Donderdagmorgen stond er weer een uitstapje op
het programma. Deze keer had de vrouw (Efrat) van de boer waar Tom zijn
experimenten doet ons uitgenodigd voor een rondleiding op het veevoederbedrijf
in Nahalal. Nahalal is de eerste moshav in Israël. Een moshav is net zoals een
kibbutz een coöperatieve landbouwbeweging. Het verschil met een kibbutz is dat
de mensen eigen bezit hebben (zoals grond en goederen). Bijvoorbeeld: in
Nahalal is er een verzamelplaats waar de koeien verkocht worden. Een keer per
week brengen de boeren die koeien willen verkopen hun dieren naar deze plaats.
De dieren worden in 1 groep verkocht, maar de boer krijgt geld naargelang de
waarde van zijn dieren. In een kibbutz zou het geld gelijk verdeeld worden
onder alle families. In Nahalal is er indertijd ook een veevoederbedrijf
opgericht, wat nu is uitgegroeid tot een van de grootste en beste van het land.
Het veevoederbedrijf koopt de gewassen over van de boeren en maakt er TMR van
(Total Mixed Ratio: een uitgebalanceerd voeder van ruwvoer en krachtvoer en
additieven, afhankelijk van de leeftijd van de koe). Het veevoederbedrijf rijdt
ook zelf met vrachtwagens rond om het voer bij de 75 boeren te leveren, allen
gelegen binnen een straal van 25 km.
Om 8u trokken we dan ook onze laarzen aan voor
een bezoekje aan dit bedrijf. De manager wachtte ons op en nam ons mee naar
zijn kantoor. Hij sprak helaas geen Engels, maar Efrat was een goede
vertaalster! We kregen een cadeautje aangeboden, namelijk een lekker warme
trui, mét logo van het bedrijf! (Karren te groot voor Machteld, net groot
genoeg voor Tom ).
Hij vertelde ons over het ontstaan, over de
voedersamenstelling, de werking van het bedrijf, de verschillende additieven en
hoe ze rekening moeten houden met de seizoenen en de wensen van de boeren.
Daarna kregen we een rondleiding door de fabriek. We bezochten de controlekamer,
die de logistieke zaken in het oog houdt en regelt. We wandelden door de silos
waar we zeer veel verschillende producten aantroffen, gaande van tarwesilage en
maïssilage tot sinaasappelschillen, oud brood, pindas, zonnebloemen en
zuivelproducten. De maïssilage leek verrassend veel op de Belgische! Maar de
rest was toch nieuw voor ons..
Gras wordt hier niet geteeld en daarom moeten
ze op zoek gaan naar andere ruwvoercomponenten, wat soms wel voor problemen kan
zorgen door de aanhoudende droogte. Wanneer
ze overschot hebben, wordt dit in pakken gewikkeld om de houdbaarheid te
verlengen en om het gemakkelijk te kunnen transporteren, soms zelfs naar de
Gazastrook en Jordanië. In het bedrijf maken ze ook voer voor schapen, geiten,
paarden,
Na anderhalf uur hadden we alles gezien en
keerden we terug naar ons kantoor. Efrat nodigde ons nog uit om in het
oogstseizoen (over ca. 2 maanden) nog eens terug te komen om te zien hoe wordt
omgegaan met deze drukke periode.
Op het werk vertelden ze ons dat de griep in
het land is. Alla is ook al een paar dagen ziek. En de onrust in de buurlanden
zorgt ook voor heel wat gespreksstof. Aviv vreest dat hij wordt opgeroepen voor
de reservetroepen voor Libanon (want daar hebben ze (ook ) nog geen regering). Na de rellen
in Egypte en Jordanië hopen we dat het hier niet zo ver zal komen of dat het
zal overslaan naar hier..
Vrijdagmorgen reden we naar Ramat Zevi, waar
Machteld nog wat data ging ophalen. Yehuda had haar die week al gemist . We besloten om er meteen een
uitstapje aan te koppelen. Onze wegenkaart bracht ons naar Harod Maayan. In de
zomer is het er vast superdruk, maar onze auto stond deze dag moederziel alleen
op de parking! Dit park ligt aan de voet van de Gilboa, de grens met Palestina.
