Zaterdagmorgen
wilden we Dries en Liesbeth een traditioneel Israëlisch ontbijt
laten proeven, dus we namen hen mee naar een gezellig zaakje (waarvan
we de naam nu weer even kwijt zijn) in ons dorp. Tot voor kort was
dit een bakkerij/patisserie, maar ze hebben vorig jaar uitgebreid tot
een gezellige eettent. We bestelden een groot ontbijt (brood, kaas,
olijven, techina, eitjes en een salade), een stuk quiche en een
sandwich, dat we allemaal mooi in vieren deelden. Heerlijk, en
allemaal ons buikje rond gegeten!
(links) een hangende boom in Jaffa; (rechts) een leuke fontein met allerbei beesten
Daarna zetten we onze tocht verder
naar Tel Aviv. We reden eerst naar Jaffa, waar we een wandeling
maakten door het oude stadscentrum en de oude haven (heel gezellig!).
(links) wij tweetjes in de oude haven van Jaffa; (rechts) coole Machteld
de wensbrug in Jaffa: raak je sterrenbeeld aan en kijk ondertussen naar de zee, en je wens zal uitkomen
Daarna parkeerden we de auto op en grote parking aan het strand.
We zetten onze spullen af in het hotel (op 20m van het strand!) en
gingen zwemmen en zonnen.
Tom aan de deur van ons hotel
Het was weer zalig in het water met de
klotsende golven! Nadat we ons een beetje opgefrist hadden, wandelden
we langs het strand op zoek naar een restaurantje.
Shakshuka: eieren gekookt in tomatensaus, chili-pepers, ajuinen en kruiden. [in de Berber-taal betekent het "mengeling"]
Daarna wandelden
we nog langs de oude haven van Tel Aviv, en dan via de verlaten
(wegens Shabbat) winkelstraten terug richting hotel.
aan de oude haven van Tel Aviv
Onderweg zagen
we een heleboel tentjes staan op een groene strook midden in de stad.
Die tentjes staan er als protest op de prijs van het leven in Israël.
tentjes in het park, uitgerust met allerhande protestslogans
Om 21u zou er ook een grote protestmars starten, en aangezien we
ineens veel mensen zagen wandelen met vlaggen, plakkaten, ketels en
houten lepels, besloten we hen te achtervolgen.. We kwamen op een
groot plein waar heeeeel veel mensen zich verzameld hadden (achteraf
hoorden we op het nieuws dat er zon 250 000 mensen in Tel Aviv
waren!). Wel eens interessant om te zien! Het is blijkbaar al zon
30 jaar geleden dat er nog zon betoging was, aangezien de mensen
hier meestal met andere problemen te kampen hebben (de moeilijke
situatie met Palestina en buurlanden ed).. We zagen dan ook heel wat
mensen die zich creatief uitgeleefd hadden om een protestplakkaat te
maken, zo waren er mensen met kleine huisjes op hun hoofd, liepen er
geschminkte steltlopers,
wij in het midden van de protestmarsen
(Haha,
terwijl ik dit typ zit ik op de trap naar ons appartement.. Tom heeft
me buitengezet omdat hij gaat dweilen )
Vrijdagmorgen
haalden de jongens lekkere broodjes bij de bakker, en daarna
vertrokken we naar het Meer van Galilea. Nu het weekend was, kon Tom
ook eindelijk meereizen. We bezochten de Kerk van de Zaligheden, de
Kerk van de Vermenigvuldiging (van brood en vis) en Capernaum het
dorp van Jezus.
(links) Kerk der Zaligheden; (rechts) een bord dat ons zegt wat er allemaal niet mag in en rond de kerk
De
acht Zaligheden
1.
Zalig de armen van geest, want hun behoort het rijk der hemelen.
2. Zalig de zachtmoedigen, want zij zullen de aarde bezitten.
3. Zalig zij die wenen, want zij zullen getroost worden. 4.
Zalig zij die hongeren en dorsten naar de gerechtigheid, want zij
zullen verzadigd worden. 5. Zalig de barmhartigen, want zij zullen
barmhartigheid ondervinden. 6. Zalig de zuieren van hart, want
zij zullen God zien. 7. Zalig de vreedzamen, want zij zullen
kinderen van God genoemd worden. 8. Zalig zij die vervolging
lijden uit liefde voor de gerechtigheid, want aan hen behoort het
rijk der hemelen.
