Begin September bracht Tom een blitzbezoek aan België voor in eerste instantie een training in Leuven, en in tweede instantie een bezoek aan thuis. Alvorens het vertrek uit Israel, werd Tom grondig gecontroleerd in de luchthaven. Vier keer werd zijn paspoort opgevraagd en moest hij zijn verhaal doen vooraleer de checkin gedaan was. Het was blijkbaar nogal verdacht om eerst van Slowakije te komen, 1.5 dag in Israel te zijn en dan weer verder te reizen naar Belgie. Maar geen nood, alles verliep uiteindelijk zonder problemen, en Tom mocht vertrekken naar Belgie. Machteld bleef ondertussen nog even in Israel, maar ze zou later in het weekend ook naar Belgie terugkomen.

De eerste dagen in Belgie verbleef Tom in Leuven, waar hij aan een training deelnam. Deze training was gepland met het oog op de workshop van volgende week in Paestum,  Italie. Tijdens de trainingsuren door had Tom toch een aangename tijd samen met Gunel, Nancy, Eduardo en Stefano van zijn project. Ook het weerzien van enkele oude bekenden was zeer hartelijk, net zoals het bezoek aan Leuven kermis.

Het weekend werd doorgebracht ten huize Van Hertem, terwijl Machteld ondertussen ook in het land was. We waren echter niet veel thuis omdat er zoveel dingen te doen zijn en zoveel meer mensen te ontmoeten zijn. Ook deze keer was het huisbezoek weer veel te kort. Niettegenstaande was het heel fijn om iedereen nog eens terug te zien.

Op maandagmorgen bracht de papa Tom naar de luchthaven, nadat een korte pitstop nodig was om van auto te wisselen. Oeps, mijn fout! Aangekomen in Zaventem zagen we al direct dat Tom’s vlucht 1u vertraging had. Niet getreurd, dan maar een uitgebreid koffieke drinken met de papa. Eenmaal de checkin verlopen was, zag Tom nog enkele mensen uit Leuven die op dezelfde vlucht zaten. In totaal waren we met zijn achten op dezelfde vlucht naar Napels. Tom werd er ook even voorgesteld aan Peter Sandoe, een prof uit Denemarken.

Eenmaal in Napels werden we opgewacht door een shuttle-service. Ook andere mensen van het project waren aanwezig, in totaal 17 mensen. De shuttle bracht ons naar Paestum, een dorp/stad ten zuiden van Napels en ongeveer 1u15min rijden. Daar verbleven we allemaal in het Ariston hotel, een poepchic hotel waar wel elke dag een huwelijk plaats vindt zo zou blijken.

Op dinsdag vond de Workshop van het BioBusiness project plaats. Tom gaf die dag een presentatie over het werk dat zijn groep gedaan heeft het afgelopen jaar. Andere presentaties volgden nog, en de workshop werd afgesloten met een algemene discussieronde. ’s Avonds volgde er een uitgebreid diner in het hotel, gevolgd door een wandeling naar het strand met een select groepje mensen. Al dat Italiaans eten werd echt wel gesmaakt!

Woensdag was de dag van de vergaderingen. Die dag had Tom eerst een vergadering met de andere fellows (dat zijn de collega’s van Tom die in andere instituten werken). Daarna volgde een onderhoud met de Advisory Board, een committee van “wijzen” die van buitenaf toekijken op de progressie van fellows. In de namiddag was er dan een kort onderhoud met alle begeleiders van het project, waarna de productgroepen samen gingen zitten om de verdere stappen te bespreken. Zoveel vergaderd die dag, en nog niet tijd genoeg hebben… Dit leidde tot een onvoldaan gevoel in de hele groep. Maar niet getreurd, de belangrijkste zaken werden besproken en de rest volgt wel later via skype.

Op donderdag gingen we met de hele groep op toer. Eerst brachten we een bezoek aan een groot bedrijf waar ze 220 buffels met 4 melk robots melken.

Het was toch een beetje gek om zo’n waterbuffel in een melkrobot te zien passen. De waterbuffels produceren ongeveer 8l melk per dag, dat maakt zo’n 2000l per jaar. De gemiddelde draagtijd van zo’n dier is 10 maanden, en elk dier staat ongeveer 3 maanden droog op de weide.

De melkrobots waren niet speciaal aangepast voor deze dieren. Tussen de koeien liep er ook een stier rond voor de bevruchting aangezien er geen KI-systeem bestaat voor deze dieren. De ligboxen waren wel speciaal aangepast voor deze dieren: een kromme buis zoals je kan zien op de foto’s.

Sommige dieren lagen echter liever achterstevoren in de boxen omdat ze dan een beter overzicht hebben over het reilen en zeilen in de stal. Het blijven uiteindelijk wilde dieren. Niet dat ze gevaarlijk waren ofzo, maar je moet ze niet op stang jagen vertelden ze ons. Wat ook opviel in de stal, was dat deze bijzonder proper was. Elke dag werd deze gereinigd met de waterslang. De stalvloer werd ook meerdere keren per dag geflusht, waarbij het water gerecycleerd wordt.

