Donderdagmorgen vertrokken we vol goede moed naar Tel Aviv. Ilan had ons immers 2 vrijkaarten gegeven voor de landbouwexhibitie AgroMashov. Aangezien het exhibitiecenter dicht bij het treinstation ligt, en de weg naar Tel Aviv enorm druk is, besloten we dan ook de trein te nemen. Eenmaal aangekomen in het treinstation van Binyamina waren we verwonderd door de drukte. Er was nergens een parkeerplaats te vinden! Halve parkeerplaatsen worden opgevuld door de auto dwars te parkeren, stoepen dienen hier als ‘verhoogde parkeerplaasten’ en 4x4’s staan over grachten geparkeerd.. Omdat ons autootje niet over grachten kan springen en geen stoeprand opkan, werden we gedwongen om enkele straten verder een parkeerplaats te zoeken.

Na een treinrit van 40 minuten kwamen we aan in Tel Aviv. Het exhibitiecenter was idd niet moeilijk te vinden! We moesten ons eerst aanmelden aan de balie en kregen dan een naambadge opgespeld. Vandaag ging Tom door het leven als Tom Van Mertem

We zagen paarse bloemkolen, mini-paprika’s, koeien, tractors, bloemen, … En we snoepten van elk staaltje promotiemateriaal wat werd uitgedeeld: yoghurt met honing, mozzarella, ricotta, geitenkaas, rijstpap, … We werden er ook herkend door een van Ilans collega’s. Hij nodigde ons uit om zijn kibbutz te komen bezoeken. Op de kibbutz zijn ze gespecialiseerd in aquacultuur.

We vertrokken met het idee dat AgroMashov wel iets zoals AgriBex zou zijn, maar het viel toch wat tegen. Er waren maar 2 hallen! Dus na 2 uur hadden we al alles gezien..

Machteld had ’s morgens ook het schitterende idee om een nacht in Tel Aviv te blijven (nu we er toch waren..). Na de exhibitie namen we dan ook de bus naar het centrum van Tel Aviv. We wandelden naar het strand om onze boterhammetjes te verorberen. Al bladerend in de Lonely Planet (Machteld haar reisbijbel) kwamen we erachter dat we ons op het homostrand geplaceerd hadden We vonden het al verdacht dat er zoveel jongens hand in hand het strand opgelopen kwamen..

Daarna gingen we op zoek naar een hotelletje. We belandden bij Gordon Inn, waar een totaal ongeïnteresseerde receptionist ons ontving. Na onze spullen afgegooid te hebben, besloten we het centrum in te trekken. Eerst gingen we naar de Carmel Market. Dit is een openluchtmarkt waar ze vooral fruit, groenten, vis en kleding verkopen. Machteld waande zich weer helemaal in Marrakech, Tom vond het maar niks met zoveel volk.. Na de drukte van de Carmel Market besloten we even naar de andere bekende winkelstraten te gaan. Machteld hield halt bij een bikini-winkel om er een koopje  te doen! Tom koos en keurde maar al te graag

Het zalige weertje lokte ons weer terug naar het strand (deze keer een niet-homo-strand) om er de zon te zien zakken in de zee. Met het invallen van de schemering, begon onze maag ook te rammelen. Machteld raadpleegde haar bijbel, en vond al snel een Italiaans restaurantje.

Het restaurant lag een stukje uit het centrum, waardoor we nog een heel stuk van Tel Aviv konden bewonderen. In een donker straatje ontdekten we dan de ‘Pasta Mia’. Ze serveren er zelfbereide verse pasta met verschillende sauzen naar keuze. Het was er klein, maar gezellig en de drukte voorspelde al veel goeds. Je kon er trouwens ook eten afhalen. Tom bestelde eerst een voorgerechtje van Focaccia en champignons. Daarna volgde een hoofdgerechtje van 2 soorten pasta en een umbriaconesaus. Machteld nam 2 soorten spirelli (bruine en witte) met carbonarasaus. De eerste keer dat we spek vonden en aten in Israël! Combineer dit met een lekker Chardonnaytje en het plaatje was compleet! Het eten was echt OV ERHEERLIJK! Het water loopt ons alweer in de mond bij het beschrijven ervan We zaten helemaal vol, maar toen ze de dessertenkaart brachten, bezweken we toch weer.. Tom nam een ijskoffie en Machteld een tiramisu. Zalig! Dit geweldige eten was de wandeling meer dan waard! (Met dank aan de Lonely Planet!)

Op de terugweg naar het hotel stopten we nog in een gezellig cafeetje waar ze ook Duvel serveerden! We lieten het ons dan ook smaken!

