Vorige week vrijdag zijn we na onze ochtend
fitness sessie gaan ontbijten in de 'Adela', een leuk bistrootje waar we wel
meer gaan eten of drinken. Bij onze vorige bezoeken zagen we op de kaart steeds
staan dat ze er ook ontbijt serveerden, en nu wilden we dat dus ook wel eens
uittesten. En we waren niet de enigen die zo dachten. We waren even daarvoor
ook al bij een andere plaats gaan zien, maar daar was helemaal geen plaats
meer. In deze bistro was er gelukkig nog net plaats voor ons. We genoten van de
lekkere versgebakken broodjes, het versgeperste appelsiensap, en de lekkere
salade die ze ons voorschotelden. Smulleuh!
Zaterdag besloten we van het goede weer te
gaan genieten en een stevige wandeling te maken. Enkele weken geleden waren we
samen met een groep Slovenen naar het Muhraqa-klooster geweest op de
Karmel-berg. Op de top zagen we dat er een wandelpad liep naar de voet van de
berg. Vandaag besloten we dus dit pad te nemen aan de voet van de berg en zo
naar de top te trekken. We parkeerden onze auto achter de vangrail langs de
weg, en trokken te voet verder. Al snel merkten we dat de pijltjes deze keer
niet zo duidelijk waren. Het duurde dan ook niet lang of we waren van het
juiste pad afgedwaald. Nietsvermoedend liepen we gewoon verder. Onderweg zagen
we vele schone bloemetjes; de lente is dan ook hier al volop in het land. En
het verschil met toen we hier aankwamen is enorm groot! Toen was alles geel en
dor, nu is alles groen en vol leven.
Na anderhalf uur wandelen besloten we toch
maar om rechtsomkeer te maken. Het zag er immers niet naar uit dat de weg
omhoog zou lopen naar de top van de berg.
Toen we bijna terug bij de auto waren,
zagen we opeens weer een pijl staan. Omdat we toch nog niet uitgeput waren, en
we ook niets anders te doen hadden die dag, sloegen we dit pad richting bergtop
in.
Het pad was erg stenig en steil, maar dat
weerhield ons niet om onze weg verder te zetten naar de top. Ook enkele jeeps
klommen langs dit steile pad de berg op! Net voor het laatste stuk van de
beklimming kwamen we uit bij een oude olijfboomgaard. Volgens Ilan zijn enkele
van deze bomen al enkele honderden jaren oud. Dat valt ook wel te geloven als
je de dikte van sommige stammen hier ziet. Het is namelijk ook zo dat je in Israel
geen inheemse bomen (zoals de olijfboom) mag kappen. Staat er zo'n boom in je
weg, dan moet je hem verplanten! Nu terug naar naar onze beklimming...
Het laatste stuk was wel erg steil. Via
rotspartijen ging onze weg naar de top verder. We moesten ons vast houden aan
de takken van de bomen om niet uit te glijden. Uiteindelijk kwamen we boven op
de top aan. Het krioelde er van de toeristen die allen het klooster kwamen
bezoeken.
Na een korte rustpauze zetten we de
afdaling in. Omdat we gaan andere weg vonden, moesten we weer dezelfde weg
terug naar beneden. Dus ook weer langs de steile rotsen af.
Toen we terug aan de auto kwamen, schrokken
we toch even. Onze auto stond er namelijk niet alleen. Bij de twee andere
auto's die er stonden was er namelijk een ruit ingeslagen. De scherven lagen
nog op de grond naast de auto, dus het was recent gebeurd. Gelukkig konden ze
in onze auto niks vinden, en dus hebben ze hem dus ook met rust gelaten. Maar
goed dus dat we zo ne oude auto hebben
Zondag zijn we nog eens samen naar Bet
Dagan gegaan. Normaal gaat Machteld niet mee omdat ze niet te veel tijd wil
verliezen met het 2,5 uur in de auto zitten dat er bij hoort bij het heen- en
terug rijden. Maar nu ging ze dus wel mee, omdat we allebei uitgenodigd waren
voor een barbeque. Er was immers iemand die op pensioen ging. Niet dat wij die
mensen kennen ofzo, maar Ilan zei ons dat het een goeie gelegenheid was om
iedereen te leren kennen. De BBQ was wel aangenaam, en we werden ook officieel
voorgesteld aan iedereen. Nu weet dus iedereen wie de 'Belgen' zijn.
