Gisteren zondag was het al de 6 de wedstrijd van de Haspengouw Challenge.Deze ging door in Wellen en was ook een nieuwe organisatie.De verwachtingen waren dan zowel bij de deelnemers als de organisatoren zéér hoog. Maar vooraleer ik aan mijn verslag over de wedstrijd begin, nog even meegeven dat ik op zaterdag nog een fietstochtje reed van 90 km op de Cristal Classic samen met mijn collega Boonen Marc.Het werd een vlot tochtje waarbij we toch 28km/u haalden.Vrij tevreden dus, maar misschien niet de ideale voorbereiding op een wedstrijd, temeer omdat ik ook op vrijdag nog een loopje deed van 11 km om aan een maandtotaal van 250 km te komen.Maar ik heb het al meermaals meegegeven, ik wil zo veel mogelijk "genieten" van alle dingen die me enigzins boeien, en dan maakt het mij niet uit of ik in een wedstrijd op een bvb 31 of 36 plaats eindig.Ik moet in een loopwedstrijd tevreden zijn met de kruimels, ik kan immers toch niet mee met de groten der aarde ;-) En ik heb ook nog een fietsvakantie geboekt in september, samen met mijn fietscollega gaan we daar 6 dagen gaan fietsen, ritjes van 100 tot 125 km per dag.Dus moet er ook af en toe eens gefietst worden
Over nu tot de orde van de dag....de wedstrijd Ruim op tijd kwam ik aan in Wellen, en vond na een beetje zoeken nog net een plaatsje aan de sporthal waar ik mijn auto kwijt kon. Ik had nu nog tijd genoeg om mijn vader de 5 km wedstrijd te zien rennen...ondertussen werd ook duchtig bijgepraat met de andere loopcollega's die ondertussen ook toegekomen waren.Ik had zoveel te vertellen dat ik de start van de 5 km miste ;-).Maar geen erg, ik was toch niet zinnens een hele ronde met mijn pa mee te lopen. Mario Smolders, die andere en enige Speelhofrunner vandaag actief aanwezig was ondertussen ook aangekomen, en ietsje later zagen we Daniël die momenteel met een kwetsuur sukkelt. Er was ook véél volk aanwezig, zo een 175 deelnemers werden er vermeld op de 5 km.Maar daar zal het mooie weer en levend reclamebord JP Vossius voor veel hebben tussengezeten Omstreeks 15 uur was het dan tijd voor de elite, ik had nog net de laatste km mijn vader tegemoet gelopen, en was dus mijns inziens genoeg opgewarmd. Met 225 deelnemers, een record van de HC wedstrijden volgens mij, stonden we daar aan de smalle startstrook.Voor mij is het altijd moeilijk starten, al stond ik vrij vooraan, het voelt altijd wat claustrofobisch aan. Mijn eerste km kon ik toch lopen in 3.55, de tweede in 3.56, en dan kwam ik bij loopvriendinnetje Luisa waar ik af en toe wel eens haas voor speel.Vandaag nam ik haar weer op sleeptouw en liet het tempo even zakken (4.09 voor km 3) in aanloop naar het vals plat gedeelte in de Zangstraat, dat overging naar een stuk onverhard van 400 meter ongeveer.Achter mij vormde zich onmiddellijk een grote groep waar Luisa verstrikt geraakte en ik de benen nam.Zij was na een wedstrijdloze maand niet zo goed in vorm en zou wel een ander haasje vinden, sorry pruimpje ;-) Op km 4 ging het dan bergafwaarts, maar niet bij mij, ik haalde vlot 3.48 en 3.50 voor km 5. Maar dan kwam de tweede ronde en ik vreesde dat ik mijn beste pijlen had verschoten.Toch had ik plots de eerste dame Kim Nulens in het vizier die ik dit jaar nog niet had geklopt.Dit gaf me weer even vertrouwen, want haar zou ik ,proberen te pakken.Maar met km-tijden van 4.08/4.07 en 4.15 liep ik niet echt meer super.Maar ook Kim had blijkbaar haar beste pijlen verschoten, zodat ik haar toch nog achterliet.Slecht één atleet die ik, even voordien had bijgehaald passeerde me nog in de laatste bergaf.Het was nog een kleine 2 km tot de finish toen.Hem liet ik begaan, daar ik moe begon te worden, enfin, al was ;-).Toch had ik ondertussen nog even tijd om een flesje bier aan te nemen onderweg en er eens gretig aan te drinken, maar het schuim overheerste.Ik dronk het dan ook niet leeg, maar zette plots toch nog mijn beste beentje voor om achterliggende lopers die anngstig naderden af te houden, en dat lukte vrij aardig.Ik zette in de laatste 200 meter nog een sprintje in, al was dat in principe nergens meer voor nodig.Hiermee probeerde ik wel de steun van het publiek, dat toch massaal aanwezig was aan de aankomststrook, mee te krijgen.en dat lukte vrij aardig.Mijn eindtijd op de net geen 10 km (9750 m), bedroeg 39 min, en hiermee behaalde ik toch alweer mijn doel, en dat was vandaag proberen aan 4min/km te lopen.Misschien had er als ik onderweg wat minder show had verkocht wel meer ingezeten, maar zoals ik al eerder aanhaalde, wil ik er ook nog wat plezier aan beleven .Na een zalige douche met héét water werd er alweer wat afgezeverd met de loopcollega's vergezeld van het nodige gerstenat.Bij de grote tombola had ik jammer genoeg geen prijs, maar ik had toch een grote badhanddoek gewonnen met de enveloppe die ik kreeg bij de inschrijving.Ook kreeg iedereen een zakje met wat fruit, drank en andere prullaria erin.Alles samen was het zijn inschrijvingsgeld van 8 euro wel waard deze keer.De organisatoren mogen dan ook prat gaan op een mooie en vlekkeloze organisatie.Enig minpuntje misschien als ik er dan toch één moet noemen , is de afstand die wat korter was.Maar dat was wel op voorhand afgekondigd. Zo kijk ik weer terug op een geslaagd weekend waarbij ik de pijn toch een beetje onder controle heb kunnen houden, maar hij was nooit veraf. En zo kijken we hoopvol uit naar de volgende afspraak en deze gaat aanstaande zondag door in Sint-Lambrechts- Herk waar een 10 mijl wordt gelopen.Deze is vrij zwaar te noemen en gaan we dan ook in de week met een paar collega's eens verkennen Nog enkele beelden die ik jullie niet wil onthouden om het geheel af te sluiten....tot volgende week....
de start, met Bjorn Vanderholt in het vizier ;-)
ja, is er hier een begrafenis aan de gang gebaar ik naar de in een winterslaap verkerende supporters ;-) we blijven er voor gaan ;-)
gisteren met loopmaatje Raphael naar Nederland getrokken om daar een wedstrijdje te lopen.We waren al enkele weken geleden ingeschreven, dus moesten we wel gaan hé.We hebben daar via HRDLPNgroep (een loopgroep uit Nederland uiteraard), een paar vrienden leren kennen en ook die zouden meelopen. omstreeks 11 u kwam ik aan bij Raphael, ik had amper geslapen na mijn nachtdienst, maar ik kon nog wel een dutje doen in de auto ;-) We waren alvast goed op weg en er werd gezellig gekeuveld over van alles en nog wat.Omstreeks 12u30 zouden we aankomen in Den Bosch en dan hadden we ruim tijd om parking te zoeken.Maar dat was buiten de Nederlanders gerekend.De snelweg die wij zouden moeten nemen was doodleuk afgesloten, zou dat nu komen door het loopevenement.Even later werd het duidelijk dat er waarschijnlijk werken aan de gang waren, vandaar de omleiding.Maar we raakten er gewoon niet uit, steeds verder van Den Bosch ondanks alle omleidingen en raadgevingen van het GPS systeem.Ik besloot dan ineens de GPS om kortere route te zetten , en via binnenwegen geraakte we omstreeks 13u30 op de plaats van bestemming.Nu nog parking zoeken, ook weer niet evident.Vlakbij het centrum hadden we dan uiteindelijk een plekje in de dure ondergrondse parking van de stad.Omgekleed en dan vlug naar de inschrijvingen.We loodsden ons door het vele volk en kwamen ineens op de laatste 500 meter van het looptrajecht.Die Ollanders begon spontaan in hun handen te klappen, want dachten waarschijnlijk dat wij de eerste aankomers waren van de 10 km die even daarvoor in gang geschoten was. Leuk toch ?Haha ;-) Nadat we onze borstnummer hadden afgehaald was het tijd om naar het startvak te gaan waar al vele lopers waren samengetroept.Ik probeerde me een weg te banen tussen de massa om het laatste gedeelte van het traject nog wat vrienden te zien aankomen van onze bevriende loopgroep.Dat lukte enigzins, ik kon nog net Cindy, een persoonlijke goede vriendin, spotten en moedigde haar nog even aan .Zij liep voor een tijd onder het uur op die 10 km, wat haar weliswaar lukte.Mijn voorspelling was dus uitgekomen.Terwijl Raf nog enkele versnellingen deed, liep ik het laatste stukje van het traject mee tussen al de lopers van de 10 km.Dan begaf ik me terug naar het startvak, maar toch ging ik nog even vooraan kijken bij het wedstrijdlopersstartvak waar Raf mocht starten.Ik mocht er jammer genoeg niet in, wegen mijn hoge startnummer.Dan maar naar achter en het volgende startvak was van de bedrijvenloop, daar glipte ik stiekem binnen en kon zo uiteindelijk vooraan plaatsnemen in het startvak voor de trimlopers.De start werd eerst op gang geschoten voor de éénzame wheeler die er aanwezig