Donderdag was er een klein feestje in de keuken omdat Rotem, onze collega, zijn verjaardag te vieren had. Ze hadden lekkere salades e.d. voorzien, en Vered had een chocolade-taart gemaakt. Ephraim en Aharon waren ook nog eens in Newe Ya’ar, onze werkplek. Aharon kwam er werken aan een ontwerp voor een nieuw individueel voersysteem, en Ephraim kwam de voortgang van ons werk overschouwen. Deze keer hadden we een productieve meeting met hem gehad. Toen ze weer naar huis wilden gaan, bleef Aharon nogal lang hangen bij zijn constructie, waarop Ephraim opmerkte: “Geef een ingenieur of technieker een stuk metaal, en hij kan er uren over blijven praten.”

We zijn onze kleine vriend, het Baladi-kalf, ook nog eens gaan opzoeken. Ze hebben hem op het werk gedoopt tot “Vlad”. Hij heeft nu toch al normale proporties aangenomen. Hij heeft daarmee wel wat van zijn schattigheid ingeleverd, met het blijft toch ne koddige!

Donderdagavond hebben we ‘Life of Pi’ gezien in de cinema (Valentijn!). Speciale film..

Vrijdag was het DRINGEND nog eens tijd voor de schoonmaak! Na een paar uurtjes poetsen ploften we welverdiend in de zetel!

Zaterdag reden we naar Yagur om onze lege flessen binnen te doen. Al sinds september 2010 verzamelden we onze lege wijn- en bierflessen boven op de kast. Een tijdje geleden was onze kast echter vol en moesten we naar een oplossing zoeken. In onze eigen supermarkt nemen ze enkel Israëlische bierflesjes terug. Dus op naar Yagur. Met onze collectie van 20 flessen –valt best mee voor 29 maanden eh ;-) – verzamelden we toch  6 NIS leeggoedgeld..

Toen we van onze flessen verlost waren, reden we verder naar Tel Yodfat. Deze Tel wordt ook wel Massada van Galilee genoemd. Het was een verstevigd joods dorpje sinds de Ijzertijd. Josephus Flavius heeft de belegering en verwoesting in 67n.C. beschreven. Vespasianus en drie Romeinse legioenen belegerden Yodfat, maar de Joden verweerden zich stevig. Na 47 dagen viel de stad door verraad en Josephus beschrijft het einde van 40 000 Joden en hoe 1200 vrouwen en kinderen als slaven werden verhandeld. Op de berg was niet veel meer te zien dan wat stenen, maar de wandeling eromheen was wel de moeite!

Door de regen van de afgelopen dagen, weken, maanden was het paadje wel erg glad geworden! We beklommen een berg vanwaar we een uitzicht hadden over de hele omgeving. We zagen dat de hele vallei onder water stond, wat erg indrukwekkend was!

16-02-2013 om 18:21 geschreven door Tom en Machteld  

Donderdagavond vertrokken we op weekend. We hadden een studio geboekt via AirBnB in Motza Illit. Na een hartelijk onthaal en suggesties over de beste restaurants en de mooiste wandelroutes, reden we naar Abu Gosh. Dit plaatsje staat bekend als de hummus-hoofdstad van Israël.

Een man uit Chicago won de lotto en besloot terug te keren naar zijn geboortedorp en daar een restaurant te openen. Enkele jaren geleden heeft het restaurant ook een Guinness World Record gehaald met de grootste hummusschotel ooit, maar die titel waren ze na enkele maanden al kwijt aan een restaurant uit Libanon. Justin Bieber had het restaurant ook een bezoekje gebracht. En nu zaten wij hier.. Machteld wilde van die beroemde hummus proeven, terwijl Tom een steak-brochette bestelde. Het fijne aan Arabische restaurants is dat ze je nooit op je honger laten zitten. Zodra je binnenkomt krijg je al olijven en augurken voorgeschoteld!

