Zondagmorgen moest Machteld al om 8u paraat zijn om een cursus ‘wetenschappelijk schrijven en presenteren’ te volgen. Om de EAAP (European Association for Animal Production) bij te wonen, had ze immers een beurs gekregen. Een voorwaarde voor de beurs was om de cursus bij te wonen. Dus zo gezegd, zo gedaan. Tot 18u30 hielden 3 proffen haar bezig. Er waren ca. 25 studenten in de cursus, die heel afwisselend was tussen ‘droge’ materie en groepswerken. Het was ook al direct een goede manier om wat mensen te leren kennen!

’s Avonds hadden we afgesproken met Eva – een oud-kotgenote van Tom die een jaar in Leuven op Erasmus is geweest en nu in Bratislava woont.

Eva en Victor

Eva en haar vriend Victor namen ons eerst mee naar een restaurant. Hier smulden we van onze eerste Slovaakse maaltijd. Machteld had eerst soep die in een broodje geserveerd werd.

Daarna at ze dumplings met schapenkaas en spek.

Tom had ook soep, en daarna varkensvlees met dumplings en veel saus.

Na het eten kringelden we door het stadscentrum, wandelden we de berg op naar het kasteel en dronken we nog een pintje in een bar waar ze zelf hun bier brouwden. Het was een erg goede introductie in de stad en natuurlijk een gezellige avond!

26-08-2012 om 00:00 geschreven door Tom en Machteld  

Zaterdag hadden we een fietstocht in de Wachau vallei geregeld. We waren met een hele groep, ca. 20 mensen. Eerst namen we de trein tot in Krems, en daar werden dan de fietsen uitgedeeld.

Tom werd aangesteld als achtervolger, wat betekende dat hij de groep moest sluiten.. En als Tom dat moet, dan volgt Machteld ;-)

Maar eerst goed insmeren natuurlijk!

Het was best grappig, maar tegelijk ook heel erg om te zien hoe sommige mensen echt totaal niet kunnen fietsen! Voor ons fietste een Russisch-Italiaans koppeltje, waarvan het meisje meermaals in de struiken vloog.. Wij vonden het tempo eerder aan de lage kant.. Maar het was wel eens leuk om gewoon te volgen en niet alles zelf uit te moeten zoeken..

Het idee achter de tour was wijn proeven. We maakten dan ook enkele tussenstops in wijndomeinen. Onze eerste tussenstop was in Dürnstein, een gezellig dorpje.

We proefden 4 verschillende witte wijnen en stonden toen al bijna op onze kop We leerden er ook bij over ‘hoe wijn proeven’.

Tom toont hoe het moet

Daarna was het tijd voor schnitzel met frietjes. We misten toch wel groentjes op ons bord! Na het eten verkenden we het dorpje en probeerden we nog schnaps en chocolade.

We vonden hier vergelijkbare chocolaatjes met die van Bart van het Chocolade-atelier in Kinrooi. De chocolaatjes worden hier echter konijnenkeutels genoemd, niet echt zo smakelijk leek ons

Daarna fietsten we weer verder. De volgende halte was een echte ‘heuriger’ – een wijntuin. Ook hier proefden we 3 verschillende wijntjes.

We namen een ferry over de Donau en fietsten weer terug richting Krems. Onderweg werd er nogmaals gestopt aan een strandje aan de Donau. Wel jammer dat het toch wat te fris was om te zwemmen.

In totaal fietsten we ca. 26 km in 7u tijd. Een afstand die we normaal in minder dan 1.5 u afleggen..  Maar het was wel een gezellige bedoening. Er waren een hoop Australiërs in onze groep, toch echt een volk apart! Velen van hen waren 2 à 3 maanden op rondreis in Europa en hadden al meer Europese steden dan wij bezocht Er was ook een meisje met haar tante aan het reizen. De tante had 5 maanden vrij genomen en was nu voor 3 weken met haar nichtje aan het rondreizen. En ze waren elkaar nog niet beu!