(links) Opschrift bij de kerk van de Vermenigvuldiging; (rechts) Ingang van Capernaum
Rond
de middag reden we door naar het Yehudiya-natuurreservaat. Omdat het
park om 16u sluit wegens Shabbat, mochten we van de rangers geen
wandeling meer beginnen, maar we mochten wel een tochtje maken naar
de waterval om er te gaan zwemmen.. Dat deden we dus! (Het was
eigenlijk toch nog wel een behoorlijke wandeling ) Het water zag
er erg uitnodigend uit, dus we zochten een plekje voor onze spullen
en gingen zwemmen. Dries waagde zich zelfs aan enkele sprongen vanaf
een rots! Om 15u15 kwam een ranger zeggen dat we moesten vertrekken.
De berg op wandelen viel toch wel een beetje tegen!
(links) heerlijk om zo rond gereden te worden ; (rechts) goed insmeren is belangrijk!
(links) Op zoek naar een 'waterval'; (rechts) een nietsvermoedende foto trekken
Na
een stevige maaltijd in ons appartement reden we naar Haifa om de
Bahai-tuinen te bewonderen. We wandelden ook door Wadi Nisnas. Deze
buurt is normaal altijd erg druk, maar het was net donker, dus we
vermoeden dat alle moslims binnen zaten om na een lange dag vasten
weer te eten. Er kwamen alleszins heerlijke geuren uit de openstaande
vensters en deuren! Toen we voorbij een ijssalon liepen, waren we dan
ook verloren
Dinsdag
2 augustus kregen we bezoek uit België! Dries en Liesbeth, oude
bekenden uit Machteld haar studententijd in Geel, wilden Israël
ontdekken met speciale aandacht voor de koeien We waren druk
aan het werken, toen we telefoon kregen.. Hoe geraken we in Ramat
Yishay? Volgens Machteld haar berekeningen waren ze op ongeveer 3
kwartier rijden van Ramat Yishay.. Anderhalf uur later werden we toch
wat ongerust.. Maar even later belde Dries om te vertellen dat ze ons
dorp gevonden hadden.. Machteld vloog in de auto en ging op zoek naar
haar gasten. Na een korte rondrit in het dorp en een rondleiding in
het appartement was het weer werken geblazen! Rond 13u kwamen Dries
en Liesbeth een bezoekje brengen aan onze campus. Ilan maakte tijd
vrij om hen wat uitleg te geven. Dat was ook goed voor onszelf om
alles nog eens op te frissen Terwijl de bezoekers naar Nazareth
gingen, werkten wij weer rustig verder. s Avonds gingen we uiteten
bij Adela, ons stamrestaurant. We genoten van een heerlijke maaltijd,
frisse pintjes en limonada!
Woensdagmorgen
stond er een bezoek aan het veevoedercentrum op de agenda. Machteld
had aan Aviv gevraagd of hij mee wilde gaan om te tolken.. Gelukkig
stemde hij toe (want hij had zon centrum ook nog nooit van
dichtbij gezien).. Om 8u waren we dus al in Nahalal.. Hoewel de
afspraak pas de dag ervoor definitief bevestigd was, slaagde de baas
er toch in 2u te laat te komen! Maar hij had een goede reden: de
sociale onrust in Israël over de prijs van het leven beroert ook de
boeren.. Zo kwam de regering met het plan om ipv zelfvoorzienend te
zijn op het gebied van zuivel ook te gaan importeren, om zo de kosten
voor de consument te drukken.. Natuurlijk laten de boeren zich niet
doen, dus ze gingen betogen in Tel Aviv.. En ook de baas van het
veevoedercentrum, Ozi, heeft te maken met zon onderhandelingen..
Om de wachttijd wat te overbruggen, toonde Aviv ons een nabijgelegen
bron.. Heel mooi! Net een kleine oase in het voor de rest zo droge
land..
Om
10u was Ozi eindelijk daar! Hij gaf ons wat meer uitleg over
veevoeder en logistieke problemen en nam ons daarna mee voor een
toertje voorbij alle soorten grondstoffen.
bezoek bij voercentrum (vlnr: Aviv, Dries, Ozi)
Na
dit bezoek belde Machteld haar favoriete boer Jehuda op om te vragen
of een bezoekje paste. Natuurlijk paste het, dus op naar Ramat Zevi.
Jehuda is echt een gepassioneerde boer, en Dries is ook passioneel
bezig met koeien, dus dat was een tof gesprekje
In
de namiddag bezochten we nog Kibbutz Sde Eliyahu. Er was geen mens te
bespeuren, dus we liepen maar alleen door de stallen.. Mss niet
vreemd dat er niemand was, want de temperatuurmeter in de auto gaf
zon 44°C aan! Het was echt puffen, zweten, blazen!
