Woehoew, donderdag 12 mei, Tom was jarig! Hieperdepiep! Lang zal hij leven! 2 violen en een trommel en een fluit want Tom die is jarig en de vlaggen hangen uit, ei ei ei en we zijn zo blij want Tom die is jarig en dat vieren wij, ei ei!

Machteld was al de hele week zenuwachtig voor deze gebeurtenis, maar nu was het eindelijk zo ver! Tom pakte ’s morgens zijn pakjes uit (een luchtmatras en voetpomp, een spelletje Set, matkot en wat foto’s) en daarna vertrokken we naar het werk. Machteld had ook een typisch Belgische taart gemaakt, namelijk metselkoek! Tom stond in het middelpunt van de belangstelling en iedereen vond de taart ‘errug lekker’ (Ilan blijft ons verbazen met zijn kennis van het Nederlands!).

Maar er moest natuurlijk ook echt gewerkt worden. In de namiddag ging Machteld met Tom mee naar de boerderij om hem te helpen bij zijn onderzoek. Rond 16u vertrokken we naar huis, want Machteld had nog wat verrassingen in petto!

Na de macaroni met kaas en ‘hesp’, laadden we de kampeerspullen in de auto en vertrokken we naar Hamat Gader. Dit plaatsje ligt op de grens met Jordanië en Syrië. Maar helaas kun je hier niet van het ene land naar het andere springen.

In Hamat Gader ontspringen enkele bronnen met veel mineralen en met temperaturen tot wel 50°C. Deze plaats was al bekend in de tijd van de Romeinen als kuuroord en recreatiedomein. Zo zijn er ruïnes gevonden uit de 2^e eeuw!

Er is ook een krokodillenboerderij, maar daarvoor moeten we nog eens teruggaan Deze keer gingen we er dus relaxen in het 42°C warme mineraalrijke water. Er zit zo’n 4.7% zwavel in het water, dus het ruikt wel niet zo fris.. Baden in dit water zorgt voor een versneld metabolisme, het is goed voor de bloeddruk en voor de nieren, huidcellen vernieuwen sneller en gewrichts- en spierpijnen worden er minder pijnlijk door. Maar buiten dat, is het gewoon ook zalig! Helemaal relaxed kwamen we uit het water!

Daarna zochten we een plaatsje aan de Kinneret om onze tent op te zetten. Er zijn een heleboel officiële campings rond het meer, maar die zijn best duur, en je mag ook vrij kamperen, dus wij besloten onze tent in het wild op te zetten. De nieuwe luchtmatras lag lekker zacht, maar helaas is de tent nog steeds wat te klein opdat Tom er helemaal in zou passen. ’s Morgens werden we wakker met het geluid van klotsend water, met frisse lucht en een schitterend uitzicht op het meer.. Heerlijk!

Na het ontbijt reden we naar Yehudiya Forest Nature Reserve. Dit gigantische park ligt in het Golangebergte. Wij maakten een wandeling naar de Zavitan-rivier met zijn 27 m hoge waterval en hexagon pools. De wanden van deze poelen bestaan uit 6-hoekige kolommen van basalt. Het ziet eruit alsof het door mensen uitgekerfd werd, maar het is wel degelijk een natuurlijk geologisch fenomeen! De basaltkolommen werden gevormd door de afkoeling van lavastromen na een volkanische uitbarsting.

%

Voor we aan de wandeling begonnen, pakten de wolken zich samen boven ons hoofd. Hoe verder we van de auto weggingen, hoe dreigender de wolken eruitzagen. Eenmaal aangekomen aan de waterval viel er een stortbui op onze nek. We zochten snel een schuilplaats, eerst onder een boom, later in een grot. Daar aten we onze boterhammetjes op. Regen op 13 mei in Israël is werkelijk ongewoon! We hadden het weerbericht wel gevolgd, maar we geloofden het niet echt..

De terugweg was best gevaarlijk, omdat alle stenen glad waren geworden door de regen. Tom complimenteerde Machteld met haar klimcapaciteiten door haar een berggeit te noemen, en dus niet omwille van haar gemekker

Delen van de weg stonden ook helemaal onder water, waardoor we erg vuil werden! We waren erg blij toen we de auto bereikten, want het was toch wel fris met zo’n natte kleren! Na een warme douche ploften we in onze vertrouwde zetel.

’s Avonds kwamen we er nog eens uit om te gaan dineren in de BarbaRossa. We smulden er van kaaskroketjes, een hamburger met frietjes en scampi’s met gnocchi. Als dessertje namen we nog een Belgische wafel met ijs, slagroom en rode vruchten. Daarbij dronken we een halve liter Blonde Leffe en later een Stella. Het was Happy Hour, waardoor we 20 % korting kregen op het eten en een gratis drankje!

14-05-2011 om 10:34 geschreven door Tom en Machteld  

Zondag was het Moederdag, en dat is Machteld niet ontgaan. De hele voormiddag probeerde ze haar mama te bereiken, maar zonder resultaat. Rond 17u probeerde ze nog eens, en joepie, mama aan de lijn!

