Zaterdag 24/09 hebben we ons nog eens van onze sportieve kant laten zien. Ilan had ons immers vorige week verteld dat er een zwemevent was aan het meer van Galilea. Het evenement, voor de 58^e keer georganiseerd door Shvoong (= de Israelische Bloso), bestond uit drie parcoursen. Je kon kiezen tussen de korte afstand (1.5 km), de middellange (3.5 km) en de wedstrijd van 6.5 km. Wij als sportievelingen kozen voor de 3.5 km, iets wat we gemakkelijk aan dachten te kunnen…

Zaterdag morgen moesten we dus al weer vroeg uit bed. Rond 06.30u vertrokken we thuis richting de Kinneret. Het evenement startte immers al om 07.30u, om de warmte voor te blijven. We kwamen goed op tijd aan, en ook de inschrijving verliep vlotjes deze keer. We hadden het online ook al eens geprobeerd, maar daar werden we telkens door verzonden naar een Hebreeuws invulformulier voor een loopevenement. Ook onze collega Ariel beaamde onze conclusie.

Na de inschrijving stonden er bussen de zwemmers op te wachten. De bussen brachten de zwemmers naar het startpunt van de zwemwedstrijd. Daar konden we ons verder omkleden, en onze spullen werden er opgehaald en naar de aankomst gebracht. Je moest enkel je nummer van je zak onthouden, en sommige schrijven deze nummer dan maar in het groot op hun lichaam met alcoholstift.

Het water was aangenaam warm toen we onze eerste pasjes in het water zetten. Het was warmer als de omgeving, dus aarzelden we ook niet om er direct in te duiken. De eerste meters werden afgelegd, en we zetten koers naar de eerste boei. Op het parcours lag er om de 300m een groot pont waar je op kon klimmen om even op adem te komen. Er waren ook verschillende bootjes aanwezig om de hulpbehoevenden en drenkelingen te redden. De eerste boei werd nog redelijk vlot gehaald, maar het werd al snel duidelijk dat het een lange tocht ging worden (vooral voor Tom!). Bij het tweede pont was de lol er toch al wat af bij Tom. Hij werd toch wel heel hard met zijn neus op het feit gedrukt dat hij niet goed kon zwemmen. Blijven drijven, dat gaat nog goed, maar vooruit komen in het water was al heel wat moeilijker! Maar koppig als hij is, zette hij zijn zwemtocht verder. Machteld voelde zich als een vis in het water, en we sproken dan ook af op elkaar te wachten bij elk pont.

Onderweg zagen we ook enkele grappige taferelen. Je hebt enerzijds van die kinderen die niet moe te krijgen zijn. Ze klimmen op het pont, en duiken er vervolgens weer vanaf. En dit herhalen ze enkele keren totdat het te druk werd op het pont. Er was ook iemand die een opblaasstoel aan zijn middel gebonden had, en zo zijn vriendin vooruit trok (Dat idee moeten we onthouden voor de volgende keer…). Het zal wel een goede training voor hem geweest zijn. Ook was er een vader die een luchtmatras aan zijn middel gebonden had, een daar achter hingen dan nog eens twee kinderen aan een surfplankje. En vader maar Crawlen!! Verder waren er ook nog enkele opblaasbare roeibootjes, en honden die mee zwommen.

Na driekwart wedstrijd begonnen we toch wat flauw te worden. De inspanning begon aardig door te wegen, en de honger begon ook op te steken. Sommige andere deelnemers hadden wat snacks meegenomen voor onderweg. Dat was zeker geen overbodige luxe geweest. De golfjes in het water begonnen ook hoger te worden door de opstekende wind, waardoor we meer water binnen kregen. Bovendien werden buien afgewisseld met hevige zonneschijn, zodat wanneer je op het pont stond kou had van de regen, ofwel de zon voelde branden op je vel. Maar we moesten en zouden de finish halen…

Op het laatste stuk werd Tom zowat door alles en iedereen voorbijgestoken, maar hij bleef op zijn tanden bijten. Na meer dan 3u ploeteren haalden we dan toch eindelijk de finish. Uitgeput en hongerig wandelden we het vasteland terug op. Daar wachtte ons een broodje, een chocomelk en een medaille voor onze moed en zelfopoffering.. Na het fietsen van vorig jaar weer een medaille om in onze trofeeënkast te hangen