was.Eén minuut later mochten de wedstrijdlopers aan hun ding beginnen, met daarachter de bedrijvenlopers.30 sec later was het onze beurt en ik kon door mijn plaatsje vooraan redelijk goed van start gaan.Mijn éérste km liep ik dan ook in 3.45, dan ging het naar 3.51/3.52/3.55/3.59/3.59 tot km 6.Op km 4 had ik Raf in het vizier gekregen en ik had hem te pakken op km 5.Ik dacht er dan aan om het tempo te laten zakken maar Raf had blijkbaar genoeg power in de benen om een versnelling hoger te schakelen.Dat kwam deels omdat er een struise loper zich voor ons genesteld had en daar kon Raf uit de wind lopen.En ik moest ondanks mijn verloren krachten in die eerste km's toch proberen te volgen.Km 7 kreeg ik mijn traditionele dipje en haalde achtereenvolgens 4.02 en 4.00 voor km 8.Dan km 9 terug aan 3.54, en toen ging het kaarsje stilaan uit.Alles wat ik nog in mijn lijf had moest eraan geloven, ik dacht zelfs aan stoppen na 10 km , maar dat was toch geen optie mits ik niet echt wist waar ik zat op het parcours.Ik had al één keer moeten lossen , en nu gebeurde dat opnieuw.Km 10 in 4.11, dan weer 4.11 en zo naar 4.02 voor km 13 en weer kwam ik bij het tweetal waar ik even ervoor weer had afgemoeten.Het bleef moeizaam gaan en toen ik al een deel kopwerk had verricht moest de struise er plots af, hij stopte.Ik moedigde hem aan om door te doen , en plots kwam ie ons weer voorbij.Maar geen 500 meter verder moest ie er definitief af.De laatste 2 km's stonden we er dus alleen voor, het bleef harken en krabben en we liepen nog een tempo van 4.09 en 4.12 voor km 14 en 15.Maar die laatste km eindigde voor mij bijna in mineur door een stomme valpartij.Net een honderdtal meter waar onze Nederlandse vrienden ons stonden aan te moedigen smakte ik tegen de grond, Raf liep net achter mij en kon mij nog net meegraaien, tuurlijk was het leed toen al geschied.Ik voelde een pijnlijke knie en elleboog, maar door de adrenaline en het vele volk in de binnenstad kon ik er nog een sprintje uitpersen.Er was immers een andere loper korter gekomen en die mocht er niet meer over.Ik kwam over de meet in 61.12 voor 15,2 km en Raf net achter mij in 61.57 ongeveer.Ik had dus onderweg meer dan 30 sec op hem goedgemaakt.Onze loopvrienden hadden ondertussen een plaatsje gevonden in een taverne vlakbij het parcours.Nog even bijgebabbeld en dan mocht Raf zijn prijs in ontvangst nemen als tweede in de categorie 55 + Een enveloppe met een geldbedrag en nog een mooie naturaprijs kreeg hij uit handen van een schaatskampioen.Vooraleer we besloten huiswaarts te keren hebben we opnieuw de taverne opgezocht alwaar we nog een lekker Belgisch biertje van het vat nuttigden en gezellig keuvelend genoten van het strakke windje dat ons tijdens het loopje ook een paar keer pijn had gedaan Het is trouwens eind mei en sommigen liepen daar nog met handschoenen aan.Hiermee weet je dan ook dat het echt niet warm was.Maar de oerhollandse gezelligheid gaf toch wat warmte in deze kille periode. Dan was het plots tijd om huiswaarts te keren, en dat ging héél wat vlotter.Het was een héél gezellige dag geweest en zeker voor herhaling vatbaar.
Pinksterweekend is traditioneel wat drukker bij de bakker, maar het is ook het weekend dat er vééél wedstrijden op het programma staan. Het begint al op vrijdagavond met de estafetteloop die ik jammer genoeg moet laten links liggen omdat ik de avond moet werken.
Zaterdag is het dan de Lentejogging in Zonhoven en de wedstrijd in Verlaine voor de Challenge Hesbignon. Na lang overleg kiezen loopmaatje Mario en ik voor de eerste.Mario wil dit jaar ook een klassementsprijs in de HC ;-) Dus na een paar uurtjes rust vertrekken wij richting Zonhoven, eens de inschrijvingsmodaliteiten zijn voldaan is het tijd voor de traditionele begroetingen.Ook collega Speelhofrunner Daniël is van de partij, hij warmt op samen met Raf, beiden kampen ze ook met bijna identieke kwetsuur.Het zit hem bij beiden in het achilles-kuitgebied, toch gaan ook zij proberen de wedstrijd tot een goed einde te brengen. Goed 180 lopers aan de start die plaatsvindt op de atletiekpiste van de Basvelden.Er dienen twee ronden van 6 km te worden gelopen.Maar eerst is het twee km kronkelen en sprokkelen op de deels Finse piste en grasvelden vooraleer we de straat op mogen ;-) Na een paar km komen we weer op een stukje onverharde kiezel-grindweg die met putten bezegend is, die gelukkig vol water staan zodat we toch zien waar we lopen. Mijn km tijden van de eerste 6 km= 4.05/4.04/.3.59/3.57/4.03/4.10 tweede ronde dus opnieuw op de piste en dat zie je aan mijn tijden 4.11/4.13 voor km 7 en 8.Dan kan ik terug wat snelheid opbouwen en kom in de buurt van Geert Reyskens van team Runenergy, het nieuwe team van onze ex-collega Speelhofrunner Robin Duckske (het ga je goed gast!!!).Ik kan hem inhalen en mijn voorsprong ook uitbouwen.4.06/3.59/4.01/4.05, zijn de km tijden tot km 12.De finish loop ik over in 49.10, tevreden over het resultaat mag ik zijn gezien de last in mijn rug die me nog steeds parten blijft spelen. Nog even bijpraten met collega's terwijl ik wacht op de aankomst van Mario, om daarna nog een paar toerkes uit te lopen in het gezelschap van de broertjes Drion ;-) Dan is het tijd om huiswaarts te keren, Mario heeft nog andere verplichtingen en ik ,moet diezelfde avond ook nog werken
Zondagmorgend dan bij thuiskomst aan't twijfelen om naar Bassenge te gaan, of wordt het een Speelhofje.Een fietstochtje was ook een optie, maar alleen is niet zo fijn.Ook het wee is op dat moment niet stabiel. Uiteindelijk kies ik voor Bassenge, het is al geleden van 200 , dat ik daar nog eens liep.Toen zat ik heel dicht bovenaan in de rangschikking.En toen ik de uitslagen van de vorige jaren bekeek leek een goede prestatie er wel in te zitten, alleen wist ik niet wat te verwachten, want ik was toch wel moe van het werken. Soit, toch rijd ik richting Bassenge en bij het toekomen zie ik al dadelijk waarom de tijden van de eersten niet zo scherp zijn.Het is hier nogal glooiend landschap en uiteraard ook een ideale broedplaats voor fietsers ;-) Ook de afstand die ik waarneem wanneer ik me ga inschrijven is langer dan 10 km, nl. 10,45 km.De inschrijving kost me 4 euro, maar door de vondst van 2 euro heb ik zo maar even 50% korting, hahaha.In ruil krijg ik een zakje met een appel, een Marsreep en een kaarshouder. Terug naar de auto om me klaar te maken voor de wedstrijd, en nog gauw een noodzakelijk sanitair stopje. Zo heb ik nog een tiental minuten om op te warmen Dan begeef ik me naar de startplaats waar een 200 tal lopers klaar staan voor 5 of 10 km.Ik zet me vrij vooraan, maar wordt onmiddelijk verstikt in de massa bij de start, die dus niet denderend is.Na 400 meter wordt het nog erger en krijgen we al een serieuze beklimming.Hier moet ik al deftig op mijn adem trappen,pffff.Doortocht km 1=4.24 Daarna kan ik mijn tempo een beetje normaliseren en loop achtereenvolgens 4.01/4.02, maar het is nergens echt plat en ook de ondergrond is deels onverhard.Op km 4 terug een beklimming=4.13, dan naar 4.09/4.06/4.06/4.06.Ik loop samen met een jonge gast en nog een andere loper, afwisselend nemen zij het werk voor hun rekening.Ondertussen heeft de jongere gast ons moeten lossen en lopen wij naar een ander groepje (drie) lopers.Eentje daarvan rapen we net op voor km 9, en daar begint ineens een héél zware klim.Daar moet ook de andere loper er af en sta ik er alleen voor.Dat het zwaar was getuigt mijn tijd van 4.36.Daarna trek ik nog eens alle registers open en loop km 10 in 3.58, en ook een loper van het duo voor me moet er aan geloven.Km 10 opnieuw in 3.58, ik zit erdoor.toch probeer ik er nog een sprintje uit te trekken, ik weet zelfs niet meer of ik die andere gast heb ingehaald.3.38 gemiddeld voor de laatste 450 meter.Aankomst bereikt in 43.16 en dat is 4.09 min/km.Ook weer tevreden met dit resultaat.Ik blaas nog even uit en zie niet onmiddellijk iemand waar ik een praatje mee kan maken.Ben blijkbaar één van de weinige Vlamingen in deze Waalse aangelegenheid.Er wordt omgeroepen dat de prijsuitreiking zal doorgaan om 13 uur, dat is nog lang wachten, want het is ondertussen kwart voor 12 wanneer de laatste loper binnenkomt.Douchegelegenheid is er ook al niet.Toch blijf ik nog even, en doe me tegoed aan twee Kriekbiertjes in een stralend lentezonnetje.Ondertussen is het 12u 40 en de speaker van dienst heeft de uitslagen binnen.De ceremonie protecelair kan nu beginnen.Eerst wordt de jeugd nog afgeroepen, vervolgens de winnaars van de 5 km, om dan tenslotte uit te komen