthouse (the West Quoddy Head Light) is de enige gestreepte lighthouse in Maine.
Het visitor center annex museumpje had een aantal kunstwerken hangen, die daar verkocht worden, allemaal schilderijen met een gestreepte vuurtorens erop. Een aardig gesprek met de dame achter de balie.
Wij hadden gelezen dat in het aangrenzende Quoddy Head State Park, entree $3 per persoon een mooie hike zou zijn van 4 mijl, zijnde 6,5 km. Dus voor het eerst deze reis onze grote wandelschoenen aangedaan.
Het was een hike over rotsen, modderpoelen, omgevallen bomen, maar ik had weer een sterke man mee, die mij af en toe een handje hielp, als de stappen erg groot werden.
Het ging eerst hoog boven de oceaan langs, dus mooie plaatjes aan onze linkerkant. Na 2,5 mijl boog de route het bos in, hier liep het iets makkelijker. We hebben genoten, hopen veel van deze wandelingen tegen te komen. Een camping in Lubec, ook weer aan het water, met jawel een gestreepte vuurtoren het de vijver.
Hoihoi, In 2003 zijn wij begonnen met onze eerste reis naar de USA, zijnde New York, eigenlijk niet het echte Amerika, maar wel een hele ervaring. Vervolgens hebben wij een aantal jaren een camper gehuurd, waarvan 2 jaar een camper weggebracht voor het bedrijf Roadbear.
Vorig jaar hebben we zelf een camper aangeschaft om een aantal maanden per jaar rond te reizen, dit jaar zullen we het grootste gedeelte in Oost Canada rondgaan, we zitten momenteel in het noordoosten van Maine, we zijn nu 3 weken onderweg, doen het heel rustig aan, wat we deze vakantie echt willen leren. Onze ervaring is toch iedere keer weer dat je te snel reist, waardoor je veel links of rechts laat liggen. We hebben 1 juni onze camper opgehaald, hij stond de winter gestald in Bolton, Connecticut.De eerste avond op de camping werden we door de campingbaas verzocht naar de kantine te gaan daar er een tornado-warning voor de omgeving was. Op de tv. konden we het slechte weer volgen. Hij ging gelukkig boven ons langs in Springfield waar ernorme schade en 1 dode te betreuren viel. De 2e tornado zou recht over ons heen komen, volgens de tv. Dus alle 8 mensen , die op dat moment op de camping verbleven moesten in de kantine blijven. Daar het nog even kon duren voor de tornado er zou zijn, zijn we toch maar even gaan koken, daar we honger hadden, na de afwas weer naar de kantine . er was bij ons alleen een beetje regen en verweg onweer, gelukkig maar. Want de 2e tornado is ook boven ons langs gegaan, weer heel veel schade en 3 doden te betreuren.
De eerste plaats die we bezocht hebben, was Plymouth, waar we lekker aan het water konden zitten, een mooie boot konden bekijken en de lunch konden gebruiken. Vandaar zijn we richting Boston gereden, waar we 2 dagen hebben doorgebracht, een erg gezellige stad, waar je goed kunt vertoeven.We konden in een State-Park staan, met de camper naar de Walmart in Quincy om te parkeren, daar met de bus naar Quincy Center en met de Metro(T) naar Boston, en dat voor 1,70 dollar enkele reis.
Bij de camping in Salisbury (Maine), hebben we een heerlijke warme dag gehad, 40 gr.C. Bij de oceaan was het goed toeven, alleen het wordt meestal afgestraft met een hele zware donderbui, wat veel koelte bracht.
We hebben toch maar even de Outlet in Kittery gedaan, een aantal leuke koopjes, je gaat nl. NOOIT zonder een koopje van een Outlet. We staan wisselend bij Walmart en campings.
In Kennebunk naar een Franciscanenklooster met een uitgebreide giftshop. Leuk gesprek met een pater, weinig kunnen toevoegen aan mijn collectie van Christoffel, een pin-up en een magneetje.
Di.14 juni zijn we naar Portland geweest met de bus vanaf Walmart, daar weer geparkeerd. We kwamen in een oud haventje, achter de vismarkt, waar een zeeleeuw rondzwom, die af en toe z'n koppie boven water liet zien. We kwamen langs een lobster-verkooppunt, daar naar binnen gewandeld, en de dame was zo aardig ons de grootste lobster die ze in huis had te laten zien. Een aardig praatje gemaakt. Toch weer andere dingen gezien dan vorig jaar.
Daar we vonden dat we ook een keer in Maine een echte lobster (kreeft) moesten eten, hebben we de stoute schoenen aangetrokken en hebben in New Harbor op Hog Island een echte lobster gegeten, met slab en notenkraker, een keukenrol, een bakje botersaus, een salade en een GROTE beker frisdrank. En het was HEERLIJK. We gaan de canadese lobster ook maar eens proberen.
Na onze lobster doorgereden naar PeraQuid Point. Daar mochten we in de vuurtoren tot aan de lamp. Deze vuurtoren staat op de quarter-munt van Maine. Do. 16 juni hebben lekker een dagje op een camping in Cushing doorgebracht, het was heerlijk weer, luifeltje, stoeltjes eronder en genieten. s'middags kwam de tuinman langs om ons gras te maaien, luxer kan het niet, en ook nog gezellig ook.We hadden uitzicht op de St.George River.
Za.18 juni zijn we naar Bar Harbor gereden, en leuk stadje aan de oceaan, vorig jaar ook geweest, toen was het erg miezerig, nu zonnig.
Zo.1 juni naar Schoodic Peninsula, deel van Acadia Nat.Park, heerlijk op de rotsen gezeten, een wandeling gemaakt, en zitten lezen in de zon met een ijsje uit eigen vriezer.
We staan nu op een mooie camping met internet in Harrington. Omdat deze camping eindelijk goed internet heeft, is dit dus de dag dat dit blog is geboren.
Hoihoi, we gaan er toch maar mee beginnen, daar er een aantal mensen op deze wereld zijn die geinteresseerd zijn in hoe wij de dagen doorbrengen aan deze kant van de aardbol. Aan deze " kant "van de aardbol , zijnde Amerika en Canada, rijden wij rond in onze Sunseeker.
Wij zullen jullie op deze blog een beetje op de hoogte houden van wat wij zoal meemaken, waar we rijden en hoe de reis gaat.