Eenmaal in de auto aten we ons lunchpakket op dat Machteld had voorbereid, en zetten we onze weg verder terug naar huis. De spieren werden naargelang we dichter bij huis kwamen steeds strammer, en zorgden er de dagen nadien ook nog voor dat we deze dag nooit zouden vergeten…

25-09-2011 om 00:00 geschreven door Tom en Machteld  

1 jaar in Israel

Begin september werd Tom terug in Belgie verwacht. Eerst wachtte er hem een 3-daagse training in Leuven, en daarna een week in Brussel. In Brussel kwam Tom weer samen met alle partners van zijn project, en stond er ook een meeting met de EU-mensen op het programma. Het was een fijn weerzien met de andere fellows (we zijn met 12 fellows in dit project), en alles verliep perfect. Ook Machteld was twee keer kort in Brussel om er lessen te volgen, en haar promotoren te ontmoeten. De andere dagen was ze vooral thuis te vinden om er ijsjes te verkopen. Na deze slopende week bleven we nog even thuis om terug op adem te komen, maar dinsdag 13 september vertrokken we weer richting Israel!

In het vliegtuig kwamen we ook tot het besef dat we nu al 1 jaar in Israel wonen. Ons avontuur begon vorig jaar immers op zondag 12 september! We kunnen nu ook zeggen dat het ons allemaal zeer goed bevalt, en dat we het zeker nog zien zitten om nog even hier te blijven.

Dinsdag had Ilan, onze begeleider, ook al een agenda doorgestuurd voor woensdag, zodat we er weer direct in konden vliegen. Aharon, de klusjesman, zou immers langskomen, en zou Tom helpen met de experimenten op zijn boerderij. We zijn immers verhuisd van een kleine robot-boerderij (80 koeien) naar een hele grote boerderij met meer dan 1100 koeien. Een nieuwe boerderij wil dus ook zeggen dat we weer moeten bekijken hoe we de experimenten gaan aanpakken. Maar dat zal de komende weken wel meer duidelijk worden.

Na twee dagen hard werken was het weer tijd voor weekend. En dat was welgekomen. In Belgie hebben we niet veel zon gezien, maar toen we terug in Israel landden, wachtte de zomerse temperaturen ons weer op. HEERLIJK! Elke dag droog en meer dan 30°C is toch aangenamer dan de grijze toestanden die we in Belgie hebben gezien. En dat warme weer nodigde ons ook weer uit om een frisse duik te gaan nemen. Op vrijdag reden we naar Gan HaShlosha, een  zwemparadijs aan de voet van het Gilboa-gebergte. Het hele jaar rond is het water hier 28°C, en dus heel aangenaam om te plonsen. Je kan er ook zwemmen tussen de vissen, en als je je op de kant zet, komen de kleine visjes aan je voeten knabbelen! Het geeft je kriebels tot achter je oren! Na een dag luieren en spetteren reden we weer naar huis. Onze huid had ook  weer mooi rood kleurtje gekregen

We zijn deze zomer dan wel niet de hele tijd in Israel geweest (Praag in juli, Belgie in begin september), maar we zijn toch ook wel blij dat we de zomer overleeft hebben. Voor de zomer begon zei iedereen ons dat het verschrikkelijk ging zijn. Vorig jaar was het immers de warmste zomer in jaren geweest, met temperaturen tot boven de 40°C. Dit jaar viel het gelukkig voor ons allemaal wat beter mee, zodat we eigenlijk moeiteloos door de zomer zijn geraakt. Al is een leven zonder airco hier wel ondenkbaar. ’s Avonds koelt het vaak wel lekker af (tot 20-25°C), maar omdat er geen wind is, blijft de warmte binnenskamers. En dan is de airco toch een zegen!

Op zaterdag hebben we het kalmpjes aan gedaan. We sliepen toch weer wat langer uit. Machteld heeft de hele dag liggen luieren en boekje lezen, terwijl Tom toch ook de poets en de strijk gedaan kreeg.

