Vandaag zou het weer een drukke dag worden voor ons beiden. Om half acht kwam Ilan Tom immers al ophalen om naar de boerderij in Nahalal te rijden en er alles klaar te zetten voordat de rest van de groep kwam. Machteld ging ondertussen naar de bank om er onze chequeboekskes af te halen. Ze kwam daar aan om 8.15u en er stonden al 8 mensen voor haar. Dus tegen de tijd dat de bank open ging (08.30u), leek het net een festivalweide aan de deur van de bank. Maar Machteld wist gelukkig toch haar plaats te behouden. Ze was dan ook al weer snel buiten en reed verder door naar Nahalal. De groep mensen die aan het project van Tom meewerken bestaat uit
Andres, een Chileen die nu in Wageningen doctoreert;
Anne Marie, een Hongaarse die nu in Zweden aan haar doctoraat werkt;
Eduardo, een Braziliaan die nu in Leuven in werkt...
de respectievelijke begeleiders Kees, Usi en Arno.
Zij maakten de opstelling verder af, en probeerden al enkele beelden te schieten met de camera. Machteld kwam nu ook aan op de boerderij om er een meeting vast te leggen met Ephraim en Ilan. Ze kwam ook de cheque halen om de auto te betalen, wat ze dan ook even later ging doen. Ze moest zich haasten, dacht ze, want ze moest om 10.00u bij Ilan&Shuli's huis zijn om te gaan winkelen met Shuli en de dochters Algom en Lotem. Maar blijkbaar had Ilan het tijdstip niet correct doorgegeven, en dus kwam Shuli pas om 11.00u terug thuis. Machteld heeft de tijd dan maar nuttig gebruikt om de kinderen van Ilan beter te leren kennen...
Ondertussen verliep de setup op de boerderij weer bijzonder moeilijk. We waren er echter wel in geslaagd enkele beelden te maken, zodat we toch verder konden gaan met de discussie in de namiddag. Eerst gingen we weer lunchen in het restaurant van gisteren, Oktagon. Het menu was hetzelfde, maar nu koos Tom toch voor de dagsoep en de kipfilets. Best wel lekker! Na de lunch volgde er dus een discussiemoment. Eerst gaven Andres en Arno een korte presentatie, waarna de discussie losbarstte. Om 16.00u besloot Ilan om het even te laten rusten en morgen verder te gaan, en om nu naar Nazareth te gaan met de groep.
In Nazareth zijn we naar de kerk geweest waar Maria (zogezegd) te horen kreeg dat ze in verwachting was van Jezukke. De kerk was van buitenuit best wel schoon om zien. In de kelders waren ze nog steeds bezig met archeologische opgravingen, en hoe meer ze groeven, hoe meer ze vonden. De binnenkant van de kerk mocht Tom niet zien, omdat zijn broek te kort was! Ge moogt daar blijkbaar niet met blote knieën binnen! Ma Tom ni gelaten, zo ne religieuze is hij toch ni. Hij dacht dan maar rond de kerk te lopen, maar zelfs dat mocht niet.. GEZEVER!! Daarna zijn we weer met zijn allen door het centrum van Nazareth gelopen en zijn we een paar winkelkes binnen gelopen. Om 18.00u zaten we terug in het hotel van de gasten waar Ilan en Tom nog samen een koffie gedronken hebben met de rest van de groep. Na de koffie was het weer richting huis!
Thuis aangekomen trof Tom een uitgeputte Machteld aan. Ze had gedacht om efkes te gaan winkelen, maar het heeft tot 17.30u geduurd. Veel te lang naar haar goesting dus. Ze is echter toch niet met lege handen teruggekomen. Zo zijn we nu ook een waterkoker, strijkijzer, patattemeske en klopper rijker. Uitgeteld van alweer een drukke dag kruipen we nu alweer ons beddeke in.
Pieppiep pieppiep pieppiep ... 6u50 en de wekker gaat.. Zucht! Dit is het ochtendgevoel dat Tom vanmorgen had.. Machteld sprong uit bed en zette gezwind de ontbijttafel klaar. Na 10 minuten rolde Tom ook uit bed en vervoegde hij Machteld aan tafel, die ondertussen de was ook al gedaan had. Om 7u30 werden we verwacht in Newe Ya'ar om alles klaar te zetten, want om 8u zouden de bezoekers van de koeiengroep uit het project van Tom arriveren. Wij hielpen Ilan met: de waterkoker vullen, koffie en thee zetten, bordjes, bekertjes en lepeltjes uitpakken, ... Na de voorstellingsronde vertrok de groep naar Nahalal om de experimentele setup van het project af te werken. (Machteld probeerde intussen telefonisch de autoverzekering in orde te brengen en las de handleiding van de software die ze zal gebruiken). De experimentele setup verliep echter niet van een leien dakje! Wanneer je in Israël werkt moet je ALTIJD rekening houden met de warmte. De camera's waren hier dus ook niet op voorzien. Het werd middag en er was nog geen echte vooruitgang geboekt.. Lunchbreak dan maar.. In een restaurant werden onze buikjes gevuld met Israëlische groentensalade of een soepje, gevolgd door een zalmsteak met puree. Gelukkig is Machteld geen grote eter In de namiddag werd er verder gewerkt aan de setup en rond 16u kwam er eindelijk licht aan het einde van de tunnel. Dat was een hoopvol resultaat om de dag mee af te sluiten en morgen verder te werken. (De autoverzekering is toch nog in orde gekomen, ze hadden blijkbaar een man nodig om dat te kunnen regelen..) Tom en Machteld zijn nog even naar hun kantoor gegaan om enkele documenten af te printen alvorens ze naar huis reden voor een rustige avond. Hun avondeten hadden ze meegekregen vanuit de koeiengroep: een broodje met groenten en kippenschnitzel. Bete'avon!