Wanneer de dieren afkalven, blijven de kalveren de eerste 3 dagen bij de moeder. Daarna wordt het kalf in de kalverhokken geplaatst, en de moeder naar de melkkudde gebracht. Elk dier wordt ook van een elektronische bolus voorzien in de maag voor identificatie.

De rauwe melk in dit bedrijf werd aan de deur verkocht, maar het grootste deel werd verwerkt tot gepasteuriseerde melk, kazen, ijs, en natuurlijk de mozzarella. Voor 1kg kaas heb je 4l melk nodig zei men. De kaaswei werd eerst klein gemalen. Daarna in een heet bad gedompeld zodat het weer aaneen zou smelten, en dan worden er de kleine mozzarella-blokjes vanaf getrokken.  In de foto kan je zien dat het hele proces nog manueel gebeurd. Echte mozzarella is ook maar 3-4 dagen houdbaar zonder bewaarmiddelen, en dient continu ondergedompeld te zijn in een speciale vloeistof.

De volgende boerderij die we bezochten was ook een buffel-bedrijf, ongeveer van dezelfde grootte en van dezelfde familie als de hoteluitbaters. Hier werden de dieren op de conventionele manier gemolken. Dit bedrijf was gespecialiseerd in de verwerking van de melk tot kazen, ijs enzovoort, en had ook een eigen wijndomein (€2 voor een fles wijn!). Natuurlijk was ook hier de mozzarella de belangrijkste verwerkingsoutput.

Op dit bedrijf hadden ze ook een biogas-installatie die energie won uit de verwerking van hun mest.

Tijdens ons bezoek brak er een hevig onweer uit waardoor alles blank kwam te staan. Iets ongebruikelijks in dit deel van Italie!

Na de bedrijfsbezoeken scheidden de wegen van de begeleiders en de fellows. De fellows kregen eerste nog twee trainings voorgeschoteld, maar daarna kon het feest beginnen. De meeste fellows besloten om nog een groepsactiviteit te doen, en dus trokken we met z’n negenen verder. Op vrijdagmorgen bezochten we de oude stad van Paestum. Deze werd door de Grieken opgericht, en ruines vanuit deze period waren nog steeds zichtbaar. Vooral de zuilenkolommen van de 3 grote tempels waren goed bewaard gebleven.

Daarna trokken we verder naar Salerno waar we kamers gehuurd hadden in een hostel. Door de regen baanden we ons een weg naar het hostel. Nadat het hostel gevonden was, sprongen we de trein op richting Pompeii. Daar aten we eerst een echte Italiaanse pizza en brachten we een bezoek aan de oude stad. Deze werd ten tijde van de Romeinen bedolven onder de lava van de Vesuvius, en is nu helemaal heropgegraven. Er werden zelfs holle ruimtes in de lava teruggevonden, die na het opvullen met gips menselijke vormen aannamen.

Op zaterdag brachten we een bezoek aan de stad Salerno zelf.

Daarna stond Amalfi, een stad een de Middellandse Zee ten noorden van Salerno op de planning. We bereikten deze stad met de ferry. In de stad zelf gingen we op zoek naar een strand. Maar dat was makkelijker gezegd dan gedaan aangezien de meeste stranden privaat waren en toegeeigend waren aan hotels en restaurants. Uiteindelijk vonden we er toch een, en we namen dan ook een plons in de Middellandse Zee.

Om 16.30 begon het echter te regenen, en besloten we in te pakken en terug richting Salerno te gaan. ’s Avonds vervoegde de vriendin van Stefano ons tijdens het avondeten, en zette we nog een stapje in de wereld!

Zondag ging iedereen weer terug naar huis. De ene al wat vroeger als de andere. De eersten vertrokken al om 6u. Tom vertrok met enkele andere kerels om 9u richting Napels. Onderweg viel het Tom ook op dat het verkeer hier nog erger is dan in Israel. Iedereen rijdt er met kleine autootjes rond omdat er geen ruimte is om te parkeren. Ook dubbel parkeren is er de normaalste zaak van de wereld. Maja, zelf hoefde Tom er niet in te rijden, dus kon hij alles vanop een afstand bekijken… Om 13u50 vertrok zijn vlucht richting Tel Aviv, met een tussenlanding in Istanbul. Dat was nog wel even spannend aangezien het nogal druk was in Istanbul airport. Maar haast en spoed was in dit geval toch wel goed!

Machteld was zaterdag al naar Israël afgereisd. Zij stond Tom zondagavond dan ook op te wachten in de luchthaven. Het joodse Nieuwjaarsfeest was begonnen, en bijgevolg was het erg kalm op de wegen. Ook het trein- en busverkeer lag stil die dag. Maar goed dat Machteld er was om Tom terug naar huis te brengen ;-)

16-09-2012 om 00:00 geschreven door Tom en Machteld