Op
de terugweg stopten we even in Bet Shean waar we lekkere broodjes
uithaalden, en we reden terug naar ons dorp via het Gilboagebergte..
Van hieruit heb je een prachtig uitzicht op de onderliggende vallei!
We kwamen er ook een skigebied zonder sneeuw tegen!
(links) Uitzicht vanop Gilboa-gebergte; (rechts) Dries die geniet van het uitzicht
s
Avonds bereidde Machteld een pasta en speelden we spelletjes op het
terrasje van de huisbaas..
Donderdagmorgen
moest Tom vroeg op om naar Bet Dagan te gaan. Machteld entertainde
haar bezoekers met een bezoekje aan Kibbutz Harduf en Afikim.
Om
8u verwachtte Arnon ons in Harduf. Arnon praat echt HEEL graag en
veel, en hij sprong van de hak op de tak, maar de essentie was wel
erg interessant! In Harduf wordt er immers onderzoek gedaan naar de
verwerking van mest tot compost. Het is ook een organisch bedrijf,
dus ook eens wat anders.. Arnon nam ons ook mee naar de organische
velden, maar daar was niet zoveel te zien. In Harduf worden ook
mensen met psychische problemen opgevangen, die als therapie enkele
uren per dag op de boerderij helpen.
composteren in Harduf = drijfmest terug verspreiden en onderwerken
Aangezien
Arnon maar bleef praten, moesten we hem op een gegeven moment echt
onderbreken om te zeggen dat we ECHT wel door moesten naar onze
volgende afspraak..
We
reden naar Afikim. Onderweg konden we het Meer van Galilea
aanschouwen. Alon gaf ons een rondleiding in het bedrijf en nam ons
daarna mee naar de eetzaal van de kibbutz voor het middagmaal. Toen
Dries vertelde dat hij voornamelijk bezig is met koeieneten,
pakte Alon zijn telefoon en belde hij een nutritionist.. Een nieuwe
afspraak was gefixt in 5 minuten! En al dezelfde namiddag kon Dries
bij de nutritionist terecht! Maar eerst bezochten we de doopplaats in
de Jordaan. Er waren best veel mensen in het water! Maar aangezien
het alweer zon 45°C was, was het water natuurlijk ook erg
verleidelijk!
Terwijl
Dries naar de nutritionist ging, besloten Liesbeth en Machteld te
gaan zwemmen in het Meer van Galilea. Het water was bijna op
badtemperatuur, zo warm! We genoten echt van het geplons, en enkele
uren later kwam ook Dries (met pretoogjes van zijn interessant
gesprek met de nutritionist) ons even vergezellen.. Op de terugweg
naar huis reden we even verloren.. De weg wijzen vanop de achterbank
is precies zo simpel niet
s
Avonds mengden we ons nog even in het uitgaansleven van Ramat Yishay.
Uiteraard belandden we ook in de Barbarossa, waar de teamchef van
de avond het zo chic vond dat er Belgen aanwezig waren, dat hij
opeens met 5 shotjes 'finlandia vodka' kwam aanzetten! Hmmm, best
lekker en ook de caramel-smaak was een verrassing!
Dit weekend hebben we een bezoekje gebracht aan Akko. Akko ligt ten noorden van de baai van Haifa. Vanuit Haifa kan je deze sstad dus gemakkelijk zien. De stad Akko heeft al een turbulente geschiedenis achter de rug. Het is in handen gevallen van verschillende leiders, godsdiensten,... zoals zovele steden in Israel. Vaak verwoeste de nieuwe bevelhebber alle gebouwen, en ze bouwden dan hun nieuwe gebouwen op de ruines van de oude stad. Wat wel altijd zo geweest is, is dat Akko een belangrijke havenstad was, vooral voor de Egyptenaren, de Grieken en de kruisvaarders. Tegenwoordig is de haven van Akko niet meer zo groot door de grote concurrentie van Haifa, en dient ze hoofdzakelijk als vissershaven. We startten onze dag met een bezoek aan de Baha'i-tuinen van Akko. In tegenstelling tot Haifa liggen deze tuinen niet op een heuvel. De graftombe van de stichter van dit geloof bevindt zich aan het einde van deze tuin. Ook nu weer stonden we te kijken van de pracht en praal die te zien waren in deze tuinen. Het was een schril contrast met de dorre planten die we overal elders in het land zien. Nu even iets meer over de Baha'i: dit is de jongste wereldgodsdienst die ontstaan is in 1844; de drie hoofdgedachtegangen van dit geloof zijn (i) alle wereldreligies komen uit dezelfde bron, (ii) er is maar 1 god, ook al kan hij verschillende namen hebben, (iii) we zijn allemaal kinderen van god, dus iedereen is gelijk qua ras, sekse,... Het belijden van dit geloof zou ook gepaard gaan met eenvoud, iets dat we niet echt terugvinden in deze tuinen. De tuinen worden gesponsord door de aanhangers van dit geloof, en dat zijn er nu toch al ongeveer 6 miljoen, verspreid over de hele wereld.
