Vorige week was alweer een drukke week. We maakten dan wel geen doordeweekse uitstapjes, maar aangezien we volop bezig zijn met onze onderzoeken hebben we onze handen meer dan vol! Deze week moeten we naar een conferentie in Haifa. We zullen daar staan met een poster over ons onderzoek. Het wordt de eerste keer dat ons werk voor het grote publiek komt, dus we vinden het wel spannend!

Vorige week mocht Machteld enkele keren meehelpen om het ontbijt te bereiden. Moush was er immers niet.. Hij vroeg zich wel af of hij wel weg kon blijven, want wat moest Machteld dan eten? Normaal maakt Moush altijd een salade (met veel komkommer en tomaten) en een stoofpotje van groenten. Dat stoofpotje smaakt Machteld wel, maar de salade laat ze toch liever aan zich voorbij gaan.. Maar wanneer Moush er niet is, wordt ere en apart slaatje gemaakt zonder komkommer en tomaten, dus Machteld heeft geen honger moeten lijden

Aharon, de handige Harry die ons steeds helpt waar nodig, kwam ook nog een keertje kijken in Newe Yaar. Hij merkte op dat Machteld eruitzag als een ‘sabre’. Dat is de vrucht van een lokale cactusplant. Naar het schijnt een compliment, maar als je de vrucht ziet twijfel je daar toch aan

De 'sabre', zoals Machteld liefkozend genoemd werd door Aharon

Het was afgelopen week ook Valentijn.. En iedereen weet wat voor een romanticus Tom is! ;-) Toch slaagde hij er in Machteld te verrassen. Na het werk stopten we aan de Fox, een kledingwinkel, waar Machteld een trui cadeau kreeg. Er bestaat twijfel of het een romantische bui van Tom was of niet. Tom lachte Machteld immers steeds uit met haar veeeeeeel te grote trui die ze gekregen had in het voederstation. Dus mss was hij wel n beetje beschaamd dat hij naast haar moest lopen terwijl ze die veeeeel te grote trui droeg.. Alleszins, Machteld koos een mooie blauwe, lekker warme trui, die bovendien heel goed uitkomt met haar blauwe ogen! In de solden (50%!)!

De mooie trui (Wegens mooi weer rond het middel gebonden) en het woeste water

Ook dit weekend besloten we er nog eens op uit te trekken. Aangezien we vrijdag alweer vroeg uit de veren waren, vertrokken we naar het noorden. Ons autootje zou ons deze keer naar Banias brengen. Banias is een groot park met een waterval van 10m en enkele bronnen. Het park is genoemd naar de god Pan.

De grot van Pan

Het weer liet ons ook helemaal niet in de steek: het was zalig T-shirtweer! Het park was echt heel mooi1 Veel groen, veel bloemen, ...

In deze tijd van het jaar is er ook veel water. Het smeltwater van de Hermon (waar je in de winter zelfs kunt skien) komt immers terecht in deze stroom.

De besneeuwde bergtop van Mount Hermon en de waterval

We maakten een stevige wandeling en zochten een mooi plaatsje voor onze picknick. In het park was het best druk! Ook veel toeristen! Maar het is er dan ook heel mooi! We vinden het noorden echt heel mooi, en ook helemaal anders dan waar we wonen, dus we zullen er in de toekomst wel vaker naartoe rijden.. Wie weet zelfs met de tent

Als je op de landkaart kijkt, zie je dat Israël in het noorden bijna omringd wordt door Libanon en Syrië. De tekens die je overal ziet waarschuwen je voor mijnen langs de wegen en wandelpaden en vormen een stille getuige van de strijd die hier gevoerd werd.

Aangezien het park sloot om 14u (wegens Shabbat), moesten wij dus ook vertrekken. We namen een andere weg dan de heenweg zodat we nog wat van het mooie landschap konden genieten. Een tussenstop maakten we aan de Kinneret (het meer van Galilea). Er waren al heel wat mensen aan het plonsen in het water! Er werd ook gebarbecued op het strand. Man, dat ruikt toch lekker!

Terug thuis waren we allebei n beetje lui.. We besloten ons even op te frissen en dan uit eten te gaan. Vandaag was echt wel een topdag!

Zaterdagmorgen verwenden we onszelf met pannenkoeken. ‘s Middags stonden we in voor de kalfjes. Omdat het weer lekker warm was buiten besloten we te voet naar het werk te gaan. We ontdekten daarbij weer een heleboel nieuwe straatjes En vandaag was het alweer werkendag..

