Ook al eindigde 2016 voor mij een klein beetje in mineur, wat ook de rest van het seizoen tekende, toch blik ik vrij tevreden terug over mijn voorbije sportjaar.

De gevolgen van mijn hamstringblessure in 2015 lieten zich ook dit jaar nog voelen, waardoor het op competitief vlak magertjes bleef.

Eerst en vooral ontbrak mij de goesting om nog wedstrijden te lopen, en dat had niet alleen met mijn blessures te maken. Ook op het sport-mentale vlak kreeg ik in 2015 een tik waar ik toch lang heb moeten van "herstellen".

Anderzijds stelde ik me steeds de vraag over het waarom ik nog wel wedstrijden zou lopen, een vraag die tot op heden nog steeds onbeantwoord blijft.

Januari werd een maand van wandelen, fietsen en joggen (77 km, 254km, 117 km) .Een aantal keren gaan zwemmen , goed voor een viertal km.

Februari bleef de fiets vanwege de vele materiaalpech in januari gewoon staan. Het lopen leek de goede kant uit te gaan en met 290 km was ik best wel tevree.

Maart opnieuw een loopdipje, slechts 174 km, maar wel 300 km op de fiets.

In April werd deze trend voortgezet en kreeg ik de fietssmaak precies te pakken 😊. 909 km op de teller, slechts 165 loopkm's.

Op 1 mei liep ik mijn eerste wedstrijd, de traditionele Tungri run liet ik links liggen, ik trok naar het voor mij qua afstand bijna even verre Loncin, een dorpje over de taalgrens waar ik me waagde aan een 10 km wedstrijd.

De eerste 5 km kon ik mijn vroegere snelheid bijna terug handhaven met 20.38, daarna ging het vanwege het onverharde traject in de wedstrijd weer wat bergaf. 46.42 min voor 10,6 km. Ik was een tevreden mens.😊

Op 22 mei trok ik naar Juprelle om nog eens een wedstrijd te betwisten. 10 km in 43.30, nog niet echt top.

Het werd wel de voorlopig beste fietsmaand met 1032 km maar slechts 180 loopkm,s.

Juni dan,

 minder gefietst (576km), iets meer gelopen (222 km)

Wedstrijd in Villers l'Eveque, 11 km in 46.30 en ook meteen mijn eerste podiumplek in de categorie 50 +. Een tweede plaats ondanks geen toptijd.

Ook de shockwave behandeling voor mijn nog steeds ontstoken zitbot werd opgestart.

Juli, eerst genieten van een weekje vakantie, waar er een vijftal keren werd gelopen, zij het heel moeizaam.

Bij thuiskomt werd ik uitgenodigd door loopmaatje Sven T. om te gaan lopen in Halen, een kleinschalige wedstrijd georganiseerd door het plaatselijk wijkcomité. Weinig volk en keuze uit drie afstanden. Ik nam de 9 km voor mijn rekening, maar vanwege het tekort aan wedstrijdritme en de zengende hitte werd dit nog een slijtageslag. Toch kon ik die 9 km winnen in een matige tijd van 39.38.

Het werd voor de rest overigens een "magere" sportmaand (363 km fiets, 240 km lopen)

Augustus, de topmaand qua fietsen en ook meteen de maand met de meeste km's ooit (1300).

Ondanks de weinige loopkm's, slechts 116 km, liep ik toch nog twee wedstrijden.

De eerste in Lantin, waar ik na 5 km doorkwam in 19.38!! en na 10 km in 41 min. Beste jaarprestatie en dat zou ik dan ook niet meer overdoen, alhoewel enkele weken later ik naar Berloz trok op aanraden van loopmaatje Kristof voor de korte afstand zijnde 6 km om daar nog eens een poging te wagen.

De eerste 3 km liep het als een trein (11.52), waarna ik verzwakte en uiteindelijk finishte in 25 min, goed voor een eerste plaats algemeen en een eerste plaats V2 . Let wel, ook hier weinig of geen toppers aan de start omdat deze wedstrijd georganiseerd werd door de Commune de Berloz en dus tot geen challenge behoort.

September dan, veel loopplannen, maar telkens de dag eraan kwam koos ik voor een training.

Tot 18 september, in Stevoort de Tante Julia classic op het programma stond. Gelukkigerwijs voor mij viel deze gelijk met de wedstrijd in het naburige Alken, en dus waren ook hier de toppers afwezig.

