Na een gezellige familiezondag, vertrok Machteld s avonds eindelijk weer naar Israël en Tom. Een gezellig babbeltje met een 18-jarige knaap die weldra in het leger zou gaan, maakte de vlucht erg aangenaam. Maar hoe langer in de vlieger, hoe meer kriebeltjes Machteld in haar buik kreeg! Mooi op tijd landde het vliegtuig, en Machteld haastte zich naar de bagage. Het snelwandelen was helaas voor niets, want ze moest nog 20 minuten wachten op haar koffer. Koffer van de bagageband en eindelijk eindelijk weer naar Tom! Tom stond Machteld dolblij op te wachten met een bos bloemen En dan de nieuwe auto, wat een luxe seg! (Zeker in vergelijking met onze vorige auto..) Een dik uur later (midden in de nacht) kwamen we thuis aan. Het appartement leek wel gegroeid! Tom had ook goed gepoetst en het huis versierd! We dronken nog een glaasje cava voor we in het met een kruik voorverwarmde bed kropen. Heerlijk! s Morgens verwende Tom Machteld nog met een lekker ontbijt: eitjes in de pan met groentjes en worstjes! Smullen! Dinsdag riep het werk heel hard.. Na 5 weken pauze was het best moeilijk om de draad weer op te nemen (waar was ik ook alweer gebleven?)! Ook de collegas waren blij dat Machteld weer terug was, zeker omdat ze pralines had meegebracht.. Het was trouwens echt snertweer! De regen viel met bakken uit de lucht, we hadden enkele slapeloze nachten door een aanhoudende storm, Maar Machteld was wel net op tijd weg uit België om aan de sneeuw te ontsnappen! (Ik ben er nog niet over uit of ik dat erg vind of niet.. Als het hier mooi weer is en we buiten kunnen komen, geef ik precies de voorkeur aan het mooie weer.. Maar toch.. Sneeuw..) Machteld werd niet echt gespaard, want donderdag was het weer een Bet-Dagan-dag om 5u opstaan dus.. Er was een ongeval gebeurd waardoor we een uur in de file stonden. Maar om 8u waren we dan toch in Bet-Dagan, waar ook Ephraim en Aharon Machteld hartelijk verwelkomden. Rond 18u vertrokken we huiswaarts, het weekend kon beginnen! Vrijdagmorgen trokken we er nog eens op uit. Het was een prachtige dag, dus we besloten om te gaan wandelen in Arbel. Arbel is een klif met een ongelooflijk uitzicht op de Kinneret. We konden zelfs helemaal kijken tot de besneeuwe Hermon! Tot het jaar 759 voor Christus was Arbel 1 berg, maar een aardbeving splitste de berg in 2 delen: Arbel en Nitai. De top van de klif ligt op zon 180 boven zeeniveau, terwijl de Kinneret op 213 m onder zeeniveau ligt! We genoten eerst van het uitzicht, en maakten ons daarna moe aan een afdaling. In de klif zijn er verschillende grotten, die door verschillende volkeren bewoond werden. Er is zelfs een paleis gebouwd in de klifwand! De best moeilijke afdaling (met metalen steuntjes) zorgde ervoor dat we weinig mensen tegenkwamen op ons pad. Zalig om zon juweeltjes te kunnen ontdekken zonder omver gelopen te worden door hordes toeristen!
Na de stevige wandeling in Arbel maakten reden we nog even naar Tiberias. Na wat geklommel met de parkeerautomaat, kwamen ze ons vertellen dat parkeren gratis is op zaterdag.. Typisch.. We wandelden over de boulevard in Tiberias, kwestie van daar ook eens geweest te zijn.. Er zijn daar precies wel gezellige restaurantjes, dus misschien toch de moeite om nog eens terug te gaan.. Zaterdag was het weer tijd om te poetsen. In de namiddag trokken we onze wandelschoenen weer aan voor een wandeling in Bet Lehem. We hadden gehoord dat het hier in het weekend altijd onnoemelijk druk is, en dat was niet gelogen! Over het hele park verspreid zaten mensen te picknicken! Maar nu er heel wat bloemen in bloei staan, was het wel de moeite waard!
Na de wandeling reden we naar Haifa, waar we in restaurant Diana neerploften. We bestelden typische Israëlische/Arabische gerechten: showarma, shishliks van rundsvlees en kebapvlees, rijst, pita, Hemels! Na het eten pikten we nog een filmpje mee: The girl with the dragon tattoo. (Het boek is toch beter ) Zondagmorgen besloten we weer naar Haifa te rijden om papieren voor ons rijbewijs in orde te maken. We waren even vergeten dat we in een drukbevolkt gebied wonen, waardoor we een uur reden ipv de gebruikelijke 25 minuten.. Aangekomen bij het rijbewijscentrum werd iedereen verzocht om afstand te houden van het gebouw. Geen idee wat er aan de hand was, maar na 20 minuten mochten we naar binnen. De papieren van Machteld zijn nu in orde. Nu staat er nog rijles en een rij-examen op het programma. We voelen ons net terug 18
En dan de nieuwe auto, wat een luxe seg! (Zeker in vergelijking met onze vorige auto..)
