Vanmorgen zijn we met de bus naar het werk gegaan (jaja, op zondag!). Aan de bushalte stonden een heleboel jongeren gekleed in hun legeruniformen (inclusief geweer!). Legerdienst is hier immers verplicht vanaf 18 jaar. Meisjes moeten dan 2 jaar het leger in en jongens 3 jaar. We hebben eigenlijk de hele dag artikels opgezocht voor ons doctoraat.. Het is toch een beetje beangstigend wat allemaal van ons verwacht wordt, maar het is wel een hele uitdaging! Vanmiddag hebben we in de kantine gegeten. Een van de werkmannen zat er ook. Hij spreekt geen woord Engels maar kent wel elke voetbalploeg van Europa.. Toen we vertelden dat we van België waren begon hij: 'Brugge, Anderlecht, Standard, ...' En hij wees de hele tijd dingen aan en benoemde in het Hebreeuws en het Arabisch (net of alleen Hebreeuws nog niet moeilijk genoeg is ). De werkdag duurde niet echt lang, want Ilan moest op z'n kinderen gaan passen en hij wilde eerst nog samen met ons naar de garage om te zien of onze auto er nog stond.. We hebben nu ook onze eigen sleutels van het kantoor! Die zijn we gaan laten maken in een grote doe-het-zelf-shop. Ongelooflijk wat je daar allemaal kan vinden! Het was er heel druk omdat het woensdagavond Soekot is. Bij dit feest wordt er een soort hut gebouwd waar men dan een hele week in eet. De mannen bouwen de hut, de vrouwen zorgen voor de decoratie. Woensdag kunnen we hier wellicht meer over vertellen. Na 4 dagen hoofdpijn is Machteld ook weer helemaal de oude. (Tom denkt: HELP! Zie foto hierboven ). Vanavond zijn we gaan uiteten in een café-bistro om de hoek. Dat was een hele uitdaging, zeker met een menu in het Hebreeuws! Gelukkig sprak het meisje dat ons bediende een aardig mondje Engels en waren er Engelstalige menukaarten ter beschikking. Dat maakte het kiezen wel een pak eenvoudiger! We hebben ons nog eens goed volgepropt want een deftige warme maaltijd was alweer even geleden. Morgenvroeg worden we eerst voorgesteld aan de mensen van de administratie op onze campus, en daarna gaan we naar Bet Dagan (de campus bij Tel Aviv). Tom gaat daar zijn installatie ineenzetten terwijl Machteld verder werkt aan haar artikels en haar eerste data onder ogen gaat krijgen.. Spannend!
Nu hebben we eens een vrije dag en nog lukt uitslapen niet.. Om half 8 waren we al uit de veren! Het is hier ook echt heel vroeg licht (we weten niet precies hoe laat, want zo vroeg staan we nu ook weer niet op en zo laat zijn we nog niet op stap geweest).. Nadeel is dan ook wel dat t ook vroeg donker is.. Rond 18u begint t echt al te schemeren! Maar vanmorgen zaten we dus al om 8u10 op de fiets! Vanwege Jom Kippoer waren er nog de hele dag (tot zonsondergang tenminste) geen auto's op de weg. Overal op de weg zaten kinderen rond te rijden met hun fietsjes en ouderen wandelden op hun gemak door de straten. De mountainbikes die we van Ilan geleend hebben zijn echt wel goed! Vandaag zijn we off-road gegaan. Waar we overal geweest zijn weten we zelf niet, maar we waren toch blij toen we rond 10u weer in onze eigen buurt waren. Voor de rest lekker geluierd vandaag.. Eten, dutje doen, computerspelletjes, boekje lezen, ... En veel drinken! Water welteverstaan.. Rond 17u zijn we weer een toertje gaan fietsen. De zon was niet meer zo hevig en t was echt zalig fietsen! We zijn naar Beit She'arim gefietst, een groot park waar zich ook catacomben bevinden. Het nadeel van fietsen hier in de buurt is dat wij op een heuvel wonen.. We moeten dus altijd eerst bergaf fietsen.. Heel leuk! Maar op de terugweg moeten we ook altijd dat hele stuk terug omhoog! Conditie! Dan hebben we de restjes van gisteren opgegeten. De vrouw van Ilan had ons namelijk eten meegegeven in een bakje.. Quiche met mais, noedels met kip en rijst met quinoa. Jammer dat we niet konden opwarmen.. Maar t heeft toch gesmaakt! Daarna probeerde Machteld te skypen met het thuisfront.. Lukte jammer genoeg nog niet.. Dadelijk is Tom aan de beurt.. Morgen weer werkendag! Ten laatste om 9u moeten we beginnen..
