De voorbije weken werden vooral gekenmerkt door verschillende Joodse feestdagen. Dit jaar volgden ze elkaar in snel tempo op in de maand April. Deze feestdagen vallen niet altijd tesamen in April, omdat ze gebaseerd zijn op de Joodse jaartelling. Dit jaar kwam het dus toevallig zo uit dat ze allemaal in April vallen. De eerste Joodse feestdag na Pesach was Yom HaShoah, oftewel Holocaust herdenkingsdag. Deze dag staat helemaal in het teken van de herdenking van de holocaust, dwz dat het hele land meeleeft. De normale programmatie van radio en tv wordt helemaal overhoop gegooid, en enkel documentaires en reportages over WOII en de holocaust worden afgespeeld. Op de radio is ook enkel toepasselijke muziek te horen. Zelfs de halve finale van de Champions League werd niet uitgezonden! Geen enkele sport of vermaak werd in de ether gebracht. Om 10.00 stipt ging er dan ook een landelijke sirene af. Iedereen liet zijn werk vallen, en stond 1 minuut stil op dit moment. Dit hield ook in dat elke persoon die op de weg was, zijn auto aan de kant zette, of midden op de weg stopte om even halt te houden en uit de auto te stappen. Het was wel een gewone werkdag voor de meeste mensen. Mensen die in rechtstreeks verband hebben gestaan met de Holocaust, kunnen een vrijstelling aanvragen.
Deze woensdag was het dan ook nog eens herdenkingsdag voor de soldaten die sneuvelden in de strijd om onafhankelijkheid en de terreurslachtoffers. Ook nu was er een landelijke sirene die het hele land stil zette om 11.00u, en nog een tweede om 20.00u. De dag erna, op donderdag was het dan Onafhankelijkheidsdag. Er bestaat wel wat discussie in dit land om het ongelukkige tijdstip van beide feestdagen. Voor sommige mensen is de overgang van de treurnis over de gesneuvelden naar de intense blijdschap van de onafhankelijkheid te bruusk. De dag van de onafhankelijk wordt hier gevierd door iedereen: bijna alle autos hebben Israelische vlaggetjes aan hun deuren of spiegels hangen, vlaggen hangen buiten, en BBQs worden georganiseerd. Dit is ook bijna de enige dag dat iedereen zich en elkaar Israelier voelt. Vaak wordt er toch nog onderscheid gemaakt tussen de verschillende origines waar de familie van de mensen vanaf komen: Russen, Ethiopiers, Polen, Yemenieten,
Op vrijdag hadden we het plan om met de auto en de fietsen erop uit te trekken. We waren bij Ilan de fietsenrek gaan halen zodat we de fietsen op onze auto konden binden. Helaas pasten onze beide fietsen er niet keurig op, zodat we, veiligheid boven alles, er maar voor opteerden om bij ons in de buurt te blijven fietsen. We trokken de velden in op onze mountainbike en genoten van de lentegeuren en kleuren.
Verslagje van onze fietstocht (endomondo-app op gsm)
Tijdens onze middagpauze in het veld, sloeg het noodlot jammer genoeg toe. Tom hoorde zijn band slap lopen! De fietspomp werd uitgehaald, maar alle moeite was vergeefs. De band was niet meer We waren nog maar net begonnen aan de terugweg, dus we waren niet direct aan de deur. Aangezien we ons toch voor niks of niemand moesten haasten, begonnen we toch maar te voet aan onze terugtocht. Nu namen we wel de kortste weg naar huis. In de verte zagen we de voerfabriek van Kfar Yehoshua liggen, en dat was de hele tijd ons mikpunt. Na 2u15 stappen kwamen we eindelijk thuis aan. Machteld was op het einde nog wat vooruit gereden om de auto op de halen, zodat Tom de laatste kilometers niet meer moest wandelen. Het nadeel van deze dag was wel dat we er niet op voorzien waren om zo lang in de zon te zitten. Bijgevolg waren we ook weer allebei aardig verbrand. Vooral Machteld moest weer gretig gebruik maken van de After-Sun-creme.
Tijdens de week hadden we op het werk ook (weer) een BBQ. Niet dat ze een officiele reden nodig hebben om een BBQ te organiseren, maar ze haalden wel aan dat onze collega Harel zijn doctoraat behaald had. En dat wilden ze even vieren.
Machteld werd ook weer ingeschakeld om de groenten mee te helpen snijden, en de groenten decoratief op tafel te zetten. Ze wordt op het werk dan ook al als groenten-artiest aanzien Waar de tijd van bakkershulpje toch al niet goed voor geweest is! Harel had ook een kadootje voor iedereen bij. Hij had weer nieuwe polos laten maken met het embleem van onze afdeling. Dit keer werd er gekozen voor een lichte kleur ipv de zwarte van vorig jaar. En nieuwe kleren moeten natuurlijk gepast worden.
Tot slot ook nog even aanhalen dat onze goede vriend en collega Ali ons deze week iets speciaals heeft laten zien. Ali is verslaafd aan voetbal. Hij kent alle spelers, en kijkt denk ik elke dag wel een of andere wedstrijd op tv. Hij zegt dat hij heeft leren lezen door de voetbal in de gazetten te volgen. Hij is ook een grote fan van Real Madrid, en deze week stelde hij ons met trots zijn nieuwe zjat voor: eentje met het embleem van Real Madrid en een fotoke van Cristiano Ronaldo. Fier dat em was!
Waar de tijd van bakkershulpje toch al niet goed voor geweest is!