Harod Maayan betekent de bron van de Harod, hier ontspringt de Harod, een
kleine rivier die in de Jordaan uitmondt. In dit park is er ook een groot
zwembad en veel picknickgelegendheid. Dit park is gewijd aan meneer Hankin en
zijn vrouw Olga omdat hij zijn leven wijdde aan het opkopen van grond om Israël
op te kunnen richten. We zagen de bron in de grot, we beklommen de berg, we
picknicktenop het nu nog groene gras,
we lieten het kind in onszelf los in de speeltuin,
Toen we terug thuis kwamen besloten we huisbaas
Moti nog eens een bezoekje te brengen om onze probleempjes aan te kaarten (internet,
niet aflopende douche, waar we moeten blijven met het glasafval, ). Hij had
niet veel tijd want hij moest gaan bidden, maar gelukkig was zijn zoon thuis.
Ze hadden ook bezoek van een tante en een nicht. We kregen thee en chocoladecake
aangeboden, die Tom zich lekker liet smaken. Moti vertelde, ondanks zijn
tijdsgebrek, dat hij heel content was van ons als huurders En hij gaat de douche zo rap
mogelijk komen herstellen! (Niet dat de kapotte douche ZON ramp is, want we
douchen tegenwoordig altijd in de fitness ).
Even een kleine update uit ons werkende bestaan.. Zaterdagmorgen stonden we om 8u al paraat om de kalfjes te laten drinken. Om toch een beetje een 'zondaggevoel' op te wekken op deze zonnige Shabbat-morgen besloten we om onszelf na onze halve dagtaak te verwennen met verse broodjes. Ilan had ons verteld dat in een naburig dorpje een hele goeie bakker was, bovendien een Arabier, dus ook werkend op Shabbat. Het was niet moeilijk om te vinden, we moesten gewoon de hele rij auto's volgen en we zagen een heleboel mensen met broden en vlaaidozen. Machteld durfde de auto niet uit omdat ze die morgen kortgebroekt (werkkledij..) was en het toch een Arabisch dorpje was.. Het systeem van deze bakkerij is wel wat anders dan in België. Je moest je koffiekoeken en broodjes zelf uit de rek halen en dan langs de kassa passeren om af te rekenen.. 's Middags wandelden we terug naar onze kalfjes voor hun tweede portie. Normaal was dit Sarah haar taak, maar zij zat thuis met een zieke dochter.. Zondag stond de wekelijkse meeting met Ilan op het programma.. Veel hadden we echter niet te vertellen met al onze uitstapjes van vorige week.. Maar we weten toch weer goed wat te doen!
We merken ook dat we soms al wat Hebreeuwse woordjes beginnen te begrijpen, dankzij onze wekelijkse Hebreeuwse zondagavondles. Maar er is nog werk aan de winkel! Maandag kwam Aharon naar Newe Ya'ar om Tom weer verder te helpen met de setup van zijn experimenten. Machteld vermaakte zich door te helpen bij het ontbijt. De salade was overheerlijk En Aviv maakte een lekker stoofpotje met groenten en ei. Onze collega's zitten trouwens echt al te wachten op een volgend feestje, en iedere reden lijkt goed genoeg te zijn. 'Als de kippen een ei leggen, dan geven we een bbq!', 'Als de Baladi-koeien kalven, dan geven we een bbq!', ... Gistermiddag was het dan zover: het eerste Baladi-kalf is er! Een superschattig bruintje!! Het is namelijk geen volbloed Baladi, maar een halfbloedje. De komende 2 maanden zullen er hopelijk nog volgen!
Vanmorgen hielp Tom Ali met het wegen van de stieren. Tom is overduidelijk Ali zijn dikke vriend! Dan komt hij helemaal naar boven gelopen om afscheid te nemen van Tom wanneer hij naar huis vertrekt, Machteld geen blik en woord waardig terwijl ze naast Tom aan de bureau zit! In de namiddag had Machteld een skype-meeting met Leuven om wat praktische zaken ivm een doctoraat te overlopen. Er begint dan toch eindelijk wat schot in de zaak te komen! Na een lekker avondmaal en de afwas, kunnen we nu fijn in de zetel ploffen