bij de 10 km.De eerste heer algemeen en ook de eerste dame algemeen worden voorzien van een Bongobon.Verder is er ook nog een Bongobon voor de snelste inwoner van Bassenge.Dan is het uiteindelijk tijd voor de tombola, en tot mijn verbazing wordt er slechts één prijs getrokken, alweer een Bongobon.Ik verlaat mijn stoel terwijl het winnend nummer wordt afgeroepen.De persoon in kwestie blijkt niet aanwezig te zijn, nog één waterkansje ;-),pfff.Soit, nr 354 komt uit de bus en laat ik nu net nr.......355 hebben, iets sneller aan de inschrijvingen en ik had prijs gehad, jammer maar helaas.Uitslagen zijn er ook niet, die komen later op de website van de organisatie.Met een matig gevoel verlaat ik het terrein en begeef me richting auto mijmerend dat ik misschien toch niet de juiste keuze heb gemaakt vandaag, de zon is immers hevig beginnen schijnen, dus een fietstochtje had er wel ingezeten.Anderzijds heb ik nu wel mijn gras kunnen maaien en dat was hoognodig vermits ze morgen regen geven . Enfin, de tweede dag van het Pinksterweekend zit er op, vanavond moet ik nog es gaan werken.En dan zien we morgen wel wat we nog kunnen, er staan zelfs 4 wedstrijden op het schema op Pinkstermaandag.Maar zoals ik al zei, dat zien we morgen wel Groetjes... nog enkele foto's van de Lentejogging
Doortocht op de grasvelden hier een groepje met Nathalie van Oosterwijck afzien in de laatste spurt naar de finish dit is nog een foto van de start, is duidelijk te zien aan mijn gezicht ;-) allerlaatste meters....grrrrrrrr ;-) en aankomst......me happy ;-)
Afgelopen zondag was mijn laatste dag ziekenverlof.Dus mocht ik wel een wedstrijdje gaan lopen dacht ik zo. De zaterdag ervoor had ik samen met mijn collega nog een fietstochtje gedaan in Neeroeteren, goed voor 80 km Zondagmorgen toen ik uit mijn bed kwam, ja dat is wat vreemd voor mij, meestal kruip ik er dan pas in, zag ik het zonnetje schijnen en besloot opnieuw op mijn fiets te kruipen.In Ezemael-Landen was er een toertocht die ik wel wou rijden.Maar na lang talmen kwam ik ineens tot de vaststelling dat ik mijn reservebanden bij mijn collega had laten liggen.dus besloot ik een tochtje te maken tot bij hem thuis en zo mijn banden op te pikken.Gelukkig ben ik niet platgevallen die dag.Thuisgekomen tegen het middaguur had ik toch weer 77 km op de teller.Nu had ik nog even om me klaar te maken om af te zakken naar Genk waar de eerste editie van Genk Loopt doorging.Aangekomen in Genk parkeerde ik mijn auto vlakbij het appartementsgebouw waar loopvriendinnetje Luisa woonde.Ik zou haar echter pas zien bij het evenement aan de inschrijvingen.Daar aangekomen was loopmaatje Robin de eerste die ik spotte.Gauw gaan inschrijven, daar was ook Luisa, nog een fotootje voor het nageslacht ;-) ;-), en dan het gebruikelijk ritueel, het toiletbezoek.Dan ging het terug richting Robin waar ik mijn spullen kwijt kon aan zijn lief.opwarmen vond ik niet meer nodig, de fietstocht had de spieren al in beweging gezet ;-) Hééél veel lopers aan de start, 504 om precies te zijn.Ik had ondertussen vrij vooraan postgevat in de nabijheid van Luisa met als doel haar te hazen.Daar stonden ook Robin en David (Drion), beiden in supervorm. Na wat opwarmingsoefeningen gegeven door een instructeur van Health City was het tijd voor de start.De bende vloog meteen door het stadscentrum, ik kon natuurlijk de snelheid niet maken en werd opgezogen door de massa.De eerste km legde ik toch af in 3.55.Dan ging het plots héél steil bergop en hier kreeg ik het al moeilijk, 4.10, de daaropvolgende km in 4.07 en zo naar 4.00 voor km 4.Ondertussen was Lode Raskin komen aansluiten, die aan't uitlopen was na zijn tweede plaats in de 5 km badjassenloop ;-).Hij ging ook op zoek naar Luisa en samen zouden we de klus wel klaren.Het tempo ging dan ook de hoogte in en bij km 5 in 3.55 kwamen we bij Luisa.Dan stokte het tempo want zij had blijkbaar ook haar beste kruit verschoten.4.11 voor km 6 en dan kreeg ik het plots zo moeilijk dat ik in km 7 (4.22) Luisa en Lode moest laten gaan. Ik probeerde nog aan te klampen, maar het lukte niet meer.Toch liep ik 4.10 en 4.12 voor km 8 en 9.Ook in de laatste km kon ik dat tempo aanhouden.Gelukkig was het maar 800 meter meer voor de finish, want ik zat stikdood , en daar zal die fietstocht wel voor iets tussen gezeten hebben.Een 10 tal seconden eerder werd Luisa dus eerste vrouw voor eigen volk, topprestatie.Alleen jammer dat ik haar niet over de finish heb kunnen loodsen ..Ikzelf kwam als 31ste atleet over de finish in een tijd van 40.19, voor 9,77 km om precies te zijn,al iets beter dan afgelopen woensdag in Tongeren ;-) Al bij al ben ik toch tevreden over het resultaat, alle omstandigheden in acht genomen.Niet te vergeten dat ik ook een ganse week ziek ben geweest en aan de antibiotica heb gezeten. Mijn tevredenheid heb ik gevierd met een ijsje van de Potter gelegen op het stadshuisplein van Genk, het was lekkerNa nog wat fotootjes en gekeuvel onder de vrienden van Luisa was het weer tijd om huiswaarts te keren. Tevreden over mijn zondag kijk ik weer hoopvol uit naar het volgende evenement, maar eerst moet er terug gewerkt worden, en daar kijk ik dan weer niet echt naar uit.Maar we proberen er het beste van te maken, we zien wel wat komt. Hierbij nog enkele actiefoto's van het afgelopen weekend.....
hier met loopvriendinnetje Luisa voor de wedstrijd ;-) gespot door Benny Cox, echtgenote van Marleen Reyskens, ook een loopmaatje hier moet ik Luisa al lossen en terwijl zij wordt opgevangen door haar trainer ben ik mijn laatste meters nog aan het afzien ;-) ondanks de uitputting wil ik toch nog op de foto ;-) er kan zelfs nog een grapje af ;-) en ook bij deze leuke dames wil ik wel op de foto, fier als een pauw, of is het als een gieter ;-)
Op 1 mei staat traditioneel de Tungri Run op het programma Ik loop die al verschillende jaren mee, al heb ik daar een haat-liefde verhouding mee. Ook dit jaar wordt deze weer problematisch, ik kamp met een bronchitis sinds vorige week vrijdag en na mijn opgave zaterdag in Veltem is het er nog niet beter op geworden Soit, na een hele dag rusten, wegens verlof op 1 mei, begin ik rond 15u mijn spullen te pakken om een half uur later te vertrekken richting Tongeren. Ik voel me niet super, krijg amper adem, dus de verwachtingen liggen vandaag zeker niet al te hoog, zal al blij zijn dat ik de wedstrijd uitloop. Aangekomen in Tongeren zie ik niet direct één van mijn loopvrienden tussen de grote massa. Ik haal dan maar mijn inschrijvingsbewijs af, ga nog eens gauw naar't toilet, dan naar de auto waar ik me omkleed.Nog gauw een plasje, alweer,pff en dan naar de atletiekpiste.Nu kom ik wel enkele loopmakkers tegen en vertel hun mijn ambitie's.Zij lachen even, want ze kennen mijn praatjes,Ja, mannen , deze keer ben ik wel serieus hoor!!!!!! Na een 5 tal min oponthoud wordt het startschot dan eindelijk gelost.Klaar voor twee ronde op de piste, om dan de straat op te trekken richting binnenstad.Groot is dan ook mijn verbazing dat ze bij het eerste rondje al meteen de piste verlaten.Later zal blijken waarom. De eerste km is altijd wat tempo zoeken, deze keer met de ademhalingsproblemen loopt het niet zo snel, 4.07m/km/4.11/4.06/4.02/ en dan plots naar km 5 toe 4.21.Richting km 6 wordt het steeds moeilijker.In de tweede bergop besluit ik zelfs even te stoppen voor een plaspauze, alweer,pfff richting binnenstad krijg ik terug wat hoop, naar km 7 loop ik 4.22, naar km 8 zelfs terug 4.04.Km 9 krijg ik het terug moeilijk, 4.22.Dan gaat het richting aankomst de laatste km, maar deze blijkt maar 500 meter te zijn.Dat tweede rondje in het begin van de wedstrijd had de 10 km compleet moeten maken, maar wegens het gebruik van chipregistratie was dat organisatorisch blijkbaar niet mogelijk.Uiteindelijk kwam ik dan over de meet in 41.05, niet meteen een toptijd, maar dat wisten we op voorhand.na wat uitwandelen en wat opfrissen ben ik nog nagebleven voor de grote tombola , maar kon zoals gewoonlijk weer niets winnen. Dan maar terug huiswaarts, verder rusten en hopen dat die ellendige bronchitis snel uit mijn lijf is.Aanstaande zondag staat er immers alweer de volgende wedstrijd op het schema.Dan doe ik mee aan Genk loopt, een nieuw initiatief in samenwerking met TVL en een loop voor het goede doel.Ik hoop daar mijn goede vriendin Luisa ten dienste te staan als haas, maar dan moet ik natuurlijk eerst genezen zijn hé.Dus zitten we aan de antibiotica, niet meteen de beste oplossing, maar als het moet, moet het hé Hieronder nog wat sfeerbeelden......
