Zondagmorgen stonden we wat vroeger op zodat we over de Carmelmarket konden lopen om er ontbijt op te pikken (maar helaas was er op het vroege uur nog niet zoveel te zien) alvorens we naar Hafets Haim reden om er een bezoek te brengen aan SION. SION is een Israëlische onderneming voor de kunstmatige inseminatie en fokkerij van melkvee. Yoel vertelde ons wat meer over de werking van SION en liet ons de labo’s zien. We mochten niet in de stallen wegens hygiënische redenen, MKZ is immers nog steeds in het land.. Maar door de grote vensters konden we het proces toch goed zien.

bezoek aan SION

Dries die een foto aan de wand opmerkt van een Belgische koe uit zijn dorp!

Om 11u hadden we met Ilan afgesproken in Talmei Yehi’el. Ilan, als expert in de plaatsing van melkrobots, bracht er een bezoekje aan een boer die een melkrobot wilde plaatsen. Voor ons een goede gelegenheid om weer een ander bedrijf te zien! Een andere boer uit het dorp had gehoord dat Ilan er was, en hij kwam Ilan vragen om ook even naar zijn bedrijf te komen kijken. Hij had namelijk enkele maanden geleden een melkrobot gezet, en hij ondervond heel veel problemen. Terwijl Ilan zijn mening aan de boer aan het verkondigen was, praatten wij even met de zoon. Hij vertelde ons dat Ilan hetzelfde dacht als hijzelf, maar dat ‘pa weer niet wilde luisteren’.. Generatieconflicten, je vindt ze overal! Het probleem ligt niet zozeer aan de robot zelf, maar het design van de stal. De koeien kunnen de robot niet goed bereiken, en vandaar dat de robotbezoeken laagfrequent blijven. Een oplossing zou dus kunnen zijn om de wachtruimte te vergroten.

(links) de stal waar de nieuwe robot in zou moeten komen; (rechts) de robot die voor de vele problemen zorgt

’s Middags reden we, samen met Ilan, naar Rehovot, waar we stopten aan een kraampje dat bureka’s (een met kaas, groenten of vlees gevulde bladerdeegkoek) verkocht. De man had echt een gouden zaak, er stond een hele rij wachtenden en de bureka’s waren overheerlijk!

Bijna een uur te laat arriveerden we op onze volgende afspraak. In de universiteit van Rehovot (waar o.a. dierenartsen opgeleid worden) ontmoetten we Michaël van Straten. Hij is veearts bij Hachaklait, de Israëlische veeartsenorganisatie en vertelde ons wat meer over het Israëlische systeem. Hachaklait werkt als een ziekteverzekering, maar dan voor koeien. Zo’n 90 % van de koeien in Israël worden gecontroleerd door een veearts van Hachaklait, dat in weze dus 1 grote praktijk is, die werkzaam is in het hele land.

Tom en ik hadden Michaël al eens ontmoet op de conferentie in Jeruzalem, en inderdaad, zoals zijn naam laat vermoeden, spreekt hij ook Nederlands!

Na dit bezoek reden we verder naar de onderzoeksboerderij van Volcani Center, waar Ilan wat meer uitleg gaf over de koeien, de sensors, … Daarna stelde hij voor dat degenen die nog zin hadden hem konden vergezellen naar nog een andere boer die ook een robot wilde plaatsen. De meisjes bedankten voor dit aanbod, maar de jongens gingen nog met Ilan mee. Ilan zei dat we maar moesten gaan zwemmen in het zwembad in zijn dorp, zijn kinderen zouden er ook wel zijn.. Dat deden Liesbeth en ik dus Kfar Yehoshua heeft echt een mooi zwembad! We waren lekker aan het plonsen, toen de redder kwam vragen of we wel van het dorp waren.. Gelukkig waren Ilan zijn kinderen daar, en konden we zeggen dat we bij hen hoorden Een dik uur later zette Ilan de jongens ook af aan het zwembad voor een verfrissende duik.. Natuurlijk kon hij het niet nalaten om even uit te stappen om de meisjes in bikini te zien, de snoeper! De jongens hadden zich ook best geamuseerd. De boer vroeg aan Ilan om langs te komen omdat hij geen plaats vond om zijn robot te installeren. Na een dik uur overleg kwam ook Ilan tot het besluit dat zijn stal te klein was. Hij raadde dan ook aan om de bestelling af te zeggen. De boer zei dat het geen probleem was om het nu nog af te zeggen, aangezien hij nog bedenktijd had gevraagd. Hij had de robot besteld op aandrang van zijn vrouw, dus hij was er precies niet zo rouwig om dat hij de deal moest afzeggen. De jongens sloten het boerderijbezoek af op het buitenterras van de boer. Hij had er een heuse tap geinstalleerd, en het had bijzonder veel weg van een strandbar. Op de achtergrond klonk ook Bob Marley-muziek, en het lopen van water in een kleine fontein met een waterrad.

’s Avonds gingen we nog voor een ijsje bij de Leggenda in ons dorp. Smullen!

Maandagmorgen vertrokken Dries en Liesbeth voor nog enkele dagen natuur en cultuur rond de Dode Zee en in Jeruzalem.. Tom en ik vonden het superleuk om mensen uit België te kunnen ontvangen, we hebben zelf ook weer veel bijgeleerd over de Israëlische koeien en zelf ook weer nieuwe dingen ontdekt in het land! Dries en Liesbeth, jullie waren TOP-gasten! Bedankt!

Helaas was Machteld die nacht ziek geworden.. Een dokter bereiken was nog niet zo simpel.. Omdat huisbaas Moti en zijn vrouw Ruthie om 8u30 bij de dokter moesten zijn, reden we met hen mee om ter plekke een afspraak te maken. Om 11u konden we er terecht. Machteld moest eerst mee met een verpleegster, die de bloeddruk en temperatuur nam, en daarna mocht ze bij de dokter komen. De dokter praatte alleen Russisch en Hebreeuws, en ook drie woorden Engels.. Gelukkig lukt het wel al om simpele vragen te beantwoorden.. Hij stelde buikgriep vast en schreef antibiotica voor.. Daarna reden we dus naar de apotheek, maar de apotheek in ons dorp had de voorgeschreven pillen niet. Machteld ging dan maar terug in bed liggen, terwijl Tom op zoek ging naar antibiotica.

’s Middags ging Tom nog een paar uurtjes werken, terwijl Machteld braaf in bed bleef. Ook de volgende dag was er nog niet veel met haar aan te vangen. Woensdag was het gelukkig al een stuk beter (en thuis zitten is ook maar saai), dus ging ze terug aan het werk.

En vrijdag was het alweer weekend!

Terwijl Tom experimenten ging doen op de boerderij, sliep Machteld lekker uit, bereidde ze al een lekkere maaltijd en poetste ze het huis. Toen Tom terug thuis was, trokken we naar het strand in Haifa. Deze keer hadden we echt een buitengewoon smerig strand uitgekozen Het blijft ons verbazen dat de mensen hier zo vuil zijn. Dan barbecueën ze op het strand, en laten ze gewoon al hun afval liggen! En dan steken ze de schuld op de Arabieren, foei!

12-08-2011 om 00:00 geschreven door Tom en Machteld