Met een uur vertraging landden we zondagmorgen in Praag. Samen met Ilan en zijn vrouw Shuli namen we een taxi naar het Wienna Galaxie hotel. (Eigenlijk hadden we gepland om de bus te nemen, maar Ilan vindt openbaar vervoer verloren tijd, en sleepte ons dus mee de taxi in). Na een taxirit van 20 minuten en 700 CZK waren we al in het viersterrenhotel.

We kregen kamer 510 toegewezen, en na ons een beetje verfrist te hebben, besloten we direct de stad in te trekken. In de hal van het hotel liepen we Stefano en Eduardo, collega’s van Tom, tegen het lijf. Samen met hen namen we de bus en de metro tot aan het kasteel van Praag. We beklommen de trappen, struinden wat door de straatjes en gingen voor een panoramisch uitzicht op de stad naar boven in de toren van de St.-Vituskathedraal.

We aten een hapje en dronken ons eerste Tjechische biertje. Of ja, een liter is niet meer echt een bierTJE, maar het smaakte wel! Ook echt zot hoe goedkoop bier in Tsjechië is! In Israël worden we immers niet echt verwend met bierprijzen van wel  6 euro voor een halve liter..

Nadat we onze buikjes weer gevuld hadden, wandelden we door de gezellige straatjes naar het Strahov-klooster, de John Lennon-wall vol graffiti, de Pis-sculptuur, we bezochten de kerk met 'het kindje Jezus van Praag' en liepen en over de Karelsbrug de drukke Oude Stad in. We dronken nog een pintje op de Markt en keken o.a. naar de astronomische klok op de muren van het Stadhuis en de Tyn-kerk.

Rond 18u namen we de bus terug naar het hotel (dat in Suchdol gelegen was, zo’n 20 minuutjes met de bus) zodat we op tijd waren voor de Hebreeuwse les om 19u! Na de les vielen we als een blok in slaap..

10-07-2011 om 00:00 geschreven door Tom en Machteld  

Woensdag werd Machteld opgepikt door Aharon en Gabriele, terwijl Tom op pad ging met Ilan. Op het programma van Machteld stond een bezoek aan Afikim. De software op haar computer was immers wat verouderd, en diende dus vervangen te worden door een nieuwere versie. Maar omdat het trio Aharon, Gabriele en Machteld wat te vroeg vertrokken was, reden we eerst een rondje rond de Kinneret (=Meer van Galilea). Een goede kans tot sightseeing voor Gabriele. Hij is een Italiaanse doctoraatsstudent, die gedurende 5 weken zijn onderzoek in Israël doet.  Machteld haalde al haar geschiedkundige en culturele kennis uit de kast, om Gabriele toch wat meer te kunnen vertellen over Israël. De nieuwe software installeren duurde VEEL langer dan verwacht! ’s Middags bezochten we de boerderij van Afikim, gingen we eten in de eetzaal van de kibbutz, reden we naar Yardenit (=de doopplaats in de Jordaan) en naar de grens met Jordanië.

Afikim

Intussen leerde Machteld ook wat meer over het werk van Gabriele. Rond 14u30 was de computer eindelijk klaar! Dus toen was het tijd om naar Ramat Zevi te rijden zodat Machteld data kon oppikken bij haar favoriete boer. Aharon en Gabriele zetten Machteld af op kantoor, en reden zelf weer door naar Tel Aviv (waar Aharon woont en Gabriele logeert).  Machteld was helemaal uitgeput van deze ‘nutteloze’ dag!

Wat Tom intussen deed, weet ik niet helemaal precies Hij ging alleszins naar verschillende boerderijen, o.a. naar een groot bedrijf waar zijn volgende experimenten zullen plaatsvinden..

Oeh, en nog groot nieuws: Machteld is dik geslaagd voor het examen over Intellectuele Eigendomsrechten dat ze aflegde terwijl ze in België was!

Donderdagmorgen vertrokken we in alle vroegte naar Bet Dagan. Samen met Ilan overliepen we onze presentaties, die we later die dag zouden geven op de jaarlijkse meeting van de Israëlische Landbouwingenieurs. Een andere mening erbij maakt het resultaat immers vaak beter! Rond 8u30 vertrokken we dan naar het hoofdgebouw. We volgden de openingsspeeches, maar verstonden er weer weinig van.. We besloten terug naar de Agricultural Engineering-gebouwen aan de overkant van de grote weg te lopen (een wandeling van zo’n 2 km die toch dik tegenvalt gezien de stekende zon!). Maar eerst maakten we een ommetje langs Orna van de computerhelpdesk.. Ze was weer blij ons te zien en maakte nogmaals duidelijk dat ze ons vaker bij haar thuis in Tel Aviv verwacht

In de namiddag was het dan tijd voor onze presentaties op de conferentie.. Omdat de meeste aanwezigen niet echt thuis waren in de landbouwhuisdierenwereld, maar eerder in de landbouwmachines en gewassen, kregen we haast geen vragen. Maar het was weer een goede oefening voor de grote, belangrijke conferentie in Praag volgende week!