Gisteren zou ik mijn tweede halve marathon lopen van het jaar, ik zeg zou, want in Genk heb ik moeten opgeven door een peesontsteking.En nu ook weer grote twijfels omdat ik al twee dagen ziek was voor de wedstrijd.Toch besloten om samen met loopmaat Mario af te zakken naar Veltem, daar zouden we na een tijdje nog een andere Speelhofrunner ontmoeten, Robin Leduc ;-) Nadat alle formaliteiten waren vervuld was het bijna tijd voor de start, nog even plaats gemaakt in mijn lichaam dmv een sanitaire stop, kwestie van het overtollige gewicht te laten zakken Met een groot aantal voor 3 verschillende afstanden, zijnde 5, 12 en 21 km stond het startvak dat vijftig meter verderop stond door wegenwerken, goed vol.Robin vertrok als een speer uit een boog bij het startsignaal, ik deed het zoals gewoonlijk, behouden starten en zien waar we uitkwamen.De doelstelling was 4.15/km en dan zouden we net onder 1u 30 uitkomen.En de eerste km lukte dat vrij goed, 4.06.De daaropvolgende km kregen we een stuk kasseien voorgeschoteld en hier werd ook gesplitst voor de drie afstanden.Wij moesten naar links en hadden dan meteen wind op kop.Daar ik deels alleen liep begonnen ook de tijden te zakken, 4.13-4.15-4.13 voor de volgende 3 km.Ondertussen waren we aan het keerpunt gekomen en zat de wind mee, maar jammer genoeg gingen mijn tijden de hoogte in, 4.22-4.24 voor km 5 en 6.Ik voelde dat het niet meer vlotte, ik kreeg nog amper adem, dus besloot ik om te stoppen na één ronde en amper 7 km.Heel even had ik nog gehoopt om terug te starten, maat na mijn plasstop had ik er echt geen zin meer in. Ik had ook een drukkend gevoel in mijn borstkas en dat bemoeilijkte het ademen nog meer, en adem heb je nu éénmaal nodig om goed te presteren.De rest van de wedstrijd heb ik na het inleveren van mijn borstnummer in ruil voor een zakje met enkele melkprodukten van de plaatstelijke melkfabriek, langs de zijlijn uitgekeken.Tussenin ben ik dat nog wat gaan genieten van een donkere Tongerlo me aangeboden door collega loper en bakker en tevens helper op de jogging, Dave Derouck, bedankt!!!!!!!! Ik zag een prachtprestatie, wat zeg ik, een fenomenale prestatie van onze Robin, die mijn pr verpulverde en in een tijd van 1u23 en nog wat over de meet kwam.En dat voor iemand die amper een jaar loopt en mij vorig jaar niet eens kon volgen, top!!!! Enfin ,het heeft dan weer niet mogen zijn voor mij, maar toch hoop ik nog wat km's af te malen de resterende twee laatste dagen van de maand april.Zo kom ik misschien nog aan mijn beoogde 250 km.Vandaag had ik ook nog graag de Zolderrun gelopen, maar het zal eerder wandeltocht naar de bedstee worden, want ik ben juist terug van mijn nachtdienst bij de bakker.Hopelijk voel ik me morgen al wat beter, want woensdag staat ook de Tungri-run op het programma en daar wil ik toch wel een beetje beter voor de dag komen.De zondag daarop alweer een wedstrijd, een nieuwe zelfs, Genk Loopt, benieuwd wat we daar mogen verwachten. Hoopvol kijk ik er al naar uit, maar eerst genezen dus, anders zal het geen zin hebben om te starten. Groetjes en hopelijk tot woensdag voor een verslag van de Tungri-Run ;-)
Gisteren stond de 3de wedstrijd van de Haspengouw Challenge op het programma.Het betrof de wedstrijd in Linter. Ik weet niet wat ik moest verwachten van deze wedstrijd want de afgelopen dagen raakte ik amper aan slapen.Ik weet niet waaraan dit te wijten was, maar telkens als ik de roes voelde komen was ik opeens klaar wakker.dit heb ik nog nooit meegemaakt.Ik heb het wel moeilijk de dag van de wedstrijd om de rust in mijn lichaam et krijgen, maar nu zat dit al twee dagen op mij. Zaterdagmorgen toen ik dan thuiskwam van mijn werk trok ik mijn bed in en het scenario speelde zich opnieuw af.Tegen de middag na amper 3 uur woelen besloot ik om op te staan en me stilaan klaar te maken.Een uurtje later stond ik bij Mario aan de deur en we zouden van daaruit gezamenlijk vertrekken. Een uur voor de wedstrijd begon waren we ter plekke, even de overige Speelhofrunners opgezocht en dan naar de inschrijvingen waar zowaar een chaos heerste.Begrijp nog steeds niet dat een organisatie als HC zich niet beter kunnen organiseren.Dit was overigens het enige minpuntje dat ik had aan te merken.Voor de rest was de organisatie die op peten werd gezet door de plaatselijke jongerenvereniging KLJ, volledig in orde. De wedstrijd dan.......met 152 lopers voor de 12 km en een aantal (hoeveel precies weet ik niet) op de 6 km werd er gezamenlijk gestart.Mijn start is zoals gewoonlijk niet te fameus, maar toch ben ik steeds verwonderd dat ik de eerste 2 km onder de 4 min loop.Daarna krijg ik dan meestal wel weer een dipje , zo ook weer op km 3, die liep ik in 4.02.Maar naarmate de wedstrijd vorderde had ik het gevoel dat het beter ging, al kreeg ik het gaatje op mijn te hazen vriendin Luisa maar niet dicht.Op km 4 kwam ik bij haar en zij zette zich in mijn spoor, we bleven vrij snel lopen, amai, steeds onder de 4 min. Bij het ingaan van de tweede ronde was het wat vals plat omhoog en daar kreeg ik het weer wat moeilijk, doortocht in 4 min.Luisa bleef aanklampen en we waren goed omringd, zodat ik op het stukje met wind tegen de kop nam en aan de groep sleurde.Maar enkelen waaronder ook Luisa moesten lossen, zodat ik dan maar mijn eigen kans ging.Met Valère Sauwens in het zicht kreeg ik zowaar vleugels.Dit was op km 10 en hij maande me aan om door te gaan, doortocht in 3.51.Nog twee km afzien en dan was het einde eindelijk in zicht.Het was niet om aan te horen het lawaai dat ik maakte sinds het begin van de wedstrijd, enkelen waren zelfs in paniek en dachten dat ik ging sterven, maar lekker niet hoor . De laatste km's de registers nog eens opengetrokken en doortocht in 3.49, snelste km vandaag.Nog 200 meter sterven en t'was weer gedaan.Ik kwam over de meet in 48.08, een nieuw jaarrecord voor mij, en meteen goed voor 15,3 km per uur.Dat had ik vandaag totaal niet verwacht!!!!!!!!! Lag het aan het weinige slapen of heeft de Diclofenac ook een beetje zijn werk gedaan, who knows??? Feit is dat het niet op de verboden lijst staat en dat ik dus niks verkeerd doe met zo een pilletje te nemen, alleen de pijngrens verlaag ik hiermee en dat is toch wat een mens wil geen pijn meer hebben. ik beeindigde mijn wedstrijd op een 31 ste plaats en werd hiermee tweede Speelhofrunner na de ongenaakbare Robin Duckske ;-).Die loopt momenteel op vleugels, komt waarschijnlijk door de Redbull ;-)De andere jongens deden het ook niet slecht ;-) Zo kunnen we stilaan weer uitzien naar volgende week, want dan staat er een halve marathon op het programma in Veltem- Beisem, hopelijk kan ik daar mijn afgang van de LPM goed maken.Maar gelijk het gevoel momenteel is, mag dat geen probleem wezen ;-) Groetjes en tot volgende week ;-) Hierbij nog enkele beelden van mijn prestatie
Vandaag was het mijn derde wedstrijd in den Hesbignon die doorging in Oleye, een deelgemeente van Waremme, dus al niet te ver uit de buurt ;-) Afgelopen donderdag ben ik met Thierry Vanherck een verkenningsloopje gaan doen.Ik ken het parcours daar wel, want ik loop er toch al enkele jaren, maar het is altijd leuk om het geheugen eens op te frissen.Het lag er op de stukken onverhard redelijk zwaar bij door de regen van afgelopen dag(en).Ook de beruchte ezelshelling met tegenwind was niet van de poes, bij gebrek aan ezels ;-) Gisteren belde mijn andere collega Boonen, nee niet den die ;-), om te gaan fietsen.Omstreeks half twaalf vertrokken we voor een willekeurig tochtje, we zouden wel zien waar we uitkwamen.In eerste instantie vertrokken we met wind mee, maar ik besloot na 2 km om rechtsomkeer te maken en tegen de wind in te vlammen, nou ja , vlammen,pfff.We bleven maar rondbollen en na een stop bij collega zijn thuis kwamen uiteindelijk aan het kanaal, daar zat de wind gelukkig mee.Huiswaarts keerden we dan met de wind op kop, en dat was afzien, we kwamen bij momenten niet meer boven de 20 km/u.Op km 80 ongeveer nog een kleine stop en zo huiswaarts.Na 100 km aan 24,7km/u was onze kaars uit.Paar uurtjes slaap en dan weer werken,pfff.Wanneer ga ik de lotto toch es winnen ?? Vanmorgen dan thuisgekomen, nog een uurtje op de zetel en tegen 10 na 9 richting Kerkom om daar samen met de andere Speelhofrunners richting Oleye te trekken.Ik ging met mijn eigen wagen , kwestie om achteraf nog iets te kunnen blijven drinken, daar de andere jongens altijd naar huis gaan wegens andere verplichting.Zij hebben nog allemaal jonge kinderen en die moeten ook verwend worden ;-) Bij aankomst sloot Daniël en Raf aan in ons groepje en gingen we opwarmen gedurende een kleine 2 km. Dan werd het uiteindelijk tijd voor de start.We vertrokken met 353 atleten op het plaatselijke voetbalveld voor één grote ronde.Ik besloot om niet te snel te vertrekken, maar zonder het te weten zat ik toch weer op mijn normale ritme.Na én km zat ik onder de 4 min toen ik op mijn horloge keek.Maar toen ik nog eens keek na 