Rond 19u kwamen we aan in Wenen. We moesten nog even langs het hostel om onze bagage op te pikken, alvorens op de bus naar Bratislava te springen. We hadden nog net tijd om een vettige worst te consumeren.

In Bratislava moesten we nog een heel eind met onze bagage sleuren, maar op die manier zagen we wel al een heel stuk van de stad: het kasteel, de gezellige straatjes in het centrum, … Het hotel was een dikke meevaller! Echt een supergrote kamer!

26-08-2012 om 00:00 geschreven door Tom en Machteld  

Na een woelige landing in Wenen, namen we een bus richting hostel. We verbleven in Hostel Ruthensteiner, een heel gezellig hostel! We waren allebei uitgeput en zochten ons bedje dan ook al op na 1 pintje Vrijdagmorgen verkenden we het stadscentrum. Het was best warm, wel 36°C, en dus vergelijkbaar met Israël!

In de namiddag bezochten we Schönbrunn Palace. We volgden een rondleiding door het paleis en verkenden daarna nog op eigen houtje de prachtige tuinen.

’s Avonds reden we met de tram over de ring, met een heleboel stops voor fotomomenten.

Ons geheugen heeft ons een beetje in de steek gelaten wat betreft bezienswaardigheden, maar hieronder volgen enkele foto's:

25-08-2012 om 00:00 geschreven door Tom en Machteld  

We weten het, veel te lang geleden dat we nog eens een berichtje geplaatst hebben.. Maar de hitte speelde ons parten, waardoor we lui werden en 's avonds profiteerden van momenten zonder computer Hieronder volgt een verslagje sinds 11 juli. Het is getypt tijdens onze vlucht naar Wenen, en foto's hebben we niet bij de hand. Wanneer we terug zijn, zal ik ook dit verslag van enkele foto's voorzien..

Dus..

Woensdag 11 juli – toen de Vlaamsgezinden niet moesten werken – hadden wij een zware dag! We moesten immers naar Jeruzalem, waar we deelnamen aan de jaarlijkse melkveehouderijconferentie. Hier presenteren onderzoekers hun onderzoek, stellen bedrijven hun nieuwe producten voor en komen veel boeren naar dit alles kijken. Tom gaf er een presentatie, en Machteld zelfs 2!

Omdat wij ons niet een hele dag kunnen  concentreren op Hebreeuws, slaan we vooral praatjes met boeren.. Zo geraakten we aan de praat met Walter. Blijkbaar had Machteld de data van zijn boerderij geanalyseerd en gepresenteerd! Hij had wat vragen over de presentatie en nodigde ons ook uit om eens een kijkje te komen nemen op de boerderij. Zijn zoon studeert zoiets als Rundveehouderij, en moet voor zijn studies ook projecten uitvoeren. We hebben gepraat over de mogelijkheid om op de boerderij ook een experiment op te zetten, waar zowel zoon als Machteld baat bij hebben Nu die afspraak nog nakomen..

Na de conferentie reden we naar het centrum van Jeruzalem. We kwamen een beetje ten zuiden van de Oude Stad uit en waren echt verbaasd hoe mooi het daar was! We parkeerden de auto in een park en wandelden door het park naar de Mamilla Wall, waar we een verjaardagscadeautje kochten en een ijskoffie dronken terwijl we mensen keken.. Jeruzalem is ook altijd een bont allegaartje van toeristen, religieuze joden, seculieren, moslims, … Daarna gingen we een hapje eten en een slokje drinken..

Rond middernacht vertrokken we weer uit Jeruzalem. Op een of andere manier hadden we ergens een afslag gemist waardoor we een heel stuk door Palestina reden. We vonden het al verdacht rustig (Geen zorgen trouwens, we reden op wegen die door Israël gecontroleerd worden, en waar we met onze Israëlische nummerplaat dus geen gevaar lopen)

Ook dit jaar waren we uitgenodigd door de ambassade om de Belgische Nationale Feestdag mee te komen vieren op het strand in Herzliya. We werden volgepropt met frietjes, kaaskroketten en chocolade-desserten! Natuurlijk waren er ook versgetapte Belgische pintjes.. Al is er nog wat werk aan de tapkunsten van de Israeli! Er werd ook een quiz georganiseerd, maar aangezien wij niet vals speelden – in tegenstelling tot vele anderen – vielen we buiten de prijzen..