Vandaag was het eindelijk weekend! We klinken al net als geroteerde werkmensen, maar zo voelt het ook aan. De afgelopen week was bijzonder hectisch, omdat we zoveel dingen te gelijk moesten afhandelen. Vanmorgen hadden we dan ook geen wekker gezet zodat we eens goed lang zouden kunnen slapen, maar dat was enkel maar 'wishful-thinking'! Om 8u waren we allebei alweer klaar wakker. We besloten dan maar op ons gemak te eten, en vervolgens naar de winkel te gaan. We moesten immers op tijd in de winkel zijn, want wegens de festiviteiten sloot deze op middag zijn deuren al. Vervolgens besloten we naar de bank te gaan om er ons chequeboekske te bestellen. In Israel wordt blijkbaar nog alles met cheques betaald, omdat overschrijvingen meer geld kosten. De cheques zullen we de komende dagen ook hard nodig hebben wanneer we onze auto en ons appartement moeten betalen. We kwamen echter 15 min te laat aan de bank, waardoor we voor gesloten deuren stonden. We besloten dan maar een wandelingske door de stad te maken. Uiteindelijk zijn we toch 2u onderweg geweest. Uitgedroogd kwamen we terug aan op ons appartement, want langer in deze zon lopen, en zonder water, gaat echt niet! En ook nu, na 5 dagen felle zon, zijn we voor de eerste keer echt verbrand. Door de dag is het eigenlijk ook te warm om buiten te komen, vandaar mss... Om 17u kwam Ilan ons oppikken om bij hem thuis Jom Kippoer te vieren. Dit feest staat geheel in het teken van de verzoening, en betekent voor iedere jood een nieuwe start. We werden verwelkomd door zijn vrouw en zijn 2 jongste kinderen. We hebben gezellig en lekker gegeten, vooral lokale gerechten, bereid van groenten en fruit uit hun eigen tuin. Als dessert kregen we zelfs glida, ijscrème! De vrouw van Ilan maakt dit zelf, en verkoopt het ook aan kennissen en vrienden. Ze was dan ook bijzonder geïnteresseerd in de verhalen en knowhow van Machteld!We zijn zelfs ook al uitgenodigd voor het volgende feest, komende woensdag. Dan is het immers Soekot, een 7-dagen durend feest... Na het feest kregen we een fiets onder onze kont geduwd. Het is blijkbaar de gewoonte dat tijdens Jom Kippoer iedereen zijn auto thuis laat, en dan te voet of met de fiets zich verplaatst. Het is opmerkelijk dat het zo goed wordt opgevolgd, want er bestaat eigenlijk geen wet voor. En fietsen in Israel is niet hetzelfde als fietsen in Noord-Limburg hoor! Zelfs Leuven is er niks tegen! Onderweg kwamen we enkele serieuze kuitenbijters tegen, maar het mag gezegd worden, we zijn geen enkele keer moeten afstappen! Hijgend, compleet uitgeteld, nat van het zweten, maar wel APE-trots kwamen we terug aan op ons appartementje. Nu rap douchen, en dan slapen, want morgen begint er weer een nieuw avontuur!