1300 meter ongeveer bleek mijn horloge niet te werken.Dan toch maar snel opgeduwd, maar dan werd het natuurlijk moeilijk om de juiste tijden te volgen.Soit , geen erg, ik,zou wel zien bij aankomst.Na amper een kleine 2 km kregen we weer onverharde toestanden voorgeschoteld, en desondanks het niet echt mijn specialiteit is, kwam ik er toch zonder kleerscheuren door.Op km 5 ongeveer de eerste echte helling van de dag, ervoor was het ook geen meter plat geweest, maar hier begon het echte werk.500 meter verder kregen we een vlak stuk gedurende ook weer 500 meter om dan tot de enige zware helling van de dag te komen, de ezelshelling.Dit jaar stonden er geen ezels, er liepen wel ezels waaronder den deze ;-). Na 800 meter hard labeur, dat klimmen gaat me steeds beter af, kwamen we boven, ouf!!!!!! Dan werd er nog wat variatie in het parcours gebracht, golvend, glooiend en een stuk onverhard op een grasweide, het moest er allemaal aan geloven.Ik zat bijna dood maar toch kon ik mijn tempo strak houden.Op km 8,5 was het zwaarste gedeelte voorbij en kon er gevlamd worden richting aankomst.Hier haalde ik de eerste vrouw terug bij, die had mij even voordien ingehaald.Ik kon ze voorblijven en kwam na 10,8 km in 44.27 over de finish, een tijd waarmee ik kon leven.Ik werd 35ste algemeen en 16 de in mijn categorie. Ben dan ook weer tevreden over mijn prestatie zeker na alweer een zwaar weekend, maar ja daar kies ik zelf voor hé ;-) Spit, achteraf nog wat bijgepraat met Raf, Daniël, en nog een paar leden van ACA, de club van Raf.Ik had ook nog eens prijs met de tombola, een drinkbusgordel mag ik voortaan de mijne noemen ;-) Omstreeks 14 u kwam ik thuis aan en toen wachtte mij nog een mooi werkje, namelijk het gras maaien en verticuteren.Het is eens wat anders dan genieten van een terrasje bij deze eerste mooie lentedag, maar het werk moet nu éénmaal gedaan worden hé Op naar de volgende wedstrijd en dat wordt Linter aanstaande zaterdag.Het gaat voorlopig niet slecht, ik haal nog niet mijn oude niveau, maar dat hoeft voor mij niet meer persé.Het enige wat ik echt zou willen is eens lopen zonder pijn, maar dat blijft voorlopig een utopie.hopelijk komt dat er ooit eens van, voorlopig blijf ik dan maar genieten van mijn machochistisch trekje ;-) Bye folks ;-)
ps, de foto aanklikken voor mooier beeld, hahaha ;-)
Het gaat precies terug de goede kant ui met mij, maar natuurlijk zijn we er nog niet.De ruglast is er nog en ook de aanhechting van de bilspieren doet nog steeds zeer.Maar mijn diclofenackuur slaat wel aan, en vooral in het weekend is dat nodig.Zo ook weer dit weekend, dat door afwezigheid van mijn werkcollega danig in de war werd gestuurd.Ik moest op zaterdag mijn afspraak bij de kiné annuleren en ook de wedstrijd in Warnant zat er niet in. Maar geen erg allemaal, ik zou me sparen voor zondag in mijn thuishaven Borgloon.de Loonse jogging ging daar van start om 16 uur, dus had ik nog ruim tijd om uit te rusten, ondanks dat ik wat later thuis was van het werk.Toch heb ik altijd moeilijk om de rust te vinden, de zenuwen gieren nog altijd door de maag,en dat na zoveel jaren loopervaring. Iets voor 15 uur kwam ik aan in Loon op zoek naar een parkeerplaatsje en dat vond ik zonder problemen aan de sporthal. Dan werd het weer een blij weerzien met de andere atleten en ja daar kruipt toch ook wat tijd in.Om 15u15 ging dan de 5 km van start en daar deed mijn 73 jarige vader aan mee.ik besloot om één rondje mee te gaan als opwarming, maar het smaakte naar meer en ik deed er nog ééntje bovenop.Zo had ik nog 10 min over om aan de start te staan, ik moest me nog omkleden en een sanitaire stop had ook nog moeten gebeuren, maar deze sloeg ik over wegens tijdgebrek met 181 atleten werd de wedstrijd op gang geschoten.ik probeerde al van in het begin een strak tempo te maken.De eerste 3 km kon ik onder de 4 min blijven.Daarna moest ik wat gas terugnemen, vooral op het onverharde stuk had ik het steeds moeilijk.Bij km 8, na het ingaan van de laatste ronde kwam ik bij Luisa terecht en ze vroeg me om haar een beetje te helpen, dus wat gas geminderd.Ik liep de vorige 5 km allemaal rond de 4.07, en nu ging het naar 4.17 en 4.12.Km 10 drref ik het tempo nog even op en kwam ik terug tot 4.08.ik had nog wat krachten over voor een eindsprint en de laatste 130 meter liep ik aan 3.47m/km.Tevreden met een tijd van 41.25 kwam ik over de meet.De wedstrijd zat er weer op, maar toch besloot ik nog een rondje uit te lopen met de bende van Luisa.Totaal had ik vandaag 18 km in de benen, super!!Ik voelde me zo goed dat ik wel kon blijven lopen.Na een verkwikkende douche was het tijd voor de prijsuitreiking, we kregen een handdoek, washandje en een zakje appelen als aandenken.Voor 6.50 euro kan ik daar mee leven ;-).Alleen jammer dat er aan de aankomst niks voorzien was dan alleen wat water even verderop.dat is in den Hesbignon wel anders.Maar soit, we hebben ons geamuseerd, ik, ben niet volledig dood gegaan en we hebben achteraf ons sociale leven weer een boost gegeven.Daar horen natuurlijk ook een paar lekkere Leffe's bij om het geheel compleet te maken.Nu gaan we nog proberen om wat na te genieten van dit mooie weekend en dan kunnen we weer uitzien naar de volgende wedstrijd en dan zou de jogging in Oleye moeten worden.Maar zover zijn we natuurlijk nog niet, we bekijken het van dag tot dag hé Groetjes en om af te sluiten nog enkele foto's van het gebeuren ;-)
Na het zware werkweekend had ik toch weer zin in een loopje.Ik had vandaag de keuze om mee te gaan met loopmaat Robin naar Erps- Kwerps, maar dat bleek achteraf gezien geen succes te zijn geweest, of naar Olmen met collega-loper Raf Sossies.Heb het dan maar bij deze laatste gehouden omdat ik ook iets meer dan 12 km wou lopen. Na een paar uurtjes platte rust stond ik om 13 uur aan de deur van Raf, ook hij stond al vertrekkensklaar.Hierdoor kwamen we al vlug op de plaats van bestemming.Bij aankomst onmiddellijk gaan inschrijven en dan een toerke gaan opwarmen, en dat zou nodig blijken want het was amper 4 graden.Er stond ook een stevige wind die in het aangezicht sneed.Gelukkig deed het zonnetje wel haar werk, het was aangenaam vertoeven.We vertrokken aan de startboog voor onze opwarming en na 3800 meter volgens de Garmin van Raf stonden we terug aan diezelfde startboog.Dan nog even in de tent gaan warm houden, nog een sanitaire stop gedaan en dan was het tijd voor de start.Met 511 lopers stonden we aan de start voor respectievelijk één , twee, drie, vier of 5 ronden van 3800 meter.Wij kozen voor de 5 rondjes wat uit zou moeten komen op 19 km.Ik had me zelf voorgenomen om niet voluit te gaan en me dus niet kapot te lopen.Stiekem hoopte ik op een tijd van 4.20/km, maar ik kon leven met een tijd onder de 4.30.Ik vertrok dan ook niet te snel en probeerde mijn snelheid op hetzelfde tempo vast te houden.Dat lukte vrij aardig, af en toe kon ik me verstoppen achter een andere loper, maar toch had ik niet zoveel hazen ondanks het groot deelnemersveld.Weinigen (slechts 61) kozen voor de langste afstand.Met wind op kop had ik blijkbaar minder problemen, want telkens na zo een stuk had ik het even moeilijk om het tempo aan te houden wat ik wou lopen.Maar dit kwam waarschijnlijk door het gebeuk tegen de wind wat toch wel wat krachten kostte.Op km 12-15 en 19 kon ik zelfs even onder de 4.20 lopen.De vooropgestelde afstand (20 km) bleek niet te kloppen, de organisatie sprak achteraf nog van 19,47 km maar ik kwam uit op 19 km en eindigde net onder één uur 24. Ik was daar uiteraard tevreden mee.Een paar minuten later kwam ook Raf binnengedwarreld.Er werd niet meer uitgelopen omdat we het beiden koud hadden.We besloten om direct te gaan douchen, ook daar was het niet echt warm te noemen, zelfs het water was amper warm, maar het was doenbaar.Nadien trokken we naar de tent die gezellig volstak en waar we in ruil voor onze borstnummer een pak met 8 suikerwafels kregen.Bij de grote tombola met als hoofdprijs een mooie LED-tv hadden we jammer genoeg geen prijs, de Westmalle smaakte er daarom niet minder om. Tevreden keerden we dan maar huiswaarts en maakten onderweg al de planning op voor het volgende weekend Voor mij is de Loonse jogging topprioriteit wegens thuismatch, maar het kan ook nog zijn dat ik op zaterdag Warnant nog meepik We zien het wel weer, momenteel voel ik me nog goed, maar dat kan snel veranderen, het is nu een kwestie van niet te overdrijven ;-), tot de volgende!!!!!
eerst nog even een maandoverzicht meegeven alvorens over te gaan tot de orde van de dag ondanks alle last die ik deze maand heb ervaren kon ik toch nog 185 km lopen, 252 km fietsen , en 11,5 km zwemmen Ondertussen heb ik ook een andere kiné onder de arm genomen, een ultraloper die zijn vak kent volgens de gerenommeerde lopers er is nog véél werk aan de winkel, en ik heb nog véél pijn, toch ervaar ik al wat beterschap, getuige daarvan de wedstrijd van vandaag , waarvan het verslag nu volgt....
