Zondagmorgen had Ilan een afspraak voor ons gemaakt
bij zijn dokter. De reden voor die afspraak? Wel, 12
september 2011 zijn we een jaar in Israël. Voor deze datum moeten we een
Israelisch rijbewijs hebben. Met een Belgisch rijbewijs mag je een jaar
rondtoeren in Israël, maar als je nog langer blijft, moet je een Israëlisch
rijbewijs hebben. En gelukkig dat tenminste iemand van ons 2 zoveel leest, want
anders zouden we hier na 12 september mooi illegaal rondrijden.. Dat is
okee, tot je iets aan de hand krijgt natuurlijk.. Dat rijbewijs krijg je
natuurlijk niet zomaar.. We moeten een medisch attest, een ogentest, ons
Belgisch rijbewijs en ons paspoort voorleggen.
Het medisch attest is hier best een obstakel.. De meeste dokters (alsook de
huisarts van Ilan) werken voor Clalit, de ziekenkas hier, en als je niet bij de
ziekenkas bent aangesloten, kun je er niet terecht. MAAR er zijn gelukkig ook
dokters die privé werken, daar moeten wij dus naartoe.. Maar opdat hij een
medisch attest zou uitschrijven, moet hij eerst onze medische geschiedenis van
de afgelopen 3 jaar bestuderen.. Een heel gedoe dus! We zijn dan ook nog
volop bezig met dit proces..
Maandagmorgen nam Ilan ons mee naar
een kantoor van Clalit om uit te zoeken of we ons hier bij de ziekenkas konden
aansluiten. Blijkbaar bestaat er wel zon formule, maar die zou ons elk 40 euro
(!) per maand kosten.. We gaan precies toch maar gewoon onze Belgische
verzekering houden..
Daarna brachten we een bezoekje aan
de boerderij van kibbutz En Hashofet. Machteld heeft immers data nodig voor
haar onderzoek. De manager van de boerderij, Eilon, gaf ons een rondleiding op
het bedrijf. Eén stal op de boerderij was uitgerust met ligboxen. Heel gek om
dat hier in Israël te zien!
De rest van de week bestond uit de
normale bezigheden.. Tom voerde experimenten uit en typte een stuk van een
paper, Machteld analyseerde data.. We hielpen ook onze collegas bij hun
experimenten. Aviv doet een onderzoek naar de Body Condition Score van
vleesvee, en Machteld hielp hem bij het noteren van allerlei gegevens. Sarah is
pas begonnen met een onderzoek naar o.a. de hiërarchie bij kalveren, en wij
hielpen haar door de kalveren te observeren en het gedrag te noteren na het
openen van de drinkautomaat.
Donderdagavond hielden we enkele
skypegesprekken, ook altijd leuk
Vrijdagmorgen was Tom alweer veel te
vroeg wakker, en Machteld dus ook.. Tijd genoeg dus voor een daguitstapje!
Vandaag reden we naar Haifa. We rijden hier wel vaak door op weg naar het strand,
en ook de Duitse Kolonie met de Bahai-tuinen en Wadi Nisnas zijn ons bekend,
maar verder dan dit waren we nog niet geraakt in de 3e grootste stad
van Israël. Tijd voor verandering!
Als echte toeristen zochten we eerst
de toeristische infodienst. Het meisje dat daar werkte vertelde ons heel
enthousiast over alle bezienswaardigheden van Haifa en gaf ons tips voor
uitstapjes in de buurt. We kregen ook een gedetailleerde kaart mee waarop de
belangrijkste straten, musea, parken, waren aangeduid. Eerst reden we naar
het Stella Maris-klooster dat bovenaan het Carmelgebergte ligt en van waar je
een prachtig uitzicht hebt over Haifa en de kust! Je kan er zelfs helemaal
kijken tot Rosh Hanikra, de grens met Libanon..