Toen we thuiskwamen zat Moti buiten met wat vrienden. Zijn vrouw was op vakantie bij familie in de Verenigde Staten en hij had dringend nood aan gezelschap.. Hij herhaalde steeds dat Ruthie toch zo’n goede vrouw was Hij nodigde ons uit om ook een hapje mee te eten. Hij had goed gezorgd! En wij hebben ons dus nog wat verder vol met eten gestoken.. We hebben hem die avond ook geleerd om ‘Machteld’ uit te spreken. Anders zei hij altijd: ‘Tom en zij’. En ook al was hij op dat moment al lichtjes in de wind, hij weet het nog steeds!

De dag erna gingen we naar een festival in Haifa. In de zomermaanden wordt iedere vrijdagnamiddag om 16u zoiets georganiseerd. De stijl varieert van week tot week, maar er hangt een gezellige sfeer! En het is leuk om mensen te kijken We hebben al stevige rock gezien, maar Abba is ook al langs geweest!

Toen het festival was afgelopen (voordat de Shabbat begint), gingen we een hapje eten in de German Colony. We belandden bij ‘Garden’ restaurant, waar ze ter ere van de start van de Ramadan een speciaal menu hadden. Zoals altijd bij de Arabieren werd onze hele tafel vol met eten gezet! Smullen hoor! We vroegen aan onze ober of het niet moeilijk was om te vasten en tegelijk in een restaurant te werken. Hij bekende dat hij een christelijke Arabier was en dus niet moest vasten. Pietzak!

Op het werk merkten we wel dat Ali en Moush het wat rustiger aan deden. Niet helemaal verwonderlijk natuurlijk aangezien het ook altijd heel warm is..

Na ons etentje reden we naar HaBonim, een prachtig strand! We zetten onze tent op. Geen sinecure in het donker! We lieten onze tent open staan, zodat Tom z’n lange benen ook kon strekken. ’s Morgens werden we wakker in een zandbak, zoveel zand was er in onze tent gewaaid..

Omdat dat kamperen nogal een impulsieve beslissing was, waren we niet echt goed voorbereid.. Zo hadden we geen eten bij, en omdat we ’s morgens toch honger hadden, reden we maar snel weer naar huis.

Het leek echt een heel lang weekend doordat we op donderdagavond al ‘op sjok’ waren.. Wel leuk!

Onze werkdagen zijn gevuld met papers schrijven, data analyseren, presentaties maken, … Te saai om over te schrijven ;-)

Soms dienen zich toch nog leuke nevenactiviteiten aan. Zo hebben we een dag doorgebracht met Yitzak Simeon. Hij is ook een doctoraatsstudent van Ilan, maar hij is al wat ouder. Zijn jongste dochter is even oud als wij. We helpen hem wel eens met computerdingen en hij vertelt ons vanalles over vanalles. Op een dag nodigde hij ons uit om eens een dagje met hem op pad te gaan. Hij werkt in de extensie-service van het ministerie en staat in voor de adviezen aan viskwekerijen. Hij nam ons mee naar het enige succesvolle waterrecirculatiesysteem in Israël. Dat betekent dat het water op het einde van het circuit gezuiverd wordt en dan opnieuw gebruikt wordt. In een droog land als Israël is zo’n waterzuinig systeem wel nodig! De meeste van deze systemen zijn verlieslatend door de slechte prijzen voor de vis, slecht management, … Maar de viskweker op dit bedrijf is een hele slimme man, en hij kweekt de duurdere vis op de markt. Na dit bezoek reden we naar Newe Yam. Een investeerder wil daar een viskwekerij opstarten en Yitzak ging dus het terrein verkennen. Als je naast al het afval keek, was het echt een heel mooie plaats. Het ligt aan het strand (Yam betekent zee) en is nog niet echt toeristisch uitgebuit. Tom en ik maakten een wandeling over het strand, terwijl Yitzak en de investeerder met de auto terugreden. We spraken af in een strandbar om iets te drinken.