Paaszaterdag is het traditioneel de Jogging des Cloches in Waremme, een wedstrijd , de tweede trouwens van de Challenge Hesbignon Om iets voor 4 uur word ik opgehaald door de Speelhofrunners, Mario, Sven N, en Duckske, ze hebben er duidelijk zin in ;-) Ik heb wederom een onrustig hazenslaapje achter de rug, en enorm last van mijn rug.Maar de Diclofenac in samenspraak met de nodige adrenaline zal zijn werk wel doen Ginder aangekomen wacht er nog een andere Speelhofrunner op ons, Daniël, die is meegekomen met onze trouwe vriend Sossies Allen samen beginnen we aan de opwarming na onze inschrijving.We nemen het stuk waar we als laatst passeren, nl, het stuk door het kasteelpark.Dit is een pittig stukje onverhard van ongeveer 600 meter.Einde van de opwarming en we hebben 1800 m op de teller Dan is het uiuteindelijk tijd voor de start.Ik zit nochtans met een dik ei in mijn broek, maar ga toch proberen om te wachten tot na de loop om te gaan kakken ;-) Enfin , iets over 5 weerklinkt het startschot, ik sta redelijk vooraan in tegenstelling tot de vorige wedstrijd.De bedoeling is dan ook om proberen voluit te gaan en in de buurt van Daniël te blijven Maar Daniël heeft zijn start blijkbaar niet gemist en is er al een haas, net als de ongenaakbare Robin Duck, zo snel vandoor, dat ik niet kan volgen.Ik krijg wel even het gezelschap van oude makker Raf Sossies, mijn eerste km loop ik net onder de 4' Daarna wat licht verval, maar ik kan toch constante tijden aanhouden tot aan km 5, daar begint een nijdige klim.Ondertussen heb ik Raf achter gelaten en is ook Daniël mij niet gevolgd, ik had hem al op km 3 terug bijgehaald.Die zesde km liep ik in 4.24, serieus verval dus.Ik liep ook constant in een groepje met de eerste vrouw en stiekem hoopte ik toch haar voor te blijven.Het werd zowaar een kat-muis spelletje met haar drie hazen.Maar de ene na de andere haas moeste me ondanks alle tegenstrubbelingen toch lossen, zo dus ook Fabienne.Ik bleef op mijn elan doorgaan en kon steeds de 4.10'/km aanhouden , uitgezonderd km 9, daar had ik het even lastig, blijkbaar vals plat daar.Soit, na 11,5 km naderen we het kasteelpark waar ik trouwens even voordien Michel in het vizier kreeg.Hij is trouwens ook een concurrent van mij, maar voorlopig nog te sterk.Want bij het inlopen van het kasteelpark kreeg ik het toch weer moeilijk op de onverharde ondergrond.Mijn laatste km liep ik dan ook in 4.18 en ook de laatste 770 meter was dat het gemiddelde.Ik liep na een kort sprintje toch over de matten in net geen 53 min.Daar was ik héél tevreden mee, want ik kwam uit op 4.09/km, stiekem gehoopt op 4.10, dus gelukt. Ook Robin was al binnen in een zéér sterke tijd van 50.20, iets meer dan 15 km/u, chapeau!!!! Nu was het wachten op de volgende binnenlopers, achtereenvolgens kwamen Daniël, Raf, Mario en Sven over de meet.Uiteindelijk was ik blij dat iedereen er was,want Robin en ik hadden al wat koud gekregen, het was amper 2 graden en dat op 30 maart Na de wedstrijd besloten we dan ook onmiddellijk vertrekken, want ik moest diezelfde avond nog werken ;-) In de uitslag sta ik op plaats 41 van 295 deelnemers, en 19 de in mijn leeftijdscategorie, en zo sluit ik de maand maart ondanks al het gesukkel toch weer af met een tevreden gevoel Op naar april en hopelijk nog betere tijden greetzzzzzzz ;-)
Eind van februari en begin van maart met wedstrijd Fernelmont
Het laatste van februari is in zicht, en ik kon op maandag 18 februari nog es buiten voor mijn tweede fietsritje van de maand.ondanks de moeite die ik moest doen kwam ik na 80 km toch aan een gemiddelde van 27km/u Dinsdags moest ik een CT scan laten maken en 's avonds trok ik ,terug naar de fitness, kon me daar toch 90 min bezig houden op de cardiotoestellen.Ondertussen had ik mijn licht opgestoken bij Rob Strigencz, een héél bekend kinesist en ultraloper, ééntje die leeft voor zijn vak.Mijn eerste behandeling werd er meteen ééntje die ik niet gauw zou vergeten.ik had een peesbladontsteking opgelopen, vandaar dat manken na x aantal km.De dag erna op donderdag terug nar de fitness en opnieuw 90 min cardio. Het werd pas zondag eer ik terug kon/wou sporten, ik liep thuis een 10 km in 55 min, en de pijngrens die ik mocht benaderen toch lichtjes overschreden. Maandags naar de fitness, 1 uur op de spinningfiets, 30 min gewichten en namiddag nog anderhalf uur zwemmen , goed voor 3 km schoolslag Dinsdag op de loopband 11 km in 62 min en 30 min crosstraining, 's avonds terug naar de beul voor een intensieve massage Woensdag 10 km in 52 min, véél te snel en 20 min spinning, 's avonds opnieuw op weg naar herstel Donderdag had ik er geen goed oog in, maar toch alweer de loopband op, was ik weer aan't overdrijven? 10 km in 50 min, 30 min crosstraining diezelfde avond opnieuw kiné, en het werd alweer een intensieve behandeling.De shockwave heeft me blijkbaar geen goed gedaan, want ik voel me gedurende twee dagen hééél rot, enorm véél pijn en uitstraling naar het rechterbeen. zaterdag werd ook de NMR van de rug gemaakt, voor deze resultaten is het wachten op 14 maart, dan heb ik een nieuwe afspraak bij Sam Swerts? enfin de zondag komt eraan en de eerste wedstrijd van de Challenge Hesbignon staat op het programma
Met een paar ontstekingsremmers in de nacht en een Nurofen Fastcap 's morgens voor de wedstrijd begeef ik me naar Kerkom waar we hadden afgesproken om als voltallige groep Speelhofrunners aanwezig te zijn in Fernelmont.en zo geschiedde ook.Ikzelf besluit om me in het zog, of beter als haas voor Mario in te zetten.Eenmaal we zijn vertrokken gaat het vrij vlot, tijd voor een babbeltje onderweg, een grapje en nog wat geleuter.Dat brengt ons na één km in 4.45.In km 2 zelfs tijd voor een pitstop, terug op weg zie ik iedereen maar springen van links naar rechts en omgekeerd, ja we gaan het onverharde stuk beginnen.gedurende ongeveer een km worden we getrakteerd op plassen, vettige ondergrond etc.. Daarna terug het asfalt op en ondertussen had ik het tempo al wat opgedreven, ik kan echt niet bij de mannen blijven, ze zijn nochtans goed bezig met hun drieën in de achterhoede.enfin het tempo gaat dus omhoog, het gaat bergaf en bergop, we worden een wei ingestuurd na 5 km, nog eens tukje onverhard, redelijk goed beloopbaar, dan een strook met vervelende stenen.oppassen geblazen daar, maar ook daar kom ik heelhuids uit.Dan richting brug waar eerst naar beneden wordt gelopen, en hier krijg ik het moeilijk.Het stuk naar boven kan ik weer bijbenen met een vrouw die ik even voordien had ingehaald , maar zij had mij op haar beurt terug ingehaald.Het gaat daar vrij goed en ik ga door op mijn elan, ondertussen km 8.Nog maar eens een tempoversnelling, nu zit ik al onder de 4.20/km.De laatste km het gaspedaal nog maar es ingedrukt en deze loop ik aan 3.59, véél te snel en dat word ik gewaar.300 meter later is de finish in zicht en ik beeindig de 11,3 km lange wedstrijd in net geen 51 min.ik ben daar uiteraard tevreden mee, maar weet dat ik me weer geforceerd heb.Soit, mentaal zit het snor, alleen moet ik nog leren behoudender lopen, ik, was misschien beter bij het groepje Mario, Sven en Sven gebleven, dan had ik Mario nog een dienst kunnen bewijzen om Sven T te kloppen. Na de wedstrijd heb ik toch weer pijn en we besluiten in tegenstelling tot mijn eerste voornemen om niet te blijven voor de prijsuitreiking. En zo zit de eerste wedstrijd van het seizoen er weer op en kunnen we terug beginnen opbouwen, hopelijk kan de kinesist me morgen terug wat oplappen.Verder ga ik de volgende dagen zo veel mogelijk proberen te fietsen, met temperaturen tot 18 graden zal dat wel geen probleem zijn Wat het lopen betreft zien we wel wat het me brengt.Normaal zou ik volgende zondag in St-Jozef-Olen gaan lopen, maar zover zijn we nog niet.De halve marathon aldaar heb ik al van mijn lijstje geschrapt, normaal kan ik 12 km wel aan Maar zo ver zijn we dus nog niet, eerst zien wat de nieuwe behandelingen me opleveren, groetjes en tot de volgende
Na mijn desastreuse afgang op de Halve marathon in Genk , blijf ik nite bij de pakken zitten hoor.