Tom, onze noeste werker, moest weer vroeg opstaan, terwijl Machteld kon genieten van een uurtje meer slaap. Tom ging namelijk om 7u samen met Ilan naar de boerderij in Nahalal om zijn installaties in gereedheid te brengen voor het bezoek van de projectgroep van maandag tot woensdag. Ze hebben er de bekabeling aangelegd en de computer geïnstalleerd, maar beelden konden ze nog niet maken. De bedoeling was om 10u terug te zijn, maar door de problemen was Tom pas rond 13u terug thuis. Het huis was gepoetst, de frigo zat vol, het eten stond op het vuur en Machteld zat fris gewassen in de zetel te wachten op haar werkmannetje. (En hij stonk!!) Na een verkwikkende douche schoof ook Tom zijn voetjes onder tafel voor een gerecht van kalkoensaté's, aardappelen en gestoofde worteltjes. Het vlees is hier toch niet zoals in België, hier kijken ze niet zo nauw naar pezen en dergelijke.. Net alsof je op een elastiek aan het kauwen bent! In de namiddag hebben we het rustig aan gedaan: emailen, facebooken, sport kijken en sudoku's oplossen.. Rond 17u besloten we naar Acco te rijden. Daar was namelijk een driedaags stadsfestival begonnen met theater, eetkraampjes, ... in het oude stadscentrum. Na een monsterfile (anderhalf uur voor 30 km) arriveerden we in Acco. We hebben onze auto op de eerste de beste parkeerplaats achtergelaten en zijn dan maar de straat (die trouwens afgesloten was voor verkeer) verder afgewandeld. Na een kwartier wandelen zagen we ineens een massa volk en die zijn we dan maar gevolgd. Na een strenge veiligheidscontrole met metaaldetectoren en sacochencontrole mochten we binnen. Het was er echt superdruk! Maar wel gezellig! Eén van de attracties trok onze aandacht. Een kerel in een strak kort latex broekje voerde acrobatische toeren uit op een ladder met leuke muziek erbij. Rond half 10 reden we terug naar huis, want Tom was het moe en morgen is een nieuwe vroege werkdag.
Vandaag hebben we lekker lang uitgeslapen: rond 11u strompelden we uit ons bed. Het was gisteren dan ook laat geworden. We waren vandaag trouwens 300 dagen samen Na een stevig ontbijt besloten we naar de open dag van de circusschool in Kfar Yehoshua te gaan. Shuli werkt daar, en Daniel, onze Amerikaanse circusvriend, volgt daar les. Er waren heel wat workshops. Wij probeerden te jongleren en over een koord te lopen (waarbij Daniel onze handjes vasthield). Tom toonde zelfs een staaltje fietsen op 1 wiel! Op het einde was er een kleine show waarbij een aantal jongeren hun kunnen toonden. Zo zagen we een trapeze-act van de oudste dochter van Ilan en Shuli. Daniel kroop door een tennisracket. Nog iemand anders speelde met diabolo's en een ander bengelde in de lucht verweven in lint. We hebben toch wel met open mond staan kijken! We kregen van Shuli ook een ijsje! De rest van de dag hebben we niet veel meer uitgericht. Machteld las haar Stieg Larsson uit en ondertussen hield Tom zich bezig met het huishouden. Was ophangen en opvouwen, afwassen, bed opmaken, ... Hij kan het allemaal! Voor het avondeten moesten we creatief uit de hoek komen. We hadden namelijk niet echt eten in huis.. Het werd dus een restjesmaaltijd, die bestond uit spaghetti met kaassaus en gerookte zalm. Saus maken zonder klopper is trouwens best moeilijk! Maar het heeft gesmaakt! Nu nog een filmpje kijken en dan op naar Bed(lehem) ;-)
Vandaag was het onze derde vrije dag op rij. Na het ontbijt zijn we dan maar naar de winkel gegaan om inkopen te doen. Best wel handig nu we een auto hebben, dan kunnen we ineens veel meenemen. We zijn dan ook naar een grote supermarkt gereden in het dorp waar we echt alles kunnen vinden! Volgepakt en gezakt zijn we dan terug naar huis gereden, alwaar onze huisbaas enkele schoonheidsfoutjes aan het repareren was. Zo was hij een spiegel aan het ophangen in de badkamer, het putteke in de douche aan het maken, en een stopcontact aan het repareren. Eerder in de week had Tom immers hardhandig de adapter van zijn laptop ingestoken, maar al snel bleek dat deze adapter er terug uitkrijgen geen makkie was! Hier in Israel hebben ze immers andere stopcontacten, nl met 3 gaatjes en stekkers met 3 pinnen. Al onze elektrische spullen hebben slechts 2 pinnen en soms ook 1 gaatje voor de aarding. En als je dan hard genoeg duwt, past het toch wel hoor Maar ja, de adapter uittrekken lukte dus niet echt, en uiteindelijk had Tom het hele stopcontact uit de muur getrokken Maar de huisbaas heeft het nu gefixt, maar we moeten nu wel voorzichtig zijn met het uittrekken van de stekkers uit dat stopcontact. Moti (de huisbaas dus) kwam ook nog aandraven met een oude bureau, die na een grondige poetsbeurt nog wel te pruimen was, en een wasrekje om onze was aan op te hangen.
We lieten Moti maar verder prutsen, want veel konden wij er toch niet aan helpen. Die man spreekt slechts enkele woorden Engels, en wij kunnen ook maar een paar woorden Hebreeuws. We besloten dan maar er met de auto op uit te trekken, dit keer richting het oosten. En aangezien het weer zo heet was vandaag, zouden we richting het Meer van Gallilea rijden. We waren nog geen 10 minuten weg of we stonden al in de file. Ja hoor, dat kennen ze hier ook! Over 60 km hebben we toch ongeveer anderhalf uur gedaan... Uiteindelijk kwamen we toch aan in Tiberias, de grote stad aan het meer van Gallilea. Het uitzicht was werkelijk adembenemend. De hele weg was glooiend geweest, maar op het einde ging het enkel nog maar bergop tot aan Tiberias. Eens in de stad aangekomen, dook de weg ineens naar beneden, naar het meer. Dit meer ligt dus tussen de bergen, en ligt ook ONDER het zeeniveau! Enkele km's voor we het meer bereikten, kwamen we nl een plakkaat tegen waarop vermeld stond dat we op zeeniveau zaten, en toen moesten we nog verder naar beneden. Eerst stopten we gewoon ergens langs de weg waar nog auto's stonden, maar daar was er enkel een rotsstrand te zien. We besloten dan maar door te rijden naar 'Hawai-beach'. De naam was echter bedrieglijk... Oké, er was wel een zandstrandje, maar veel stelde het toch niet voor. Nu we toch zo lang onderweg waren geweest, besloten we toch maar een duik in het Meer te nemen. En het water was echt zalig! Uren hebben we liggen ploeteren...
Rond half vijf, toen de zon achter de bergen verdween, besloten we maar naar huis te gaan. Honger als een paard hadden we! Gelukkig verliep de terugrit al een pak vlotter, zodat ook snel konden eten: spaghetti bolognaise à la maison! Nu rap douchen, en dan sffs nog een pintje gaan drinken met Daniel, de circusartiest die we hebben leren kennen bij Ilan en Shuli.