Vandaag was ons het dagje wel! Het warme weer begint z'n tol te eisen. Gisteravond is Tom met hoofdpijn gaan slapen en vanmorgen stond Machteld op met zo mogelijk nog meer hoofdpijn.. Maar ja, de plicht roept! Vol goede moed stapten we richting bushalte. In de hoop dat elke bus langs onze bestemming zou rijden, stapten we op de eerste bus die we tegenkwamen. Newe Ya'ar blijkt niet zo bekend :( Maar voor 17 NIS zijn we er toch geraakt. Aangekomen op kantoor nam Ilan ons direct mee naar de garage om naar een witte Citroën Saxo uit 2001 met 170000 km te kijken. We hebben er testritjes mee gemaakt, ook al omdat al die Israëlische auto's automatische versnellingsbakken hebben. De auto beviel ons wel, dus nu hebben we een koopoptie bedongen. Nu moeten we nog kijken hoe het zit met verzekeringen en het overdragen van eigendom.. Omdat wij buitenlanders zijn blijkt dat niet zo simpel, maar gelukkig niet onmogelijk! Ilan heeft ons nog wat leuke adresjes getoond waar je lekker kan ontbijten, koffie kan drinken of een goeie steak kan eten. Op kantoor hebben we opzoekwerk voor ons doctoraat verricht, terwijl Ilan wel 3u aan een stuk telefoontjes pleegde voor ons. Tom z'n doctoraat zal gaan over automatische detectie van klauwproblemen bij melkkoeien. Machteld haar doctoraat zal gaan over detectie van gezondheidsproblemen bij melkkoeien enkele weken voor en na kalven (= transitieperiode) m.b.v. sensoren.
Uitzicht vanuit ons kantoortje. Omdat we voor 14u geen enkel bericht hebben gekregen van de housing agency's zijn we naar het appartement van gisteren gegaan. Het appartement ligt in Ramat Yishay, enkele dorpen verder dan waar we nu zitten en kort bij onze werkplaats. We hebben er anderhalf uur onderhandeld over het contract (dat in het Hebreeuws was opgesteld) met Ilan aan onze zijde, maar dinsdag verhuizen we!! Foto's zullen zeker volgen! En slaapplaats voor bezoekers is vanaf dan ook gegarandeerd ;-) Om 16u zijn we naar Ilan's huis gereden en heeft hij ons voorgesteld aan zijn gezin. Daarna zijn we samen met hen naar het strand gereden in HaBonim. Daar is een natuurreservaat met een zeldzame bloem, een blauwe grot en dus een mooi strand. Het was een mooie afsluiter van deze eerste drukke werkweek. Morgen zijn we bij Ilan thuis uitgenodigd om Jom Kippoer te vieren. De winkels zullen morgen al vanaf de middag gesloten zijn (dus we moeten vroeg uit bed) en vanaf zonsondergang is het ongebruikelijk om nog met de auto te rijden. Gelukkig heeft Ilan ons 2 fietsen gefixt, zodat we toch nog thuis zullen geraken na het feest.
Stilaan wennen we aan wakker worden rond 7u30, amai! Vanmorgen zijn we een
bankrekening gaan openen voor Tom en hebben we een housing agency
bezocht, maar dat bleek nogal veel poespas.. We wachten wat eruit komt.. Ilan kwam ons weer oppikken en we zijn naar een garage gereden in de hoop een goedkopere tweedehandsauto te vinden.. Maar t is afwachten.. Morgen gaan we daar kijken naar een auto. Vervolgens hebben we een appartement bezocht op aanraden van een medewerkster (Irit) van het Volcani Center.
Veeeeel beter dan dat van gisteren! Morgen gaan we kijken hoe het zit met het contract. We houden jullie op de hoogte Verder hebben we wat papierwerk in
orde gebracht zodat we op het intern netwerk kunnen en een loon zullen
krijgen e.d. We hebben samen met mensen van onze onderzoekscampus onze boterhammen opgegeten alvorens we weer naar Haifa reden op zoek naar een auto.. Die zoektocht is echt frustrerend en vermoeiend! Terug in Kiryat Tivon zijn we een (duur) ijsje gaan eten. Bij het bananenijs zaten ook rozijnen en walnoten, lekker hoor mama's! Daarna zijn we inkopen gaan doen voor ons avondmaal in de supermarkt. Het zijn boterhammen met groenten en beleg geworden en wat fruit (granaatappels, hmm!). Koken gaat hier helaas niet omdat we geen vuur hebben.. En de oven geeft ons nog steeds elektroshocks.. Morgen komen ze t oplossen is ons beloofd.. De planning voor morgen is dus: auto, appartement, opzoek-en leeswerk voor doctoraat.. Voor t eerst zullen we ook de bus nemen i.p.v. ons te laten rijden. In de late namiddag zullen we met Ilan en z'n gezin meegaan naar het strand. Leukleuk! En dat is dan al de laatste werkdag van deze week!