Na het eten nam Machteld nog een duik in het zwembad. Jaja, decadent als we zijn hadden we een studio met zwembad geboekt. De eigenares van de studio is een zwemlerares en heeft daarom een zwembad aan huis laten leggen. In de uren dat er geen zwemles wordt gegeven, komen er ook mensen uit het dorp even plonsen, en ook wij mochten gebruik maken van het zwembad. Met een watertemperatuur van meer dan 30 graden niet echt ideaal om baantjes te trekken, maar wel heerlijk relaxend!

Vrijdag reden we de Judean Hills in. We waren heel verwonderd over dit stukje Israël waar we nog niet eerder geweest waren. We maakten een wandeling die goed bergop en –af ging!

Onderweg kwamen we de Soreq Cave tegen. Deze grot staat vol met stalactieten en stalagmieten, heel indrukwekkend! Enkele stalagmiet-en-stalactiet-combinaties werden een naam toegekend, zoals de “Romeo-en-Julia” (twee die elkaar net niet aanraken), “Sneeuwwitje en de zeven dwergen”, “De Leeuw” en veel meer.

Tijdens onze wandeling zagen we ook dat vele bloemen en bomen opnieuw zijn beginnen bloeien. De lente is hier dus al terug in het land!

Na onze hike van meer dan 4u stopten we nog even bij een restaurantje onderweg waar Tom een ijsje at en Machteld een stukje kaastaart

Na de wandeling reden we terug naar onze studio om te douchen en een dutje te doen. ’s Avonds dineerden we in Ein Kerem. Volgens de christelijke traditie is dit het geboortedorp van Johannes de Doper. Het is een heel gezellig dorpje met veel restaurantjes, knusse straatjes en kunstgalerijen.

Zaterdag reden we naar Sataf. Sataf was een Arabisch dorpje totdat het verwoest werd tijdens de Arabisch-Israëlische oorlog in 1948. Men heeft er ook overblijfselen van een dorpje uit de Kopertijd ontdekt (ca. 4000 v.Chr.). Na een gesprekje met de parkwachtster over de ‘beste’ route, trokken we eropuit. We hadden een route van 8 km gekozen met enkele omwegjes.

Na 4 km weken we van onze route af om een bron te gaan zoeken. Die vonden we een stuk lager als een gat in de grond met een koord. Blijkbaar worden zulke bronnen soms door orthodoxe joden gebruikt om in te baden voor hun rituele mikveh. We wilden toch even voelen hoe koud het water was

Terug op onze route, maken we nog een omwegje langs een geitenboerderij. Het omwegje bleek een hele omweg te zijn met vooral stukken die steil naar beneden gingen, maar de geitenkaas als beloning maakte wel wat goed! We kozen 3 zachte en 2 harde kazen en smikkelden dit lekker op met versgebakken pita. Na onze eet- en rustpauze moesten we de gigantische berg weer op om onze route te vervolledigen.

We liepen ook nog even om langs 2 bronnen, waar een bende Israëlische families zich verzameld had. Bij deze bronnen was ook te zien hoe men vroeger het water via riolen, kanalen en terrassen geleidelijk van de berg laten lopen. Deze techniek bevorderde de landbouw op de bergwand. Ook nu waren er nog veldjes te zien op de terrassen waar groenten geteeld werden. Uiteindelijk was ons tochtje van 8 km er een van 14 geworden

Terug in de studio maakten we van het zwembad gebruik. Heerlijk ploeteren in het warme water, onze spieren waren er ook blij mee! Net voor zonsondergang maakten we nog een wandelingetje naar een groot reservoir beneden aan de berg. En we dineerden opnieuw in Ein Kerem.

Omdat we zondagmorgen in Bet Dagan moesten zijn, besloten we om de nacht in Motza Illit door te brengen. Op die manier konden we een uur langer slapen en moesten we maar 40 min rijden ipv 1u20

In Bet Dagan aangekomen werden we weer direct met de voetjes op aarde gezet: aan het werk!

11-02-2013 om 00:00 geschreven door Tom en Machteld