Donderdag was Tom weer naar Bet Dagan
gegaan, maar deze keer alleen met Ilan. Hij ging er ook naar een seminarie om
eens te horen wat er zoal gebeurd op deze campus. Maar natuurlijk werd het
seminarie gedoceerd in het Hebreeuws. Na een half uur gaf Tom het toch maar op,
omdat hij er niet veel van kon maken. En van de slides kon hij ook al niet veel
maken. Tom kon enkel afleiden dat het over tomaten ging, en het in kaart
brengen van iets. Na een half uur verliet Tom dus het klaslokaal, tot
hilariteit van Ilan en enkele andere luisteraars, maar ze hadden toch ook
begrip voor de situatie bleek achteraf.
Machteld was s morgens samen met Tom
opgestaan om te gaan joggen. Ze zou tot bij Ilans huis joggen, en daar de auto
oppikken. Bijna in Ilans dorp aangekomen, werd het ineens erg mistig en had
Machteld geen idee meer waar ze naartoe moest rennen.. Dat was toch wel even
spannend! Na ongeveer 35 minuten bereikte ze dan toch de auto. Na een lekkere
douche, besloot ze al naar de winkel te gaan voor de wekelijkse inkopen. En om
7u45 was ze op het werk. Best een productieve ochtend dus!
Deze week heeft Sara, onze collega, ons
uitgenodigd om het Erev Pesach-feest (de avond voor Passover) op 18 april met
haar familie te vieren in hun kibbutz. Ze waarschuwde ons wel dat het misschien
saai gaat worden, omdat er de hele tijd gezongen en gegeten gaat worden. Maar
ja, we staan open voor alles, en zien wel wat het gaat geven.
Deze week is de zomer ook begonnen denken
we. De temperaturen gaan hier al weer aardig de hoogte in, en de laatste regen
is nu ook al 10 dagen geleden. Op het werk lachen ze ook al met ons omdat wij
nu al op zijn zomers gekleed gaan. Dat wil zeggen met korte broek en T-shirt of
rokje en topje. De anderen op het werk dragen nog steeds een lange broek, en
soms zelfs nog een trui. 's Morgens kan het ooit nog wel fris en mistig zijn,
maar in de namiddag wordt het toch al wel aardig warm (25-28°C).
Dit weekend zijn we naar Ein Afek geweest.
Dit natuurpark ligt tussen Haifa en Akko. In het park was veel water te zien en
enkele ruines van in de tijd van de kruisvaarders. Deze streek wordt ook
gekenmerkt door moerassen, die onstaan omdat het grondwater hier uit de bergen
ontspringt en zo naar de zee loopt. Het park stond ook vol bloemetjes (vooral
gele mosterd), en ook de bijtjes zoemden rond onze oren. In het park kwamen we
ook een groep Arabische schoolkinderen tegen. Ze vielen wel op in het park,
enerzijds met hun lawaai en geschreeuw, en anderzijds ook met hun paarse
tenuekes.
Zaterdag zijn we in de buiten gaan
ontbijten. Tom was naar de bakker gereden om lekkere verse broodjes te gaan
halen, en Machteld bereidde intussen de rest voor. We trokken dan te voet de
velden in, en spreidde onze mat uit onder een grote boom. Daar aten we dan onze
broodjes op, terwijl we naar de omgeving keken. Het was een geslaagd ontbijt
dat zeker nog wel eens herhaald kan worden!
