Vandaag was het eindelijk nog eens weekend. Even niet meer aan het werk denken was welgekomen. We probeerden ook weer uit te slapen, maar dat bleek al snel verloren moeite te zijn. Machteld veerde om 8u alweer uit bed, en begon weer overheerlijke pannekoeken te bakken. Dat was weer smullen! Tijdens het ontbijt zaten we ook na te denken wat we vandaag eens gingen doen. Er zijn nog zo veel dingen die we kunnen en moeten doen, dus wisten we niet echt wat eerst te doen. Maar deze morgen zat het weer niet echt mee. Niet dat het stormt, of regent, er hing gewoon een hele dichte mist deze morgen. Je kon echt geen 100m ver kijken om 9u, en toen was de zon toch al enkele uren op. Doordat het zo mistig was, wisten we niet goed wat de rest van de dag ging brengen. We besloten het er maar op te wagen, en vertrokken richting het noordoosten. Voor het eerst dat we hier zijn, deed Tom een lange broek aan, want het was toch wat frisjes buiten. Voor de zekerheid namen we toch ook maar een korte broek mee.
We hadden gisteren een tip gekregen van Sara, de dierenarts op het werk. Zij raadde ons aan om eens naar het HaKhula meer te gaan. Deze tijd van het jaar zitten daar duizenden trekvogels die op weg zijn naar het Zuiden. HaKhula ligt in de Golan-hoogvlakte, ten noorden van het meer van Galilea. Het is een moerasgebied waar vele vogels een tussenstop maken tijdens hun trek, en waar (heel) vele Afrikaanse katvissen en moerasschildpadden leven in het water. We hebben er ook muskusratten en waterbuffels gezien. Het was best een mooi reservaat, enkel jammer dat er vandaag niet zo veel vogels meer waren.
Op de terugweg zijn we ook even in Tsfat gestopt. Deze stad ligt boven op de heuvels, zo'n 800m boven zeeniveau. In de stad zelf hebben we het oude fort beklommen. Dit fort lag bovenop een steile heuveltop, dus de beklimming naar de top was niet van de poes. Dit fort is blijkbaar een belangrijke vesting geweest in de geschiedenis van de regio, en het land. Tijdens de bevrijdingsoorlog van 1948 heeft de joodse minderheid hier in deze stad de Arabieren verjaagd. Zo kregen de Joden de controle over deze regio, en later ook over het land. Er leven hier veel orthodoxe Joden en volgelingen van de Kaballa (zoals Madonna ), zodat het in het straatbeeld duidelijk is dat de Joodse Gemeenschap hier overduidelijk aanwezig is in deze stad. We hebben het niet te laat gemaakt in Tsfat, omdat de Shabbat zijn intrede begon te maken. Alle winkels sluiten dan ook al rond 15u hun deuren. Het straatbeeld was dan ook redelijk leeg. De terugweg zou Tom nog eens voor zijn rekening nemen, dus kroop hij achter het stuur.
Enkele kilometer buiten Tsfat werden we echter aan de kant gezet door de politie. Tom had ze een paar honderd meter terug wel zien staan langs de kant van de weg, maar zag toen niet dat ze teken op hem deden door de laaghangende zon (gene zever, de zon scheen pal in onze voorruit!). Na een korte achtervolging werden we dus aan de kant gezet. Blijkbaar had Tom te hard gereden! 110 km/u waar je maar 80 km/u mag rijden. Meteen een boete van 250 NIS, das ongeveer 50, te betalen in het postkantoor en dat binnen de 3 maanden. Nu weten we dus ook direct hoe hard je eigenlijk mag rijden op de Israelische wegen. We waren gewoon de andere auto's voor ons aan het volgen, weliswaar op een grote afstand omdat ons autootje niet zo goed kan volgen wanneer het bergop gaat. Vandaar dat ze ons dus langs de kant hebben gezet. Er staat hier ook nergens een bord langs de kant van de weg dat je vertelt hoe hard je mag rijden, enkel wanneer er wegenwerken zijn. Blijkbaar mag je dus maar 80 rijden op een gewone weg met 1 rijstrook in iedere richting, en 100 op een weg met 2 rijstroken in iedere richting.
Alweer een les rijker, en 250 shekel armer, gaan we morgen weer verder met ons avontuur. We houden jullie op de hoogte!
