Vandaag was het weer shabbat, de wekelijkse rustdag van de week. Dat hebben we dan ook weer letterlijk genomen. Vanmorgen zijn we weer vroeg uit de veren gekomen, hoewel dat eigenlijk niet onze bedoeling was. Maar eigenlijk was het ook al te koud op onze kamer, kun je dat geloven? Machteld had deze morgen ook weer voor overheerlijke pannekoeken gezorgd. Je kan je dag echt niet beter beginnen!
Omdat we voor deze dag geen echte plannen hadden gemaakt, en omdat we allebei geen zin hadden in een lange autorit, besloten we om de dag thuis door te brengen. We vulden de dag op met emails lezen en filmpjes kijken. In de namiddag zijn we dan een lange wandeling gaan maken om ons middageten (bloemkool met kaassaus, mmmhh..!) te laten zakken.
Het weer was namelijk aangenaam om te gaan stappen: niet te warm, ca. 25-30°C, en een verkoelend briesje. We doken weer de velden in die aan de rand van het dorp liggen. Het landschap is er licht glooiend met hier en daar een paar bomen, zodat je echt kilometers ver kan zien. De boeren hebben nu ook hun land weer terug omgewoeld om het nieuwe oogstseizoen te starten. Tijdens de zomer is het namelijk te droog om iets te planten, daarom planten ze hier in het najaar. De grond was dan ook kurkdroog, met diepe scheuren in de bodem. Ook liggen er hier bijzonder veel stenen in de velden! En praktisch elk veld is voorzien van een beregeningssysteem: lange smalle buizen over het veld met hier en daar een klein gaatje in waar dan het water uitsijpelt.
Onderweg kwamen we ook uit bij een groot waterreservoir. Hier kon je pas echt duidelijk zien hoe droog het was in deze streek. Er was namelijk nog maar een klein plasje water overgebleven, waar de vogels verkoeling in zochten. Het was moeilijk om voor te stellen dat dit reservoir nog ooit vol zou kunnen geraken.
Over water gesproken, in Israel heb je 3 soorten water: zuiver drinkwater, afvalwater en gerecycleerd water. Het zuivere drinkwater is voorzien voor de mensen, en komt uit de kranen in huis. Het afvalwater komt uit de huizen en straten, en wordt buiten de steden opgevangen. Hier wordt het dan gezuiverd en gefilterd, en het gerecycleerde water wordt dan aan de landbouw aangeboden. Elk soort water heeft ook zijn eigen kleur van leiding. Zo heb je witte leidingen, blauwe leidingen en rode leidingen, maar wat bij wat hoort, weten we nu niet precies meer. Israel is ook begonnen met het ontzilten van zeewater, wat dus betekent dat ze het zout uit het zeewater gaan halen om er zo drinkbaar water van te maken. Het probleem hiermee is dat ze er dan ook de smaak en nutrienten uithalen, want deze zit vervat in de zouten.
Na 1.5u wandelen kwamen we terug aan op ons appartement. Daar hebben we nog een filmpje gezien, en geskypt met de papa en de mama. Dit was ons dagje alweer. Nu slapen, want morgen moet vooral Machteld er weer vroeg uit. Zij moet dan immers al om 5u30 bij Ilan staan. Ze gaan vertrekken dan naar Bet Dagan, terwijl Tom in Newe Ya'ar blijft werken. Maar morgen meer daarover!
Donderdag was het alweer
de laatste werkdag van onze eerste volledige werkweek. Zo vijf dagen aan
1 stuk werken zijn we toch nog niet gewoon, Om 5u45 startten we bij
Ilan thuis. We gingen naar Bet Dagan, waar het hoofdkantoor gevestigd
is. Omdat het meer dan een uur rijden is (en we de weg ook nog niet
weten) reden we met Ilan mee. Om de files voor te zijn, vertrokken we zo
vroeg. We hadden ook een medereiziger: Ami, een osteopaat in opleiding
en dorpsgenoot van Ilan. Hij werkt in Tel Aviv en rijdt wel vaker mee
met Ilan. We reden dit keer via snelweg 2 (Haifa-Tel Aviv, langs de
kust!) ipv tolweg 6. Zo zagen we weer wat nieuwe plekjes in Israël en
hadden we veel uitzicht op de zee. Om 7u15 arriveerden we in Bet
Dagan. We werden aan het werk gezet. Tom kreeg een bundel artikels
voorgeschoteld en plantte zich neer in Ephraims kantoor, waar er op de
achtergrond klassieke muziek te horen was op de radio (Vervelend!).
