Vrijdag
stond er een dag Kinneret (Meer van Galilea) op het programma. We stopten eerst
in Arbel. Dit is een nationaal park vanwaar je een prachtig uitzicht hebt op
het meer en vanwaar je wat belangrijke christelijke plaatsen (zoals Tabgha en
Capernaum) kan aanwijzen. En het is een steile klif, wat al spectaculair is op
zich! Daarna reden we naar de Kerk van de Zaligheden, die helaas gesloten was.
Bij de Kerk van de Vermenigvuldiging hadden we niet meer geluk. Dan maar naar
Capernaum, de stad van Jezus. Vervolgens reden we een beetje verder naar de
mooi roze Grieks-Orthodoxe Kerk. Dit is echt een mooi kerkje! We picknickten
aan het water met verse pizzabroodjes en andere broodjes van de bakker. Daarna
bezochten we nog de St-Peterskerk.
Via Cana
(van de bruiloft van Cana) reden we naar Nazareth, waar de ouders hun
bewondering nogmaals toonden voor mijn rijkunsten ;-) Ook hier was de kerk (de
Kerk van de Aankondiging) gesloten. Blijkbaar is de kerk alle dagen open,
behalve op Goede Vrijdag. Balen! We reden dan maar verder naar Beit Lehem
HaGlilit waar we op het terras konden genieten van de rust...
In Yifat deden we een toer in de boerderij. Ze hebben
hier 1100 koeien, dus er valt wel iets te zien!
links: computerscherm dat informatie over de koeien in de melkstal toont: verwachte productie, behandeld?, droogzetting?, ... ; rechts: 2x3 stand
Dat is pas een melktank eh!
Na een
ijsje van de Leggenda, reden we naar ons thuis.
Eindelijk konden de ouders een
zien waar en hoe wij wonen
Avondeten deden we in de Mandarin in Ramat
Yishay. Dit koffiehuis/restaurant ligt onder de fitness, en toen ik de
zumba-muziekjes hoorde kreeg ik echt heel veel zin om mee te gaan dansen
Donderdag
startten we de dag in Newe Yaar, onze werkplaats. Omdat ze aan de weg aan het werken zijn, mochten we de straat niet rechtstreeks oversteken (volle witte lijn), maar moesten we naar Manshia Zabda rijden en daar terugdraaien. Aangezien we toch al in Mashia Zabda waren, maakten we van de gelegenheid gebruik om even langs onze bakker te gaan, waar het kassajongetje weer de grootste pret had!
We toonden ons kantoor, we
stelden hen voor aan de aanwezige collegas en maakten een toertje op de campus
om de experimenten en technologieen een beetje uit te leggen.
Onze bureau,
mijn fiets en onze paaspakketten!
De balladis
links: individele voerbakken; rechts: 'doorloop-isoleercel' waar de stier in vastgezet kan worden wanneer hij bvb. een sensor om zijn buik moet krijgen
Op bezoek bij collega Ala
Daarna reden we
naar Ramat Zevi, waar mn favoriete boer woont.
boer Yehuda heeft 65 melkkoeien en houdt van technologie
Yehuda maakte wat tijd om wat
uitleg te geven. Papa was vooral onder de indruk van de voerschuif.
We mochten
ook even kijken naar het melken, dat de ouders stiekem toch wel begonnen te
missen.
We lunchten in een visrestaurant in Heftsiba, waar we allemaal een
andere lokaal gekweekte vis bestelden. Een aanrader!
Via het
Gilboa-gebergte reden we naar Yifat (natuurlijk stopten we onderweg om van het
uitzicht te genieten).
Woensdagmorgen
toerden we door de Oude Stad met een gids van Sandeman. Deze organisatie doet
gratis tours in verschillende Europese steden, en dus ook in Jeruzalem.
Na deze
2u durende tour namen we een (veel te dure) taxi naar de Olijfberg, waar we het
de geboorteplaats van de Maagd Maria en de Kerk van alle naties bezochten.
Daarna
wandelden we via de Via Dolorosa en de soeks naar de Jaffa Poort, waar we de tram namen
naar de Mahane Yehuda-markt.
Ik vind dit echt een hele leuke markt, wat je er
allemaal ruikt en ziet, ongelooflijk! Ik kocht er macarons en mama kocht er
kaas en aardbeien.
Dit middagmaal smikkelden we lekker op in het hostel. Genoeg
Jeruzalem, de tocht naar het noorden kon beginnen! De ouders lagen lekker te
slapen op de achterbank, en even vroegen we ons af wie nu kind en wie ouder was
;-)
Ik had een
B&B geboekt in Beit Lehem Haglilit, een dorpje dat maar een paar kilometer
van ons eigen Ramat Yishay ligt. We moesten wel even bellen met de eigenaar om
te vinden waar het was (en dat in een dorp van 2 straten, werkelijk ) We
dronken koffie/thee op het terras en trokken daarna naar Ramat Yishay, waar we
dineerden in de Adela.
