Deze week is het ook Pesach-week. Deze feestdag is een herinnering aan de uittocht van Mozes uit Egypte voor de Joden. Het is dan ook een feest met zeer oude tradities. Een van dergelijke tradities is het niet eten/consumeren van graanproducten. Dit houdt in dat je gedurende 10 dagen geen graanproducten mag/kan kopen in de winkels. En graanproducten zijn overal in terug te vinden: brood, bier, koekjes, pasta, In de winkel worden dan ook alle rekken waar men normaal de graanproducten terug vind, afgeplakt met een plastic zeil.
Het niet eten van graanproducten geldt ook voor dieren. Zo moet het rantsoen van de melkkoeien aangepast worden zodat het geen graan meer bevat. Om grote productieverliezen te voorkomen, en om de koeien hierop voor te bereiden, wordt er deze aanpassing gedurende de maand voor Pesach geleidelijk ingevoerd, en de maand na Pesach geleidelijk weer uitgevoerd. Dus ook de melkkoeien vieren Pesach mee! Nog iets wat ons met verstomming sloeg was dat men gewoonlijk voor Pesach een nieuw servies koopt. Dit houdt in: potten en pannen, borden, bestek, glazen, kommen, Lijkt ons toch een kostelijke bedoening, maar dat is goed voor de economie zeker?!
Dit weekend zijn we naar Nakhal Mearot geweest. Vrij vertaald betekent dit zoveel als rivierbed van de grotten. In dit oude rivierbed zijn dan ook vele grotten te vinden. Deze zijn ontstaan doordat er miljoenen jaren geleden in een grote zee schaaldieren zijn omgevormd tot fossielen. Deze fossiellaag is zachter dan de steenlagen errond, en doordat er water door de bodem dringt, zijn deze grotten ontstaan. Archeologen hebben hier ook vondsten gedaan die ze terugbrengen tot de Homo Erectus, of de eerste mens die werktuigen gebruikte voor de jacht ongeveer 1 miljoen jaar geleden. Ook de eerste vorm van nederzettingen hebben ze hier gevonden in deze grotten. Ze hebben in deze grotten ook de beenderen gevonden van een Neanderthalervrouw. De beenderen worden geschat om 120.000 jaar oud te zijn, wat haar (een van) de oudste menselijke skeletten ter wereld te zijn!
In het park was er ook een korte wandeling door de vallei en over de bergen. Deze tijd van het jaar is het ideaal om een wandeling te maken aangezien de bloemen in bloei staan, en het gras (nog) groen is. Onderweg kwamen we dan ook vele bloemen tegen langs ons pad.
De graanoogst is hier nu ook volop aan de gang. We hebben al veel hooi en strooi zien afliggen. Helaas zijn ze enkele dagen moeten stoppen door de feestdagen en enkele regendagen tussendoor.
Onderweg
naar de luchthaven hadden we al gemerkt dat het erg druk was op de weg. Het is
immers Pesach, en vele mensen trekken er dan op uit. Mensen uit het noorden
trekken naar het zuiden en omgekeerd. Tom en ik besloten om eerst een pauze in
te lassen alvorens ons weer in het drukke verkeer te wagen. We bezochten
Appolonia National Park. Dit park is gelegen aan de Middellandse Zee en je kan
er de ruines van een kruisvaardersstad bezichtigen. De plaats is ook met
uitsterven bedreigd door de ligging aan de zee. We waren aangenaam verrast
door dit park!
De terugweg
was zoals verwacht erg druk. We deden er zon 2u over om thuis te geraken,
terwijl dit anders maar een uur duurt. Gelukkig waren we nog op tijd thuis
zodat Tom Parijs-Roubaix kon volgen!
Ander dan
de meeste mensen werken wij deze week dus gewoon door. Onze collegas hebben
verplicht verlof owv Pesach, maar als student kunnen we dit gelukkig
gemakkelijk omzeilen. Onze werkverslaafde collegas (zoals Ilan) kunnen wel 1
of 2 dagen aanvragen waarop ze TOCH mogen werken. Dinsdag konden we dus weer al
onze vragen op Ilan afvuren! Ook Ephraim is zon werkverslaafde. Hij was er dus
ook! s Middags trakteerden ze ons op lunch in een Arabisch restaurant in Ramat
Yishay, waar ze de koosjer voor Pesach-voorschriften dus niet naleven.
Hierdoor konden we gewoon pita eten Door de late lunch hadden we na het
werk nog geen honger. We besloten van het goede weer te profiteren en maakten
het fietstochtje naar huis wat uitgebreider!
Woensdag
waren we uitgenodigd door Ilans moeder om een tuin te bezichtigen. Zij had dit
georganiseerd en zocht mensen om mee te gaan. Onder lichte druk van Ilan
stemden we toen. De tuin, Bustan HaCarmel (=boomgaard aan het Carmel-gebergte), ligt aan het Carmelgebergte en is
opgebouwd in terrassen.
Er waren een heleboel exotische, vreemde bomen en
planten. Vooral het proeven was zeer leuk! We proefden papaya, Pakistaanse
aardbeien, neefjes van de mango en de litchi, een chocoladevrucht, banaan met
appelsmaak, gebakken banaan, ... Een goede manier om nieuwe fruitsoorten te
proberen!
Zaterdagmorgen
pikten we de ouders op om naar het Carmelgebergte te rijden. Hier bezochten we
de Muhraka. Op het dak van het klooster heb je een prachtig uitzicht over de
vallei, en je kan er ook ons dorp zien liggen! Daarna reden we naar
Daliyat-al-Carmel, een druzendorp waar het op zaterdag altijd gezellig druk is.
Ze verkopen er o.a. antiek, kleren, huishoudmateriaal en allerlei accessoires.
Mama en ik lieten ons verleiden door de mooie sjaals en het verkoopspraatje van
de Druus (Very prachtig), en papa deed ons allebei een sjaal cadeau!
En dan, het
hoogtepunt van de week: ontmoeting met Ilan en Ephraim! Ilan had ons
uitgenodigd om te komen lunchen bij hem thuis. Zijn vrouw had goed haar best
gedaan om allerlei lekkers op tafel te zetten. Ook het flesje wijn dat we
hadden meegebracht uit de woestijn werd goed gesmaakt!
Na de
uitgebreide lunch reden we naar Haifa. We waaiden nog eens lekker uit aan het
strand. Daarna reden we naar de German Colony, vanwaar je de Bahai-tuinen goed
kan zien liggen. Het laatste avondmaal kwam er al aan! We aten in de German
Colony alvorens weer richting Beit Lehem Haglilit/Ramat Yishay te rijden.
Zondagmorgen ontbeten we samen in de B&B: een pannenkoek van matzes (het
Pesachbrood) en ei, kazen, salades, ... Hmmm! Na het ontbijt was het al tijd om
naar de luchthaven te vertrekken. De security-maatregelen zorgden voor een
abrupt afscheid. De week is echt voorbij gevlogen! Bedankt lieve ouders voor de
leuke, maar vermoeiende reis! Hopelijk hebben jullie wat aan deze blogpost om
jullie geheugen te ondersteunen bij jullie eigen verhaaltjes
(De fotos
zijn in handen van de ouders, onze excuses hiervoor )