Vandaag werden we pas om 8u wakker! Voor t eerst hebben we zelf een warme maaltijd geprepareerd: pannenkoeken! Hmmm! Daarna hebben we huishoudelijke taakjes verricht: de was opvouwen en opruimen, afwassen, handwasjes doen, ... Gisteren hebben we van Shuli en Ilan een tas met kampeerspullen zoals bordjes, glazen, tassen en bestek gekregen. Nu is onze collectie dus weer wat uitgebreid en hoeven we niet elke dag af te wassen, maar kunnen we alles opsparen tot het einde van de week ;-) We zijn op dit moment aan het wachten op Moti, de huisbaas. Hij komt nog een aantal kleinigheden regelen, zoals het putje in de douche en de spiegel in de badkamer. In de namiddag zulllen we wat aan ons doctoraat werken en de buurt wat gaan verkennen.. Toedeloe
Veel te vroeg werden we wakker op onze eerste vrije dag! Het bed kraakt dan ook langs alle kanten.. Ontbijten, opruimen en hup, naar de bank. Na een dik uur aanschuiven, waren we aan de beurt.. We hebben nu allebei een bankkaart! Tom heeft zelfs al geld! Hij heeft namelijk een voorschot gekregen op z'n loon.. Op het Belgisch geld is het blijkbaar nog even wachten.. We zijn onze laatste euro's gaan wisselen en de huur van onze tijdelijke kamer gaan betalen. Rond 11u waren we weer terug in ons appartement. We besloten naar zee te gaan om lekker uit te waaien, te zwemmen en te zonnen. We reden richting Haifa. Vanaf de haven van Haifa heb je van op de weg steeds een prachtig uitzicht op de zee! We parkeerden op 50 m van de zee en konden recht de zee inrennen. We zijn toch maar eerst onze spullen onder een parasol gaan leggen. Het verschil met de Belgische kust is groot! Het strand werd niet overspoeld door mensen, er is geen dijk en het uitzicht wordt niet gedomineerd door appartementen (wel door het Carmel-gebergte!). Wat een schitterend uitzicht! Het water was ook heerlijk warm! En je kan meeeeeters in de zee lopen zonder kopje onder te gaan.. Je ziet ook altijd de bodem! Na een paar uurtjes genieten, nam Machteld eens het stuur in handen.. De rit verliep vlekkeloos! Onderweg kregen we telefoon van Shuli met de vraag of we Daniel konden ophalen. Daniel is een Amerikaan uit Arizona. Hij woont nu ook in Ramat Yishay en volgt les in de circusschool waar Shuli meewerkt. Om 18u pikten we hem op en gingen we samen op zoek naar het huis van Ilan. Best moeilijk als het donker is en niemand de buurt kent! We zijn maar 1x verkeerd gereden.. Het feest ging door in de soeka, de loofhut. We zagen trouwens ook de hele dag auto's rondrijden met hele bomen, takken en houten planken op hun dak. Ilan's ouders en z'n broer en schoonzus met hun kinderen waren ook op het feest. Z'n broer en schoonzus vertrekken binnenkort naar Australië voor een dik jaar. Mogelijk kunnen we nog wat spullen van hun overkopen/krijgen. We hebben superlekker gegeten! Eerst vis (die iets te pikant was uitgevallen), daarna een hoofdgerecht met kip, gevulde paprika, aubergine, quiche. Daarna volgde het dessert: vanille-ijs met granaatappel. Als laatste kregen we nog honingcake met noten en thee. Het was een heel gezellige avond! We kwamen er ook achter dat we eigenlijk een hele week vrij hebben! Maar omdat de mensen van het project waar Tom in meewerkt op bezoek komen, heeft Ilan toestemming moeten vragen aan de overheid om toch te mogen werken. Moe maar voldaan reden Machteld en de mannen weer naar huis. Tot snel weer!
Waaw, vandaag kunnen we jullie begroeten vanuit ons eigen,
net gepoetst appartementje! (Ons adres is: 32 Ha'Alon Street, 30095 Ramat
Yishay)
Het begon allemaal vanmorgen toen we in alle vroegte opstonden om onze koffers
te maken en naar buiten te zeulen. Shuli, de vrouw van Ilan, kwam ons ophalen.
Zij heeft een grotere auto dan haar man. Die was intussen naar de garage gegaan
om de papieren voor onze auto op te halen. Om het eigendomsrecht van de auto te
verkrijgen, moesten we naar het ministerie van transport. Om ministeries
toegankelijker te maken, zijn er in een heleboel steden kleine kantoortjes
opgericht in winkelcentra ed. Wij gingen hiervoor naar Yoqne'am. Op een half
uurtje was de klus geklaard en zijn we naar ons appartement gereden om onze
koffers af te zetten. Rond 11u waren we weer in Newe Ya'ar, waar op dat moment
een stierenverkoop plaatsvond. We liepen zelfs de minister van Landbouw tegen
het lijf! Het was echt een heel spektakel om zoveel mensen op stieren te zien
bieden. De mensen die de veiling organiseren staan ook in voor de fichedata van
de stieren (zoals gewicht, groeitoename, voederconversie, ...). De plaatselijke
boeren kunnen hun stieren in het centrum laten testen. De duurste stier ging
voor 25000 NIS onder de hamer! De gemiddelde prijs lag rond 14000 NIS. Tijdens
het spektakel hebben we ook genoten van een bbq: een pitabroodje met groenten,
humus en vlees.. Hmmm!
Na ons middagmaal hebben we enkele uurtjes artikels gezocht en samengevat.
Machteld kreeg ook toegang tot de data waarmee ze moet gaan werken (maar eerst
oefenen..). Ilan kreeg intussen telefoon van de garage dat onze auto helemaal
in orde was! We zijn dan onmiddellijk naar de garage gegaan om onze witte
Citroën Saxo op te halen.
Rijden met automatiek is wel even wennen! We zijn een toertje gaan sightsee'en
, gaan tanken en naar de winkel geweest. Toen we aankwamen op ons appartement
besloten we eerst te eten alvorens de grote poets begon. Dat was buiten onze
huisbaas Moti gerekend. Hij nodigde ons uit op zijn terras om er gezellig een
kopje thee te drinken en Yemenitische broodjes en wat fruit te eten. Ook zijn
zoon Elad kwam erbij zitten. Hij fungeert als tolk, hij heeft namelijk 2 jaar
in de USA gewoond. Het was heel gezellig! Maar daarna moesten we dus nog
poetsen.. Het resultaat mag gezien worden, alles blinkt en ruikt weer lentefris!