"In wine there is wisdom, in beer there is strength, but in water there are bacteria"
Voila, hier zijn we weer! Gisteren kwamen we aan op het werk, en
verrassing verrassing, Ephraim en Aharon waren er ook! We hadden hen pas
vandaag verwacht.. Voor Tom maakte het niet zoveel uit, want hij wilde
zn installatie gewoon zo snel mogelijk aan de praat krijgen, maar voor
Machteld was dat een andere zaak.. Zij dacht immers dat ze haar paper
moest afwerken tegen donderdag, en was gisteren dus ook helemaal nog
niet klaar (mede dankzij procrastineergedrag..) Na alweer een halfuur
gebekvecht tussen Ephraim en Ilan, want Ilan had moeten zeggen dat
Ephraim zou komen, maar Ilan was niet op kantoor, ... kon Machteld zich
samen met Ephraim en Ilan aan de paper zetten.. Het viel beter mee dan
verwacht!
Intussen ging Tom dus met Aharon naar de boerderij.. Deze keer kregen ze
alles aan de praat en ze waren dan ook heel opgelucht dat er nu
eindelijk wat schot in de zaak begon te komen.. Rond half 3 gingen
Ephraim, Aharon en Ilan humus eten en konden wij ertussenuit knijpen.. We
hadden immers afgesproken met Fien uit Kessenich en Francois uit
Limburg, die tijdens hun reis met Broederlijk Delen ook een tussenstop
maakten in Nazareth.. Nazareths verkeer is hels, maar we slaagden er
toch in een parkeerplaatsje te veroveren.. We waren zelfs goed op tijd
voor de afspraak, dus we konden nog even de basiliek bezoeken.. Dit was
de eerste echt toeristisch plaats die we bezochten sinds onze aankomst 2
maanden geleden. We hoorden Frans spreken, Japans, Italiaans, Spaans,
en ja, zelfs Nederlands! Toch een beetje een vreemd gevoel!
Rond 16u ontmoeten we dan Fien en Francois. Zij namen ons mee naar hun
hotel met een prachtige binnenplaats! We genoten van een pintje en van
een babbeltje in het Nederlands! Zij vertelden natuurlijk vanuit een
heel andere invalshoek (de Palestina-kwestie) over Israel.. Wel
interessant! De andere mensen van hun groep waren ook erg geinteresseerd
in ons doen en laten hier.. We mochten nog samen met de groep
avondeten, lekker en gemakkelijk! De gezellige avond vloog voorbij!
Vanmorgen (jaja, wij moesten wel werken) reden we samen naar de
boerderij waar Tom zn onderzoek doet.. Helaas pindakaas, de installatie
had het begeven.. Best frustrerend! We reden dan maar naar kantoor om
ons bezig te houden met de dagdagelijkse bezigheden.. We hebben trouwens
nieuwe computerschermen gekregen: flatscreens! Dus: plaats op de
bureau!
In de namiddag hebben we gebarbecued omdat Aviv zijn masterdiploma heeft
behaald. Massa's eten, lekker weer (jaja, hier wel!), ... Wat moet een
mens meer hebben? We hebben ook de ouders en de vrouw van Aviv ontmoet..
Aviv en zijn vrouw wonen in ons dorp, ze zijn afkomstig van de buurt
van Tel Aviv en zijn naar hier verhuisd owv Aviv zijn studies en werk op
de boerderij. Zijn vrouw was heel aardig en wilde Machteld al direct
meenemen om te gaan winkelen!
En vandaag hebben we het duistere geheim van Newe Ya'ar ontdekt! Ze
houden namelijk kippen verborgen in een achterhoekje van de campus, om
zo eitjes te hebben bij het ontbijt.. Dat was althans de bedoeling, tot
ze erachter kwamen dat het geen leghennen maar vleeskippen waren..
Haantjes dan nog..
Na het eten werkten we nog een paar uurtjes verder.. Vandaag had
blijkbaar iedereen het plan om laat te werken.. Rond kwart voor 7 gaven
wij er ook, als laatsten, de brui aan.. Thuis wachtten de afwas en de
stofpluizen onder de zetels ons op..