Yitzak ziet zijn werk als een hobby, en hij wilde er voor ons ook een beetje een toeristisch uitstapje van maken. Daarom reden we via het Carmel-gebergte terug naar huis. Maar niet zonder onderweg nog een paar keer te stoppen. We maakten een korte wandeling bij het monument ter ere van de  44 overledenen in de bosbrand van december 2010. Je ziet echt nog goed dat het gebrand heeft! Maar het is op zich ook wel mooi om te zien hoe de natuur zich weer herpakt. Onze laatste halte was Daliyat-al-Karmel, waar we een hapje aten. Ofja, een hele hap

We zijn ook een dag in Mishmar Ha’Emek geweest. De boer hier heeft problemen met de samenstelling van zijn melk (en de rest is beroepsgeheim), dus we brachten een dag door met melkstalen nemen van 50 koeien in 2 melkrobots. Is ook best een saai werkje omdat je telkens moet wachten tot de koe is uitgemolken, en dat kan wel even duren.. We praatten wel met de boer, Doron, die zopas in Londen  naar de Olympische Spelen was geweest. Hij was heel enthousiast over het spektakel, dat wij vooral op tv gevolgd hebben..

Israël won geen medailles. Dus zetten ze de kranten maar vol met het nieuws dat een joodse Amerikaanse turnster een medaille gewonnen had.. En we hoorden ze ook zeggen: ‘Achja, wij horen toch bij de Verenigde Staten..’ Jaja..

Machteld is sinds kort ook betrokken bij een voederexperiment. Een voederproducent beweert dat hij een additief geproduceerd heeft dat je onder het voer kan mengen met als doel de koeien te ‘lokken’. Dit is bijvoorbeeld belangrijk bij een melkrobot. De koeien mogen dan op hun eigen tempo de robot bezoeken, maar sommige koeien halen daardoor hun potentieel niet. Als er een lekker voertje op hen ligt te wachten, komen ze misschien sneller de robot in. Het experiment houdt in dat we testen of het voeder met additief de voorkeur krijgt tov normaal voer. Het wordt nu eerst getest bij stierkalveren. Concreet betekent dat dat Machteld om de dag ’s morgens om 7u op het werk komt, in haar laarzen schiet en naar de stal gaat. Het experiment wordt uitgevoerd in voerstations die kunnen meten hoeveel, hoeveel keer en hoe lang elk kalf heeft gegeten. Het eerste werk is dan de overschot van de dag ervoor uit de voerbakken scheppen. Daarna rijdt Moush of Ali met de voermengwagen rond om het voer te verdelen. Daarna wordt opgeschreven hoeveel voer er verstrekt is. Op basis van die hoeveelheid wordt het additief afgewogen en dat wordt dan met de riek onder het voer gemengd. Daarna volgen er nog wat taakjes op de computer. Zo wordt er gekeken of en hoeveel alle kalveren hebben gegeten, maar ook herkauwgedrag, activiteit en lichaamsgewicht worden nagegaan. Alle gegevens worden dan met de computer verwerkt. Machteld vindt het echt geweldig om een uurtje per dag buiten te werken

Omdat we in huis vaak baden in het zweet, gaan we soms ook op het terras van huisbaas Moti zitten. Dan kijken we een filmpje, leest Machteld een boekje terwijl Tom een sudoku oplost, of we spelen gezelschapsspelletjes. Rummikub is een topper! Moti zag ons eens spelen en was zo enthousiast dat hij mee kwam spelen. Telkens als we hem nu zien, vraagt hij wanneer we nog eens gaan Rummikubben

