Nadat Tom 4
dagen in Frankrijk was geweest voor zijn project en Machteld zich dus de hele
week alleen bezig moest zien te houden, vertrokken we op donderdagmorgen voor
onze eerste echte roadtrip! Om 4u30 pikte Machteld Tom op in de luchthaven en
daarna reden we direct door naar het zuiden. We zagen de zon opkomen in de
woestijn (prachtig!) en zagen heel wat bloemetjes bloeien in de anders dorre
woestijn.. Rond 7u bereikten we de Dode Zee. We zochten een mooi plekje voor
een picknick en wat zwemplezier, en ook om wat uit te rusten van de korte
nacht.
Zwemmen in
de Dode Zee is echt wel speciaal! Het is een heel gek gevoel om zomaar te
blijven drijven.. Het is wel een enorme knoeiboel! Bij dit strand waren er
immers geen douches voorzien. KILOs zout konden we van onze verbrande lichamen
schrapen!
Rond de
middag hielden we het voor bekeken, en besloten we Ein Bokek te bezoeken. Dit
is een plaatsje waar veel dure hotels gelegen zijn. We keken er wat rond in de
winkeltjes met Dode-Zee-producten en kochten een paar nieuwe slippers voor Tom.
We genoten ook van een lekkere milkshake op een terrasje..
Daarna
gingen we op zoek naar onze slaapplaats. Machteld had een bungalow geboekt
helemaal in het zuiden van de Dode Zee, in Neot Hakikkar. Hier stonden
verschillende bungalows, waren er goede en propere douches en een grote keuken!
Wij sliepen in een familiebungalow van 4x4m. Er waren ook grotere bungalows
waar je wel met 20 personen kon slapen. Die grote bungalows zagen er wel niet
zo verzorgd uit van de buitenkant gezien..
De
receptionist met het luie oog verwelkomde ons en gaf ons wat tips over de
regio. Nadat we van een zeer welkome douche genoten hadden en al het zout van
ons afgespoeld hadden, gingen we naar het plaatselijke winkeltje. Dat was een
belevenis op zich! Je kon er werkelijk alles vinden: eten, elektrische
apparatuur, hoeden, Het zat echt helemaal volgestouwd! Maar ze speelden wel
heel goed in op de lokale noden. In deze streek wonen en werken namelijk veel
Thaien. Ze werken op het veld in de groente- en fruitteelt. De regio staat
immers bekend voor het kweken van groenten en fruit in de winter, wanneer het dus
nergens anders kan. Ze voeren dan ook veel uit naar Europa. Het winkeltje stond
dus ook helemaal vol met Thaise spullen: bier, bamboe-eten, sauzen, We
merkten er ook Petit Beurre op, in het Hebreeuws geschreven
Daarna maakten
we ons avondeten gereed. Daarna zaten we nog even in de lounge van de
kampplaats, een grote tent met verschillende zetels en tafeltjes. We kropen al
vroeg onder de lakens om de volgende dagen fit te zijn voor drukkere dagen
Vrijdagmorgen
sliepen we lekker uit en namen we uitgebreid tijd voor een lekker Israelisch ontbijt:
pita met groenten, een eitje en een blikje tonijn. Keuze genoeg met al het eten
dat Machteld had meegesleept :- )
Vandaag
stond een wandeling in de woestijn op het programma. We besloten naar Mount
Sodom (van Sodom en Gomorra; http://nl.wikipedia.org/wiki/Sodom_en_Gomorra)
te rijden. Deze bergen bestaan vooral uit zout. In normale omstandigheden
kunnen zon bergen niet overleven, maar in het droge en hete klimaat van de
Dode Zee blijven ze bestaan.
We
parkeerden ons autootje in het begin van de route, terwijl 4x4s ons voorbijstaken..
Wij vertrouwden de putten in de weg en de steile bergtoppen niet zo en gingen
dus verder met de benenwagen. Op de top van de berg kregen we een uitgebreid
uitzicht op de Dode Zee, de bergen in Jordanië en de mineraalfabrieken te zien.
Nadat we
eerst grotendeels over 4x4-paden waren gewandeld, sloegen we nu een andere weg
in, namelijk de ladder-afdaling.. En dat was letterlijk te nemen! Na een
tocht van zon 4 uur vonden we ons autootje terug in de blakende zon.