Alweer voor dag en dauw rinkelde onze wekker.. Pijnlijk na de vermoeiende zaterdag! We hadden ook last van het maandagmorgengevoel deze zondagochtend.. Het weekend was véél te kort en uitslapen zat er niet in.. Nu Ilan in de lappenmand ligt met een gebroken of verschoven elleboog, moesten we zelf naar Bet Dagan rijden. Na een kleine omweg langs het tankstation konden we vertrekken. We reden niet één keer verkeerd en hadden weinig filelast. Maar toch blijft het Israëlische verkeer een mierennest! Aangekomen op Ephraims kantoor dronken we thee en aten we een voor ons onbekend stuk fruit. Het ziet er oranje uit, het komt oorspronkelijk uit China, je eet het als een appel en de smaak was wat speciaals, maar niet verkeerd.. De dagplanning werd overlopen: een hele organisatie nu Ilan er niet bij was. Ephraim vond het trouwens hilarisch dat Ilan nu in de gips ligt.. Hij moest maar niet gaan fietsen! Leedvermaak.. Rond 9u vertrokken we naar kibbutz Gezer. Gezer betekent wortel in het Hebreeuws, vonden wij wel grappig aangezien er een België ook een dorp Wortel bestaat (eh Nick!) Machteld had daar een afspraak met Dafna. Zij heeft 6 jaar in Nederland gewoond en spreekt ook vloeiend Nederlands. Heel gek om na al die tijd hier nog eens Nederlands te praten tegen iemand anders dan Tom. Dafna is de tweede in rang op de boerderij. Zij was dus de geschikte persoon voor alle vragen die Machteld nog had (aangezien haar onderzoek wordt uitgevoerd met data van deze boerderij). Daarna zetten we onze weg verder naar Ramla. Daar had Tom om 11u30 een afspraak voor zijn visum. Hij had namelijk wel een werkvergunning, maar geen vergunning om het land binnen te mogen (wat wel zo handig is als je vaak naar het buitenland moet). Aangezien we een half uur te vroeg daar waren, moesten we al die tijd nog wachten. Ephraims geduld werd aardig op de proef gesteld. Niet zo goed voor een Israëlische man op leeftijd.. De wachttijd hebben we dan ook gebruikt om mensen te 'keuren' Er loopt hier wat rond! Eén keer binnen, was alles op 5 minuten tijd geregeld! Toch een opluchting! In de namiddag deden we niet veel speciaals, maar toch slaagden we er niet in om op tijd te vertrekken.. Ephraim is nogal koppig en standvastig.. En we moeten ook altijd het licht aandoen (en de airco opzetten) op kantoor, want "you are not mushrooms!" Hij heeft wel meer van die one-liners.. 's Avonds vertrokken we dus te laat om de files voor te zijn en we besloten dan ook om niet de drukke tolweg nummer 6 te nemen, maar een alternatieve route te nemen. Aangezien het al donker was, onze auto vanbinnen niet van licht voorzien is en we ook niet zo bekend zijn in de buurt, belandden we op het verkeerde pad, namelijk het centrum van Tel Aviv.. Hebben we dat ook alweer gezien! Gelukkig liet ons richtinggevoel ons niet helemaal in de steek, en na 2u rijden waren we toch thuis! Alweer helemaal uitgeteld kropen we vroeg in bed. Vandaag konden we eindelijk uitslapen, namelijk tot 6u45.. Ons ritme is al helemaal ge-Israël-iseerd! :-s In de voormiddag had Machteld een afspraak met Doron. Hij bracht wat ideeën aan voor mogelijke onderzoeken. In de toekomst zal Machteld vaker met hem te maken krijgen. Hij is ook een interessant persoon met veel kennis en ervaring! Hij heeft namelijk in Zwitserland en het UK gestudeerd en gewerkt in alle takken van de veeteeltsector. Voor we weer naar huis wilden vertrekken, kwam Moush allerlei zoets brengen. Zijn neefje was namelijk dit weekend getrouwd en Moush zijn vrouw had al het eten voor de 400 gasten bereid in 6u tijd. Overschotjes waren er dus wel! We kregen traditionele Arabische lekkernijen, namelijk allerlei soorten baklava (http://nl.wikipedia.org/wiki/Baklava).. Héél erg zoet! Maar wel lekker Met onze kaken op elkaar geplakt van al die suiker, reden we naar huis..
), zodat het in het straatbeeld duidelijk is dat de Joodse Gemeenschap hier overduidelijk aanwezig is in deze stad. We hebben het niet te laat gemaakt in Tsfat, omdat de Shabbat zijn intrede begon te maken. Alle winkels sluiten dan ook al rond 15u hun deuren. Het straatbeeld was dan ook redelijk leeg. De terugweg zou Tom nog eens voor zijn rekening nemen, dus kroop hij achter het stuur. 