Maandag ging Tom met Ilan mee naar Bet Dagan. Tegenwoordig hebben ze in het dorp van Ilan ook een grote poort geinstalleerd aan de ingang van het dorp. Alleen de dorpsbewoners hebben de telefoonnummer om deze poort te openen. Ze hebben dit gedaan om het vele sluipverkeer door het dorp tegen te gaan. We moesten zeker op tijd vertrekken want Ilan had om 07.00u een afspraak bij een autogarage in Petah Tikva, dat op de weg naar Bet Dagan ligt. Hij wilde immers een trekhaak onder zijn auto laten installeren, om alle fietsen van de kinderen mee te kunnen nemen. Maar om 07.00u stonden we nog voor een gesloten deur. Pas om 07.30u gingen de deuren open, en werd Ilan voort geholpen. Ondertussen was Aharon ook al gearriveerd, want hij zou ons komen oppikken en verder doorrijden naar Bet Dagan. En een autorit met Aharon is altijd een belevenis op zich, want hij rijdt en handelt als een echte Israelier!

In Bet Dagan had Tom een meeting met Amos, een andere student van Ilan. We vergeleken onze resultaten en hielpen elkaar vooruit in ons onderzoek. Een andere vergadering met Victor werd uitgesteld naar woensdag omdat Victor naar een begrafenis moest. Ook was er op maandag een BBQ gepland. Nachson, een van de techniekers van het Volcani instituut (dat is het instituut waar wij voor werken), werd er uitgewuifd omdat hij op pensioen gaat. Na de BBQ volgde dan nog de nodige speeches, waarna we onze werkdag verder zetten. Niet veel later kwam Ilan Tom zeggen dat ze gingen vertrekken, omdat zijn auto klaar was.

Ondertussen was Machteld ook aan de slag gegaan in Newe Ya’ar, onze gebruikelijke werkstek. Tegen 11u kwam Sara Machteld vragen of ze niet mee wilde naar de stierenverkoop bij ons op de campus. Zo’n kans liet Machteld natuurlijk niet liggen. Ook deze keer was er veel volk aanwezig, en ook nu waren er weer bekende (?) politiekers aanwezig. Het hoogste bod kwam deze keer uit op 25.000 shekel (ca. 5000€). De persoon die dit bod uitbracht had precies zijn zinnen gezet op deze stier, want hij deed 1 bod dat zo hoog lag dat niemand anders nog met hem wilde discussieren.

Woensdag begonnen we al redelijk vroeg aan onze dag. Om 07.00u hadden we met Ilan afgesproken in de grote booerderij. Tom begon er aan zijn experimenten, terwijl Machteld doorreed naar hare favoriete boer om er data te gaan ophalen. Victor belde ook nog om te zeggen dat hij tegen 09.00u op onze campus was, zodat we dan de meeting konden houden. Ilan had ook weer granaatappels bij, zodat we na de meeting allemaal gezellig samen granaatappel konden eten. Victor vroeg ons ook of Belgie nu al een regering had. Ze lachen er ons dus nog steeds mee uit…

Donderdagmorgen in alle vroegte (06.00u!) bracht Tom Machteld naar HaSolelim. Tom reed dan verder naar het werk. Daar zag hij Ali sukkelen met de bulldozer. Deze wilde enkel nog maar achteruit rijden, en dat makt het kalveren voeren best moeilijk. Gelukkig kan Ali het probleem snel oplossen. Ilan zou ook de hele dag in Bet Dagan zitten, waardoor Tom dus nog eens op zijn gemak zat op het werk ;-)

