De lange autorit van gisteren, speelde Machteld vandaag nog steeds parten.. Tom ging dan maar alleen boodschappen doen.. En zoals altijd kwam hij met meer thuis dan op het briefje stond.. Rond de middag besloten we naar Caesarea te rijden. Dit is een archeologische site met o.a. een aquaduct, een haven, een poort, ... Picknick namen we ook weer mee. Eerst maakten we een tussenstop in Binyomina, waar het voor ons dichtstbijzijnde treinstation zich bevindt. Altijd goed om dat te weten liggen! Daarna reden we verder naar Caesarea. We parkeerden op 50m van de zee (zalig toch!) en we maakten een wandeling bij het aquaduct. Daarna ploeterden we nog wat in de zee. We moeten bij gelegenheid nog eens teruggaan voor de rest van de site.. Rond half 4 begon het hard te waaien en werd het ons wat frisjes, dus we reden maar naar huis, waar we nog eens (allebei!) een toerke gingen joggen. Dadelijk gaan we eten bij onze huisbaas. Zijn vrouw is vandaag jarig Dat wordt weer smullen!
Kukeleku, om 5u kraaide onze haan alweer.. Vandaag zijn we met Roni, zijn collega en hun studente Julia naar Ein Tamar gereden. Tijdens de 4u durende heenrit hebben we vooral kennisgemaakt met Julia en onze ervaringen uitgewisseld. Julia is echt wel een toffe meid! Haar ouders zijn afkomstig van Oekraïne en zij is daar ook geboren, maar sinds haar vierde wonen ze al in Israël. Ze vertelde heel enthousiast over haar Bachelor-studentenstad Metula, waar we dus ook ZEKER nog naartoe moeten Zij wil dan onze chauffeur en gids zijn! Naarmate we verder zuidwaarts reden zagen we het landschap stelselmatig veranderen, of zeg maar droger worden. In onze streek heb je nog 'groen', maar 2u verder zie je steeds minder bomen en struiken, maar overheersen stenen en zand. Uiteindelijk kwamen we dan ook in de Negev-woestijn uit. We passeerden heel wat bedoeienendorpjes en verkeersbordjes met 'opgepast: kamelen'. We reden richting Dode Zee, het laagste punt op het aardoppervlak. In de rotsen staat ook aangegeven hoe ver je al onder zeeniveau zit (-100m, -200m, ...). In de verte zagen we de zoutindustrie, die hier welig tiert! Onze bestemming, Ein Tamar, was nu niet ver meer. Om het dorp binnen te kunnen moesten we voorbij een bewakingspoort. Er wordt blijkbaar nogal veel, zo niet alles (tractors, auto's, ..) gestolen door de arme bedoeienen. Die mensen hebben hier nogal een slechte naam bij de joodse bevolking.. De Arabah-vallei is een echte tuinbouwstreek. Deze streek voorziet het land (en ook Europa) van paprika's, meloenen, tomaten, dadels, appelsienen, ... In de zomer is het te warm voor de teelten, maar toch slaagt men er in 2 oogsten per jaar te halen. Het eerste groeiseizoen begint in september, het tweede in december. Om de planten te beschermen tegen de zon worden ze veelal geteeld in serres. Deze streek is immers een van de heetste en droogste in Israël. Het werk wordt vooral gedaan door Thaise arbeiders omdat de loonkosten zo veel lager liggen. Alle serres liggen vol met irrigatieleidingen en anti-evaporatiefolie. Het water wordt uit de grond opgepompt, maar omdat het water zout is wordt het eerst gezuiverd. Omdat deze zuivering alle mineralen uit het water onttrekt, moeten er daarna weer mineralen zoals Magnesium en Calcium toegevoegd worden. Tot onze grote verbazing zagen we zelfs een Belgische installatie uit Wolfstee (Herentals)! Het doel van de reis was om het aantal meloenen per plant te tellen bij verschillende experimenten. Zo hebben ze meloenenplanten geënt op een soort pompoen, en dit om de pathogenenresistentie te verhogen. Na een half uur waren de 3 biologen klaar met tellen en konden we de 4 uur durende terugreis aanvatten.. Het is alleszins ook een manier om je dag om te krijgen: 8 uur rijden, een half uur werken.. Om de saaiheid te doorbreken en om ons meer van het land te laten zien, reden we nu een heel stuk over andere wegen.