Maandag
konden we pas rond 9u ontbijten. Zo laat opstaan zijn Tom en ik niet gewoon! We
dronken dan maar koffie/thee en genoten van het ochtenlicht en de rust in de
woestijn. Ik ben echt verliefd op de woestijn! Om 9u was er in de bungalow van
de ouders nog niet veel beweging op te merken, dus ik ging toch maar eens
kloppen. De ouders hadden geslapen als roosjes!
Het ontbijt
was heerlijk: brood (!), allerlei kazen, een eitje in de pan, vers fruitsap,
... Daarna toonde Hilda, de Nederlandse vrouw van Moshe ons de mooiste route
naar de Dode Zee.
We reden
eerst naar de Grote Maktesh, waar we stopten bij een observatiepunt om het
fenomeen Maktesh te kunnen begrijpen, en daarna reden we naar de Coloured
Sands, waar we groene, gele en paarse stenen verzamelden voor Netty.
De weg
kronkelde dan verder naar de Kleine Maktesh. Hier parkeerden we de auto en
maakten een wandeling om de Maktesh te kunnen overschouwen. De Kleine Maktesh
is echt heel mooi, hier kan je het fenomeen echt goed zien!
De andere
Makteshim zijn zo groot, dat je het overzicht een beetje verliest.. Rond 13u
begon dan pas de tocht naar het doel van de dag: de Dode Zee. Via een heel
steil, maar prachtig kronkelweggetje kwamen we in de Arava Vallei.
%%%FOTO21%%%
We lunchten
in Ein Boqeq, een afschuwelijke resort-stad. Mensen komen hier van over de hele
wereld voor Dode Zee-therapie. Doordat de Dode Zee zo laag gelegen is, zijn er
meer luchtlagen dan normaal tussen huid en zon, waardoor je minder snel zou
verbranden. En de modder zit boordevol mineralen... De Dode Zee is onder andere
een therapie voor mensen met psoriasis.
Het
oorspronkelijke plan om Masada te bezoeken werd van de kaart geveegd, en we
reden rechtstreeks naar Ein Gedi Beach. Een erg grappige ervaring Na een
halfuurtje plonzen liepen we een beetje verder naar een plekje waar we modder
konden ophalen. Ik smeerde papa helemaal in met het stinkende spul. Mama en Tom
bleven kijken vanop een afstandje... Toen onze modder was opgedroogd liepen we
richting douches. Hielp niet echt om de smerige geur af te wassen...
%%%FOTO22%%%%%%FOTO23%%%
De laatste
halte van onze roadtrip was Jeruzalem. We verbleven in Abraham Hostel. Hier
konden we ons deftig wassen voordat we eropuit trokken voor het avondeten. Het
restaurant van het avondeten (Luigis) was een hele soap. Het ging er
gigantisch traag, het personeel was de hele tijd tegen elkaar aan het roepen,
de flesjes drank moesten nog afgestoft worden voordat ze op tafel konden komen,
... We ontmoeten er ook een Amerikaans joods koppel, hele lieve, grappige
mensen! En opmerkelijk stil om joods te zijn ;-) Doordat we zo lang in het
restaurant gezeten hadden, besloten we terug naar het hostel te wandelen en op
tijd in bed te duiken.
Zondagmorgen
reden we naar de woestijn. Rond de middag waren we in Midreshet Ben-Gurion,
waar ik snel inkopen voor een picknick ging doen, terwijl Tom de ouders het
prachtige uitzicht liet zien. Daarna reden we naar het nationaal park En Avdat,
in de Zin-vallei. We picknickten aan de ingang, waar we toevallig ook Belgen
tegen het lijf liepen!
Dat was een verrassing! We maakten een wandeling in het
park en verbaasden ons over het mooie woestijnlandschap.
De volgende halte was
Avdat, een ruine van een Nabateaanse stad op een berg.
Nadat we een koffietje
gedronken hadden in de Aroma gingen we op weg naar onze overnachtingsplaats. We
hadden twee bungalows geboekt in Boker Valley Vineyards. We ontmoetten Moshe,
de eigenaar en dropten onze spullen in de prachtige bungalows. Een heel
verschil met de drukte in Tel Aviv! Voor het avondeten reden we terug naar
Midreshet Ben-Gurion, waar we een lekkere pizza aten. Na het avondeten hadden
we wel zin in een wijntje, en een telefoontje later zorgde Moshe voor een wijnproeverij
in zijn wijnkelder. Hij liet ons verschillende wijnen proeven, maar zijn eigen
wijn was toch het lekkerst! We kochten een fles en nestelden ons op het terras
van onze bungalow.
Waaw, dit is genieten! Na de wijn doken Tom en ik nog even
in de buiten-jacuzzi, een zaligheid! Het waaide wel stevig, dus uit de jacuzzi komen
was niet zon pretje