Zo koos ik opnieuw voor de korte afstand, zijnde 6 km en deze kon ik dan ook bekronen met de overwinning in 24.33.

Eind september trok ik ook nog eens het Luikse in, en kreeg daar op de Jogging Don Bosco een redelijk zware wedstrijd voorgeschoteld. De eerste 2 km en de 5 km gingen vlot onder de 4 min grens, zo ook de laatste. De rest werd een zware dobber. 47.40 voor 10,7 km.

937 km gefietst, 171 km gelopen.

Op 2 oktober trok ik naar Angleur voor alweer een wedstrijd maar na de opwarmingsronde op het zeer gevaarlijke parcours trok ik gauw weer huiswaarts, geen zin in ongelukken.

Op 23 oktober werd het voor mij een weerzien met enkele "goede" loopvrienden op de Borreltjesloop in Kuringen, de plaats waar ik exact een jaar geleden mijn scheur opliep. Ik startte dan ook helemaal achteraan met een loopvriendin en zou er een rustig loopje van maken genietend van enkele borrels onderweg. Maar op aandringen van diezelfde vriendin begon ik toch wat sneller te lopen en kon dee net geen 10 km lange wedstrijd beëindigen in 42 min. Niet slecht gezien de tragere start.

258 km gefietst, 303 km gelopen.

November werd net zoals februari een fietsloze maand, het weer speelde hierin zeker een grote rol.

Mijn voornemen om vanaf nu nog enkel wandeltochten te doen werd al gauw overboord gekiept, oja, die wandeltochten deed ik wel, maar ik kon het niet laten deze toch al lopend te doen. 

Op 13 november deed ik met enkele vrienden mee aan de veeeeeel te dure Urban Trail in Namen, ik wou het gewoon eens ervaren. Het werd voor mij niet echt iets om nog eens over te doen, lopen door gebouwen kan op plaatsen wel leuk zijn, maar pakweg door een gebouw waar de mutualiteit is gevestigd de trappen op en af lopen, nee, voor mij hoeft het echt niet meer.

Ik kreeg ook in de loop van die maand last van fascias plantaris, geen enkel idee wanneer het net begonnen was, maar waarschijnlijk te wijten aan het opdrijven van de km's in oktober en november. Opnieuw blessureleed dus, al kon ik er ondanks de pijn toch mee doorlopen. Kine, stretchoefeningen...het bracht geen verlichting. 307 km op de loopteller. 

December, nog steeds last en een afspraak gemaakt voor een cortisone infiltratie. 

Ondertussen blijven we lopen,  twee kerstruns op het programma 

Zoutleeuw 10,6 km in 45.23.

Tongeren corrida de Noel, 7 km wedstrijd in net geen 30 min en de overwinning binnen gehaald op die afstand, alweer dankzij de "massale" opkomst 😂

Op 19 november deed ik mee aan de Warmathon in Hasselt, een evenement voor het goede doel waar ik gedurende 26 km het gezelschap mocht genieten van enkele nieuwe, maar ook oudere loopvrienden.  Het was toch een mooie ervaring waar ik dus uiteindelijk weer wat nieuwe vrienden heb aan overgehouden😆

Ook nog wat gefietst,  goed voor 203 km.

Dinsdag 27 dec, tijd voor de infiltratie,  een pijnlijk gebeuren. Daags nadien nog meer pijn, en flink balen dus.

Donderdag 29 dec, wil nog 1 keer gaan lopen,  maar de zin is er niet.

Dan maar dit verslagje gemaakt, waarmee ik uiteindelijk ook aan het einde ben gekomen.

Met 6432 km fietskm,s en 2513 loopkm's sluit ik het jaar dus af.

Hopend op een beter 2017 wens ik iedereen alvast prettige eindejaarsfeesten, en hopelijk tot volgend jaar.

Bakkertje 😆

Er waren vandaag nochtans alternatieven genoeg, maar ik moest in Tongeren zijn, dus pakte ik deze jogging even mee. Het betrof blijkbaar een Waalse organisatie en buiten wat reclame op FB was er geen enkel aanknopingspunt door wie of wat deze georganiseerd werd . 