Machteld installeerde intussen software op Ilan z'n computer en las nog
wat artikels. Om 9u had ze een afspraak met Ephraim om meer inzicht te
krijgen in de software. Rond 10u zijn we naar de centrale
bibliotheek van het ARO gegaan, waar Ruthie ons uitleg gaf over de
werking. Omdat Tom binnenkort een presentatie moet geven over het maken
van een literatuurstudie (Boeiend! :-s) bleef hij nog wat langer bij
Ruthie om tips te kunnen vergaren. Machteld ging met Ilan Tom zn kapotte
pc bij de computerdienst afleveren, papierwerk voor de registratie als
student in Israel afhalen, naar de bakker om koekjes te kopen voor Ilan
z'n vergadering en terug samenzitten met Ephraim voor de software. Tegen
half 1 belde Tom, uitgehongerd, Machteld op om te zeggen dat hij klaar
was zodat ze hem konden vergezellen in de kantine. Maar omdat ze even op
zich lieten wachten voegde Tom zich bij een congres over entomologie.
Nu weet hij tenminste wat dat woord betekent! Na het eten zetten we
onze werkzaamheden verder. Ilan ging vergaderen.
Uuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuren duurde dat! Rond 17u waren we het echt
heel erg beu! Maar naar huis gaan zat er nog niet in hoor! Ilan bleef
weg tot 18u en toen konden we eindelijk naar huis vertrekken (het was
alweer donker). We hoopten op een uur terug thuis te zijn, maar dat was
buiten het verkeer gerekend! Er was een ongeluk gebeurd op onze weg,
waardoor we dik 2,5u onderweg zijn geweest. Het Israëlische verkeer is
echt een mierennest. Auto's komen van alle kanten en ook al zijn er maar
3 rijstroken, ze maken er wel 4 van (deze keer door de pechstrook te
gebruiken, anders door wegmarkeringen te negeren..). Uitgehongerd
(alweer) en uitgeput kwamen we bij Ilan thuis aan en de zin om eten te
maken was ook al lang vervlogen. Wat we op dat moment t liefste van al
zouden willen, was een dikke lekkere vettige Belgische kermisfriet! Bij
gebrek aan beter in deze regio, reden we maar naar de McDonalds. Het
meisje achter de kassa keek ons verschrikt aan toen we een Big Mac
bestelden. We vonden het vreemd dat ze dat niet kende! Gelukkig snapte
de baas het wel! De frietjes waren best ok, maar de hamburger was niet
warm en de fanta had een andere kleur en smaak. Maar honger is de beste
saus!
Vandaag
wilden we uitslapen, maar we werden om 6u20 al wakker en zijn om 7u15
van ellende opgestaan. Na het ontbijt reden we naar de winkel om
boodschappen te doen. Daarna zette Tom zich aan de strijk (en hij vond
het nog leuk ook, wat Machteld ook weer héél leuk vindt!) en Machteld
begon te poetsen en te schrobben. Ondertussen zagen we dat er iets
in de lucht hing. Het weer is immers aan t veranderen. Donkere wolken
kwamen van over het Carmelgebergte onze richting uit. Er was dan ook
regen voorspeld, voor t eerst in heel lange tijd.. Zou het dan vandaag
gebeuren? In de namiddag reden we naar een winkelcentrum nabij Haifa
om er nog wat huisraad te kopen. Onderweg werden we verrast door een
onweersbui! Dikke druppels wasten onze auto schoon (alleen jammer dat
onze ruitenwissers het (nog) niet goed doen). Op sommige plaatsen stond
er zelfs water op de weg, zo hard regende het, of zo droog was de
ondergrond! Vreemd genoeg deden de mensen geen regendansje..
In het winkelcentrum zijn we direct een grote winkel
binnengegaan waar je echt alles kon vinden (behalve eten). Hier hebben
we ons dan ook eens goed kunnen uitleven. We hebben o.a. een blikopener,
een cakevorm, kommetjes, ... gekocht. Het plan was dan om naar de
volgende winkel te gaan, maar blijkbaar sloten de meeste winkels al om
14u hun deuren voor de Shabbat. Helemaal anders dus dan in België waar
de eerste dag van t weekend toch een hoogdag voor de winkels is.. Toch
een beetje teleurgesteld reden we dan maar naar Haifa om wat cultuur op
te snuiven. We bezochten de Duitse Kolonie. Sommige hu isjes
stammen nog uit de tijd van de Duitse Tempeliers die in de 19e eeuw
naar het Heilige Land kwamen om er een christelijke gemeenschap te
vestigen.
We zagen ook de imposante 'Dagon' graansilo, die wel 70m hoog is.
In het begin van de straat liggen ook de Baha'i Gardens.