Maandag trok ik naar de fitness, een uurtje op de spinningfiets en 20 min crosstrainer als alternatieve training ook nog een beetje spiergroepen getraind op de machines Dinsdag opnieuw naar de sportschool, 75 min spinningbike en 20 min spiergroepen Woensdag trok ik er ondanks de koude toch eens met de racefiets erop uit.Snel vertrokken gedurende het eerste uur, wind mee etc.Het tweede uur ging al héél wat minder, toch kreeg ik 50 km bijeen in 1u54 en bevroren voeten. Nadien moest ik bij Sam Swerts terecht voor een onderzoek aangaande mijn blessureleed.Véél wijzer ben ik er voorlopig niet uit geworden.Ik weet al jaren dat het uit mijn rug komt.Maar nu gaan we eerst de resultaten afwachten van de scan, NMR, en foto van het bekken.Dan pas kan hij stappen ondernemen aangaande herstel Soit, we zien wel wat het wordt alweer Donderdag en vrijdag had ik zowaar twee baaldagen door de pijn, het ging me echt niet Ook zaterdag zat ik nog vol twijfel want toen ik van het werk kwam wou ik alleen maar naar huis.Maar onderweg bedacht ik me gelukkig en reed richting fitness.Daar eerst 45 min op de crossramp om dan af te sluiten met de loopband.Ik weet het ja,grrr, maar ik wou eens weten wat ik nog kon.Maar na amper 6 km begon alweer die vervelende pijn, toch strompelde ik nog twee km verder om uiteindelijk een kleine 45 min vol te maken..Verder dan maar wat spieren getraind en dan terug huiswaarts met een tevreden gevoel ondanks de pijn
Zondag had ik afgesproken met Raphael van den Broeck om samen naar Den Bosch te rijden voor een ontmoeting met een groepje harlopende facebookers onder de naam HRDLPNGRP.nl.Het was een gezellig loopje met een twintigtal mensen, héél rustig genietend van de prachtige omgeving.10 km werd er gelopen en dat in meer dan een uur.Dit was nieuw voor mij, en ondanks de last heb ik er toch weer van genoten.Ook het socializen achteraf deed me deugd, en met een paar Croy biertjes werd de namiddag afgesloten en keerden we terug huiswaarts.Het was een lange en vermoeiende dag geweest en dit is wel eens voor herhaling vatbaar. Hieronder nog enkele sfeerfoto's ;-)
de geschiedenis lijkt zich te herhalen en da's balen :-(
Vandaag stond de halve marathon in Genk op het programma.Ik had mij een tijdje geleden al ingeschreven en wou dus absoluut gaan om enkele mensen die ik heb leren kennen via Facebook eens van korterbij te kunnen keuren.En ze zagen er goed uit de twee dames, Julie Mestdagh en Vanessa Henneman.Alleen die Paul van Hiel viel een beetje uit de toon .Toch was ik blij ook hem eens te kunnen ontmoeten De wedstrijd van afgelopen zondag in Urmond had ik vrij goed verteerd.Maandag liep ik een toerke van 10 km in 54 min, maar kreeg terug last van mijn rechterbeen.Was dit al een veeg teken? Diezelfde dag hees ik me ook nog eens in het zwembad voor 3 km natte vreugde . Dinsdag trok ik dan naar de fitness, de spinningfiets was gedurende 65 min mijn onderdaan Woensdag voelde ik me mentaal wel goed en perste een tempoloop uit mijn benen van 13 km in één uur.Maar natuurlijk bleef het rechterbeen maar zeuren Donderdag opnieuw naar het zwembad, 2500 meter Vrijdag werd er gerust en zaterdag zou ik uiteindelijk een testje doen op de loopband in de fitness.Deze was echter niet vrij zodat ik een half uurtje opwarmde op de spinningfiets, om uiteindelijk toch op de loopband te belanden.Ik zou voor een driekwart uur gaan.Na 6 km kreeg ik alweer pijn, maar deed desondanks toch nog even door.Uiteindelijk na 8 km gestopt.Toen wist ik eigenlijk al dat LPM mij niet het gewenste resultaat zou brengen.
De wedstrijddag zelf dan Thuisgekomen van't werk, een uurtje op de zetel liggen piekeren, en me dan uiteindelijk toch klaargemaakt.Mario kwam me oppikken en samen vertrokken we met nog een andere loper richting Genk.Daar aangekomen was de marathon al een half uurtje aan de gang en ietsje later zag ik Julie passeren.Ze had er zin in ;-).Hier en daar een praatje gemaakt, tja da's nodig als je Bakkertje heet hé Inschrijving afgehaald, plasje gedaan en dan een kleine opwarming. Even later begaf ik me richting startplaats waar toch een kleine 250 man klaarstond om de Genkse Kattevennen onveilig te maken. Ik startte vrij achteraan, zodat het tempo in het begin niet echt hoog lag.Er was ook geen mogelijkheid om in te halen, vermits de doortocht vrij smal was.Toen ik uiteindelijk mijn tempo toch had gevonden had ik er zin in.Mentaal voelde ik me echt top.Tot km 6 kon ik een mooi tempo ontwikkelen, niet te snel maar toch steeds rond de 4.20.Maar dan begon de afgang....ik begon pijn te krijgen in het rechterbeen en de tijden gingen automatisch de hoogte in .Na de doortocht aan de finish wou ik nog van geen wijken weten, ik zou mijn 10 km toch lopen.Dan was ineens alles eruit en draaide ik me terug om, de kortste weg terug naar de plaats van aankomst.Toen Raf en Erwin me passeerden trok ik toch nog even met hen mee, maar volgen kon ik niet.Nog even verder gestrompeld en na een dertiental km besloot ik er de brui aan te geven, over en uit voor de bakker.Jammer, maar helaas.Ik bleef nog even in de buurt om alle andere bekende lopers een hart onder de riem te steken.Zo kon ik toch Paul en Julie opnieuw spotten die hun laatste ronden zouden aanvangen.Ik probeerde hen nog warm te maken voor een extra bevoorrading onder de vorm van een lekker eclairke.Het was prachtig om zien hoe ze hun dessertje deelden.Zij zetten hun tocht verder, ik bleef verweesd achter.Toch was ik niet echt ontgoocheld omdat ik wist wat er zat aan te komen.Maar natuurlijk deed het wel een beetje pijn om al die lopers te zien die hun calvarietocht op één of andere manier tot een goed einde poogden te brengen. Zo kom ik dus niet ongeschonden uit het mooie decor in Genk, driewerf.... helaas. Nu is het wachten tot woensdag voor de al lang geplande afspraak bij de orthopedist.Eigenlijk had ik een afspraak gemaakt voor het probleem onder mijn linkervoet, maar nu ziet het er naar uit dat ik eerst mijn probleem rechts ten gronde zal moeten laten aanpakken.Deze week zal ik dus niet meer gaan lopen, zondag zou ik wel willen meegaan met collega Raf naar Den Bosch voor een loopmeting onder Hollandse Facebookloopvrienden.Daar ze aan een matig tempo zullen lopen, zal ik dat nog wel aankunnen.Het is immers maar een tiental km.Verder hoop ik snel terug op de been te zijn.Frappant is wel dat ik exact twee jaar geleden ook uitviel met een looptotaal van 73 km. Maar ik blijf ook nu niet bij de pakken zitten.Zwemmen en fitness zullen nu aangewend worden, en bij beter weer spring ik steevast op mijn racefiets Nu nog hopen dat de dokter niet al te slecht nieuws heeft, slukes
Het was van 2011 geleden dat ik deze wedstrijd leerde kennen, en ik vond het toen een héél gezellig gedoe daar.En vandaag had ik dan de kans om mee te gaan met Lode Raskin, dus probeerde ik mijn beste beentje voor te zetten.Ondanks de pijn die ik de laatste dagen ervaar, koos ik toch voor de wedstrijd vandaag.Als test ging ik zelfs gisteren naar de fitness om een loopje te doen op de loopband aldaar.Bedoeling was een 8 tal km los te lopen, het werden er 12 in 1uur en 15 sec.Maar toch had ik terug last in mijn rechterbeen, ondanks de dry needling sessie eerder deze week bij Dr.Boonen.
