Het weekend werd ingezet met een stevig onweer. De hele was het weer aangenaam warm geweest, dus we keken al echt uit naar een mooi weekend. Maar dat viel dus letterlijk in het water. De vrijdag hebben we dan maar opgevuld met het huis te poetsen, en Tom is (eindelijk) ook eens naar de kapper geweest. De tientallen hints en opmerkingen zijn dan toch eindelijk aangekomen Machteld ging ondertussen naar de winkel om inkopen te doen. En winkelen op vrijdagvoormiddag is een SLECHT IDEE! De drukte op de weg is verschrikkelijk, net als de hectiek in de winkel zelf. Het is ieder voor zich hier: ikke, ikke, ikke, en de rest kan stikken! Zo was het kruispunt op weg naar en van de winkel geblokkeerd omdat ze gewoon vertikken om elkaar door te laten. Ook op de parking was het drummen. En dan zijn er nog mensen ook die hun winkelkar uitladen en dan zonder boe of bah in het midden van de parking laten staan. OK, er zijn mensen die de karren verzamelen, maar dit ging echt wel te ver. En tussen de winkelrekken was het ook een gedrum van jewelste. Vooral omdat de mensen hier hun kar niet aan de kant zetten, maar in het midden van het pad als ze iets uit de rek willen nemen. Hierdoor blokkeren ze alle achterop komend winkelverkeer. Machteld was dan ook helemaal opgefokt wanneer ze terug thuis kwam! Gelukkig kon Tom zijn pas-gekapt kopke al snel een glimlach op haar gezicht toveren

De graanoogst brengt ook enkele negatieve gevolgen met zich mee. Doordat de knaagdieren die zich schuilhouden in het graangewas nu plots zonder bescherming van het graan en voedselbron zitten, worden ze gedwongen om hun voedsel elders te zoeken. Hierdoor zoeken ze de huizen en stallen op, en knagen daar aan alles wat ze kunnen vinden. En een probleem komt nooit alleen! Enkele dagen later komen ook de dieren die jagen op deze knaagdieren. Zo werd er vandaag een giftige(!) slang gespot bij ons op de boerderij. Aviv zag hem wegkruipen onder de roostervloer. We moeten dus oppassen waar we lopen nu, en geen sandalen dragen. Maar dat vindt Tom allerminst erg! Enkele weken geleden was er ook een mangoest gespot op onze boerderij. Deze jagen op slangen, en zijn dus bijzonder nuttige dieren. De mangoest wilde echter ook eens van men veranderen, en viel onze kippen aan. Eén kip heeft het loodje moeten leggen, en sindsdien is de mangoest eigenlijk ook niet meer gezien. We hopen n toch dat hij nog ergens schuilhoudt zodat hij de slang kan pakken!

01-05-2011 om 00:00 geschreven door Tom en Machteld  

Dag 3 huurden we een auto bij Sixt om enkele parken te kunnen bezoeken. Omdat we de auto pas om 11u konden oppikken, moesten we in de voormiddag nog een andere activiteit verzinnen. Aangezien Tom weer slecht geslapen had, belandden we, na een kleine omzwerving door het winkelcentrum, weer op het strand

Rond 11u zijn we dan de auto-voor-een-dag gaan halen en begonnen we aan een autoritje door de woestijn. Op onze weg naar het noorden kwamen we langs de grenspost met Jordanië, maar die lieten we rechts liggen. We zetten onze weg zo’n 30 km verder parallel met de Jordaanse grens. Het eerste park dat we bezochten was het Yotvata Hai-Bar Nature Reserve. Dit park heeft als doel om bedreigde en lokaal uitgestorven diersoorten die in de Bijbel vernoemd worden te kweken en mogelijk opnieuw in de natuur te brengen. De roofdieren werden in grote kooien tentoongesteld, de nachtdieren en reptielen waren te bewonderen achter glazen wanden,

maar het hoogtepunt was een safaritrip door het park waar de grote herbivoren vrij rondliepen. We zagen een heleboel struisvogels, ezels, oryxen en andere hertachtigen.

struisvogels waren helemaal niet schuw en daagden de auto’s dan ook uit. Ze versperden de weg en kwamen pikken op de vensters.

Machteld smolt helemaal voor alle jonge dieren die ze zag rondhuppelen.

De snelheidsbeperking van 20 km per uur doorheen het park werd uiteraard weer niet nageleefd door de Israeli’s die door het park leken te crossen, terwijl wij hooguit 10 km per uur reden om onze ogen goed de kost te kunnen geven.