Rond 15u waren we terug in Ramat Yishay. We besloten een ijsje te gaan eten in de Leggenda. Hier hadden ze ijs in veel verschillende soorten en combinaties! Tom ging voor de aardbei-kiwi en banaan-nog iets, en Machteld voor het koekjesijs en het twix-ijs. Dat smaakte! Ijs is hier trouwens wel verschrikkelijk duur! We betaalden 38 NIS voor 4 bollen (ongeveer 8 euro)! Gelukkig waren het dikke bollen en was het lekker Uitgeteld kwamen we terug thuis.. Het was een interessante dag en we hebben veel gezien, maar 8u in de auto is echt veel! De volgende keer maken we er wel een weekendje van
Nu we echt werkende mensen zijn, zijn er maar weinig boeiende dingen te vertellen. Een opsomming van de spannendste gebeurtenissen van de voorbije dagen: ;-) - Omdat de mensen zoveel moeilijkheden hebben met de naam 'Machteld' hebben ze op het werk iets nieuws verzonnen, nl. Tomah. Dit woord heeft geen inhoudelijke betekenis, maar is een vervrouwelijkte versie van 'Tom'. Machteld is dan ook het aanhangsel van Tom.. - Omdat Arieh, het departementshoofd, binnenkort op pensioen gaat, hadden de medewerkers dinsdag een feestje voor hem georganiseerd. Ze staken 's middags de bbq aan en iedereen van het kantoor was uitgenodigd. Iedereen houdt hier ook zo van airco dat we deze keer in een container met airco zaten. KILO's vlees werden op de bbq bereid, en toch waren we maar met ongeveer 10 personen om het allemaal op te eten. Tot onze verbazing werd toch alles verorberd. - Omdat Ephraim vandaag in Newe Ya'ar was, stond er voor Machteld ook weer een meeting op het programma. Ilan en Ephraim legden haar het vuur aan de schenen en waren het uiteindelijk niet meer met elkaar eens. Stechelen dat die 2 kunnen, maar dat niveau gaat Machteld haar petje te boven! Toen Ephraim vertrok, kwam Ilan toch vertellen dat hij Ephraim nog nooit zo content had gezien over een student! En Ephraim is nochtans al een oude man die door de jaren heen al heel wat onderzoeken gezien heeft. - Omdat Aviv deze morgen niet op kantoor was, werd Tom gevraagd om Sarah, de van Frankrijk afkomstige joodse dierenarts en ook doctoraatsstudente, te helpen met de kalveren te laten drinken met de papfles en bloedstalen te nemen voor de genenbank. Wat hij uiteraard ook deed! - Omdat Machteld geen tomaten en komkommers lust, wordt er 's morgens een apart ontbijt voorzien. In Israël is een maaltijd zonder tomaten en komkommers ondenkbaar! - Omdat Machteld veel stoom moet aflaten, is ze gisteren ook weer gaan joggen - Omdat Tom daar niet zoveel last van heeft, bleef hij thuis achter om, euhm, helemaal niets te doen - Omdat Ilan z'n goede vriend Roni morgen naar Ein Tamar gaat en hij graag gezelschap heeft tijdens deze lange autorit, gaan wij morgen met hem mee. Het wordt weer vroeg opstaan! Om 6u worden we opgepikt en starten we onze reis naar het zuiden. Ein Tamar ligt ten zuiden van de Dode Zee en dus dicht bij de Negev woestijn. Volgens Ilan en Ephraim echt de moeite waard om eens te zien. We krijgen er dan ook een dag vrij van werk voor. - Omdat ze hier geen brievenbussen hebben langs de straat, maar de post in het postkantoor verzameld wordt, zijn we vandaag een eigen postbus gaan openen. We hebben nu een postbus in een muur aan het postkantoor. We weten wel nog niet hoe het zit met grote postpakketten (;-)), en zelfs niet hoe het zit met gewone brieven.. Dat moeten we nog eens aan Ilan vragen.. Dat was het weer! Tot de volgende keer! Met foto's, we beloven t ;-)
Dat wordt weer smullen!