Tom aan het werk

Vrijdagmorgen waren we weer vroeg wakker. Omdat Machteld een hele lijst met nog-te-bezoeken-plaatsen heeft liggen, was het niet zo moeilijk om een uitstapje te kiezen We reden naar Atlit via het Carmel-gebergte, waar we de overblijfselen van de brand die er begin december woedde, nog konden aanschouwen. Buiten de brandgebieden, is het er wel erg mooi! En groot! Voor onze auto was de bergbeklimming een grote beproeving! Maar het ging uitstekend!

 Atlit was in de jaren ’30 en ’40 een gevangenkamp waar Joodse vluchtelingen, en later overlevenden van de Holocaust, werden opgesloten om hen de toegang tot het toenmalige Palestina te verhinderen. The Britse Autoriteiten, die de vele joden de toegang tot het land ontzegden, handelden op vraag van de Arabieren om joodse immigratie te beperken.

Nu is het kamp een museum en sinds 1987 een Nationale Erfgoed Site. We werden er vriendelijk onthaald. Normaal moet je reserveren, en de meeste mensen die hier komen, zijn joden die met eigen ogen willen aanschouwen hoe hun ouders, grootouders, overgrootouders behandeld werden in hun zoektocht naar het ‘Heilige Land’. Maar wij mochten binnen zonder reservatie. We kregen een plannetje dat ons langs de barakken, de ontsmettingsruimte en de douches leidde. We leerden dat mannen en vrouwen van elkaar gescheiden werden. Ze werden ook bespoten met DDT en moesten zich ontkleden. Sommige gedetineerden bleven tot 23 maanden in het kamp! Na onze tour kregen we nog een film te zien over hoe de Palmach een 200-tal mensen uit het Atlit-kamp bevrijdde. De Palmach was een eenheid van de Haganah, het geheime leger van de joodse gemeenschap in de periode van het Britse Mandaat van Palestina. De bevrijding was het idee van Yitzhak Rabin, die later eerste minister werd (en in 1995 vermoord werd).

Na ons bezoek aan het museum (dat niet zo lang duurde aangezien het best een klein museum is), reden we door naar HaBonim. Dit strand is bekroond tot beste strand van Israël! (En als we teruggaan in onze herinnering: in onze eerste week in Israël waren we hier ook al, samen met Ilan). Als je de hobbelweg ernaartoe buiten beschouwing laat, is dit ook wel waar! Er ligt mooi wit zand, het water is er even blauw als overal, het is er heel rustig, je kan er wandelen in de duinen, … We speelden matkot en zwommen tussen de kwallen en een paar uur later keerden we roodverbrand terug naar huis.

’s Avonds gingen we eten in de Barbarossa. Naast een leuk café om uit te gaan, is het eten er ook voortreffelijk! En hun Happy Hours maken de prijs ook erg schappelijk! (Het was niet echt de bedoeling om op restaurant te gaan, maar het etentje bij huisbaas Moti werd ineens weer uitgesteld wegens een Bar Mitswa en omdat we op dit etentje gerekend hadden, lag onze frigo er ook maar weinig gevuld bij..)

Zaterdag troffen we de laatste voorbereidingen voor onze trip naar Praag. Koffers werden gepakt, presentaties aangepast en geoefend, het huis werd onder handen genomen, er werd nog even met de ouders geskypet, en we doken vroeg onder de lakens, want om 1u45 werden we al bij Ilan verwacht zodat we samen naar de luchthaven konden rijden..

09-07-2011 om 00:00 geschreven door Tom en Machteld  

Dinsdag werden we ook even uit ons kantoor gezet. Ze kwamen namelijk de golfplaten op ons kantoortje vervangen, omdat er asbest in zou zitten. Ze hebben er nu de golfplaten afgehaald, en komen er komende donderdag nieuwe opleggen. Gelukkig was er vandaag weer een veilingdag bij ons op de campus, zodat we onze tijd toch konden doden. Het was weer een drukke bedoening op de veiling. Er werden deze keer dan ook veel dieren verkocht. We hebben even de veiling meegevolgd (zonder mee te bieden ), en het hoogste bod dat wij hoorden lag op 20300 NIS, wat ongeveer uitkomt op 4100 euro voor een stier. Blijkbaar is er in het noorden van Israel ook een haard van Mond- en KlauwZeer (MKZ). Daardoor werden alle bezoekers van de veiling aan de ingang tegengehouden, en werden hun auto's gedesinfecteerd. Maar natuurlijk had niet iedereen dat begrepen, en dus waren er enkelingen die door de security wilden rijden. Volgens ons waren er ook extra security mensen ingehuurd om de mensen tegen te houden en ze te desinfecteren. Er was zo dus een auto die door wilde rijden, maar de security sprong voor de auto, en ze haalden allemaal hun pistool uit hun broek. Dat was best wel grellig om te zien :-s

05-07-2011 om 20:11 geschreven door Tom en Machteld