Vervolgens zetten we onze weg verder naar Timna Park om er de natuurlijke woestijnfenomenen te kunnen aanschouwen. Onderweg pikten we eerst een jongeman op die ook het Yotvata Park verliet en een lift zocht naar de grote weg. Daarna pikten we 2 meisjes op die richting Timna liepen. Op de weg naar Timna is er immers niets spectaculairs te zien..

Eerst kregen we een film met speciale effecten te zien in een ronddraaiende cinema over de koperproductie. Tijdens archeologische opgravingen in de Timna Vallei ontdekte men dat er wijd verspreid grote witte zandcirkels lagen. Nader onderzoek bracht aan het licht dat dit allemaal mijnschachten waren die verbonden waren met een ondergrondse kopermijn.  In Timna werd al aan mijnbouw gedaan zo’n 7000 jaar geleden! Ten tijde van de Egyptische farao’s bloeide de koperproductie helemaal open in deze streek. Het aantal hiërogliefen en rotsschilderingen wijzen op het grote belang van deze streek in die periode.

Daarna gingen we een hapje eten in het restaurant van het park, gelegen aan een meer. Voor kinderen een waar paradijs! Je kon er knutselen, waterfietsen, … Ook wij lieten het kind in onszelf nog eens los en maakten een flesje met 4 verschillende kleuren zand (rood-geel-wit-zwart). Na een heerlijke maaltijd zetten we onze tocht verder door het park. Nu gingen we op zoek naar de natuurlijke geologische verschijnselen in de rotsen. We zagen de Pilaren van Solomon, die ontstonden doordat de rots barstte een het water erodeerde om de rots in verschillende ‘pilaren’ te scheiden. Aan de voet van deze pilaren werd ook een kleine Egyptische tempel opgegraven. Deze tempel was gewijd aan Hathor, de Egyptische godin van de mijnbouw.

Verder zagen we ook nog ‘de champignon’, een unieke monolitische rode zandsteen-formatie in de vorm van, jawel, een champignon, gevormd door wind, water en vochtigheid.

We zagen tevens ‘de bogen’.

Het pad leidde ons ook nog langs enkele andere mooie rotsformaties. Omdat alles nogal ver van elkaar gelegen was – het park is 64 km² -, deden we het grootste gedeelte van het park met onze fancy huurauto.

’s Avonds bereidden we onze avondkost weer in het hostel. Daarna trokken we met een flesje wijn naar het strand..

Vroeg uit de veren op vrijdagmorgen. Machteld had immers weer een vol programma alvorens we de huurauto om 11u terug moesten brengen. Tom had deze keer gelukkig wel goed geslapen, aangezien de snurker vertrokken was. Nu trokken we langs de Egyptische grens op zoek naar de ‘Red Canyon’. Na het achterlaten van onze auto op de parking, bracht een wandelpad ons naar de kloof van zo’n 30 m diep, 1 à 3 m breed en zo’n 300 m lang.

Ook hier hebben wind- en watererosie goed hun best gedaan! De kloof dankt zijn naam aan de rode zandsteen. Er zaten ook nog heel wat fossielen in verstopt! Eenmaal uit de kloof wandelden we nog wat verder in de vallei. We merkten op dat de bomen in de vallei allemaal scheef gegroeid waren. Dit wijst erop dat er vaak grote overstromingen gebeuren in deze vallei. Iets wat we ons moeilijk kunnen voorstellen!

Op de terugtocht van onze wandeling namen we een pad dat boven de kloof ligt, waardoor we een mooi uitzicht hadden op verschillende gesteentelagen.

Omdat we nog even tijd over hadden, besloten we nog even halt te houden bij Mount Hizqiyyahu. Deze berg ligt bijna op de Egyptische grens en we konden dan ook de Egyptische omgeving aanschouwen. Aan de andere kant van de grens zagen we ook een uitkijktoren van het Egyptische leger. Al snel kwam er een soldaat kijken, en begon hij naar ons te zwaaien en te vragen naar water. We besloten ons goede hart te tonen en hem een fles water te geven. In deze droge omgeving zou je die best wel eens nodig kunnen hebben! De jongeman vloog uit zijn toren en kwam naar de prikkeldraad (=grens) gelopen. Om zijn avontuur van de dag te kunnen bewijzen, gingen we nog met hem op de foto.. Het was toch wel een beetje vreemd!