Baha'i
ontstond uit de Bab-sekte die zich in 1844 afscheidde van de sjiitische
islam in Iran. Het is een prachtig mooi ontworpen tuinencomplex op de
hellingen van het Carmelgebergte. Er waren strikte
veiligheidsvoorwaarden om de tuinen te betreden (4 veiligheidsagenten
voor 7 bezoekers!), maar het was toch de moeite om de tuinen en
fonteinen van dichtbij te kunnen zien. Helaas mochten we maar tot op het
eerste balkon. Daar hadden we ook al een mooi uitzicht op het onderste
gedeelte van de stad en de golf van Akko.
Na een eenpansavondmaal met gebakken patatjes, erwtjes
en fishsticks met kippenvlees, speelden we weer een paar spelletjes
Kolonisten van Catan, waarbij Tom weer werd ingemaakt, haha!
Gelukkig komt er nog een dag weekend zodat we hopelijk
toch wat meer uitgeslapen aan de nieuwe werkweek kunnen beginnen (voor
Machteld: op zondagmorgen om 5u30).
doctoreren doctoreren wie z'n best doet zal het leren..
Dag lieve lezers! ;-)
Hoe gaat het met jullie? Over werken valt echt niet veel te vertellen.. Gisteren zijn we om 7u begonnen (en als je denkt dat dat al vroeg is: morgen hebben we al om 5u45 met Ilan afgesproken!). Om onze integratie te bevorderen en omdat ze altijd helpende handen kunnen gebruiken, hebben we ook een taakje gekregen op de boerderij. Tom moet de groei van oudere stierkalveren in kaart brengen. Deze kalveren (ca. 1 jaar) worden gehuisvest in een stal waar de individuele voederopname gemeten kan worden (een uitvinding van Ilan!). Machteld gaat de groei en gezondheid van jonge (<2 mnd) stierkalveren analyseren. Deze kalveren moeten drinken in een automaat waarbij de melksamenstelling voor ieder kalf kan worden aangepast (ook een uitvinding van Ilan!). Deze data moeten iedere week opgevolgd en geanalyseerd worden. Dus wel leuk ter afwisseling!
Elke morgen rond 9u30 gaan we nogmaals ontbijten met de rest van de werknemers (zowel werkmannen als onderzoekers). Zo komen we ook de laatste nieuwtje en problemen van de boerderij aan de weet (als iemand voor ons vertaalt tenminste..). Moush maakt altijd een salade (met veel tomaten en komkommer ) en een stoofpotje van groenten (nogal pikant) klaar dat we dan opeten met pitabrood. Voor de rest bestaan onze dagen uit artikels lezen, computerproblemen oplossen (of verergeren), telefoontjes plegen, thee of water drinken, een wandelingetje over het 'erf' maken, nog meer artikels lezen, ... Rond half 5 zijn we het meestal wel beu en vertrekken we naar huis. Gisteren hebben we een spelletjesavond gehouden (en Tom is een slechte verliezer!), vandaag zijn we gaan wandelen. Zo hebben we nog wat mooie plekjes in ons dorp ontdekt. Ons eten lijkt nog altijd wat op kotkost. Gisteren was het rijst met kalkoensaté's en een pikant sausje. Vandaag aten we wortelstamppot (met de vork gestampt ) en een hamburger. Het vlees is zo anders dan thuis.. Hamburgers worden hier echt gemaakt van afvalvlees.. Maar het smaakte even goed! Dadelijk douchen en vroeg slapen.. De werkweek begint toch wat door te wegen.. ;-) En morgen zullen we zoals bovenaan gezegd de zonsopgang zelfs meemaken..
Gisteren hebben we geen bericht gepost, gewoon omdat we ook niks te vertellen hadden. Het leven kan nu eenmaal niet spannend of opwindend blijven eh ;-) We zijn zondagmorgen tegen 7.45u naar werk vertrokken en zijn er bezig geweest tot 17.00u. Een lange dag van artikels lezen en samenvatten, en tussendoor ook nog eens problemen met de computer gehad. Soms is dat toch ma prul zo ne pc!
Vandaag was het al veel interessanter. Deze morgen zijn we om 07.30 naar werk vertrokken, omdat Ilan ons nog wou voorstellen aan iemand. Zijn naam zijn we nu wel al vergeten, maar we zullen hem nog wel vaker tegen het lijf lopen op kantoor.Tegen 09.00u kwam Ephraim ons ophalen, want we zouden vandaag dus naar kibbutz Afiqim rijden. Onderweg kregen we allerlei leuke verhaaltjes te horen over de geschiedenis van het land, en over de historische plaatsen die we voorbijreden. Het gaat dan vooral over de kruistochten en de problemen van de waterschaarste in het land.