Ons eerste ontbijt in Israël met z'n tweeën bestond uit:
sandwichen, kaas, melk, granaatappel, nectarinen, koffie (eerst mét,
daarna zónder dras (Machteld de keukenprinses)). Om 9u stond Ilan voor
de deur om ons op te pikken. We vertrokken richting Nahalal (kijk eens
op google maps hoe de stad is ingeplant in de omgeving: heel uniek!)
waar zich een onderzoeksboerderij bevindt. Tom z'n onderzoek zal
voornamelijk hier gebeuren. Daar heeft Tom samen met de medewerkers
overlegd hoe en waar de camera's bevestigd moeten worden. Een bezoek aan
Newe Ya'ar volgde. Dit is de 250 ha grote onderzoekscampus in het
noorden van Israël. Hier zijn geen melkkoeien te vinden, maar wel
stierkalveren en vleesvee. We hebben een rondleiding gekregen over de
campus, waar ook verschillende labo's liggen, en hebben de medewerkers
ontmoet. Hier zullen wij ook een kantoortje krijgen en een taakje op de
boerderij zodat we ons goed kunnen integreren . Ilan trakteerde ons op Arabisch en joods getinte gerechten, zoals humus en falafel. Daarna
kon de zoektocht naar auto, appartement en gsmkaart beginnen. Daarvoor
reden we naar Haifa, een grote havenstad in de buurt. Auto's blijken
hier heel duur te zijn. Minstens 10 000 euro voor een 2 jaar oude kleine
hyundai of fiat! We zoeken verder.. Ook een gsm-kaart bleek niet zo
voor de hand te liggen. De ene operator kon niet werken met zo'n 'oude'
toestellen als de onze, bij de tweede operator weigerden ze Engels te
spreken, maar ze hebben ons uiteindelijk toch geholpen. Onze Israëlische
nummers: Tom: +972-528815574; Machteld: +972-528835503 Vervolgens
zijn we terug naar Tivon gereden om er een appartement te bezoeken. Het
uitzicht was geweldig! De buurt was goed! De prijs ook.. MAAR het
appartement zelf trok helaas op niet veel. Heel oud, onbemeubeld, er
liep een dikke zwarte spin rond, er was geen airco en er bleek een heel
gedoe te zijn met een advocaat. Hopelijk is niet alles zoals dit! We
hebben internet gevonden in onze kamer, vandaar de start van onze blog
Dadelijk gaan we een wandelingetje maken en wat eten. Morgen gaan we
voor 't eerst zelf iets ondernemen: naar de bank en een housing agency!
Als alles goed gaat, komt Ilan ons daarna oppikken.. Groetjes!
Om 8u stipt (!) stond Ephraim
voor onze deur. Hij verwende ons met een uitgebreid ontbijt: cornflakes, een
gebakken eitje, tomaten en komkommers, croissantjes uit de oven, Rond 9u
reden we naar het Volcani Center. Deze buurt is het kloppende hart van de
Israëlische landbouw, gaande van het ministerie van Landbouw tot
onderzoeksinstellingen en dierenklinieken. Wij gingen hier op zoek naar de
mensen die alles voor ons geregeld hebben. 10 jaar geleden was het gebouw met
fontein vast hypermodern, maar door de aanhoudende droogte is er een verbod op
waterverkwisting zoals fonteinen en beregenen van gras. Daarna reden we naar
het Institute of Agricultural Engineering buiten de campus. Dit is 1 van de 6
afdelingen van het Volcani Center. Daar kwamen we de 2e professor
tegen: Ilan Halachmi. Haha, en uiteraard hebben ze hier problemen met het
uitspreken van Machteld. Ephraim blijft halsstarrig Masjteld zeggen. Ook
Mitchel, Marcha, .. hebben we al gehoord. Ilan is toch al bij Marteld geraakt,
maar hij heeft dan ook 3 jaar in Nederland gedoctoreerd.
We werden even rondgeleid op het
Institute en ontmoeten nog wat mensen die ons zullen bijstaan met onze
onderzoeken. Daarna reden we naar de Dairy Farm, een onderzoeksboerderij van
het Volcani Center. De typische kenmerken van de Israëlische koeienstallen
waren hier terug te vinden. (Voor de niet-kenners: ;-) De stallen zijn hoog en
open, ze hebben geen roosters. De mest aan de voergang wordt dagelijks
weggeschept, maar de rest van de stal wordt wekelijks met de cultivator bewerkt
en eens per jaar verzameld om het land te bemesten.)