Vandaag kregen we ook te horen dat morgen een vrije dag is. Ons weekend is dus
al begonnen en zal VIER dagen duren! Dit allemaal omdat het overmorgen Soekot
is en iedereen morgen een hut moet bouwen, eten moet maken en het huis moet
poetsen. En wij kunnen weer bij Ilan aan het feestmaal aanschuiven! En de dag
erna zijn we bij onze huisbaas Moti uitgenodigd! Dat wordt smullen!
Nog goed werken/studeren allemaal! ;-)
Weekendgroetjes
Omdat Machteld een hele nacht had liggen woelen, stond Tom vanmorgen op met een GIGANTISCH ochtendhumeur. Ondanks Machteld's slechte muzieksmaak (Will Tura, Willy Sommers, Jan Smit, Nick en Simon, Get Ready, ...) klaarde Tom toch wat op.. Het was dan ook uitermate vroeg vandaag! Om half 7 liep de wekker.. En je kan Tom ook niet verwijten dat hij wat slechtgehumeurd is als er op dat vroege uur al zo'n fris kwettergat door de kamer zit te hollen.. We namen weer de bus en waren al om 7u50 op kantoor. We hebben een toertje over de campus gemaakt omdat Ilan ons nog wilde voorstellen aan de mensen van het magazijn, de boekhouding, ... Daarna zijn we op de bank cheques gaan bestellen. Morgen zullen onze bankkaarten arriveren.. Ze kennen ons al! Voor de rest van de dag stond Bet Dagan (bij Tel Aviv) op het programma. Toch een dik uur rijden! Het is er ook merkelijk warmer! Voor t eerst waren onze wegen gescheiden. Machteld zat in Ephraim's kantoor artikels op te zoeken, te lezen en samen te vatten, terwijl Tom met de camera's en software aan de slag ging. Tijdens de middag zijn we gaan eten in de kantine en de namiddag verliep zoals de voormiddag. Ilan en Ephraim discussieerden nog over Machteld: moet ze volgende week bij de meeting met de mensen van Tom z'n project 'mooi zijn en zwijgen' of moet ze haar mannetje staan en doen alsof ze niet bij Tom hoort? Het wordt het eerste.. Rond 18u waren we terug in Kiryat Tivon voor onze laatste avond want morgenvroeg verhuizen we! We zijn nog langs de bank (idd alweer) gereden om te zien of we geld konden afhalen met onze VISA-kaart, maar dat werkte dus niet.. Heel vreemd.. En frustrerend! Want morgen moeten we de rekening van dit tijdelijk huis vereffenen, een auto kopen, verzekeringen in orde maken, .. Maar morgen hebben we een bankkaart.. Met normaal gezien geld dat uit België werd overgeschreven.. Spannend dus! De avond was rustig: eten, opruimen en afwassen, douchen, inpakken, internetten, ... Dadelijk lekker slapen, hopelijk zonder gewoel..
Lehitra'ot!
(oeps, vergeten foto's te nemen vandaag.. Morgen zullen we er zeker aan denken als we ons eigen stekje betrekken!)
Vanmorgen zijn we met de bus naar het werk gegaan (jaja, op zondag!). Aan de bushalte stonden een heleboel jongeren gekleed in hun legeruniformen (inclusief geweer!). Legerdienst is hier immers verplicht vanaf 18 jaar. Meisjes moeten dan 2 jaar het leger in en jongens 3 jaar. We hebben eigenlijk de hele dag artikels opgezocht voor ons doctoraat.. Het is toch een beetje beangstigend wat allemaal van ons verwacht wordt, maar het is wel een hele uitdaging! Vanmiddag hebben we in de kantine gegeten. Een van de werkmannen zat er ook. Hij spreekt geen woord Engels maar kent wel elke voetbalploeg van Europa.. Toen we vertelden dat we van België waren begon hij: 'Brugge, Anderlecht, Standard, ...' En hij wees de hele tijd dingen aan en benoemde in het Hebreeuws en het Arabisch (net of alleen Hebreeuws nog niet moeilijk genoeg is ). De werkdag duurde niet echt lang, want Ilan moest op z'n kinderen gaan passen en hij wilde eerst nog samen met ons naar de garage om te zien of onze auto er nog stond.. We hebben nu ook onze eigen sleutels van het kantoor! Die zijn we gaan laten maken in een grote doe-het-zelf-shop. Ongelooflijk wat je daar allemaal kan vinden! Het was er heel druk omdat het woensdagavond Soekot is. Bij dit feest wordt er een soort hut gebouwd waar men dan een hele week in eet. De mannen bouwen de hut, de vrouwen zorgen voor de decoratie. Woensdag kunnen we hier wellicht meer over vertellen. Na 4 dagen hoofdpijn is Machteld ook weer helemaal de oude. (Tom denkt: HELP! Zie foto hierboven ). Vanavond zijn we gaan uiteten in een café-bistro om de hoek. Dat was een hele uitdaging, zeker met een menu in het Hebreeuws! Gelukkig sprak het meisje dat ons bediende een aardig mondje Engels en waren er Engelstalige menukaarten ter beschikking. Dat maakte het kiezen wel een pak eenvoudiger! We hebben ons nog eens goed volgepropt want een deftige warme maaltijd was alweer even geleden. Morgenvroeg worden we eerst voorgesteld aan de mensen van de administratie op onze campus, en daarna gaan we naar Bet Dagan (de campus bij Tel Aviv). Tom gaat daar zijn installatie ineenzetten terwijl Machteld verder werkt aan haar artikels en haar eerste data onder ogen gaat krijgen.. Spannend!
