Het regende al een hele dag en eigenlijk had ik niet veel zin om te gaan , maar ik was vooringeschreven , dus dat was toch een extra motivatie om te gaan. 

De Victorscup is bekend om zijn prijzengeld , dus waren hier heel wat toppers aanwezig.  Ikzelf had een sprankeltje hoop op podium in de categorie 55 plus , maar bij het aanschouwen van het deelnemersveld wist ik al dat ik die hoop mocht opbergen. Geen probleem , ik weet waar ik momenteel sta en ik denk niet dat ik nog veel ga kunnen verbeteren omwille van blessuregevoeligheid , dus zijn we tevreden  met wat we nog waard zijn .

Ondertussen borstnummer afgehaald en een tweetal km opwarmen , links en rechts een babbeltje slaand met wat aangename mensen 😉

Dan wordt het tijd voor de start.  Omwille van de hevige regen is de 5 km iets later gestart , dus zal de 10 hetzelfde lot ondergaan.

Een heel brede startlijn maakt dat ik bijna achteraan sta maar ook een beetje vooraan.  Toch is de start voor mij altijd een chaotisch gebeuren , een beetje claustrofobisch zeg maar.  Trage start dus maar ik zoek al snel mijn beoogde tempo op. De inhaalrace kan beginnen zeg maar 🏃‍♂️🏃‍♂️🏃‍♂️🏃‍♀️🏃‍♂️🏃‍♂️🏃‍♀️😉. Helaas wordt deze even onderbroken door - eigenlijk het vermelden niet waard - één of andere onverlaat die toch twee keer toe de deur voor me dicht gooit.  Geen derde keer denk ik en geef hem door middel van een stevige por aan dat ik hier niet van gediend ben. Extra adrenalinestoot voor mij en zwaar ademend vervolg ik mijn weg . 4.17 en 4.09 voor de eerste twee km . De eerste beklimming komt er ondertussen  aan en de wind hebben we op kop. Ik ben ondertussen bij Chris Baerts en Dirk Claesen gekomen  en die laatste maant me aan me rustig te houden. Die kent mij precies nog goed 😂😂😂

Ik doe het nodige kopwerk en maan de mannen aan me te volgen en dat lukt hen toch een bepaalde afstand. Na de beklimming een stuk bergaf waar ik kan recupereren. Bij de bocht naar rechts een heerlijk stuk vlak en wind mee , hier loopt het heel lekker ( 4.03 km 4)

Richting finish nog een stuk "holle weg maar goed beloopbaar en nog een knikje naar boven eer we onder de spreekwoordelijke "vod" - in dit geval een boog - passeren.  Tweede ronde vangt aan en deze is idem als de eerste uiteraard , al hebben we in die eerste ronde nog een lusje moeten maken om uiteindelijk aan het geen 10 km te komen 🤔😂😂

Soit , nog eens de beklimming om het af te leren zeker 😊

Ik sta er nu helaas alleen voor , geen enkele bekende loper voor me , ja in de verte loopt er nog een bekende 55-er,maar deze is letterlijk en figuurlijk een maatje te groot voor mij. Dus wordt het opboksen  tegen de wind en het daarbij horende dipje . Van 4.23 in de eerste ronde gaat het naar 4.35 in de tweede ronde en dat was vorige week in Spouwen net andersom.  De afdaling is er weer om te recupereren en het lange rechte stuk dient zich opnieuw aan. Hier heb ik het gevoel wat trager te lopen maar uiteindelijk wordt het nog 4.02. Dat heeft uiteraard alles te maken met de concurrentie - lees Dirk , die volgens mij in mijn leeftijdscategorie zit , maar niet zo blijkt later - steeds korter dreigt te komen . Het stukje holle weg gaat behoorlijk en ik kan de afstand hetzelfde houden . Toch haal ik nog alles uit de kast in de laatste 800 meter richting finish en kan zo zelfs Isabelle Sluysmans - toch ook een topper bij de dames - nog voorbij zoeven . Ik haal de eindmeet in een tijd van 41.37 voor 9.88 km , een gemiddeld tempo van 4.13 min/km , een evenaring van mijn tijd vorige week . Dus alweer tevreden . Het mindere is natuurlijk dat mijn stressfractuur opnieuw begint op te spelen en daar wil ik deze keer toch wat voorzichtiger in zijn . Maar we zien wel wat komt , morgen staat er trouwens nog een afspraak gepland bij de kniespecialist.  Ondertussen doen we rustig verder waar we naar mijn normen goed in zijn , zolang het nog kan. September zal een iets rustigere maand worden omwille van familiale omstandigheden , dus dat komt even goed uit.

