Geladen met onze fietsen,
reden we zaterdag naar de Alexander Rivier. In het Hebreeuws Nahal Alexander.
Een nahal staat in Israel vaak droog of het is echt een zielig
beekje/grachtje. Dus we waren blij verbaasd dat de Alexander ook daadwerkelijk
een rivier was! Al kon het natuurlijk niet tippen aan onze Maas. In de rivier
kan je weekschildpadden vinden. Onze vriend Wikipedia zegt daarover: De
weekschildpadden onderscheiden zich van andere families door het ontbreken van
hoornige beenplaten op het rugschild waardoor het schild aan de bovenzijde erg
zacht en flexibel is. Het ontbreken van beenplaten heeft als voordeel dat het
schild lichter is en het huidoppervlak gestroomlijnder. Dit vergemakkelijkt het
zwemmen, alle weekschildpadden zijn sterk aan water gebonden en komen er zelden
uit.
De schildpadden kunnen tot
1m groot worden en tot 50 kg wegen. De vrouwtjes graven in mei-juni hun eitjes
in in de rivierbanken en 2 maanden later komen de kleintjes uit.
In 1991 was er een
overstroming in dit gebied, waardoor heel wat schildpadden naar de zee dreven
en stierven. Ook vervuiling eiste zijn tol. Eitjes kwamen niet meer uit of
leverden misvormde schildpadjes. Daarom werd er een red-de-schildpad-project
opgesteld. De eitjes worden verzameld en pas wanneer de kleintjes groot genoeg
zijn worden ze in de rivier gezet. Vandaag konden de resultaten van het project
duidelijk zien. Interessante beestjes! We fietsten verder langs de rivier tot
aan het strand in Yannay, waar de zonnekloppers en Russische toeristen zich
hadden verzameld. We fietsten een heel stuk over het strand heel vermoeiend
zo door het zand en vonden op goed geluk onze weg terug naar de auto.
Begin november was Ilan een
paar dagen in Milaan voor zijn werk, dus wij werden eens een weekje niet
opgejaagd. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat we stil zaten!
Machteld gaf een
presentatie aan een groep buitenlanders, afkomstig uit Azie, Afrika en
Zuid-Amerika, over smart sensing in dairy cows. Dit houdt in dat men met
behulp van sensoren en technologie gedrag, gezondheid, welzijn, prestaties en
economische waarde van elk individueel dier wil observeren en meten. Want
meten = weten! ;-) De buitenlanders zijn hier voor een 3 weken durende cursus
over technologie in de landbouw georganiseerd door ons departement. Machteld
zag het als een hele uitdaging om 2u les te geven, want -ook al praat ze heel
graag- meestal duren haar presentaties maar 10 a 20 minuten. Het was een
leerrijke ervaring! Heel leuk om mensen hun enthousiasme over technologie te
zien! Wij zijn intussen alles al zo gewoon en staan er niet meer bij stil hoe
wonderlijk technologie eigenlijk is!
Na de presentatie van
Machteld vervoegden we de groep voor een boerderijbezoek met Ephraim. We hebben
de boerderij van onze onderzoeksinstelling natuurlijk al meermaals gezien, maar
Ephraim kan telkens iets nieuws vertellen, waardoor we toch steeds iets
bijleren!
Woensdagavond stond een
nieuwe filmpjes-sessie op het programma. Nadat we de hele constructie
ineengezet hadden, bleek de stroom niet te werken in het nodige stopcontact. Het
defect was ontstaan tijdens een onweer twee weken geleden, en nog steeds niet
hersteld dus. En de melkers beschikten niet over de sleutel van het werkhuis.
Frustrerend! Maar morgen is een nieuwe dag! Dus donderdag waren we weer daar!
Tom was overdag al gegaan om er zeker van te zijn dat we s avonds stroom
zouden hebben. Hij ontplooide zijn talenten als elektricien, en wonderwel
hadden we s avonds stroom!
Vrijdag regende het. Het is
officieel gedaan met onze jaloersmakende mailtjes over de warmte hier. Nope,
hier is het vanaf nu winter. De regen viel met bakken uit de lucht. De hemel
lichtte op door de vele bliksemschichten. Hier en daar een ferme donderslag.
Geen weer om een hond door te laten. Onze weekendplannen vielen daardoor een
beetje in het water. Gelukkig hebben we de luxe om hier te wonen, dus we
kunnen dat nog wel inhalen. s Avonds trokken we naar Jaffa. We aten een hapje
in restaurant Kalamata. Een restaurant waar je niet naartoe moet gaan als je
honger hebt! Daarna zochten we een cafeetje voor koffie, thee en dessert. Hmmm!
Maar we hadden natuurlijk
geen 100 km gereden voor een hapje en een drankje. Om 22u woonden we de
Momentum-show van Mayumana bij! Mayumana is een Israelische dans- en
percussiegroep die wereldwijd optreedt. Zo zijn ze ook in Belgie geweest deze zomer...
Het was een heel interactieve en
afwisselende show en we vonden het echt de moeite om een keer te zien!
Zaterdag probeerden we
tussen de buien door een jogsessie in te lassen, maar het werd maar een kort
rondje o.w.v. de aanhoudende stortbuien.. Helaas pindakaas, morgen beter!
Zondagmorgen gaf Machteld
een rondleiding op de boerderij in Nahalal aan de buitenlandse groep. Gyora, de
boer daar vertelde heel fier dat hij vannacht opa was geworden! Sooo cute