Nu hebben we eens een vrije dag en nog lukt uitslapen niet.. Om half 8 waren we al uit de veren! Het is hier ook echt heel vroeg licht (we weten niet precies hoe laat, want zo vroeg staan we nu ook weer niet op en zo laat zijn we nog niet op stap geweest).. Nadeel is dan ook wel dat t ook vroeg donker is.. Rond 18u begint t echt al te schemeren! Maar vanmorgen zaten we dus al om 8u10 op de fiets! Vanwege Jom Kippoer waren er nog de hele dag (tot zonsondergang tenminste) geen auto's op de weg. Overal op de weg zaten kinderen rond te rijden met hun fietsjes en ouderen wandelden op hun gemak door de straten. De mountainbikes die we van Ilan geleend hebben zijn echt wel goed! Vandaag zijn we off-road gegaan. Waar we overal geweest zijn weten we zelf niet, maar we waren toch blij toen we rond 10u weer in onze eigen buurt waren. Voor de rest lekker geluierd vandaag.. Eten, dutje doen, computerspelletjes, boekje lezen, ... En veel drinken! Water welteverstaan.. Rond 17u zijn we weer een toertje gaan fietsen. De zon was niet meer zo hevig en t was echt zalig fietsen! We zijn naar Beit She'arim gefietst, een groot park waar zich ook catacomben bevinden. Het nadeel van fietsen hier in de buurt is dat wij op een heuvel wonen.. We moeten dus altijd eerst bergaf fietsen.. Heel leuk! Maar op de terugweg moeten we ook altijd dat hele stuk terug omhoog! Conditie! Dan hebben we de restjes van gisteren opgegeten. De vrouw van Ilan had ons namelijk eten meegegeven in een bakje.. Quiche met mais, noedels met kip en rijst met quinoa. Jammer dat we niet konden opwarmen.. Maar t heeft toch gesmaakt! Daarna probeerde Machteld te skypen met het thuisfront.. Lukte jammer genoeg nog niet.. Dadelijk is Tom aan de beurt.. Morgen weer werkendag! Ten laatste om 9u moeten we beginnen..
Vandaag was het eindelijk weekend! We klinken al net als geroteerde werkmensen, maar zo voelt het ook aan. De afgelopen week was bijzonder hectisch, omdat we zoveel dingen te gelijk moesten afhandelen. Vanmorgen hadden we dan ook geen wekker gezet zodat we eens goed lang zouden kunnen slapen, maar dat was enkel maar 'wishful-thinking'! Om 8u waren we allebei alweer klaar wakker. We besloten dan maar op ons gemak te eten, en vervolgens naar de winkel te gaan. We moesten immers op tijd in de winkel zijn, want wegens de festiviteiten sloot deze op middag zijn deuren al. Vervolgens besloten we naar de bank te gaan om er ons chequeboekske te bestellen. In Israel wordt blijkbaar nog alles met cheques betaald, omdat overschrijvingen meer geld kosten. De cheques zullen we de komende dagen ook hard nodig hebben wanneer we onze auto en ons appartement moeten betalen. We kwamen echter 15 min te laat aan de bank, waardoor we voor gesloten deuren stonden. We besloten dan maar een wandelingske door de stad te maken. Uiteindelijk zijn we toch 2u onderweg geweest. Uitgedroogd kwamen we terug aan op ons appartement, want langer in deze zon lopen, en zonder water, gaat echt niet! En ook nu, na 5 dagen felle zon, zijn we voor de eerste keer echt verbrand. Door de dag is het eigenlijk ook te warm om buiten te komen, vandaar mss... Om 17u kwam Ilan ons oppikken om bij hem thuis Jom Kippoer te vieren. Dit feest staat geheel in het teken van de verzoening, en betekent voor iedere jood een nieuwe start. We werden verwelkomd door zijn vrouw en zijn 2 jongste kinderen. We hebben gezellig en lekker gegeten, vooral lokale gerechten, bereid van groenten en fruit uit hun eigen tuin. Als dessert kregen we zelfs glida, ijscrème! De vrouw van Ilan maakt dit zelf, en verkoopt het ook aan kennissen en vrienden. Ze was dan ook bijzonder geïnteresseerd in de verhalen en knowhow van Machteld!We zijn zelfs ook al uitgenodigd voor het volgende feest, komende woensdag. Dan is het immers Soekot, een 7-dagen durend feest... Na het feest kregen we een fiets onder onze kont geduwd. Het is blijkbaar de gewoonte dat tijdens Jom Kippoer iedereen zijn auto thuis laat, en dan te voet of met de fiets zich verplaatst. Het is opmerkelijk dat het zo goed wordt opgevolgd, want er bestaat eigenlijk geen wet voor. En fietsen in Israel is niet hetzelfde als fietsen in Noord-Limburg hoor! Zelfs Leuven is er niks tegen! Onderweg kwamen we enkele serieuze kuitenbijters tegen, maar het mag gezegd worden, we zijn geen enkele keer moeten afstappen! Hijgend, compleet uitgeteld, nat van het zweten, maar wel APE-trots kwamen we terug aan op ons appartementje. Nu rap douchen, en dan slapen, want morgen begint er weer een nieuw avontuur!
Vandaag was ons het dagje wel! Het warme weer begint z'n tol te eisen. Gisteravond is Tom met hoofdpijn gaan slapen en vanmorgen stond Machteld op met zo mogelijk nog meer hoofdpijn.. Maar ja, de plicht roept! Vol goede moed stapten we richting bushalte. In de hoop dat elke bus langs onze bestemming zou rijden, stapten we op de eerste bus die we tegenkwamen. Newe Ya'ar blijkt niet zo bekend :( Maar voor 17 NIS zijn we er toch geraakt. Aangekomen op kantoor nam Ilan ons direct mee naar de garage om naar een witte Citroën Saxo uit 2001 met 170000 km te kijken. We hebben er testritjes mee gemaakt, ook al omdat al die Israëlische auto's automatische versnellingsbakken hebben. De auto beviel ons wel, dus nu hebben we een koopoptie bedongen. Nu moeten we nog kijken hoe het zit met verzekeringen en het overdragen van eigendom.. Omdat wij buitenlanders zijn blijkt dat niet zo simpel, maar gelukkig niet onmogelijk! Ilan heeft ons nog wat leuke adresjes getoond waar je lekker kan ontbijten, koffie kan drinken of een goeie steak kan eten. Op kantoor hebben we opzoekwerk voor ons doctoraat verricht, terwijl Ilan wel 3u aan een stuk telefoontjes pleegde voor ons. Tom z'n doctoraat zal gaan over automatische detectie van klauwproblemen bij melkkoeien. Machteld haar doctoraat zal gaan over detectie van gezondheidsproblemen bij melkkoeien enkele weken voor en na kalven (= transitieperiode) m.b.v. sensoren.