Tot horens!

Machteld en Tom

20-02-2011 om 18:19 geschreven door Tom en Machteld  

Dinsdagavond veranderde ons 'eentonige' leventje. We kregen namelijk bezoek uit België. Nadia, een oud kotgenootje van Tom, kwam samen met haar vriendin Kim bij ons overnachten op hun doorreis door Israel. Zij hadden een hele reis van 14 dagen uitgestippeld, en zouden bij ons blijven overnachten om het noorden van het land te gaan verkennen. Ze kwamen van Tel Aviv en via Caesarea in Haifa aan, om dan vervolgens de bus naar ons huis te nemen. Het plan was ook om 4 nachten bij ons te blijven overnachten.

Aangezien ze midden in de werkweek aankwamen, konden wij niet met hun mee reizen. Maar dat ons niet tegen om er 's avonds iets leuks van te maken. De eerste avond hadden wij al een lekkere maaltijd voor hun klaar staan, zodat zij direct hun voetjes onder tafel konden schuiven. De volgende avond stonden Nadia en Kim erop om voor ons te koken om ons te bedanken voor de ontvangst. Ons niet gelaten natuurlijk, en we lieten hun hun gang gaan. We hadden ze voor we vertrokken naar het werk ook uitgelegd waar de winkel lag, zodat ze na hun trip naar Nazareth daar inkopen konden gaan doen. Blijkbaar vonden ze het een heuse zoektocht om hun ingredienten bijeen te zoeken omdat ze niet altijd konden lezen wat ze precies kochten 's Avonds zijn we dan ook eens samen naar Tom zijn boerderij gaan kijken.

Donderdag moest Tom er al weer vroeg uit omdat hij naar Bet Dagan moest. Machteld moest dus ook vroeg op staan om Tom bij Ilan af te zetten, en dan ook maar vroeg beginnen te werken zodat ze ook vroeger kon stoppen. De 2 toeristen zouden vandaag naar Haifa gaan, maar hadden pech met het weer. De hele namiddag kregen ze plensbuien en regen over hun dak. Ze besloten dan maar vroeger terug te keren, zodat ze ook nu weer met ons konden meeeten. 's Avonds hebben we dan samen onze reisplannen voor het weekend verder besproken en uitgestippeld, omdat we ze nu wel zouden volgen. We gingen allemaal vroeg slapen omdat we morgen allemaal fris wilden zijn.

Vrijdag vertrokken we tegen 08.45 met zijn allen naar het Meer van Galilea. Niet wetende of onze auto deze reis aan zou kunnen, gingen we toch het avontuur tegemoet. De eerste halte was aan Yardenit. Deze plaats is ook bekend als de 'doopplaats' van Jezus. Het park vertelde ons dat het 'dichtbij' de werkelijke plaats ligt, maar andere bronnen beweren dat het ergens in de Westbank ligt. We hadden gehoord dat er mensen zijn die nogal euforisch worden wanneer ze gedoopt worden, en dat wilden we natuurlijk met onze eigen ogen zien. Gelukkig voor ons waren er enkele mensen bereid om zich te laten dopen. Gehuld in een wit gewaad, dompelden ze zichzelf onder in het (koude) water van de Jordaan. Echt smakelijk leek het ons niet, want het krioelde er ook van de muskusratten! De euforie bleef ook uit bij de mensen, maar het was toch wel leuk om dit eens te zien.

Vervolgens reden we verder langs de kust van het meer van Galilea, richting het noorden. We stopten in het plaatsje Capernaum. Hier staat volgens de overlevering het dorp waar Jezus een groot deel van zijn leven heeft doorgebracht. Hij heeft hier onder andere zijn apostelen geronseld.Ook het huis van Petrus stond in dit plaatsje. Naast al deze christelijke bezienswaardigheden was er ook nog een Grieks-Ortodoxe (roze) kerk. Het was wel speciaal om zien. Jammer dat we er niet binnen konden. De tuin zat ook vol met pauwen en ander gevogelte.