Elke koe draagt hier 4
sensoren op en in haar lijf, waarmee allerlei data verzameld worden en waarmee
wij ook zullen gaan werken. Vervolgens reden we naar een commercieel
melkveebedrijf in een kibboets, waar ook data verzameld worden. (Een
werkneemster sprak Nederlands. Die Hollanders kom je ook overal tegen! ;-) ).
De melktanks zijn hier trouwens gigantisch! Net als de melkstal (met 2x12
visgraat)! Tijd voor het middagmaal samen met Ilan en Ephraim in de refter van
het Volcani Center. Het menu was gelukkig herkenbaar: kip, schnitzel, pasta,
rijst en veel groenten. Wist je overigens dat je best water van een watertap
drinkt dan van de kraan omdat er haast kokend water uit de kraan komt doordat
de leidingen zo worden opgewarmd door de zon. Er liggen ook veel zonnepanelen
op huizen, instellingen, stallen, ... Op daken van sommige gebouwen staat ook
een waterkoker, een ton met water die wordt opgewarmd door de zon. Na het
eten zijn we met Ilan naar het Noorden vertrokken over autostrade 6, de enige
met tol. Je hoeft hier niet te stoppen aan een loket om de tol te betalen, maar
ze trekken een foto van je nummerplaat en sturen de rekening naar je thuis. Mensen
die vaak de tolweg gebruiken, kunnen een kaske in hun auto hangen waardoor de
registratie sneller verloopt en ze dus ook tot 50 % kunnen besparen. Het
landschap was in den beginne open, heuvelachtig en dor, met olijfbomen en
cactussen langs de weg. Serres kwamen we ook tegen. Anders dan bij ons dient de
serre hier om de planten tegen de zon te beschermen. Na een tocht van anderhalf
uur kwamen we aan in Kiryat Tivon, waar we ons eerste stekkie betrekken. Het is
1 grote kamer met een bed, een zeteltje, een paar stoelen en een tafel, een tv
met 2 zenders, een badkamer en een mini-keuken met alleen een stroomgevende
oven en een koelkast. Toen nam Ilan ons mee naar een Leumi-bankkantoor om een
bankrekening te openen. Rond 15u kwamen we daar aan maar de bank was gesloten.
Ze siëstaen hier tussen 13u en 16u! We zijn dan maar de buurt gaan verkennen
en spraken om 16u terug af met Ilan.
Uiteraard was Tom zn paspoort vergeten,
dus kunnen we volgende week opnieuw 2u paperassenplezier ondergaan Die 2u
blijkt in vergelijking met andere landen nogal mee te vallen. Ilan heeft bij
zijn doctoraat in Nederland maar liefst 2 weken moeten wachten! Maar Machteld
heeft dan toch al een buitenlandse rekening! Nu nog geld.. Ons geld wisselen
bleek moeilijker dan verwacht en we werden doorverwezen naar een exchange
kantoortje in de buurt. Na een lange dag kon Ilan ons eindelijk naar huis
brengen. We spraken af dat hij ons de volgende dag rond 9u weer zal oppikken. Wij
zijn naar een kleine supermarkt om de hoek gegaan voor ons avondmaal en
ontbijt. Het valt niet mee om eten te kiezen in een vreemde taal, maar goed dat
er soms fotos op de verpakking staan!
Na het eten besloten we te internetten.
Maar al héél snel bleek dat dat niet gaat. Dus we
schrijven het nu al maar posten het wanneer we aan het internet kunnen. Nu
rap douchen en dan slapen, want morgen is het weer vroeg dag. We gaan dan naar
Newe Yaar (daar bevindt zich de campus waar wij grotendeels onze tijd zullen
doorbrengen) en naar een onderzoeksboerderij in de buurt. We gaan ook een auto
zoeken, een Israëlische gsm-kaart en internetkabel kopen en een eerste
appartement bekijken. Meer nieuws volgt!
). 
Dag vriendjes en vriendinnetjes!
Erev tov!
Uitzicht vanuit ons kantoortje.