veearts Shuli

Machteld had in HaSolelim afgesproken met veearts Shuly om hem een dagje te volgen om zo een beter idee te krijgen van het diergeneeskundige management op verschillende melkveebedrijven. Shuly heeft 6 jaar aan de Universiteit van Utrecht gestudeerd en spreekt dan ook vloeiend Nederlands. Heel handig De eerste stop was rond 6u30 bij boer Jehuda. De boer verzameld alle zieke koeien, koeien die pas gekalfd hebben, koeien die drooggezet gaan worden en koeien die gecontroleerd moeten worden voor dracht en dan worden alle koeien nagekeken. Ketosis wordt gecheckt door wat urine op  een ketostick te laten druppelen en de baarmoeder wordt rectaal gecontroleerd. Ondertussen stelde Machteld een heleboel vragen, die Shuly allemaal even enthousiast beantwoordde. Op een ander bedrijf was de boer met vakantie en had de dochter het management even voor haar rekening genomen. Omdat ze van een aantal zaken (zoals het kuchen van een kalfje) niet zeker was, vroeg ze Shuly om advies. Er was ook een koe die pas gekalfd had, maar die de placenta nog niet ‘losgelaten’ had. Shuly trok die er dus uit, waarbij de dochter stond te kokhalzen  Er volgde nog een aantal bedrijven (de tel niet bijgehouden, maar het waren er veel), zo’n dagje uit is echt een uitstekende manier om veel verschillende bedrijven op 1 dag en ook de verschillende managementpraktijken van de boeren te zien. Eén van de bedrijven die Shuly onder handen neemt, is de grote boerderij (>1100 melkkoeien) waar Tom experimenten uitvoert en Machteld data ophaalt. Machteld kreeg een paar lange handschoenen aangeboden om ook eens de baarmoeder te kunnen voelen. Zo voelde ze o.a. baarmoeders van koeien die pas gekalfd hadden, baarmoeders die bijna klaar waren om te insemineren, baarmoeders met een klein kalfje erin, een geel lichaampje op de rechter eierstok en baarmoeders met een groot kalf erin (ongeveer een week voor het kalven). GE-WEL-DIG! Maar haar arm werd wel wat stijf van de druk van de koeienkonten Op een andere boerderij was er een koe met ernstige ketosis, dus er moest een infuus gegeven worden. Er volgde ook nog een bedrijf waar de kalveren geënt moesten worden voor botulisme en de koeien voor BVD. De boer was er niet in geslaagd alle kalveren vast te zetten in het voerhek, dus we moesten nog wat achter de kalveren aanrennen om ze allemaal gedaan te krijgen. Volgens Shuly de 20-80-regel: 20% van de dieren, 80% van de tijd.. Het was ook wel een grappige stal, de hekken waren precies gemaakt van al het ijzer wat de boer had kunnen vinden, zoals ovenrekjes en zo.. Niet zo stevig, waardoor de kalveren de hekken gewoon ramden en er onder/over/tussen sprongen.. Zo vaccineren is wel echt bandwerk (bijna zoals de wortelen op de Noliko ): langs de kalveren lopen en ze allemaal een spuitje geven in de nek, wat nog geen 2 seconden duurt per kalf. Op het laatste bedrijf van de dag was er een koe met een lebmaagverdraaiing, dus moest er geopereerd worden! Jeej! Blijkbaar moet er bij elke operatie van een melkkoe een rabbijn komen kijken of het maagdarmstelsel niet beschadigd wordt. Indien dit wel het geval zou zijn, zou de koe niet meer koosjer zijn en afgevoerd moeten worden. Zodra de rabbijn arriveerde kon de operatie starten. Ik snap wel niet goed wat die rabbijn kan zien bij een lebmaagoperatie. De snede in de koe is redelijk klein, en de operatie verloopt heel snel. Volgens mij zou hij het echt niet gezien hebben moest er iets fout gaan.. Maar Machteld vond het weer superinteressant om ingewanden, spieren, vliezen, … te zien

Rond half 1 zette Shuly Machteld af op kantoor. Blijkbaar is onze collega Ariel de buurman van Shuly! (Weten we gelijk ook waar Ariel woont..) Aviv was erg onder de indruk van Machteld haar verhaal over de ronde met de veearts. Hij verwende ons ook op een lekkere lunch van groenten, pita en een warm ui-ei-en-iets-worst-achtigs-gerecht.

Rond 16.30u trokken we nog eens naar Nazareth  om de oude stad te gaan bezoeken. We zagen weer enkele kerken, en enkele mooie pleintjes om zeker nog eens terug te bezoeken. We gingen ook een leuk restaurantje binnen waar we genoten van de lokale keuken.

Vrijdagmorgen wilden we dan nog eens uitslapen, maar dat lukte niet echt. Tot 08.00u slapen kun je toch moeilijk uitslapen noemen e?! We luierden dan maar wat in de zetel, keken filmpjes en gingen naar de fitness. Rond 11.00u werden we wel verrast door de eerste echte regenbui in meer dan 4 maanden tijd. Het was maar van korte duur (ca. 15 min), maar de weg was toch al weer snel omgetoverd in een beekje. Er kwam ook schuim op de weg te staan, die ontstaan was door de mix van regenwater en de olieresten in het wegdek.

Morgenvroeg (zaterdag) is er een happening aan het meer van Galilea. Dan is er de 58^e editie van een zwemevent om de Kinneret over te zwemmen. Wij hopen op tijd uit ons bed te kunnen, en dan de 3 km lange toer te kunnen afleggen. We hopen het volgende week nog te kunnen navertellen hoe deze dag verlopen is!

23-09-2011 om 17:57 geschreven door Tom en Machteld