Er waren
blijkbaar weinig problemen bij de security, dus ik kon mama en papa al snel
knuffelen Gezien het nachtelijke uur, vertrokken we maar snel richting
hotel in Tel Aviv. Ze verbleven in Eden House Premier. Voor de deur van het
hotel stond al iemand hen op te wachten, en na een korte beschrijving over wat
er allemaal te zien was in de stad, sleurde hij ook het grootste koffer naar
boven!
Nadat we hen veilig hadden afgezet, reden wij verder naar Amos, waar we
de nacht mochten doorbrengen. Aangezien onze auto voor 9u verplaatst moest
worden, was het een korte nacht. We ontbeten in de buurt van het hotel, lekker
in de zon, en wachten daar op de ouders. We maakten een wandeling langs het
strand, in de richting van Jaffa.
In Jaffa liepen we over de Wensbrug,
langs de
oude haven, door een kunstgalerij, ... We lunchten in een gezellig (maar druk)
restaurant tegenover de Clock Tower, waar we lebaneh, humus, kebap en
rundsvlees op een stokje aten. Heerlijk! Daarna wandelden we in de richting van
Rothshild Boulevard, het centrum van de Bauhaus-architectuur in Tel Aviv. Nadat
we ons even verfrist hadden in het hotel reden we naar de haven van Tel Aviv
voor het avondmaal. Het was er ongelooflijk druk, maar we vonden een gezellig
plaatsje. De ouders werden gedropt in het hotel en wij gingen weer bij Amos slapen.
Vrijdagmorgen
waren we helemaal in de war met de tijd. In de nacht van donderdag op vrijdag
werd de klok immers verzet naar zomertijd. Omdat we al vroeg uit de veren
moesten op deze weekenddag om een presentatie te gaan geven aan de
veeartsenorganisatie in Caesarea, hadden we onze wekker om 6u30 oude tijd. Maar
blijkbaar zijn onze gsms zo slim dat zelf de tijd aanpassen, waardoor we al om
5u30 oude tijd gewekt werden. Pijnlijk! Om 8u30 waren we in Caesarea, waar we
enkele bekende gezichten opmerkten tussen de veeartsen. We waren uitgenodigd om
een lezing te geven over ons onderzoek in het kader van een workshop over
Welzijn bij Melkkoeien. Eerst werd er geschetst hoe dierenwelzijn gegroeid is
en wat de wetten momenteel inhouden. Daarna gaf een bekende Engelse professor
een lezing over haar onderzoek. In de koffiepauze ontmoeten we nog enkele
veeartsen, waaronder Joost, een ingeweken Nederlander en een veearts die ooit
in Gent gestudeerd heeft en een prachtige mix van Nederlands en Engels praatte.
Na de koffiepauze waren wij aan de beurt! Onze trouwe supporter Ilan was ook
van de partij We waren blij te horen dat ons onderzoek als waardevol
bestempeld werd, en dat ze zich niet bedreigd voelen door de nieuwe
technologieen.
Na onze
drukke voormiddag besloten we even uit te gaan waaien aan het strand. We reden
naar Yannay, een van de mooiste stranden in Israel. Er waren een hoop mensen
aan het kitesurfen, heel spectaculair! Na een hapje gegeten te hebben, reden we
verder naar Tel Aviv. Vannacht zouden mijn ouders immers landen, spannend!! In
de tussentijd bleven wij bij Amos en zijn vriendin Talli. Amos is een toffe
kerel en ook student van Ilan. En hij woont dus in het centrum van Tel Aviv..
We hadden een leuke babbel en Talli maakte een verrukkelijke maaltijd! Rond
23u30 vertrokken we naar de luchthaven om mijn ouders op te pikken. Mn hart
ging nogal tekeer!
Liefs
Machteld
PS sorry voor de spelfouten (vergeten trema's en zo); geypt op qwerty..
We hebben
momenteel een erg drukke periode (vandaar ook de late blogposts)!
BBQ-time!
Woensdagmiddag werden we getrakteerd op een barbecue door Ilan, Ariel en
Zalman. Zij hebben immers alledrie promotie gemaakt, en dat is dus een
uitstekende reden voor een feestje! Door het oponthoud s middags voelden we
ons wel genoodzaakt om s avonds later door te werken. Zo vertrok ik pas om
20u45 huiswaarts!
Vrijdagmorgen
stond ik na een nacht nachtmerrieen over Matlabcode- al vroeg op om de
nachtelijke ideeen in de praktijk te brengen. Rond 9u belde Tom me op dat het
ontbijt klaarstond, dus repte ze zich weer naar huis. We besloten even te gaan
winkelen in Afula Illit. We hebben gemerkt dat winkelen een pak sneller gaat
als ieder zn eigen weg gaat, dus dat is wat we deden. Na dik anderhalf uur en
nieuwe kleren en schoenen rijker, kon ik weer in mn werk vliegen.
Zaterdagmorgen
besloten we het werk te laten voor wat het was en er weer op uit te trekken. We
reden naar het Gilboa-gebergte. Er waren precies meer mensen met dat idee...
Het was een drukte van jewelste op de weg ernaartoe, die dan ook nog afgesloten
bleek te zijn! We reden dus wat verder en parkeerden onze auto in Kibbutz
Heftsiba, op zon 50 m onder zeeniveau. We wandelden eerst rustig langs de
viskwekerijen, maar daarna begon een erg steile klim naar de top. We begrepen
direct waarom de route stond aangeduid als enkel voor fitte wandelaars. Amai,
we hebben er drie dagen spierpijn van gehad! Het was wel de moeite! Prachtige
uitzichten, veel groen en mooie bloemetjes! Toen we boven waren aangekomen
(zon 400 m boven zeeniveau), zagen we duizenden duizenden mensen wandelen. We
lieten ons vertellen dat er een groot evenement aan de gang was: The Gilboa
Walks.. Dan doe je ook eens een heel spontane trip, beland je in een groot
evenement! De andere mensen zagen er een pak fitter uit dan wij, maar ze waren
dan ook niet onder aan de berg begonnen.. We wandelden tegen de richting in op
zoek naar een picknickplaatsje. Wonder boven wonder vonden we een afgelegen
plekje waar we rustig konden eten. Daarna begon de tocht naar beneden, deze keer
langs een minder steile, maar dus langere weg..
Maandag
reden we nog eens naar Bet-Dagan. In de voormiddag sleurde Ephraim ons mee naar
de hoofdcampus, waar de paasreceptie alvast gehouden werd. We liepen er ook
Moush tegen het lijf. Hij werd gehuldigd omdat hij al 25 jaar in dienst is!
s
Middags stond er weer een feestje op het programma! Ilan zijn promotie werd ook
hier gevierd, samen met nog 2 andere collegas trakteerde hij op quiches,
salades, taart, fruit, ... (Al moeten we zeggen dat de andere collegas het
grootste aandeel hadden in het smulevenement). Een leuke, maar best waardeloze
werkdag..