Omdat we vrijdagmorgen op het werkuur-uur
wakker werden, was het een uitgelezen moment om eindelijk de Tabor-berg te
beklimmen. Deze berg stond al enkele maanden op het lijstje
De Tabor-berg is 588 m hoog en heeft een nogal
speciale vorm. Hij is namelijk mooi afgerond.
We reden een stuk rond de berg door Daburiyya, een
Arabisch dorpje, op zoek naar het paadje om te berg op te gaan. In het dorp kwamen
we ook nog een trouwstoet tegen!
De moskee in Daburiyya en de trouwstoet
Opeens zagen we echt een massa mensen! Hier was
dus het bezoekerscentrum.. Toeristen kunnen hier met kleine busjes de berg op
gaan, via een heleboel haarspeldbochten. Boven op de berg staat namelijk de
Kerk van de Transfiguratie van Jezus, een trekpleister voor christelijke
pelgrims dus! We hebben het even gegoogled om te weten waar het eigenlijk over
gaat:
Samen met de apostelen Petrus, Johannes en
Jacobus beklimt Jezus een berg (de Taborberg). Volgens de traditie laat Jezus
hier iets van zijn werkelijke goddelijke aard zien door van gedaante te
veranderen en gedeeltelijk het hemelse licht door zijn gestalte te laten
schijnen. In het Oude Testament wordt ook op diverse plaatsen beschreven dat
God in een ontoegankelijk licht woont wat voor onbeschermde stervelingen
dodelijk is. Met Jezus verschijnen ook Mozes en Elia die met de stralende Jezus
praten. De apostelen kunnen Jezus gedaanteverandering amper aanzien en vallen
verschrikt op de grond maar plotseling zijn de twee oudtestamentische profeten
verdwenen en is alles weer zoals voorheen. Jezus gebiedt de ontstelde apostelen
met niemand over de gebeurtenis te spreken tot na zijn verrijzenis uit de dood.
De gedaanteverandering wordt gezien als aankondiging van Jezus Verrijzenis. (http://nl.wikipedia.org/wiki/Gedaanteverandering_van_Jezus)
Wij waren sportief en gingen dus te voet de
berg op. Hoewel de berg er zo mooi rond uitziet, viel de klim toch wel tegen!
Maar het uitzicht onderweg maakte alles goed!
Eenmaal boven op de berg hebben we dan ook de
kerk bezocht en verder van het uitzicht over de omliggende velden genoten. De
berg is ook een uitgelezen plaats om te zeilvliegen. We zagen heel wat vliegers
in de lucht! Wel chic!
Om 11u30 sloot de Kerk en trokken alle
toeristen (wij inclusief) weer naar beneden. De meesten terug met de busjes,
maar wij weer te voet!
Daarna vonden we dat we wel wat verfrissing
verdiend hadden, dus we reden naar het Gan HaSlosha National Park. Dit park is
een waar zwemparadijs, met natuurlijk warm water (28°C). Bijzonder is ook dat
er direct vissen aan je tenen komen knabbelen wanneer je even stilstaat. En dat
kietelt!
Maandagmiddag zijn we met Ilan op
bedrijfsbezoek geweest. Hij was uitgenodigd door Dudu, een hoge piet bij
DeLaval-Israël, om een spiksplinternieuwe boerderij te gaan bezichtigen. Meer
wist Ilan ook nog niet, dus we wisten niet goed wat te verwachten. We reden
naar Ginnosar waar Dudu ons oppikte om dan samen verder te rijden naar de
Golan-hoogte, vlakbij Syrië. Deze streek hadden we eerder nog niet verkend.. We
dachten immers dat Syrië achter het gebergte begon, maar blijkbaar is er aan de
top een groot plateau met nog een heel stuk Israël.
Onderweg gaf Dudu ons meer uitleg over het
nieuwe bedrijf en over de streek. In deze streek is landbouw eerder extensief,
zowel door de geologie (stenen in de grond) als de politieke situatie. Doordat
de streek de laatste jaren toch redelijk rustig is, vestigen ook steeds meer (grote)
bedrijven zich hier. We kwamen aan bij een groot landbouwbedrijf. Dudu vertelde
ons dat de eigenaars (3 broers) religieus zijn, wat zijn invloed heeft op de
gevoerde landbouwpraktijken. Enkel wanneer het welzijn van dieren in gevaar
komt, mag er op Shabbat ingegrepen worden (door een religieuze, in dit geval de
boer). Naast een melkveebedrijf, hielden ze zich ook bezig met fruitteelt. Ze
teelden o.a. mangos, avocados, Op de site stond ook een groot sorteer- en
verpakbedrijf voor fruit..
Eén van de broers heeft zich nu gespecialiseerd
in de melkveehouderij, en samen met (voorlopig) twee andere boeren uit het dorp
werd een gigantisch nieuw stalcomplex gebouwd. Omdat ook hier de kleinere
bedrijven uit de weg gewerkt worden, verwachten ze dat er in de toekomst nog
wel iemand in hun coöperatie zal stappen.
In de stal is er plaats voor 4 melkrobots.
Voorlopig zijn er nog maar 2 geplaatst, dus de stal staat nog redelijk leeg.
Vorige week was de kudde van de eerste boer naar de boerderij gebracht, en
vandaag de tweede. We konden dus met eigen ogen zien hoe de koeien wenden aan
hun nieuwe huis en hoe ze omgingen met de melkrobot. Vroeger werden de koeien
immers in een gewone melkstal gemolken. Opmerkelijk is dat er 30 m2 staloppervlakte
geteld wordt per koe, terwijl dit in België maar ongeveer 9 m2 is.
De stal kan ook nog aan beide kanten uitgebreid worden.