Dus vanmorgen thuis gekomen na een nachtje werken, een hazeslaapje van een uurtje ongeveer en dan mijn pc opzetten om te kijken of Lode wel daadwerkelijk zou gaan.Even stressen, want ik kreeg geen internetverbinding,pffff.Gelukkig had ik gisteren het adres opgeschreven waar ik moest zijn, en had ik Lode zijn gsm nummer. Dringend een berichtje gestuurd en dan op weg.Ik moest in de Parkietstraat zijn, en alsof de duivel ermee gemoeid was, het was vandaag "vogeldag" Ik kwam vrij goed aan op plaats van bestemming , maar bleek dat ik aan de andere kant van de weg moest zijn en die was afgezet met paaltjes.Ik zat op een wijk met véél doodlopende straatjes, maar kon na uitleg van een plaatselijke bewoner toch bij Lode geraken.Daar nog even gewacht op Gilbert Simal, onze huisfotograaf, en zo konden we dan richting Nederland Aangekomen op plaats van bestemming, inschrijving voldaan, en dan rustig opwarmen.Ik voelde me redelijk goed.Na het opwarmrondje van 3,5 km kreeg ik toch wat last in mijn rechterenkel.Bon ,ik zou wel zien waar ik uitkwam.Met een 90 tal stonden we klaar aan de start, en na het startschot werd er al onmiddellijk gevlamd.Ik zat ergens midden in het pak en mijn eerste twee km's liep ik al onder de 4' km.Maar bij aanvang van km 3 kwamen we uit op een stuk onverhard van 600 meter en ik val in herhaling ja, het is niet echt mijn ding.Tevens was daar ook nog eens de wind pal in het gezicht en die stond vrij strak. Maar al bij al kon ik toch de schade beperken al kwam ik daar niet meer onder die 4min grens.De tweede ronde begon ik de pijn in mijn been te voelen, maar door de endorfines werd deze nog redelijk de kop ingedrukt.Ik kwam bij een loper en vroeg hem om te helpen om het voorliggend groepje te benaderen.Maar hij had juist krampen gehad en wou dus niet mee.ik gaf echter geen kramp en besloot dan maar alleen te aanval te wagen.Maar opnieuw bij het onverharde stuk verloor ik terrein op het groepje.Zelfs de blauwe loper kwam er terug aan en ging me voorbij.In de laatste ronde hoorde ik nog iemand naderen en ook deze moest ik laten gaan, al probeerde ik opnieuw op dat dekselse stuk de schade te beperken.Jammer genoeg waren beide vogels vliegen, al probeerde ik ze in de laatste 500 meter nog te remonteren.Het zat er helaas niet meer in en ik bolde over de streep in 42.19 voor 10.45 km.Was ik best tevreden mee, zelfs een verbetering van 20 sec tov 2011 Samen dan met Lode nog wat uitgelopen wat mijn dagtotaal toch ruim op 15 km brengt.Tijdens het lopen kreeg ik steeds meer pijn in mijn been en was dan ook blij dat we de auto terug zagen. Na een verkwikkende douche was het tijd voor de prijsuitreiking en we kwamen aan bij de alweer volgepropte en véél te kleine kantine.Maar dat maakte het er alleen maar gezelliger op.De speaker van dienst heeft hiervoor wel aardig zijn duit in het zakje gedaan.Na afroep van alle categorieën was het tijd voor de tombola.En daar was de rode draad nog steeds zoals vanouds een emmer patat met mayo, wat gewoon een emmer gevuld met aardappelen was en een tube mayonnaise, oftewel het beruchte boeddhabeeldje.Voor Lode werd het een emmer gevuld met allemaal gezond fruit.Even later mocht ik me de gelukkige bezitter noemen van 4 flessen wijn Zo konden we tevreden huiswaarts keren, maar vooraleer ik afscheid nam werd er in de Parkietstraat nog gezellig nagekaart met een stuk vlaai en een tas koffie.En toen was het echt tijd om naar huis te gaan, want enkele uren later werd ik verwacht in St-truiden voor de lachopnames van de nieuwe afleveringen van de Kotmadam En zo heb ik weer een drukke dag achter de rug, maar zo heb ik het graag Hopelijk valt de schade morgen mee en kunnen we ons rustig voorbereiden op de volgende uitdaging en dat wordt de halve marathon van LPM in Genk Tot volgende week, see you ;-)
En zo zit bij deze de eerste maand van het jaar er reeds op even tijd dus voor een overzichtje.....
Er werd ondanks wat blessureleed toch nog 193 km gelopen in 13 sessies
Mede door de vervelende last ben ik ook terug gaan zwemmen, 5 keer deed ik een poging en zo kwam ik op een totaal van 12,8 km waterpret. Maar ook telkens na het zwemmen werd ik geplaagd door kop-en snotvallingen
Eén keer kroop ik op de fiets en trok naar buiten, goed voor 67 km en een valpartij
De rest van mijn sportieve tijd bracht ik door in de fitness, waaronder niet alleen de loopband in gebruik werd genomen, maar ook de spinningfiets moest eraan geloven, goed voor 3u 35 in 4 sessies. Verder ook nog wat spiergroepen getraind en zo heb ik toch ongeveer 31 uur gesport, en dat komt overeeen met één uur sport per dag Ben er ondanks alle ongemakken dan ook tevreden mee, en hopelijk wordt februari nog beter Ik heb me alvast ingeschreven voor de halve marathon in Genk.de prestatie ga ik daar niet bezien, ik probeer er een doorgedreven training van te maken.Ik doe alleen mee om mijn loopmaat Mario een beetje te steunen bij zijn eerste halve marathon en ook om enkele facebookvrienden te ontmoeten.Er is er zelfs ééntje bij die ik iets heb beloofd, en grotendeels kom ik mijn beloftes toch na.Dus bij leven en welzijn zal de bakker in februari weer van de looppartij zijn ;-)
Tja, we zijn ondertussen bezig aan de derde week van het jaar en het supergevoel is nog ver achterwege. Maandag ben ik na een vroeg bezoekje aan de Thuis set voor figuratie in de namiddag nog es gaan zwemmen, goed voor 2500 m of 100 baantjes schoolslag Dinsdag nog es buiten gaan lopen, goed voor een toerke op besneeuwde maar goed beloopbare wegen= 13,2 km in 63 min Woensdag traditioneel rustdag en kiné Donderdag trok ik naar de fitness.Eerst kroop ik op een spinningfiets voor een 30 min opwarming, begaf me vervolgens op de loopband voor 13 km in 62 min..Daarna nog 10 min losgereden op de crosstrainer Zaterdag opnieuw fitness, de dertig minuten op de spinningfiets leken eindeloos te duren.Daarna weer de loopband op voor 13 km, ditmaal in 67 min.Daarna nog even wat beenspieroefeningen gedaan Zondag is traditioneel lange duurloopdag.Met ons kliekje van de Speelhofrunners afgesproken om een toerke te lopen bij een bevriend loper uit Zoutleeuw. Toen ik vanmorgen thuiskwam van het werk begon ik te twijfelen om te gaan.Maar de collega's lieten niet af en dus vertrokken we maar naar ginder.Vertrokken aan een matig tempo op besneeuwde wegen, maar al bij al viel het hier nog mee.Dan kwamen we aan een stuk onverhard en daar kon je echt niet zien waar je liep door de sneeuw.Regelmatig struikelde ik in een putje, echter zonder valpartijen, gelukkig.Maar na een tijdje begon ik echt extreem last te krijgen van zware ontstekingspijnen in het volledige rechterbeen.Het werd voor mij dan ook een ware helletocht.Als een kreupele oude knorpot zette ik mijn tochtje voort, er was immers geen weg terug, jawel, maar die was nog langer.Uiteindelijk met veel gespartel toch terug toegekomen op plaats van bestemming en ik was daar echt niet rouwig om.Nu heb ik nog steeds last van de inflammatoire pijn om het eens anders te verwoorden.Vanavond neem ik een Diclofenac en hoop dat het morgen wat beter gaat.Ondertussen blijf ik halsstarrig weigeren om een rustperiode in te lassen.Maar wedstrijden ga ik dit jaar wijselijk minder gaan lopen, want dit blijft natuurlijk niet duren.Morgen ga ik alvast nog eens gaan zwemmen en voor de rest zien we wel zeker.Hopelijk blijft dit weer niet te lang aanhouden, zodat we terug de fiets op kunnen, dat is het enige alternatief waar ik me ook nog een beetje kan in uitleven.En dat voor iemand die een dik jaar geleden niet eens graag fietste ;-) groetjes
Ik ben lenaerts marc, en gebruik soms ook wel de schuilnaam bakkertje64.
Ik ben een man en woon in st truiden(aalst) (belgie) en mijn beroep is banketbakker.
Ik ben geboren op 01/09/1964 en ben nu dus 60 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lopen ,zwemmen,en van't leven proberen te genieten.
dat ik de start van de 5 km miste ;-).Maar geen erg, ik was toch niet zinnens een hele ronde met mijn pa mee te lopen.
..Ikzelf kwam als 31ste atleet over de finish in een tijd van 40.19, voor 9,77 km om precies te zijn,al iets beter dan afgelopen woensdag in Tongeren ;-)
Het laatste van februari is in zicht, en ik kon op maandag 18 februari nog es buiten voor mijn tweede fietsritje van de maand.ondanks de moeite die ik moest doen kwam ik na 80 km toch aan een gemiddelde van 27km/u
.Toch was ik blij ook hem eens te kunnen ontmoeten
.Na de doortocht aan de finish wou ik nog van geen wijken weten, ik zou mijn 10 km toch lopen.Dan was ineens alles eruit en draaide ik me terug om, de kortste weg terug naar de plaats van aankomst.Toen Raf en Erwin me passeerden trok ik toch nog even met hen mee, maar volgen kon ik niet.Nog even verder gestrompeld en na een dertiental km besloot ik er de brui aan te geven, over en uit voor de bakker.Jammer, maar helaas.Ik bleef nog even in de buurt om alle andere bekende lopers een hart onder de riem te steken.Zo kon ik toch Paul en Julie opnieuw spotten die hun laatste ronden zouden aanvangen.Ik probeerde hen nog warm te maken voor een extra bevoorrading onder de vorm van een lekker eclairke.Het was prachtig om zien hoe ze hun dessertje deelden.Zij zetten hun tocht verder, ik bleef verweesd achter.Toch was ik niet echt ontgoocheld omdat ik wist wat er zat aan te komen.Maar natuurlijk deed het wel een beetje pijn om al die lopers te zien die hun calvarietocht op één of andere manier tot een goed einde poogden te brengen.
 "Rolling Eyes"){kind=icon}
){kind=link}