Uitzicht vanuit ons kantoortje. Omdat we voor 14u geen enkel bericht hebben gekregen van de housing agency's zijn we naar het appartement van gisteren gegaan. Het appartement ligt in Ramat Yishay, enkele dorpen verder dan waar we nu zitten en kort bij onze werkplaats. We hebben er anderhalf uur onderhandeld over het contract (dat in het Hebreeuws was opgesteld) met Ilan aan onze zijde, maar dinsdag verhuizen we!! Foto's zullen zeker volgen! En slaapplaats voor bezoekers is vanaf dan ook gegarandeerd ;-) Om 16u zijn we naar Ilan's huis gereden en heeft hij ons voorgesteld aan zijn gezin. Daarna zijn we samen met hen naar het strand gereden in HaBonim. Daar is een natuurreservaat met een zeldzame bloem, een blauwe grot en dus een mooi strand. Het was een mooie afsluiter van deze eerste drukke werkweek. Morgen zijn we bij Ilan thuis uitgenodigd om Jom Kippoer te vieren. De winkels zullen morgen al vanaf de middag gesloten zijn (dus we moeten vroeg uit bed) en vanaf zonsondergang is het ongebruikelijk om nog met de auto te rijden. Gelukkig heeft Ilan ons 2 fietsen gefixt, zodat we toch nog thuis zullen geraken na het feest.
Stilaan wennen we aan wakker worden rond 7u30, amai! Vanmorgen zijn we een
bankrekening gaan openen voor Tom en hebben we een housing agency
bezocht, maar dat bleek nogal veel poespas.. We wachten wat eruit komt.. Ilan kwam ons weer oppikken en we zijn naar een garage gereden in de hoop een goedkopere tweedehandsauto te vinden.. Maar t is afwachten.. Morgen gaan we daar kijken naar een auto. Vervolgens hebben we een appartement bezocht op aanraden van een medewerkster (Irit) van het Volcani Center.
Veeeeel beter dan dat van gisteren! Morgen gaan we kijken hoe het zit met het contract. We houden jullie op de hoogte Verder hebben we wat papierwerk in
orde gebracht zodat we op het intern netwerk kunnen en een loon zullen
krijgen e.d. We hebben samen met mensen van onze onderzoekscampus onze boterhammen opgegeten alvorens we weer naar Haifa reden op zoek naar een auto.. Die zoektocht is echt frustrerend en vermoeiend! Terug in Kiryat Tivon zijn we een (duur) ijsje gaan eten. Bij het bananenijs zaten ook rozijnen en walnoten, lekker hoor mama's! Daarna zijn we inkopen gaan doen voor ons avondmaal in de supermarkt. Het zijn boterhammen met groenten en beleg geworden en wat fruit (granaatappels, hmm!). Koken gaat hier helaas niet omdat we geen vuur hebben.. En de oven geeft ons nog steeds elektroshocks.. Morgen komen ze t oplossen is ons beloofd.. De planning voor morgen is dus: auto, appartement, opzoek-en leeswerk voor doctoraat.. Voor t eerst zullen we ook de bus nemen i.p.v. ons te laten rijden. In de late namiddag zullen we met Ilan en z'n gezin meegaan naar het strand. Leukleuk! En dat is dan al de laatste werkdag van deze week!
Ons eerste ontbijt in Israël met z'n tweeën bestond uit:
sandwichen, kaas, melk, granaatappel, nectarinen, koffie (eerst mét,
daarna zónder dras (Machteld de keukenprinses)). Om 9u stond Ilan voor
de deur om ons op te pikken. We vertrokken richting Nahalal (kijk eens
op google maps hoe de stad is ingeplant in de omgeving: heel uniek!)
waar zich een onderzoeksboerderij bevindt. Tom z'n onderzoek zal
voornamelijk hier gebeuren. Daar heeft Tom samen met de medewerkers
overlegd hoe en waar de camera's bevestigd moeten worden. Een bezoek aan
Newe Ya'ar volgde. Dit is de 250 ha grote onderzoekscampus in het
noorden van Israël. Hier zijn geen melkkoeien te vinden, maar wel
stierkalveren en vleesvee. We hebben een rondleiding gekregen over de
campus, waar ook verschillende labo's liggen, en hebben de medewerkers
ontmoet. Hier zullen wij ook een kantoortje krijgen en een taakje op de
boerderij zodat we ons goed kunnen integreren . Ilan trakteerde ons op Arabisch en joods getinte gerechten, zoals humus en falafel. Daarna
kon de zoektocht naar auto, appartement en gsmkaart beginnen. Daarvoor
reden we naar Haifa, een grote havenstad in de buurt. Auto's blijken
hier heel duur te zijn. Minstens 10 000 euro voor een 2 jaar oude kleine
hyundai of fiat! We zoeken verder.. Ook een gsm-kaart bleek niet zo
voor de hand te liggen. De ene operator kon niet werken met zo'n 'oude'
toestellen als de onze, bij de tweede operator weigerden ze Engels te
spreken, maar ze hebben ons uiteindelijk toch geholpen. Onze Israëlische
nummers: Tom: +972-528815574; Machteld: +972-528835503 Vervolgens
zijn we terug naar Tivon gereden om er een appartement te bezoeken. Het
uitzicht was geweldig! De buurt was goed! De prijs ook.. MAAR het
appartement zelf trok helaas op niet veel. Heel oud, onbemeubeld, er
liep een dikke zwarte spin rond, er was geen airco en er bleek een heel
gedoe te zijn met een advocaat. Hopelijk is niet alles zoals dit! We
hebben internet gevonden in onze kamer, vandaar de start van onze blog
Dadelijk gaan we een wandelingetje maken en wat eten. Morgen gaan we
voor 't eerst zelf iets ondernemen: naar de bank en een housing agency!
Als alles goed gaat, komt Ilan ons daarna oppikken.. Groetjes!
Om 8u stipt (!) stond Ephraim
voor onze deur. Hij verwende ons met een uitgebreid ontbijt: cornflakes, een
gebakken eitje, tomaten en komkommers, croissantjes uit de oven, Rond 9u
reden we naar het Volcani Center. Deze buurt is het kloppende hart van de
Israëlische landbouw, gaande van het ministerie van Landbouw tot
onderzoeksinstellingen en dierenklinieken. Wij gingen hier op zoek naar de
mensen die alles voor ons geregeld hebben. 10 jaar geleden was het gebouw met
fontein vast hypermodern, maar door de aanhoudende droogte is er een verbod op
waterverkwisting zoals fonteinen en beregenen van gras. Daarna reden we naar
het Institute of Agricultural Engineering buiten de campus. Dit is 1 van de 6
afdelingen van het Volcani Center. Daar kwamen we de 2e professor
tegen: Ilan Halachmi. Haha, en uiteraard hebben ze hier problemen met het
uitspreken van Machteld. Ephraim blijft halsstarrig Masjteld zeggen. Ook
Mitchel, Marcha, .. hebben we al gehoord. Ilan is toch al bij Marteld geraakt,
maar hij heeft dan ook 3 jaar in Nederland gedoctoreerd.
