Eindelijk is Tom terug thuis! Maar we zullen beginnen bij het begin...
Wat de trip van Tom betreft, hij moest dus naar Leuven om er een trainingsprogramma te volgen. Maandag landde hij in Luik, en werd hij om 5u opgehaald door zijne pa (merci papa!). Na zijn straffe verhalen verteld te hebben aan zijn ouders, kwamen opa en oma ook al aandraven. Zij wilden het verhaal ook wel eens horen. 's Middags had de mama weer voor eten gezorgd, zo in het genre van 'alles bij elkaar ist wel goe' ;-p Niet dat dat slecht smaakt hoor... In de namiddag was Tom dan zijn 'schoonouders' gaan bezoeken. Hij besloot zelf te rijden, maar dat viel niet mee hoor. Hij was blijkbaar al goed vertrouwd met zijn auto in Israel, die een automatische versnellingsbak heeft! Met als gevolg dat hij soms in 4e versnelling over de rotondes vloog! Maar eind goed, al goed: zonder kleerscheuren kwam hij aan. Zij waren natuurlijk wel blij hem terug te zien, maar hadden toch liever Machteld zien verschijnen
's Avonds reden de ouders Tom dan naar zijn hotel, waar hij dan ook direct ging slapen. Hij had immers geen oog dicht gedaan op het vliegtuig, en was dus al meer dan 40uur wakker. En het is toch ook wat anders dan op kot zitten, zo op hotel zitten in Leuven Lekker decadent!
's Morgens bij het ontbijt kwam Tom al enkele mensen van zijn project tegen, en dus schoven ze samen aan de ontbijttafel. Om half negen werden ze opgehaald, en begon hun trainingsdag. Deze bestond vooral uit lessen, discussies en presentaties. Tijdens de koffiepauzes werden we dan ook nog eens getrakteerd op lekker eten... mmmhhh! We zijn nu ook al met 7 studenten in het project (dus nog 4 open posities), en ze komen van over de hele wereld: Hongarije, Chili, China, Algerije, Azerbeidzjan, Brazilië, en België natuurlijk. 's Avonds zijn we gaan eten in een Italiaans restaurant met de proffen en begeleiders: lekker en gezellig! Daarna ging Tom door naar de 24urenloop in Leuven om te supporteren voor LBK, zijn oude studentenkring. Hij sprak er af met Melissa en Neger, twee oude kotgenoten van hem. Onderweg kwam hij ook nog enkele bekenden tegen, best wel gezellig om ze terug te zien. Oja, nog iets: in het begin vond Tom de regen nog wel plezant, want het was immers al geleden dat hij dat nog eens gezien had, maar toen hij door de regen terug naar zijn hotel moest, was de liefde weer rap bekoeld!
's Anderendaags was het bijna een kopie van de vorige: voormiddag lessen, en namiddag discussie over de thema's van het project. 's Avonds ging Tom echter wel zijn eigen weg. Hij had namelijk afgesproken met zijn oude thesis-vriendjes Danny, Tim en Jasmine om samen iets te gaan eten en drinken. Een blij weerzien was het gevolg!
Donderdag moest Tom zijn dag opvullen alvorens naar de luchthaven af te reizen. Hij ging daarom naar het labo om er te spreken met zijn begeleider en Eduardo, de Braziliaanse medestudent op zijn project. In de gangen werd Tom geregeld tegengehouden door mensen die zich afvroegen hoe hij het er vanaf bracht in Israel. Best wel leuk om zoveel mensen te kennen! 's Middags had Tom een afspraakje met Machteld, de vriendin van Machteld, en ook wel een beetje van mij . Kun je nog volgen? Samen zijn we dus gaan eten in de alma, en daar hebben we wat bijgepraat. Na haar genoeg van haar werk te hebben gehouden, liet Tom haar achter op kantoor om vervolgens terug te keren naar de parking, waar zijn ouders hem weer stonden op te wachten.
Even dachten we dat het redelijk druk was op de luchthaven, maar dat bleek al snel mee te vallen. Op de vlieger was er immers nog plaats genoeg, zodat Tom ook plaats kon maken voor zijn lange stelten. Door de felle rugwind was de terugreis ook sneller dan voorzien: op 4u tijd was Tom al weer terug in Israel, en kon hij eerst zijn koffer, en daarna zijn liefje gaan zoeken! Machteld stond hem immers al op te wachten in de luchthaven en
het weerzien was hartelijk te noemen! Maar goed ook dat er de hele dag
door treinen rijden, zo konden we toch nog veilig thuis geraken op zo'n
laat uur. De treinen zijn hier veel gemakkelijker en mooier dan in
België. De treinwagons zitten ook niet zo overvol als in Belgie, er was
immers plaats genoeg. Onze auto stond in Binyamina, het treinstation dat
het dichtst bij (ongeveer half uur rijden) ons dorp ligt. Dit keer
startte de auto wel zonder problemen, dus konden we opt gemak naar huis
rijden.