Afiqim was een van de eerste kibbutz van het land, en was pakweg 40 jaar geleden dé grootste kibbutz van het land. Er leefde toen ongeveer 5000 mensen samen in deze gemeenschap. Een kibbutz is een (gesloten) leefgemeenschap waar alle mensen samen leven en werken voor het gemeenschappelijke goed. Het dorp is dan ook zelfvoorzienend, wat wil zeggen dat wat in het dorp gemaakt of verbouwd wordt, ook gebruikt wordt in het dorp zelf. De mensen helpen er elkaar vooruit omdat ze er dan zelf ook bij winnen.
Afiqim is nu vooral bekend door het technologiebedrijf dat er gevestigd is: Afimilk. Dit is een bedrijf dat gespecialiseerd is in landbouwmechanisatie, en wij zullen voor de experimenten van onze thesis gebruik maken van enkele van hun producten. We kregen er een rondleiding in het bedrijf, waar enkel het ontwerp- en ontwikkelgedeelte gevestigd is. De fabricage wordt allemaal uitbesteed, vooral aan China blijkbaar. Best wel interessant om het allemaal ook eens van deze kant te zien. Een look-a-like van Mister Bean liep er ook rond.. Hij sprak zelfs wat Nederlands! Daarna zijn we gaan samenzitten met een van de medewerkers om er concreet over ons doctoraat te praten. Afimilk is voor ons een belangrijke partner, omdat zij voor de samenwerking met de lokale boeren kan zorgen, en bijgevolg ook voor de dataverzameling.
Op de middag zijn we in de refter van de kibbutz gaan eten. Dit is een grote eetzaal, vergelijkbaar met de alma, of de eetzaal van de school, waar het hele dorp kan gaan eten. Vroeger at daar dan ook echt iedereen, maar nu is dat wel wat verminderd en eten de mensen ook vaker thuis op hun eigen. Maar het is nog steeds mogelijk om er uw eten te halen, en dan thuis op te eten! Het was een buffet met verschillende schotels, dus we hebben ons nog eens goed kunnen vol steken! Tijdens het eten kregen nog wat verhaaltjes over de kibbutz te horen. Eén daarvan ging over de opvoeding van de kinderen. Het was er namelijk zo dat de kinderen na de geboorte samen werden gehuisvest, weg van de ouders. Je had dan verschillende 'kinderhuizen', want de kinderen werden per leeftijd samengezet. Dit als grote doel dat de kinderen dan veilig samen zaten. In die tijd was het land nog niet echt stabiel en was er veel oorlog (Nu is er ook wel spanning aan de grens, maar geen oorlog ofzo). Een ander voordeel was dat de ouders dan goed konden slapen, zodat ze 's anderendaags weer goed konden werken. Nu moesten er maar een paar volwassenen 'opgeofferd' worden om op de kinderen te letten. Om 16.00u hadden de ouders gedaan met werken, en gingen ze hun kinderen afhalen. Dan brachten ze samen de avond door en aten ze samen. Tegen slaaptijd werden de kinderen terug gebracht, en gingen de ouders thuis slapen. En dit was zo elke dag! Wij kunnen ons dit moeilijk voorstellen, maar uit studies bleek dat dit de beste tijdsbesteding is voor het gezin: zo kom je aan de beste quality-time! De man die ons rondleidde had het zelf ook nog meegemaakt, maar toen hij 6 was, werd het afgeschaft. Hij vond dat toen wel jammer, want hij was er al zo gewoon aan geraakt...
Na de lunch vertrokken we weer richting Newe Ya'ar, om er verder te werken aan ons doctoraat. Om 16.30 waren we het moe, en zijn we naar de winkel vertrokken om er eten en drinken te gaan halen. Toen we terug thuis kwamen, beseften we dat we het kantoor waren vergeten te sluiten. We waren de laatste die er vertrokken. We besloten dan maar om te voet terug te gaan, en daarna een wandelingetje te maken. Het avontuur tegemoet sloegen we een donkere landweg in (het wordt hier sneller donker als in belgie, en daar moeten we nog steeds aan wennen ). Na wat omzwervingen over een plantage, bereikten we ons dorp toch weer, en vonden we ook snel onze straat terug. Eind goed, al goed!
) 
) en een hamburger. Het vlees is zo anders dan thuis.. Hamburgers worden hier echt gemaakt van afvalvlees.. Maar het smaakte even goed! Dadelijk douchen en vroeg slapen.. De werkweek begint toch wat door te wegen.. ;-) En morgen zullen we zoals bovenaan gezegd de zonsopgang zelfs meemaken.. 