We zagen ook veel mensen die nog moesten beginnen met eten, terwijl het intussen toch 22u was.

Vrijdagmorgen ontbeten we in het hotel en daarna wandelden we over het strand naar Jaffa. Jaffa is het 2^e hoogste punt aan de Middellandse Zee in Israël. Het was vroeger dan ook van strategisch belang, omdat de haven van Jaffa de haven was die het dichtst bij de heilige stad Jeruzalem lag.

We wandelden wat door het park, zagen oude gebouwen, mensen die aan yoga aan het doen waren, zingende legermannen, … We vonden het wel een beetje jammer dat de wensbrug op instorten stond en dus gesloten was voor het publiek. Niet dat we nog meer te wensen hebben, maar toch..

Daarna gingen we naar de vlooienmarkt in Jaffa. Hier is echt ALLES te koop, voor verzamelaars waarschijnlijk de hemel op aarde!

Aangezien vrijdagnamiddag alles sluit, inclusief openbaar vervoer, moesten we op tijd terug naar het treinstation. Na aan 3 verschillende bushaltes te staan wachten, vonden we uiteindelijk de juiste bushalte. De bus liet nog wel een dik kwartier op zich wachten.. Niet wetend waar de busreis eindigen zou, stapten we op de bus. We belandden aan het Savidor-treinstation, waar we goed op tijd waren voor de laatste trein.

Op de trein merkte Machteld ineens op dat haar armen toch wel héél rood waren.. Werkelijk, 4 maart en verbrand!

Terug thuis besloten we een ijsje te gaan eten in de Leggenda, een cremerie in ons dorp. Tom kon niet kiezen, en nam 3 bollen ijs: aardbei-kiwi, mango-banaan-ananas en zwarte chocolade. Machteld ging voor yoghurtijs met verse aardbeien, ananas, passievrucht en muesli. Heerlijk verfrissend!

Zaterdag is het rustdag, zodat we er volgende week weer stevig in kunnen vliegen! Shabbat Shalom!

05-03-2011 om 15:57 geschreven door Tom en Machteld  

Wat hebben we deze week alweer allemaal uitgespookt?

Zondag hebben we een bezoekje gebracht aan onze collega Moush, die vorige week bij een auto-ongeval betrokken was. Hij heeft zijn sleutelbeen gebroken en ook iets aan zijn borstkas. We reden samen met Arieh en Sarah naar het huis van Moush. Omdat we niet precies wisten waar we moesten zijn, vroegen we de weg aan een paar kinderen. Het bleken Moush’s kleinkinderen te zijn, en ze kenden hem dan ook niet als Moush, maar als Abu Aman (Vader van Aman). Moush is een Arabier en de ontvangst was dan ook helemaal anders dan dat we gewend zijn! We mochten plaatsnemen op kussens op de grond en we kregen hele straffe koffie aangeboden. Ondertussen wandelde ook steeds meer familie binnen. Moush zijn zonen wonen in hetzelfde huis en ook zijn moeder woont er nog. Hij is ongeveer 65 jaar (en werkt als een 30-jarige) en heeft 19 kinderen en al 5 achterkleinkinderen! Het was toch wel een belevenis! Al is het jammer dat we nog niet met hem kunnen praten. Gelukkig waren Sarah en Arieh er voor wat vertalingen. Moush zag er wel een beetje ongelukkig uit, maar wat wil je als je de hele dag omringd wordt door een tiental vrouwen?!?

Ilan had zondagmorgen ook nog een ‘leuke’ verrassing voor Machteld. Of ze misschien even de data van de grootste boerderij van Israël kon analyseren voor middernacht? Dus Machteld zette zich aan haar dataset, en omstreeks 23u kon ze haar resultaten doorsturen. Het resultaat van een dagje hard werken, wordt beloond met een vermelding als co-auteur in een abstract voor een conferentie in Jeruzalem..

Maandagmorgen werden we al vroeg bij Ilan thuis verwacht. We gingen namelijk op uitstap met een groep Sloveense boeren. Ilan had om 8u met hen afgesproken aan de Muhraqa, een klooster van de profeet Elias, boven op  een van de bergen van het Carmel-gebergte.