De tuinen waren weer op de millimeter afgewerkt, en het gras was nog steeds even groen als in de winter, ondanks de droogte van de laatste maanden. Ook stonden er mooie fonteinen en standbeelden verspreid in het domein. We bezochten de schrijn van de profeet Baháulláh (letterlijk: Licht van God, of Glorie van God), die vooral gekenmerkt werd door eenvoud. Hiervoor moesten we wel onze schoenen uitdoen, en moesten we stil zijn binnen de muren van de schrijn...
Het was ook de laatste kans om de tuinen te bezoeken in een korte periode, want daags na ons bezoek zou het gesloten worden voor 2 à 3 weken voor het groot onderhoud. Hoewel het er voor ons al piekfijn uitzag! Hoewel de zon weer aardig haar best deed om ons te ontmoedigen, zetten we onze stadswandeling voort richting de oude stad. De Oude Stad ligt binnen de oude stadsomwallingen, en deze diende ter bescherming tegen de vele invallen en bestormingen die de stad gekend heeft. In de oude stad bezochten we de Akko Citadel. Deze werd in de 18e eeuw gebouwd door de Turken op de funderingen van een 13de eeuws kruisvaarders kasteel. Deze citadel deed dienst als gevangenis tijdens de Joodse verzetstrijd tegen het Britse mandaat.
Daarna volgde een bezoek aan de "Knights' Halls". Deze hallen liggen 8 meter onder de straat, en zijn van uit de tijd van de kruisvaarders. Ze deden dienst als hoofdkwartier van de 'Knights Hospitallers'. Deze hallen kwamen uit op een groot plein. Dit plein werd eerder toevallig ontdekt omdat de Turken het helemaal opgevuld hadden (12m hoog) om er hun citadel bovenop te bouwen. Een van de deuren op het plein komt uit op het "Refectorium", of de eetzaal van toen. Het is goed mogelijk dat Marco Polo hier ook ooit gegeten heeft.
Naast de eetzaal lag er een steil trap naar beneden. Deze kwam uit op lange smalle gang. Vroeger deed deze gang dienst als riool, en mogelijk ook als vluchtroute naar de haven, want op het einde van de tunnel kwamen we weer boven de grond in een oude marktstraat.
Op de middag kregen we toch wel honger, en we zochten ons een mooi restaurantje uit met zicht op zee. Zo belandden we in het "Abu Christo"-restaurant, dat gelegen is in de 'Sea-Gate' van de oude stad.
Als echte Israeliers bestelden we er een hummus-schotel als voorgerecht. De eerste maanden vonden we dat niet echt lekker, maar nu beginnen we hummus toch meer en meer te apprecieren. En als je in Akko bent, moet je toch ook vis eten dachten we. Daarom bestelden we allebei als hoofdschotel de verse vis van de dag: Machteld ging voor de zeebaars, terwijl Tom ging voor de zeebrasem. En dat smaakte!
Na dit heerlijke maal zetten we onze stadswandeling verder, ook al om ons eten te laten zakken. Zo zagen we de Al-Jazzar moskee met zijn grote groene koepel liggen, die gebouwd is op de funderingen van de kruisvaarders kathedraal.
Daarna gingen we ook nog op zoek naar de Tempeliers Tunnel. Deze tunnel werd per toeval ontdekt in 1994 na een klacht van een oude vrouw voor een verstopte riool. De loodgieter kwam tijdens de herstellingswerken uit op deze tunnels. In de tijd van de Tempeliers, deed deze tunnel dienst als ondergrondse passage van het kasteel van de Tempeliers naar de haven.
Na onze stadswandeling besloten we nog even ons zweet te gaan afspoelen in de Middellandse Zee. Het was niet gemakkelijk om een mooi strand te vinden in Akko, maar uiteindelijk plonsden we toch fijntjes in het verfrissende water! 's Avonds thuis gekomen bleek al snel dat we weer een mooi kleurtje hadden opgelopen, dus lang leve de after sun crème!
)