We werden even rondgeleid op het
Institute en ontmoeten nog wat mensen die ons zullen bijstaan met onze
onderzoeken. Daarna reden we naar de Dairy Farm, een onderzoeksboerderij van
het Volcani Center. De typische kenmerken van de Israëlische koeienstallen
waren hier terug te vinden. (Voor de niet-kenners: ;-) De stallen zijn hoog en
open, ze hebben geen roosters. De mest aan de voergang wordt dagelijks
weggeschept, maar de rest van de stal wordt wekelijks met de cultivator bewerkt
en eens per jaar verzameld om het land te bemesten.)
Elke koe draagt hier 4
sensoren op en in haar lijf, waarmee allerlei data verzameld worden en waarmee
wij ook zullen gaan werken. Vervolgens reden we naar een commercieel
melkveebedrijf in een kibboets, waar ook data verzameld worden. (Een
werkneemster sprak Nederlands. Die Hollanders kom je ook overal tegen! ;-) ).
De melktanks zijn hier trouwens gigantisch! Net als de melkstal (met 2x12
visgraat)! Tijd voor het middagmaal samen met Ilan en Ephraim in de refter van
het Volcani Center. Het menu was gelukkig herkenbaar: kip, schnitzel, pasta,
rijst en veel groenten. Wist je overigens dat je best water van een watertap
drinkt dan van de kraan omdat er haast kokend water uit de kraan komt doordat
de leidingen zo worden opgewarmd door de zon. Er liggen ook veel zonnepanelen
op huizen, instellingen, stallen, ... Op daken van sommige gebouwen staat ook
een waterkoker, een ton met water die wordt opgewarmd door de zon. Na het
eten zijn we met Ilan naar het Noorden vertrokken over autostrade 6, de enige
met tol. Je hoeft hier niet te stoppen aan een loket om de tol te betalen, maar
ze trekken een foto van je nummerplaat en sturen de rekening naar je thuis. Mensen
die vaak de tolweg gebruiken, kunnen een kaske in hun auto hangen waardoor de
registratie sneller verloopt en ze dus ook tot 50 % kunnen besparen. Het
landschap was in den beginne open, heuvelachtig en dor, met olijfbomen en
cactussen langs de weg. Serres kwamen we ook tegen. Anders dan bij ons dient de
serre hier om de planten tegen de zon te beschermen. Na een tocht van anderhalf
uur kwamen we aan in Kiryat Tivon, waar we ons eerste stekkie betrekken. Het is
1 grote kamer met een bed, een zeteltje, een paar stoelen en een tafel, een tv
met 2 zenders, een badkamer en een mini-keuken met alleen een stroomgevende
oven en een koelkast. Toen nam Ilan ons mee naar een Leumi-bankkantoor om een
bankrekening te openen. Rond 15u kwamen we daar aan maar de bank was gesloten.
Ze siëstaen hier tussen 13u en 16u! We zijn dan maar de buurt gaan verkennen
en spraken om 16u terug af met Ilan.
Uiteraard was Tom zn paspoort vergeten,
dus kunnen we volgende week opnieuw 2u paperassenplezier ondergaan Die 2u
blijkt in vergelijking met andere landen nogal mee te vallen. Ilan heeft bij
zijn doctoraat in Nederland maar liefst 2 weken moeten wachten! Maar Machteld
heeft dan toch al een buitenlandse rekening! Nu nog geld.. Ons geld wisselen
bleek moeilijker dan verwacht en we werden doorverwezen naar een exchange
kantoortje in de buurt. Na een lange dag kon Ilan ons eindelijk naar huis
brengen. We spraken af dat hij ons de volgende dag rond 9u weer zal oppikken. Wij
zijn naar een kleine supermarkt om de hoek gegaan voor ons avondmaal en
ontbijt. Het valt niet mee om eten te kiezen in een vreemde taal, maar goed dat
er soms fotos op de verpakking staan!
Na het eten besloten we te internetten.
Maar al héél snel bleek dat dat niet gaat. Dus we
schrijven het nu al maar posten het wanneer we aan het internet kunnen. Nu
rap douchen en dan slapen, want morgen is het weer vroeg dag. We gaan dan naar
Newe Yaar (daar bevindt zich de campus waar wij grotendeels onze tijd zullen
doorbrengen) en naar een onderzoeksboerderij in de buurt. We gaan ook een auto
zoeken, een Israëlische gsm-kaart en internetkabel kopen en een eerste
appartement bekijken. Meer nieuws volgt!
Ons grote avontuur is begonnen!
Zondag 12 september in de late namiddag begon onze eerste grote beproeving in
de luchthaven van Luik: inchecken met 35 kg bagage te veel, bagagecontrole én
hetvliegtuig nemen! Rond 18u20
vertrokken we voor een ruim 4u durende vlucht tot Tel Aviv. We werden al direct
geconfronteerd met de orthodoxe joden, biddend en zingend.. Onze angst voor de
douane bleek ongegrond.. Alhoewel.. Machteld lieten ze zonder problemen
binnen.. Tom - onze terrorist- daarentegen werd even aan de kant gezet. Een
half uur later en zonder enige uitleg werdhem toch een aangenaam verblijf in Israël toegewenst en mocht hij
beschikken. Machteld stond, na de koffers van de band te hebben gesleurd,
verweesd rond te dwalen in de grote hal. Een zoet weerzien verzekerd! Op naar
professor Ephraim Maltz, de vriendelijke man die ons kwam ophalen en bij wie we
mochten overnachten. (@ familie Steensels: Hij lijkt op nonk Jef van tant Ida!)
Hij belde zelfs zn vrouw uit bed om eten voor ons te maken. Zijn huis was geen
grote villa, maar een gezellige witte woonst in een buitenwijk van Tel Aviv. We
hadden een gastenkamer ter onzer beschikking met badkamer EN airco. Het was om
1u s nachts dan ook nog 27 °C! Er is trouwens geen tijdsverschil op dit
moment. In Israël werd de klok gisteren terug op winteruur gezet. Dus als
jullie in winteruur gaan, lopen wij een uur voor. Doodmoe kropen we om 2u in
ons bed om de dag erna rond 8u weer gewekt te worden.