Stella Maris-klooster (links) en
kerststal (rechts)
Nadat we de kerk bezocht hadden,
reden we weer naar beneden, genietend van het uitzicht. We parkeerden onze auto
op een grote parking en namen de metro Carmelit naar boven. Deze metro is een
van de kleinste metros ter wereld. Deze metro is een belevenis op zich! Omdat
Haifa gebouwd is op het Carmelgebergte, waardoor de stad verdeeld is in 3
delen: onderaan de berg, midden op de berg en boven op de berg. De Carmelit
overbrugt een hoogteverschil van 274 meter en is slechts 1,8 km lang. De
metrostellen zien er ook wel speciaal uit, met trapjes in iedere wagon. Ook de
perrons bestaan uit allemaal trapjes. (Tot gisteren was het ook de enige metro
in Israël. Maar op vrijdag 19 augustus is ook (eindelijk) de Jerusalem Light
Rail geopend! Toen wij in Jeruzalem waren in juni, waren ze al testritten aan
het doen met de metro, en de opening is blijkbaar onnoemelijk veel uitgesteld,
maar nu is het dus zover!)
De Carmelit: het perron, insmeren, en
de trapjes in de wagon
Boven op de berg kwamen we precies in
een andere wereld terecht! Beneden is alles zo vuil en lijken alle straten
eerder achterbuurten (op de Duitse Kolonie na), mede daardoor waren we nooit
geïnteresseerd om Haifa verder te verkennen.. Maar de stad verraste ons dus op
een erg positieve manier! We wandelden door het Haem Park, waar een heleboel
gezinnetjes aan het spelen in het speeltuintje, dan over de Louis Promenade,
waar je een prachtig uitzicht hebt over de stad, naar de Bahai-Gardens. Om 12u
startte daar een gratis Engelstalige rondleiding door de tuinen. Onze gids
vertelde ons meer over de Bahai-religie en over het ontwerp van de tuinen. De
rondleiding bracht ons van het bovenste terras naar het middelste terras (toch
enkele honderden treden). Zeker een aanrader!
Na de rondleiding keken we nog naar
een filmpje over de Bahaï, en daarna zetten we onze tocht verder naar beneden.
We aten een (heel erg vettige) shoarma
en wandelden daarna naar Bat Galim.
Ons plan was om naar het strand te gaan en daar een ijsje te eten. We kwamen uit
op een religieus strand, waar alleen mannen mogen zwemmen.. We vonden het al
verdacht dat er zoveel orthodoxe mannelijke joden rondliepen.. Na nog eens op
de kaart gekeken te hebben, vonden we dan toch de promenade.. Maar van een
straat vol eet- of drankgelegenheden was hier geen sprake, in tegenstelling tot
wat de reisgids en de toeristische dienst beweerden. We hebben de hele
promenade afgewandeld, en zagen maar 2 horecazaken.. Het strand viel ook wat
tegen, er waren immers rotsen en geen mooi zand.. We zagen wel een heleboel
surfers.. We wandelden dan maar terug richting auto.
Protesttentjes, ook in Haifa (links);
Parkeren op zn Israëlisch (rechts)
Aan de haven was er een festivalletje
bezig, Kalabat Shabbat, waar we ons nog even neernestelden met een heerlijke
Kriek Liefmans. This is the life!
(De voorbije maanden hadden we al een
paar keer gezien dat er aan de haven iets te doen was, maar we lieten dat
steeds aan ons voorbij gaan omdat we ofwel op weg naar het strand waren, ofwel
op weg naar huis met honger.. Maar vandaag hadden we alle tijd, en de sfeer
beviel ons ook wel!)
Zaterdagmorgen was Tom ALWEER veel te
vroeg wakker.. Machteld bleef nog even liggen, het is tenslotte weekend! Maar
om 8u kroop ze toch ook maar vanonder de lakens. We reden naar de bakker en
gingen picknicken in een bos in de buurt van En Hashofet. We genoten van de
lekkere broodjes, het uitzicht en de rust..
En daarna was het weer afwassen,
wassen, strijken, poetsen en bloggen geblazen!
