Deze week was het weer een onderbroken werkweek. Zondag en maandag waren gewone werkdagen, maar dinsdagnamiddag/avond begon Yom Kippur, de meest heilige dag voor de Joden. Deze dag staat helemaal in het teken van gebed en vasten. Ons was verteld dat volgens de overlevering op deze dag, 10 dagen na Joods nieuwjaar, de god je leven voor het komende jaar in het grote boek inschrijft. En natuurlijk wil iedereen op het goede blaadje staan, vandaar dat de Joden op Yom Kippur een dag extra hun best doen. Yom Kippur staat ook voor een autoloze dag. Rond 18.00 wanneer de avond invalt, hoor je steeds minder auto's op de baan, en komen er meer en meer kinderen met hun fietsjes en rolschaatsen buiten spelen. Wij maakten op dinsdag een avondwandeling door de stad en zagen dat het hele dorp op straat was gekomen. Onderweg kwamen we nog een bekende tegen, en toen Tom hem vroeg wat hij zoal ging doen, antwoordde hij: "Hopen dat het snel over is!". Op woensdag was het nog steeds een autoluwe dag. Er zijn enkelingen die nog steeds de auto gebruiken, en natuurlijk niet iedereen in Israel volgt het Joodse geloof. Wij namen toch gebruik van deze autoluwe dag om een fietstochtje te maken op de wegen die we anders niet kunnen nemen omwille van de drukte.
Op donderdag moesten we weer vroeg uit de veren omdat we naar Bet Dagan moesten. Ilan verwachtte ons weer om 05.30 aan zijn huis. Onderweg moesten we ook nog Roy oppikken, een nieuwe student van Ilan. Blijkbaar wonen zijn ouders bij ons in de straat, en hij was nu toevallig daar voor de feestdagen. Wie weet komen we hem dus nog wel vaker tegen. In Bet Dagan ontmoetten we ook Amos, die student die zijn master net behaald heeft. Hij was nog eens daar om alles af te handelen. Zo is hij nu bezig met een publicatie te schrijven van zijn master thesis, iets wat in Belgie niet zo gebruikelijk is. Dit duidt erop dat de opleiding in Israel meer praktisch is aangelegd, en dat je zelfs als student wetenschappelijk onderzoek doet. In Belgie ben je toch meer de hulp van een doctoraatsstudent, en doe je experimenten voor zijn onderzoek. Althans dat is onze mening. Roy volgt nu het werk van Amos op. Amos vertelde ons ook dat hij verloofd is met zijn vriendin. Hij had haar een aanzoek gedaan in Juli, en in November is de trouwdatum gepland. Zo zie je maar, ze laten er geen gras over groeien. Wanneer Machteld hem er op wees dat in Belgie er meer tijd over een verlovingsperiode gaat, en dat de uitnodigingen gewoonlijk 3 maanden op voorhand verstuurd dienen te worden, merkte Amos op dat iedereen in Israel de datum dan zou vergeten. Hij was nu ook bezig met de rabbi alles te regelen, en deze had hem al gezegd dat het hoog tijd werd om te trouwen aangezien hij al 29 was!
Op vrijdag waren we uitgenodigd op het verjaardagsfeest van Elad, de zoon van onze huisbaas. Hij wordt dit jaar 30 jaar, en dat diende gevierd te worden. Hij had een feest georganiseerd in de sushibar waar hij werkt als jobstudent, en nodigde al zijn vrienden en familie uit. We hadden voor hem een cadeau samen gesteld met 6 verschillende Belgische bieren, en een kaartje voor hem geschreven in het Hebreeuws. We hoorden de dag nadien toch dat het zeer geapprecieerd werd. Tijdens het feestje lieten we ons de sushi smaken en het bier en de chasers binnenvloeien. ;-)
Op zaterdag zijn we nog een fietstochtje gaan maken. Deze keer gingen we wel op verplaatsing, en dus bonden we de fietsen op onze auto. We maakten een kort maar pittig ritje door de heuvels rond Bat Shelomo. We ondervonden ook dat het toch nog een beetje te warm is om zo intensief te gaan fietsen.
Bij onze terugkomst zat Moti met zijn familie buiten te eten en
genieten van het zonnetje. Wij schoven ook aan en probeerden ons te
mengen in de conversaties. In de namiddag werden we dan verrast door
de eerste regendruppels in maanden te horen vallen. Het stelde nu wel
niet veel voor, maar laat het een begin van meer zijn!