Na eens lekker lang uitslapen gingen we vandaag een bezoekje brengen aan de circusschool in Kfar Yehoshua. Vandaag was er een open dag. Shuli en Daniel waren zo enthousiast over het circus dat wij wel nieuwsgierig werden! Het was echt amusant om eens te zien! Zelf hebben we ons gewaagd aan over een koord lopen en jongleren. Daniel, onze Amerikaanse circusvriend, was verantwoordelijk voor het handjes vasthouden bij het koorddansen. (Zie foto ). Tom heeft zelfs een staaltje fietsen op 1 wiel laten zien! Op het einde was er een kleine show waarin verschillende technieken te zien waren: trapeze, jongleren, door een tennisracket kruipen, acrobalance, ... Wij stonden met onze stijve knoken wel te kijken van al die lenigheid! In de namiddag hebben we ons wat beziggehouden met nietsdoen.. Machteld heeft haar Stieg Larsson uitgelezen.. Tom heeft het huishouden op zich genomen.. Koken gebeurde vandaag met wat we in de kast vonden. Gisteren vergeten dat het vandaag Shabbat is.. We hebben spaghetti met kaassaus en gerookte zalm klaargemaakt. Best moeilijk zelf saus te maken zonder klopper! Maar het heeft gesmaakt! Na het avondeten zijn we een wandeling gaan maken door ons dorp. Tegelijk konden we dan ons afval in de container dumpen. Vanavond wordt een rustig dvd-avondje, want morgen begint voor Tom alweer een drukke werkweek!
Machteld sprong uit bed en zette gezwind de ontbijttafel klaar. Na 10 minuten rolde Tom ook uit bed en vervoegde hij Machteld aan tafel, die ondertussen de was ook al gedaan had. Om 7u30 werden we verwacht in Newe Ya'ar om alles klaar te zetten, want om 8u zouden de bezoekers van de koeiengroep uit het project van Tom arriveren. Wij hielpen Ilan met: de waterkoker vullen, koffie en thee zetten, bordjes, bekertjes en lepeltjes uitpakken, ... Na de voorstellingsronde vertrok de groep naar Nahalal om de experimentele setup van het project af te werken. (Machteld probeerde intussen telefonisch de autoverzekering in orde te brengen en las de handleiding van de software die ze zal gebruiken). De experimentele setup verliep echter niet van een leien dakje! Wanneer je in Israël werkt moet je ALTIJD rekening houden met de warmte. De camera's waren hier dus ook niet op voorzien. Het werd middag en er was nog geen echte vooruitgang geboekt.. Lunchbreak dan maar.. In een restaurant werden onze buikjes gevuld met Israëlische groentensalade of een soepje, gevolgd door een zalmsteak met puree. Gelukkig is Machteld geen grote eter 
Na een stevig ontbijt besloten we naar de open dag van de circusschool in Kfar Yehoshua te gaan. Shuli werkt daar, en Daniel, onze Amerikaanse circusvriend, volgt daar les. Er waren heel wat workshops. Wij probeerden te jongleren en over een koord te lopen (waarbij Daniel onze handjes vasthield). 
Hoipiepeloi luitjes!
Maar de huisbaas heeft het nu gefixt, maar we moeten nu wel voorzichtig zijn met het uittrekken van de stekkers uit dat stopcontact. Moti (de huisbaas dus) kwam ook nog aandraven met een oude bureau, die na een grondige poetsbeurt nog wel te pruimen was, en een wasrekje om onze was aan op te hangen. 
Vandaag werden we pas om 8u wakker! Voor t eerst hebben we zelf een warme maaltijd geprepareerd: pannenkoeken! Hmmm! Daarna hebben we huishoudelijke taakjes verricht: de was opvouwen en opruimen, afwassen, handwasjes doen, ... Gisteren hebben we van Shuli en Ilan een tas met kampeerspullen zoals bordjes, glazen, tassen en bestek gekregen. Nu is onze collectie dus weer wat uitgebreid en hoeven we niet elke dag af te wassen, maar kunnen we alles opsparen tot het einde van de week ;-) We zijn op dit moment aan het wachten op Moti, de huisbaas. Hij komt nog een aantal kleinigheden regelen, zoals het putje in de douche en de spiegel in de badkamer. In de namiddag zulllen we wat aan ons doctoraat werken en de buurt wat gaan verkennen.. 
Veel te vroeg werden we wakker op onze eerste vrije dag! Het bed kraakt dan ook langs alle kanten.. Ontbijten, opruimen en hup, naar de bank. Na een dik uur aanschuiven, waren we aan de beurt.. We hebben nu allebei een bankkaart! Tom heeft zelfs al geld! Hij heeft namelijk een voorschot gekregen op z'n loon.. Op het Belgisch geld is het blijkbaar nog even wachten.. We zijn onze laatste euro's gaan wisselen en de huur van onze tijdelijke kamer gaan betalen. Rond 11u waren we weer terug in ons appartement. We besloten naar zee te gaan om lekker uit te waaien, te zwemmen en te zonnen. We reden richting Haifa. Vanaf de haven van Haifa heb je van op de weg steeds een prachtig uitzicht op de zee! We parkeerden op 50 m van de zee en konden recht de zee inrennen. We zijn toch maar eerst onze spullen onder een parasol gaan leggen. Het verschil met de Belgische kust is groot! Het strand werd niet overspoeld door mensen, er is geen dijk en het uitzicht wordt niet gedomineerd door appartementen (wel door het Carmel-gebergte!). Wat een schitterend uitzicht! Het water was ook heerlijk warm! En je kan meeeeeters in de zee lopen zonder kopje onder te gaan.. Je ziet ook altijd de bodem! Na een paar uurtjes genieten, nam Machteld eens het stuur in handen.. De rit verliep vlekkeloos! Onderweg kregen we telefoon van Shuli met de vraag of we Daniel konden ophalen. Daniel is een Amerikaan uit Arizona. Hij woont nu ook in Ramat Yishay en volgt les in de circusschool waar Shuli meewerkt. Om 18u pikten we hem op en gingen we samen op zoek naar het huis van Ilan. Best moeilijk als het donker is en niemand de buurt kent! We zijn maar 1x verkeerd gereden.. 
Dag vriendjes en vriendinnetjes!
Erev tov!
Uitzicht vanuit ons kantoortje.