Zondagavond na het eten speelden we tot zonsondergang met de frisbee in het veld. Daarna maakten we nog een wandelingetje door het dorp. Om 20u ging er een sirene af, die 1 minuut duurde. In elk dorp en elke stad gaat zo’n sirene af op hetzelfde uur. Deze sirene luidde het begin van Yom HaZikaron in, oftewel Herdenkingsdag. (Feestdagen beginnen hier altijd bij zonsondergang en eindigen bij zonsondergang van de volgende dag.) Op deze dag wordt iedereen die het leven gelaten heeft tijdens de strijd voor een onafhankelijk Israël herdacht. Ook worden alle gesneuvelde soldaten van het Israëlische leger en slachtoffers van terroristische acties herdacht. Het is een sombere dag, waarop alle entertainment-plaatsen (cinema ed) gesloten zijn. Radio- en televisiestations wijden hun tijd aan vaderlandslievende muziek of aan programma’s die de gevallen soldaten herdenken. Om 11u klonk er weer een sirene, ditmaal 2 minuten. Telkens wanneer de sirene afgaat, komt de hele natie tot stilstand. Het verkeer stopt, mensen stoppen met praten en staan stil midden op straat. Vorige week zondag (1 mei) was het herdenkingsdag van de Holocaust. Ook op deze dag gingen er sirenes af.

Wij waren dus aan het wandelen toen de eerste sirene afging, en we hebben dan ook een minuut stilgestaan.. Bij de tweede sirene waren we op het werk, en onze collega’s die nooit stil lijken te zitten, waren nu ook muisstil. Rond 13u30 ging iedereen ook al naar huis, want vanaf zonsondergang was het Yom Ha’atzmaut, de Dag van de Onafhankelijkheid.

Wij werkten nog wat verder.. ’s Avonds gingen we naar Kfar Yehoshua. Ilan had ons uitgenodigd om de viering voor de onafhankelijkheid in zijn dorp bij te wonen. Als antropologische studie.. In ieder dorp is er wel iets te doen om deze dag te vieren.

We gingen te voet naar Ilans huis, omdat we dachten dat de viering maar een uurtje zou duren. Om 19u30 waren we bij Ilan. De viering zou om 20u beginnen. Maar blijkbaar was het startuur verzet naar 20u30 en Ilan wist uiteraard weer van niets Dus wij waren als eersten op de plaats van de viering!

Ilan en zijn vrouw Shuli gaven ons wat meer uitleg over wat er ons te wachten stond. Om 20u30 begon dan de show. Dit jaar stond de show in het teken van reizen. De oudste generatie vertelde over hun legertijd waarin ze het hele land doorkruisten. Er waren filmpjes van alle jongeren uit het dorp die momenteel in het leger zitten. De fietsclub van het dorp kwam aan bod en zong een liedje. Een groep jongeren die hun Bar Mitzvah volgend jaar doen, vertelde over hun plan om de hele Israël Trail (die het hele land doorkruist van Noord naar Zuid) te wandelen. De quad-club (met een gemiddelde leeftijd van 65 jaar) vertelde over hun buitenlandse avonturen in Jordanë en Bulgarije. Tussendoor waren er ook nog wat dansoptredens. De hele show duurde uiteindelijk dik 2u. Zelfs de Israëliërs vonden het te lang, want het was best fris geworden. Normaal duurt de show zo’n 45 minuten..

Na de show werd er vuurwerk afgeschoten, en daarna volgde er cake en koffie. Ieder gezin (!) van het dorp werd gevraagd om een cake te bakken voor deze gelegenheid. Er was dus echt enorm veel lekkers! Er was ook nog een optreden van de Dana Winner van Israël. Toen we opmerkten dat we met voorsprong de jongsten in de zaal waren, besloten we toch maar terug naar huis te wandelen

Het patriottisme van de Israëliërs komt op de Dag van de Onafhankelijkheid volledig naar boven. Op ieder kruispunt kun je vlaggetjes kopen, alle winkels liggen al weeeeken vol met spullen met de Israëlische vlag, alle huizen en auto’s zijn versierd, …

Omdat we dinsdag niet echt plannen hadden, besloten we gewoon wat uit te slapen en dan te gaan werken. Het werd maar een korte werkdag, want om 15u mochten we bij Ilan gaan bbq’en.

Overal waar we kwamen rook het naar barbecue! We hoorden ook dat degenen die willen bbq’en aan de Kinneret of HaYarkon Park in Tel Aviv vroeg uit de veren moeten om een plaatsje te kunnen veroveren. (De mensen bbq’en hier trouwens sowieso al veel, ieder weekend zien we hele families met koelboxen, stoelen, tafels, … verhuizen naar een park.) Maar wij waren dus lekker rustig bij Ilan thuis, samen met een bevriend koppel en Ilans ouders (en kinderen). We maakten een koude pasta om mee te nemen, en die werd gesmaakt.. Shuli, een vegetarische, had voor de gelegenheid vlees gehaald bij de slager.  Als dessert had ze vers ijs gemaakt, smullen!

Tussen het eten door testten we de nieuwe pingpongtafel van Ilan Ilan was heel blij dat ‘alle kinderen aan het spelen waren’. Tom praatte ook een tijdje met Ilans moeder, hij liet haar onze foto’s zien en gaf er wat uitleg bij. Het Hebreeuws gaat iedere dag beter!

11-05-2011 om 00:00 geschreven door Tom en Machteld