Woensdag 15 augustus was weer zo’n dag dat wij moesten werken. We hadden met Ephraim afgesproken in Bet Dagan om onze voortgang te bespreken. Nu Ephraim op pensioen is, is het soms moeilijk om hem te strikken, dus we moeten profiteren van iedere mogelijkheid voor zijn wijze woorden. Omdat we de dag erna naar Ramla moesten voor een nieuw visum voor Tom, besloten we de nacht in Tel Aviv door te brengen. Ook een ideale gelegenheid om nog eens te winkelen, wat wel nodig was met de conferentie in Bratislava in het vooruitzicht.. We hadden een gezellig hostel geboekt (Florentine Hostel), met echt een supergrote kamer! We kregen te horen dat die kamer nog maar een week in gebruik was, en dat was ook wel te ruiken aan de verflucht Na een hapje gegeten te hebben in een wijnbar, bleef er uiteindelijk niet zoveel tijd meer over om te winkelen. Toch slaagden we erin enkele stukken te scoren. Het is wel echt handig dat grote winkelcentra iedere dag – behalve Shabbat- open blijven tot 22u!

Ons hostel lag (zoals de naam al laat vermoeden) in het Florentine district van Tel Aviv. Een buurt die we nog nooit verkend hadden. Daar moest dus verandering in gebracht worden. Florentine ligt eigenlijk helemaal niet op het typische toeristenpad. Het is een beetje een industriële buurt en ligt een eindje van het strand, de grote winkelstraten of de haven. Toch was er ’s avonds heel wat te beleven! Het ene gezellige cafeetje na het andere! We belandden in een zaakje waar ze veel Belgische bieren hadden en we dronken allebei “Kasteel Rouge”. Een feest voor de smaakpapillen!

’s Morgens ontbeten we ook in Florentine. Ongelooflijk hoeveel mensen een hond hebben! Op straat zag je ook overal drinkbakjes staan voor de honden, waar ook duiven gretig gebruik van maakten.. En in een grootstad als Tel Aviv zie je natuurlijk ook heel wat speciale figuren rondlopen..

Rond 9u30 waren we terug in Bet Dagan waar we nog eventjes werkten voordat we naar de visumdienst gingen. Mooi op tijd kwamen we op de afspraak, maar al snel bleek er een probleem te zijn. De mevrouw kon geen nieuwe visumaanvraag vinden. Paniek natuurlijk! We snapten er ook niets van; op het werk was ons immers verteld dat de procedure rond was.. We probeerden naar Sinaya te bellen. Zij is verantwoordelijk voor de visums van alle buitenlanders op ons werk en is een goede vriendin van de mevrouw van de visumdienst. Helaas had zij net die dag een dagje vrij. We reden dan maar terug naar Bet-Dagan, waar we op zoek gingen naar Ruthi, die instaat voor Tom z’n uitbetalingen. Zij snapte er ook niets van en toonde ons ook alle papieren. Ook zij probeerde nog eens naar Sinaya te bellen, die nu gelukkig wel opnam. Zij wist direct wat er aan de hand was en had ook al de mevrouw van de visumdienst aan de lijn gehad, die ook duidelijk verveeld zat met de zaak.. Blijkbaar was er een of ander nummer veranderd en was dat nummer nodig om Tom z’n nieuwe visumaanvraag op te sporen. We reden dan maar weer terug naar Ramla. Daar werd een uitzondering voor ons gemaakt, want normaal sluit de dienst om 12u. En intussen was het half 2 Eind goed, al goed – Tom heeft een nieuw visum en kan er weer een tijdje tegen.. In oktober is het Machteld haar beurt!

