Vorig weekend zijn we naar zee geweest. Want deze tijd van het jaar, wie weet kan het de laatste keer van het jaar zijn. En blijkbaar waren wij niet de enigen met dit idee! Elke parking was dubbel bezet, en op het strand krioelde het van de mensen. Gelukkig vonden wij toch nog een plekje om ons neer te zetten.

Op vrijdag redeneerden we hetzelfde als de week ervoor: laten we naar het strand gaan nu het nog kan. En deze week was het kalm aan de kust, heel kalm. Al met al lagen we daar met 30-40 mensen aan het strand. Ook de reddingspost al gesloten. Misschien dat dat de reden was waarom er vorige week zoveel volk was: de officiele sluiting van het strandjaar. En dat terwijl het ’s middags nog steeds over 30°C warm is! Toen ik het thuis tegen de huisbaas vertelde dat we waren gaan zwemmen, keek de zoon ook al verbaasd aan met het horen dat we ook effectief in het water waren geweest. “Dat is toch te koud!” zei hij. Naar Israelische normen zijn we dus ook al echte ijsberen Ons niet gelaten, meer plaats voor ons op het strand.

Machteld profiteerde van de rust en maakte er een strandloop bovenop.

We zijn er gebleven tot het donker werd zodat we ook de zonsondergang konden zien.

Op zaterdag zijn we naar Ramat HaNadiv geweest, een natuurpark in Zichron Yaakov.

We hebben er een wandeling gemaakt, die ons leidde door het dorre landschap, over woeste heuvelruggen en langs steile kloven. We wandelden ook op het plateau van de berg, dus je had een uitgestrekt uitzicht over de omgeving. Zo had je in het westen de valleien, en in het oosten de Middellandse Zee. Onderweg passeerden we ook weer ruïnes van een oude Romeinse nederzetting.

20-10-2012 om 21:03 geschreven door Tom en Machteld