Op de terugweg naar Eilat zagen we echt veel Israëlische legerposten in de woestijn! Deze waren vaak verstopt in de bergwanden. Er waren ook heel wat mensen aan het fietsen! We zagen ze vooral op de terugweg, die veelal bergaf gaat, maar sommigen waren zich in de tegengestelde richting in het zweet aan t trappen!

Keurig op tijd en volgetankt leverden we onze huurauto weer in.

’s Middags besloten we te proberen om pannenkoeken te bakken. Een hels karwei zo zonder bloem. In de winkel hadden we echter maïsbloem gevonden en we dachten dat dat ook wel zou werken. De pannenkoeken waren heel zwaar en je kon ze onmogelijk rollen. Maar het was toch eetbaar..

In de namiddag aten we een ijsje, lazen we een boekje, losten we sudoku’s op aan het strand, zwommen we een beetje, en lagen we vooral lekker te bakken in de zon (na uitgebreide insmeersessies met zonnecrème uiteraard ).

Na het avondmaal trokken we terug naar het strand met een flesje wijn. Daarna gingen we nog op zoek naar een gezellig café’tje. Zo belandden we in de Refaello waar ze ook Belgische bieren schonken. Ze hadden er zelfs kriek! De serveerster bleef maar nootjes, olijven en kaasblokjes aanbrengen, dus we zagen geen reden om vroeg te vertrekken

De laatste dag sliepen we uit en maakten ons klaar voor de terugreis. Onze koffer puilde uit, maar we kregen hem uiteindelijk wel dicht. We lieten onze koffer achter in het hostel en begonnen aan de dag. We wandelden deze keer de hele kustlijn af, bijna tot in Taba (Egypte). We zagen dat het overal heel druk was! De drukte die iedereen voorspeld had, merkten we dus pas de laatste dag echt op. De helft van de kustlijn was bedekt met tenten en auto’s. Sommige hadden zelfs een generator en een schotelantenne bij! Het leek wel alsof ze hun halve huis verkast hadden! Het was behoorlijk warm en er was nergens schaduw. Gelukkig hadden we genoeg drinken meegenomen!

Onderweg stopten we zo nu en dan voor een frisse duik en om even uit te rusten. In het water zaten vandaag wel veel kwallen, wat het zwemmen niet zo aangenaam maakte. Veel kinderen op het strand amuseerden zich rot met het vangen van de kwallen in emmertjes, bekertjes en flessen. We hielden ook halt in de Aroma om er een hapje te eten. We genoten er van een grote salade en een ijskoude muntlimonade. Smullen!

De laatste duik namen we aan HaDekel Beach. Dit was het eerste echt zandstrand dat we hier tegenkwamen! HaDekel Beach is helemaal omheind, maar je hoeft er geen inkom te betalen. Er staan wel enkele kraampjes waar de dorst gelest kan worden of waar je een ijsje kan kopen.

Rond 18u, wanneer de zon achter de bergen begon te zakken, besloten we het strandleven voorlopig achter te laten en keerden we te voet terug naar het hostel om onze koffer op te pikken. Aangezien het Shabbat was, was de zoektocht naar een maaltijd bijzonder moeilijk. Uiteindelijk haalden we dan maar weer eten bij de McDonalds, wat we opsmikkelden op het strand.

Omstreeks 21u30 vertrok het vliegtuig terug richting Tel Aviv voor een  vlucht van zo’n 30 minuten. We waren toch blij ons autootje weer te zien! Onderweg naar huis raakten we wel even in de problemen.. Onze auto was precies minder blij ons weer te zien.. Op zo’n 20 km van ons huis liep de motor ineens héél warm. Omdat we op dat moment op een stuk autostrade zaten zonder pechstrook, konden we niet direct stoppen. Toen we na een paar kilometer wel konden stoppen en de motor stilzetten, kwam de rook vanonder de motorkap ons tegemoet en liep het water onder de auto uit.. Met de handen in het haar, stonden we daar dan.. Midden in de nacht.. Na een kwartiertje afkoelen besloot Tom nieuwe koelvloeistof op te gieten en stilletjes verder te rijden.

Op zondag en maandag moest er dus gewassen, gestreken, gepoetst, … worden. Voor aan dit alles te beginnen, haalden we eerst enkele broodjes uit bij de Arabische bakker en deden we inkopen in de supermarkt.

25-04-2011 om 18:32 geschreven door Tom en Machteld