Maar goed, ik zou het wel zien eens ik ginder was. En ik arriveerde omstreeks 10 u op de plaats van gebeuren ,  een industrieterrein waar ook een sportcentrum gelegen was. Weinig animo op dat uur blijkbaar, het was trouwens nog steeds grauw, grijs, mistig en koud . Weinig bekend volk, al kwam ik toch ineens Jo Vrancken tegen, een plaatselijke topper die vooral in de Waalse regio actief is, maar nu zo als in zijn achtertuin liep. Via hem kwam ik nog een andere topper tegen, Eddy Vandeputte, voor mij nog een nobele onbekende. Jo liep de 10, Eddy de 5 blijkbaar.

Omdat de organisatie besloot de geplande afstanden van 5 en 10 km nog uit te breiden met 2,5 en 7,5 km besloot ik om dus de op 1 na langste afstand te lopen . Dan kwam ik ook Jimmy Grommen tegen, een vroegere concurrent in de Haspengouw Challenge ,  maar die door knieoperatie terug aan't opbouwen is en hij loopt dus ook de 5 km.

De reden dat ik 3 rondjes loop is het idee dat er hier wel eens een podiumplek kan inzitten, omdat het toch een minder populaire afstand is. Omstreeks 10u40 komen er ineens een 40 tal joggers van het plaatselijk triathlonteam de jogging vervoegen, het gaat immers door op hun trainingsterrein. Dat maakt de hoop ineens wel groter en de gehoopte 200 deelnemers die de organisator vooropgesteld had, wel eens kon gehaald worden. Na een rondje opwarmen, ik kom trouwens aan 2,4 km, is het tijd om te begeven naar de start. Het geplande startuur wordt nog even uitgesteld, geen idee waarom. Ruim 10 min later is het dan toch tijd om te starten. Het rondje loopt rond het industrieterrein en op 500 meter van de meet lopen we nog een 200 tal meter op een vettige strook, waarna we ook nog een passage doen langs de overigens weinig bevolkte kerstmarkt. Weinig beleving dus onderweg, maar ik laat het niet aan mijn hart komen. Na 1 km die ik trouwens in 4 min afleg, loop ik op een top tien plaats, maar ik heb geen idee wie voor mij welke afstand loopt, de twee toppers te na gesproken. Ik haal in de tweede ronde nog een drietal lopers in, maar die lopen de 5 km blijkt later. Dus nu loop ik normaal in een 7de stelling, het is moeilijk in te schatten zo. Ik blijf op mijn elan doorgaan maar na de tweede ronde is het vet van de soep. Ik zie niet direct iemand voor mij die ik nog kan bijbenen en neem bewust wat gas terug, waarna ik even later toch nog bijgehaald wordt door een andere loper. Ik moet hem laten gaan, hopelijk loopt hij de 10 km.

Op het bijna einde van de derde ronde kom ik nog bij een jongere loper, in mijn hoofd begin ik me al klaar te maken voor de sprint, ik zie het even somber in. Toch kom ik er over en terloops vraag ik wat hij loopt, en doet teken met zijn hand, 4 dus. Oef, toch drijf ik de snelheid in de laatste meters nog wat op, je weet maar nooit.

In net geen 30 min (29.40) eindig ik de 7,2 km lange wedstrijd en daar mag ik gezien de pijnlijke voetpees tevreden mee zijn. Een uurtje later ongeveer weet ik de uitslag. De meeste lopers zijn al naar huis en dat geeft vooral lege podia.

Dan is het mijn beurt en mag ik trots op het hoogste schavotje plaatsnemen. Naast mij ook weer niemand. Het enige bezette podium is dat van de 10 km.

Ik krijg een bonnetje in mijn handen geduwd, en dat is meteen mijn prijs. Geen beker, geen bloemen en geen medaille, maar een heus bonnetje voor 1!! ja u leest het goed, 1! consumptie aan 1 van de drankstandjes . 

Hier betaalde ik dan 8 euro voor, de 2,5 en de 5 km kostten "slechts" 7 euro.😕

Maar goed, een illusie en een ervaring rijker, is dit normaal gezien mijn laatste loopevenement voor dit jaar.

Ik blijf me ook steeds afvragen waarom ik nog wedstrijden blijf lopen ,  maar de wil is soms sterker dan het lichaam.