Tijdens het weekend hebben we het vooral rustig aan gedaan. Tom was
immers moe van zijn tripje naar Leuven, en Machteld had de hele week al
slecht geslapen in haar vééééél te grote tweepersoonsbed. We waren
vooral blij dat we weer dicht bij elkaar waren dit weekend, een gevoel
dat we allebei toch gemist hebben deze week.
Oei, n beetje beschaamd bedenk ik me net dat er al lang niets meer gepost is op onze blog.. Zaterdag hebben we de hele dag gewerkt.. Ik had namelijk zondag een meeting met Ephraim en hij wilde resultaten zien.. Terwijl onze vorige meeting pas net voor het weekend was.. Omdat Tom toch wat meer kent van MatLab en hij toch niet echt iets anders te doen had, besloten we in de namiddag naar kantoor te rijden. Maar bummer, de poort was gesloten! We probeerden een andere ingang te vinden door rond het domein te rijden, en ja hoor, we geraakten binnen. Na een paar uurtjes MatLabben wilden we weer naar huis vertrekken. Maar opeens hield een man op een golfkarretje (bleek later de conciërge te zijn) ons tegen. Wat kwamen we hier wel niet doen op een zaterdag? En hoe geraakten we binnen? Een sleutel, hoe kwamen we daar aan? En hoe, jullie spreken geen Hebreeuws? Toen we Ilan zijn naam lieten vallen, was hij gerustgesteld dat we geen dieven of zo waren. Op slag werd hij kei-vriendelijk! En we konden dus terug naar huis rijden.. Op zondag moest ik weer vroeg uit de veren voor mn meeting met Ephraim. Onderweg heb ik geprobeerd wat medelijden op te wekken bij Ilan met het naderende vertrek van Tom.. Maar niks geen medelijden! 'Wen er maar aan!'.. Pfft! Omdat Ephraim zeer tevreden is over de resultaten die ik gevonden heb, heeft hij me een stapel werk gegeven om te doen tegen de volgende zondag. Hij verwacht precies wel veel! Maar ik ben blij dat ik zoveel werk gekregen heb, want als Tom weg is moet ik mn tijd ook gevuld zien te krijgen.. Rond 16u vertrokken Ilan en ik weer in Bet Dagan.. Op de monsterfile die we onderweg tegenkwamen hadden we niet echt gerekend.. Ilan moest namelijk nog naar een trouwfeest (al hoopte hij stiekem daaraan te kunnen ontsnappen) en ik moest Tom nog wegbrengen.. Ilan vertelt soms wel heel grappige verhalen! Toen zijn oudste dochter 3 maanden oud was moest hij naar een conferentie in Florida. Vrouw en kind gingen mee. Omdat ze ook DisneyWorld passeerden, besloten ze daar ook maar naartoe te gaan. En foto's trekken van hun kleine meid natuurlijk.. Wanneer zijn dochter nu vraagt wanneer ze eens naar DisneyWorld gaan, zegt hij: 'Maar je bent er toch al geweest, 2 keer hoeft toch niet!' Foei seg! Maar blijkbaar werkt het wel.. En is ze toch een beetje trots dat zij er al geweest is.. Toen ik thuis aankwam was het eten al koud geworden.. Hamburgers en krieken.. Ook koud smaakte Tom zn kookkunsten me zeer goed! Maar daarna moest ik hem dus wegbrengen.. We reden naar het treinstation, maar omdat ik nog niet uitverteld was en toch een beetje ongerust ook dat Tom het niet zou vinden, besloot ik met hem mee te gaan tot aan het vliegveld. We arriveerden keurig op tijd.. Ik dacht nog wel tijd te hebben voor een koffie maar dat was buiten de strenge security gerekend.. Maar k heb wel gezien dat het nutteloos is om kleren te strijken wanneer we naar huis gaan.. De security rommelt toch alles weer door elkaar.. Ook al stonden er maar 10 mensen voor Tom in de rij, toch was hij pas meer dan een uur later terug bij me! En toen was het natuurlijk haasten naar de gate.. Het afscheid was toch wel wat emotioneel.. Tom ging immers naar een conferentie in Leuven, had een dag tijd om naar huis te gaan en 's avonds zou hij tijd hebben om met vrienden af te spreken.. En dat terwijl ik helemaal alleen in dit toch wel vreemde land moest achterblijven.. Met een grote berg werk.. En de bijhorende stress.. Ik ben dus heel blij dat het vandaag eindelijk donderdag is en dat ik hem straks weer kan gaan halen! Ik heb ondertussen toch de berg werk op kantoor ongeveer weggewerkt, ons huis is gepoetst (zelfs de vensters zijn gewassen!), de strijk is gedaan en de frigo steekt vol. Klaar voor t weekend!