Vrijdagavond 17 augustus hielden we een barbecue op het strand. Machteld had een kool-wortel-salade en een pastasalade met o.a. noten en rozijnen bereid, en we hadden kippenlapjes en gehaktballetjes. In tegenstelling tot onze vorige bbq-poging ging het aanmaken nu als vanzelf. De wind op het strand zorgde ervoor dat het vuur aanwakkerde en aangewakkerd bleef. We denken dat het ook wel te maken had met de kwaliteit van de kool. De vorige keer marcheerde dat van geen kanten, ondanks al onze verwoede pogingen. Daarmee dat onze vorige poging al meer dan een jaar geleden was In dit geval was de eeuwig geduldige Tom eens de ongeduldige ;-) We hadden ook onze luchtmatras meegenomen, en na ons lekker avondmaal keken we naar de vallende sterren. Heel leuk!

De wekker de dag erna was dan ook zeer pijnlijk, maar de plicht riep en Machteld vertrok naar de boerderij.. De rest van de dag rustten we wel lekker uit

Zondagavond reden we even naar Lev HaMifrats. In dit winkelcentrum ligt ook onze cinema (waar we een tijdje geleden naar Spiderman zijn gaan kijken, leuk!). Maar nu gingen we er om te winkelen. Bij een nieuwe outfit horen immers ook nieuwe schoenen!

Maandag 20 augustus vernieuwden we ons huurcontract! We mogen dus nog een tijdje blijven We lieten Moti en zijn dochter ook satellietbeelden (van GoogleMaps) zien van onze ouderlijke bedrijven. Ze waren nogal onder de indruk van al het groen in onze omgeving! Maar vooral ook van het feit dat er in de directe omgeving geen andere huizen staan Het concept van stal aan het huis gebouwd vinden alle Israëli ook maar gek. Maar met de open stallen van hier is dat natuurlijk ook moeilijk..

’s Avonds sloeg Machteld via skype een babbeltje met mama, papa, en tot haar grote verrassing waren ook tante Miet en oma even van de partij! Altijd leuk om mensen terug te zien, al is ‘the real deal’ natuurlijk nog beter!

Omdat we voor 10 dagen op conferentie zouden vertrekken, leek het ons een goed idee om de frigo nog eens leeg te eten zodat we bij terugkomst zeker geen beschimmelde tafereeltjes aantreffen. Op woensdagavond hadden we echter geen eten meer, en moesten we ons eten dus elders zoeken. Het werd het BBB hamburgerrestaurant. De hamburgers zijn toch wel van de betere stukjes vlees die in dit land te krijgen zijn! Het smaakte dus!

Donderdagmiddag pikte Avraham de taxichauffeur ons op om ons naar de luchthaven te brengen. De komende 10 dagen zullen we in Wenen/Bratislava verblijven. We wonen er de EAAP conferentie bij. EAAP staat voor European Association for Animal Production. We zullen er ook allebei een presentatie geven over ons onderzoek. De conferentie heeft ook een heleboel nevenactiviteiten. Zo zal Machteld op zondag een workshop over wetenschappelijk schrijven en presenteren volgen. Tom moet die dag zijn plan trekken.. Van maandag t.e.m. donderdag zijn het overdag lezingen. Avonden worden ingevuld door een welkomsreceptie, een Slovaakse avond en een galadiner. We zullen niet stilzitten! Vrijdag maken we een uitstap naar enkele Slovaakse boerderijen. De dagen voor en na de conferentie houden we vakantie. Het eerste weekend zullen we Wenen bezoeken en voor het tweede weekend hebben we een auto gehuurd om het Slovaakse platteland te verkennen. Een oud-kotgenote van Tom (een Erasmusstudente) woont en werkt nu in Bratislava, en zij heeft ook voorgesteld om ons rond te leiden. We kijken alleszins heel hard uit naar ons tripje!

Als u op dit punt nog steeds aan het lezen bent: proficiat.. Als u al de rest heeft overgeslagen en gewoon naar beneden bent gescrold: ook proficiat ;-) Wanneer we terug zijn, zullen we weer veel te vertellen hebben en een uitgebreid verslag met veel foto’s proberen te plaatsen!

Tot horens!

Groetjes vanuit ons hostel in Wenen!

Machteld & Tom

23-08-2012 om 22:23 geschreven door Tom en Machteld