De papa van Ilan bracht ons weg, zodat we de rest van de dag met de bus Slovenen konden meerijden. Om 5 na half 8 waren we al boven op de berg. Na een telefoontje aan de buschauffeur bleek de bus pas rond 9u aan te komen. Daar stonden we dan! We besloten even een wandelingetje te gaan maken. Het land is nu echt prachtig! Overal groen en heel veel bloemen! Maar ineens begon het heel hard te waaien en doken er overal donkere wolken op. Het klooster ging pas om 9u open, dus we zochten bescherming onder de bomen. Ilan vond het heel erg jammer dat hij zijn laptop niet had meegebracht zodat hij nog wat kon werken. Hij is echt een workaholic! De donkere wolken dreven helaas niet voorbij, maar zorgden voor een stevige bui. Intussen probeerden we toch ergens binnen te geraken in het klooster. Na de hele omheining afgelopen te hebben, bleek de poort gewoon open

Om 9u arriveerden de Slovenen. Hun gids bleek een vrolijke pater van de Franciscanen-orde te zijn.

Op het programma stonden bezoeken aan 3 kibbutzim. Als eerste gingen we naar een kibbutz-boerderij met 4 melkrobots. Het mest was sinds de bouw van de stal, 5 jaar geleden, niet uit de stal gehaald! We zagen ook een Juno-borstel aan het werk. Deze keert het voer automatisch dichterbij de koeien.

Onze tweede stop was op de kibbutz van onze collega Rotem. Rotem ontpopte zich als een volleerde gids en loodste ons langs en in alle stallen, aandachtig luisterend naar alle vragen van de boeren. We staken zelf ook heel wat op!

Zo leerden we bijvoorbeeld over koosjere melk. Opdat melk koosjer verklaard wordt voor de ultra-orthodoxe joden (die met de krullen, de hoed en het gewaad), mag de melk op Shabbat niet gemolken worden door joden. In kibbutz Yizreel lossen ze dit op door moslims te laten melken. De ultra-orthodoxe joden zijn bereid om een halve shekelcent per liter meer te betalen voor deze koosjere melk, dus dat is wel de moeite! De ultra-orthodoxen hangen dan wel camera’s op om te controleren of de koeien echt niet gemolken worden door joden op Shabbat..

Op deze boerderij zagen we ook nog een aangename verrassing wat ons toch een beetje aan Belgie deed denken: de slechtere koeien van de kudde worden hier gedekt met Belgische WitBlauwe stieren. We zagen hier dus enkele blauwe kalfjes rondhuppelen in de stallen. Al deze kalveren worden grootgebracht voor het vlees, zonder dat er mee verder wordt gekweekt.

Daarna gingen we naar een organische boerderij, waar Ilan’s vrouw en jongste dochter ons vervoegden. We kregen er eerst een lekkere maaltijd aangeboden (we waren echt uitgehongerd aangezien het al na 14u was!) van biologische geitenyoghurt, biologische melk, biologisch brood en veel biologische groenten zoals wortelen, selder, sla, …

Daarna kregen we wat meer uitleg over de boerderij. Om alles toch iet of wat goedkoop te houden, produceren ze alleen voor hun eigen markt, zodat de kosten voor distributie wegvallen. In het dorp is een winkeltje waar mensen van overal biologische voedingswaren kunnen kopen. Het is ook een soort zorgboerderij, waar psychiatrische patiënten een paar uur per dag als therapie in het veld gaan werken. Er waren ook enkele vrijwilligers aan de slag. We zagen een gek meisje uit Canada en een vrouw uit Brazilië.

Daarna trokken we plastieken laarzen over onze schoenen en bezochten  we de koeien. De melk van de koeien wordt verwerkt tot kaas, yoghurt, … Het speciale aan deze boerderij was ook hun manier van mestverwerking. Ze ploegen de koeienstal iedere dag (normaal gebeurt dit 2 à 3 keer per week), ze voegen geen droge stof toe, het stinkt helemaal niet, om stof tegen te gaan wordt er terug vloeibare mest over gespreid, … De universiteit van Wageningen heeft onderzoek gedaan naar dit principe, en kwamen tot de conclusie dat er bijna geen ureum terug te vinden is!

Dinsdagmorgen belde Machteld naar haar mama die 50 werd! Toch een beetje jammer dat ze dat moet missen, maar ze heeft zich voorgenomen haar ouders een onvergetelijke reis te bezorgen als ze eens op bezoek komen ;-) In de namiddag kwamen oma, moeke en opa even op skype. Het was echt heel leuk om hen even te zien en even te babbelen!

Morgen gaan we naar AgroMashov, een landbouwbeurs in Tel Aviv..

%%%FOTO21%%%%%%FOTO22%%%

%%%FOTO23%%%%%%FOTO24%%%

Vele groetjes!

02-03-2011 om 21:43 geschreven door Tom en Machteld