Tot de volgende 😉

Bij de inschrijving mijn gepersonaliseerd borstnummer opgehaald , wat loopvrienden begroet en me nog snel ontdaan van wat overlast eer ik aan de opwarming begon. Van de clubleden van het Sunday Runday team hoorde ik dat de laatste km de zwaarste was. Johan de plantenman was net binnen van zijn 5 km en zijn gezicht sprak boekdelen. Hij zag er heel uitgeput uit na een veel te snelle startfase . Lindsay zag er dan toch iets frisser uit .

Soit , mijn opwarming deed ik in omgekeerde richting en dus bergaf de Biesterstraat , en toen wist ik al wat me te wachten stond. Ik liep iets meer dan 1 km naar beneden en draaide dan terug naar boven. Stevig heuveltje en dat diende ik dus nog twee keer te overwinnen. Maar over het algemeen klim ik wel redelijk.

De wedstrijd dan , vrij vooraan gestart en het liep nog vrij goed ook , dat gevoel had ik ook al bij de opwarming. De pijntjes die de laatste dagen de kop opstaken nam ik er wel even bij. Ik kon op een vrij vlak parcours mijn tijden goed handhaven en ik zag dat ik goed op schema zat om onder de 4.20 min/km te kunnen finishen.  Clubmaat Pieter was al vliegensvlug weg , en net voor me liep een andere clubmaat , Jochen.  Ik vond dat hij redelijk snel gestart was voor de tijden die hij loopt op 10 km en ja na een drietal km kon ik hem achter me laten.  Km 4 begon dus lichtjes klimmend naar de finish , maar hoe korter we bij de meet kwamen , hoe zwaarder de klim werd . Op het bijna einde van deze klim werden we nog aangemoedigd door het tromgeroffel van een plaatselijk bandje.

Boven gekomen in 4.26 min/km maar nog steeds op schema begonnen we aan onze tweede ronde. Mijn tijden liepen bijna vrij uniek als in ronde 1 , en ik kon hier en daar nog wat lijken oppikken . Zowel km 4 als km 9 waren mijn snelste km's , respectievelijk 4.03 en 4.01. Dan was het weer tijd voor de klim , de allerlaatste keer alles geven. Onderweg had ik Patrick Geelen al bijgehaald , een snelle loopmaat uit vervlogen tijden, maar die vandaag al snel op zijn tandvlees zat zo bleek. Ik trok dus alle registers open en vloog als het ware , niets is minder waar, over het betonnen wegdek richting finish , luid aangemoedigd door wat plaatselijke supporters en dezelfde drummers als in ronde 1. 4.22 voor die laatste ronde en dat betekende ook een negatieve split. Ik zwalpte over de meet in 42.20 en dat is meteen ook een nieuw jaarrecord , een gemiddelde snelheid van net iets meer dan 14km/u , een eeuwigheid geleden dat ik nog zo snel was. Dat ik hiermee heel tevreden ben hoeft eigenlijk geen betoog. Ik werd trouwens 21ste op 132 deelnemers. Er werd hier echter geen apart klassement opgemaakt voor de verschillende leeftijdscategorieën.  Bij de 5 km werd zelfs alleen de eerste vrouw en man in de bloemen gezet en dat vond ik wel een beetje jammer , wetende dat ze toch op het podium geroepen werden. Dat en het ontbreken van douches waren de enige minpunten van deze mooie wedstrijd.  

Op naar de volgende , en dat wordt de Champignonloop in Valmeer aanstaande zaterdag.  Hopelijk blijf ik heel want naast de knieën begint ook een oude blessure (stressfractuur) aan mijn voet terug op te spelen.  Maar we gaan nog even door voor we een kleine rustpauze zullen inlassen.