Vrijdag besloten we kampeerspullen te gaan
kopen ipv de gebruikelijke vrijdagse uitstap te maken. We gaan immers over een
paar weken voor een verlengd weekendje kamperen en rondreizen aan de Dode Zee. We
investeerden in een 2-seconden-tent, een gasvuurtje en in wandelschoenen. De
rest van de dag besteedden we aan de wekelijkse kuis (wat precies ALWEER
dringend nodig was), gingen we onszelf nog eens afmatten in de fitness en
probeerde Machteld zelf limonade te maken met de citroenen die we een paar
weken geleden van Ali gekregen hebben.. Tom vindt de limonade veel te zuur,
maar Machteld vindt dat net lekker Alleszins een echt zomerdrankje en voor
herhaling vatbaar!
Omdat een weekend zonder uitstapje toch geen
echt weekend is, lieten we ons zaterdag niet kennen en vertrokken we middenin
een fikse regenbui. (Want we zijn ook niet van suiker ) Via het Belgische
nieuws hadden we gehoord dat er in de Hula Vallei veel vogels zitten in deze
tijd van het jaar. De vogels zijn immers op terugtocht van hun wintertrek. We
dachten dat dit wel de moeite zou zijn en gingen dan ook een kijkje nemen. We
hoopten dat het weer zou opklaren onderweg, maar eerder het tegendeel bleek
waar. Donkere wolken troepten samen boven de Hula Vallei en lieten zich volledig
leeglopen.
Maar nog steeds lieten we ons niet kennen. Een extra trui en een
regenjas brachten soelaas. We huurden een golfkarretje om de 11 km lange tocht
rond het meer/moeras/beekjes (droog) af te leggen. We zagen echt keeeeeeeeeeeeiiiiiiiiveeeeeeeeeeeeeel
kraanvogels, wel tienduizenden! (Machteld: Het lijkt hier wel Werchter voor
vogels )
Deze kraanvogels overwinterden in Soedan en Ethiopië en trekken in
het voorjaar weer naar Finland en West-Rusland. Om de boeren te sparen van deze
trekkende meute, worden de vogels iedere dag gevoerd in dit park. Ze krijgen
ca. 3 ton maïs per dag. Het aantal vogels neemt ook jaarlijks toe; er werden
hier vorig jaar 392 soorten geteld! Er zitten ook veel beverratten (coypus in
het Engels, thanks Wikipedia ). In vorige posts noemden we deze dieren
onterecht muskusratten.. Die beestjes werden in de jaren 50 uit Zuid-Amerika
naar Israël gebracht om er een pelsindustrie op te starten. Het klimaat in
Israël bleek echter niet geschikt om en goede pels te kweken, en de boeren
lieten de beverratten vrij in de natuur. Ze hebben geen natuurlijke vijand waardoor
ze eigenlijk alleen maar vermeerderen.. We vinden het toch maar vieze beesten!
Na ons tochtje met het golfkarretje, wat maar 2
uur mocht duren en waarbij ze ons na 2 uur en 5 minuten al belden dat we te
laat waren, smikkelden we onze vanmorgen-vers-van-de-bakker-gehaalde broodjes
op en reden we terug naar huis, nog steeds in de regen.
Maandag woonden we de eerste dag van de
Agri-Sensing conferentie bij. Deze vond plaats in de Technion universiteit in
Haifa. De universiteit is boven op een berg gelegen en biedt een mooi uitzicht
op de stad. We reden achter Ilan aan omdat we zelf niet precies wisten waar we
moesten zijn. Het was een internationale conferentie, met veel Amerikanen, maar
ook Duitsers, Chinezen, Canadezen, Na de openingsceremonie begonnen de
presentaties. De presentaties gingen over precisielandbouw, meer bepaald over irrigatie,
akkerbouw, boomgaarden, sensoren die allerlei parameters vanop afstand kunnen
meten, Dit is niet echt ons studiegebied, maar sommige gebruikte technieken
kunnen wij ook hanteren. s Middags werd ons een lunch aangeboden en was er een
postersessie. Zo konden we al eens zien waar de andere posters over gingen,
aangezien we woensdag zelf zon poster zouden presenteren In de namiddag waren er telkens 2
gelijklopende sessies, waarvan wij uiteraard de interessantste probeerden te
kiezen. Het was een lange, maar leerrijke dag! We gaven ook nog een lift aan
een wetenschapper die op weg was naar ons dorp..
Het uitzicht op de stad, met 2 torens die Machteld steeds aan Maasbracht doen denken
Dinsdag gaf een collega van
ons ook een presentatie op de conferentie, maar doordat we allebei onze handen
goed vol hebben met onze onderzoeken, zijn we niet naar hem gaan luisteren.
Woensdag waren we wel weer van de partij. Ook nu kwamen weer een aantal
interessante themas aan bod. Toch een beetje nerveus begonnen we s middags aan
onze eigen postersessie. Hoewel bijna niemand van de aanwezigen zich intensief
met dieren bezighoudt, was er toch wel wat interesse voor onze onderzoeken. We
praatten ook met enkele andere studenten, en met een olijke Duitser Netwerken is immers zeer belangrijk
in onze kleine landbouwwereld! Er waren er zelfs die opmerkten dat Mr.
Steensels (zoals in het programmaboekje stond geschreven) in feite een
jongedame was! En ook het feit dat we 2 Belgische studenten in Israël zijn,
vonden ze verbazingwekkend! Ilan was ook zeer trots op zijn kindjes (wij dus),
hij had zich voor de gelegenheid zelfs mooi opgekleed met een deftig (maar toch
weer veel te groot) jasje. Hij trok ook fotos en sleurde mensen naar onze
poster..
Woensdag kregen we ook het droevige nieuws te
horen dat Moush een auto-ongeluk heeft gehad. Hij was bijna aan de afrit naar
zijn dorp, en toen knalde hij tegen een vrachtwagen die heel plots stopte. Hij
heeft zijn sleutelbeen gebroken en zijn borstkas deed ook pijn. Hij zal lang
moeten herstellen, en veel rusten, wat hem helemaal niet aanstaat! (Hij is
immers ook een echte werker, altijd buiten tussen de beesten, altijd bezig). Vooral
Ala zit nu ook met de handen in het haar, want wie moet er nu voor het ontbijt
zorgen??
Donderdagmorgen maakte Machteld samen met Ala
het ontbijt. Ze maakten een schotel met lekkere groenten, kookten eitjes en
warmden pita op. Een Australiër, die eerder deze week ook op de conferentie
was, bracht ook een bezoekje aan onze campus en we deelden het ontbijt met hem.
Hij had heel wat interessante verhalen te vertellen (vooral natuurlijk over de
landbouw in Australië). Ondertussen was Tom op de boerderij aan het werk met
Ilan en Aharon.
In de namiddag hadden we nog een meeting met
Ilan. Hij zette ons weer op het rechte onderzoekspad, zodat we met een gerust
hart het weekend kunnen starten.