Er rest mij nog 52 km te lopen om mijn jaardoel van 2500km te halen en dat ga ik dan ook nog proberen ondanks de aankomende drukte bij de bakker. Op 27 december krijg ik ook mijn cortisonespuit in mijn voetpees geduwd en dan zal het wel gedaan zijn met lopen voor dit jaar.

Bij deze wens ik jullie dan al een fijn eindejaar en hopelijk kan ik jullie hier volgend jaar nog wat verblijden met mijn "verslagjes" 😄.

Greeetz 😉

Vandaag stond er èèntje op het programma in Zoutleeuw, vorig jaar heb ik deze aan mij laten voorbijgaan wegens blessureleed en weinig interesse.

Dit jaar had ik met een paar loopvrienden afgesproken om nog eens deel te nemen, zij het zonder ambitie gezien mijn blijvend aanslepende voetpeesontsteking ofte fascias plantaris om het kind een naam te geven.

Er was ook nog de bestorming van Alden Biesen, een mooie loopwedstrijd in een feeëriek kader, maar ik koos dus voor een goedkoper en minder ver alternatief . 

Ginder aangekomen vond ik loopmaatje Sven Thijs en zijn vrouwtje die allebei de 10 km voor hun rekening zouden nemen.

Loopvriendinnetje Angelique met wie ik had afgesproken was er ook. Nog enkele andere bekenden gespot, waaronder enkele toppers voor de 10 km.

De start werd gezamenlijk gegeven voor de 5 en 10 km die voorafgegaan werd door enkele kinderlopen.

81 vrouwen en 72 mannen voor de 5 km en 48 vrouwen en 102 mannen op de 10 km maakte toch een 300 tal deelnemers . 

Ondanks de weinige ambitie die ik had vanwege de pijn aan de voetpees, de maaglast en het daarbij aan slaap gepaard gaande gebrek probeerde ik toch vrij vooraan te starten.

Er dienden vier ronden afgelegd van 2650 meter, wat een afstand van 10,6 km maakte in totaal.

Mijn start was niet echt denderend en ik was dus al onmiddellijk op achtervolgen aangewezen , al had ik geen idee op wie?

In de verte zag ik loopmaatje Sven dan lopen en dus had ik toch een doel 😆

De eerste km ging in 4.18, de tweede in 4.04 en toen kwam ik dus bij Sven. Bedoeling was bij hem te blijven en me verder niet te forceren, maar de aard van het beestje deed me toch doorgaan . Tot km 7 kon ik steeds het tempo onder de 4.20 houden, het was ooit beter, maar ik kon er vrede mee nemen .  Toen een ander loopmaatje, Chris Baerts me voorbij liep op het veel te smalle stuk, waar ik telkens moet inhouden voor de tragere lopers, kreeg ik even een dipje. Dus eigenlijk vond ik het niet erg dat ik werd afgeremd. We gingen de laatste ronde in, en Chris bleef op 200 meter voor me hangen, ik had niet de moed om te versnellen en liet hem dan maar lopen. 4.30 was het verdict op km 8. De laatste 2 km kon ik nog een heel klein, zeg maar melktandje bijsteken en liep ik achtereenvolgens 4.23 en 4.21.

Laatste 600 meter in 2.31, maakt een totaaltijd van 45.23 en een 23 ste plaats algemeen, slechts 1 vrouw moest ik voor me dulden 😊.

Na de race nog een rondje uitgelopen om daarna nog even bij te praten onder vrienden met een natje en een droogje.

Toen de prijsuitreiking naar zijn einde liep, liep ook het plein waar een paar drankstandjes stonden ook snel leeg. Van sfeer al snel geen sprake meer, mede ook omdat er sinds dit jaar geen echte kerstmarkt meer staat.

Al bij al wel tevreden, maar achteraf toen ik de uitslag bekeek toch een lichte ontgoocheling . De derde op de 5 km liep iets meer dan 22 min, terwijl ik na twee ronden doorkwam in 21.30,  een podiumplek had er dus ingezeten, maar dat weet je nooit op voorhand. Vorig jaar liep de top 5 zelfs onder de 20 min.

Volgende week maar liefst 4 kerstruns en 1 echte wedstrijd, mijn voorkeur gaat uit naar de laatste . 

Dat wordt dan misschien een pittige 23 km wedstrijd , of misschien blijf ik gewoon lekker thuis wat ronddwarrelen. We zien wel.

Bij leven en welzijn...tot de volgende 😄