Dan reden we verder naar Tabgha, een 2 kilometer verder. Hier bevond zich de kerk waar Jezus het brood en de vis vermenigvuldigde om aan de mensen uit te delen. Daarna zijn we nog naar een andere kerk gewandeld, waar heel veel mensen in witte gewaden buiten aan het zingen waren. Het leek wel een of andere sekte te zijn. Wij besloten deze mensen te laten doen, en aan het meer een plekje te gaan zoeken om onze boterhammekes op te eten. We kregen er een tip van een andere bezoeker dat er achter de stenen een watervalletje was dat zeker de moeite was om eens te bezien. Na een heus hindernissenparcours (met de gebruikelijke valpartijen ) bereikten we de waterval. We besloten er ons bo'kes op te eten. Na de lunch gingen we nog op zoek naar de 'Berg der Zaligheden', maar verder dan de 'Grot van Yo'Av' kwamen we niet. Heel in de verte zagen we de kerk wel liggen, maar dat was nog te ver om te lopen.

Na al deze kerkelijke bezienswaardigheden namen we Kim en Nadia mee naar de Mt Gilboa. Hier heb je een heel mooi uitzicht op de vallei onder aan de voet van dit gebergte. Het was wel een hele opgave voor ons autootje, maar zonder verpinken slaagde hij erin om deze steile hellingen te nemen. Onderweg reden we nog bijna een hert aan, maar ze kon nog net ontsnappen door de schrikdraad. Niet veel verder sloeg het noodlot dan toch toe. Na door een put langs de weg gereden te hebben, kregen we te maken met onze eerste platte band! Noodgedwongen moesten we, bijna boven, ons langs de weg zetten. Maar goed dat Machteld wat van auto's weet, want anders hadden we het reservewiel nog niet gevonden Tom besloot vol goede moed de klus te klaren, maar besefte al snel dat hij geen moersleutel in de auto had liggen. We schakelden dan ook de hulp in van een toevallige voorbijganger. Deze vrouw kon ons ook niet voort helpen, maar ze besloot haar man te bellen. Ze woonde onder aan de voet van de berg, en haar man zou dus snel daar zijn. Maar al snel stopte er een nieuwe auto, en ook zij schoten ons ter hulp. Zij leenden ons hun (betere) krik en sleutel, en de klus was snel geklaard. Maar al snel zagen we een nieuw probleem: het reservewiel stond ook plat! Niet getreurd, want er stopte opnieuw een auto. Deze had gelukkig een kleine compressor bij die je op de autoaccu moet aansluiten om fietsbanden op te pompen. We probeerden het ook op onze autoband, en het werkte wonderwel. De band stond weer hard, maar omdat we het zaakje toch niet helemaal vertrouwden, besloten we huiswaarts te keren. We passeerden eerst nog eens langs het tankstation om onze banden volledig op te pompen. We prezen ons echt gelukkig met al deze vriendelijke Israeli!

's Avonds trakteerden Nadia en Kim ons op een restaurantbezoekje. We belandden in de Adela, ons 'stamrestaurant' in Ramat Yishay. Na het driegangenmenu zetten we avond verder in de Barbarossa. Deze gezellige tent stond ons best wel aan, en we bleven dan ook tot in de late uurtjes pinten (halve liters) drinken.

Zaterdagmorgen sliepen we allemaal lang uit. Tom, de man van het gezelschap, besloot zijn vrouwtjes te verwennen met verse broodjes. Aangekomen bij de auto merkte hij al snel op dat de reserveband weer wat leeggelopen was. Daardoor moesten we onze plannen wat aanpassen, wat niet zo erg was omdat we nu konden uitslapen en ons rustig klaarmaken. Voor sommigen was dat ook welgekomen, want voor deze vielen de pinten toch wat zwaar. We namen de 2 bezoekers mee naar Bet Shearim. We bezochten er het park en wandelden door de natuur. Toen we er op een bankje zaten, kwam er een oud koppel op ons toe gestapt en vroeg waar wij vandaan kwamen. Toen we zeiden dat we belgen waren, zei de man:"Ik dacht al jullie geen Israeliers waren, want jullie zijn zo stil (als in niet roepen)."

We sloten het verblijf van Kim en Nadia af met een McDonalds bezoekje. Kim had er echt al een hele week naar uitgekeken, en we wilden haar wens dan ook vervullen. 's Avonds namen we afscheid van dit vrolijke duo, want zij trokken verder richting Jeruzalem. Het was een zeer aangename vierdaagse, maar toch ook een vermoeiende door de lange dagen. Maar het is zeker voor herhaling vatbaar ;-)

14-02-2011 om 20:02 geschreven door Tom en Machteld