Een stal bouwen in Israël is dan ook beduidend
simpeler dan in België. Er moet geen mestput gegraven worden, geen roosters
gelegd, geen muren gebouwd, geen ligboxen, Een stal bestaat hier enkel uit
spanten, hekken en een dak (en uiteraard ook een melkeenheid). De melkstal
staat centraal in het gebouw, zodat de kudde ook steeds in 2 gesplitst is.
De koeien lopen hier dus niet op een
roostervloer, maar wel gewoon op de grond. Omdat er hier veel grote keien in de
grond zitten, is het wel een heel karwei om de grond gelijk te krijgen. Het
lijkt dus alsof de koeien buiten in de wei lopen, maar dan zonder gras. Het
klimaat zorgt ervoor dat de grond niet in een modderpoel omgetoverd wordt, maar
minstens 9 maanden per jaar droog is. In de stal is er geen plaats voor de
kalveren, deze worden terug naar de oude stallen gebracht (waar de huidige
koeien vandaan komen).
Ilan werd gevraagd om het koeverkeer onder de
loep te nemen. Een belangrijk punt hierbij is de locatie van de melkrobots in
de stal en de daarbijhorende hekken en poorten. Verder is ook de koeling heel
belangrijk. In de zomer (vanaf nu dus) worden de koeien hier gekoeld met grote
ventilatoren, en wanneer het echt snikheet wordt, wordt er ook water verneveld.
Dit alles gebeurt meestal in de wachtruimte voor het melken. Doordat de koeien
hier gekoeld worden, ondervinden ze weinig tot geen last van hittestress, waardoor
ze hun hoge productie blijven behouden tijdens de zwoele zomermaanden.
Wij vonden het echt wel chic om deze nieuwe
stal te kunnen zien en te kunnen vergelijken met de Belgische stallen.
Op de terugweg maakten we nog een kleine
tussenstop bij het Bethsaida Vista Point. Hier hadden we een mooi uitzicht op
de Kinneret en de valleien die naar het meer liepen. In de verte zagen we zelfs
Mt. Tabor, Tsfat en Mt. Hermon liggen!
Dinsdagmiddag moest Machteld data gaan oppikken
in Ramat Zevi. Boer Yehuda is een heel lieve boer, die altijd klaar staat om
alle mogelijke vragen te beantwoorden. Hij vertelde dat het echt heel slecht is
dat het heel april nog geregend heeft. Er is veel schade aan de graanoogst,
veel boeren zitten met volle mestputten omdat het veld nog te nat is om mest te
kunnen gaan uitspreiden, het nieuwe plantseizoen begint wat laat, Hij had ook
gezien dat Machteld een presentatie moet geven op een conferentie in Jeruzalem
eind juni. Hij ging zijn best doen om te komen Al komt de datum wat
ongelegen, want de dag erna trouwt zijn zoon.
Maar op dinsdag gebeurde er nog veel meer..
Toen Machteld terug naar Newe Yaar reed om verder te gaan werken, zag ze dat
het lampje van de motor ineens aansprong. Ze zette zich even naast de kant van
de weg, wachtte even, en reed stilletjes verder. Maar 5 minuten later had ze
weer prijs. Ze zette zich weer aan de kant, en goot wat water in de radiator.
Blijkbaar hielp ook dat niet, want 3 minuten later stond ze weer aan de kant
van de weg. Ze besloot deze keer maar naar Tom te bellen. Maar die wist
natuurlijk ook niet wat te doen. Ze reed dan maar stilletjes verder (in de
bergop zelfs maar 40 km/u), maar toen ze aan een stoplicht moest stoppen,
besloot de auto dat het genoeg geweest was. Daar stond Machteld dan, midden op
de weg! 2 voorbijwandelende meisjes merkten het probleem op en hielpen om de
auto naar de kant te duwen. De man die achter haar stond bij het rode licht,
had even verderop geparkeerd, en schoot ook ter hulp. Machteld belde weer naar
Tom (en Ilan). De vriendelijke man gaf de exacte locatie (Afula Illit) door aan
Ilan. Ilan belde daarop de takeldienst en Tom en hij sprongen in de auto om
Machteld te gaan zoeken. Intussen was er een politiewagen gestopt bij Machteld.
Ze stond op een gevaarlijke plaats en moest de auto verplaatsen.
Omdat de politieman maar alleen was, wilde hij
de auto geen duwtje geven. (Flauw hoor, want hij was zeker breed genoeg en onze
auto is maar klein!) Daarom hield hij een voorbijganger tegen die onze auto
moest duwen naar een zijstraatje. Na een halfuurtje was Machteld verbrand en
waren Tom en Ilan er. Ilan keek ook eens onder de motorkap, goot nog wat nieuw
water op en gebood Tom te proberen nog wat verder te rijden. Maar na 1.5 km
stonden we weer langs de kant van de weg. Ilan belde weer naar de takeldienst
om de veranderde locatie door te geven, en nam ons dan mee naar Afula om iets
te gaan drinken (bekomen van de schrik..). We moesten immers nog een uur
wachten op de takeldienst. Maar de takeldienst kwam en laadde onze auto op, en
wij gingen samen met Ilan weer naar kantoor.
Onze collegas waren heel verbaasd dat we op
het werk waren terwijl onze auto er niet was. Want naar huis wandelen, wie doet
zoiets nu?
De dag erna was de auto gemaakt. De waterpomp
was kapot en nu hebben we een nieuwe!
Andere nieuwtjes van deze week:
-Moush
is terug aan het werk! En blij dat hij is!
-Machteld
heeft haar tickets naar huis geboekt: ze zal in België zijn van 20 mei tot 9
juni. Helaas geen tijd voor vette parties, want er moet gestudeerd worden! ;-)
